ตอนที่ 1 บ้านผีสิง(ไม่ H แต่ ฮา เพราะถ้า H จะกลายเป็นของโปรดยัยเอล) ณ ตอนกลางคืนที่หนาวเหน็บนิดหน่อย (แล้วจะบอกทำเพื่อ ?) กลุ่มเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังชมนม เย้ย ชุมนุมกันอยู่..
ท่ามกลางหิมะอันหนาวเหน็บที่ไม่เคยตกในเซาท์เทิร์นไชร์มาก่อน ลมพัดหนาวหวีดหวิวทางหน้าต่างพร้อมใบไม้แห้งที่กลาดพื้น..
ครืดดดดดด....ดดดดด
ถ้วยแก้วเลื่อนไปมาตามตัวอักษรบนแผ่นกระดาน พิธีการเล่นนี้คือ "ผีถ้วยแก้ว" นั่นเอง
ผู้ที่เล่นมี เนซึมิ (ไอนี่ประจำ) เอล (ถูกบังคับ) ไวโอเล็ต (ผู้ตั้งคิด) งิ๊งงิ๊ง (อยากลองของ) MEMO (เห็นเพื่อนเล่นแล้วอยากเล่นบ้าง) ป๋องแป๋ง (MEMOเล่นก็เล่นด้วย)
ไวโอเล็ต // เฮ้ย เลื่อนแล้วๆ
งิ๊งงิ๊ง // ใครเลื่อน เนซึมิแกเลื่อนเปล่า
เนซึมิ // เปล่า เธอรึเปล่าเอล
เอล // หนูเลื่อนเอง
MEMO // อ้าว แล้วเธอเลื่อนทำไมน่ะ!
เอล // ก็มันไม่ขยับนี่ หนูก็เลยเลื่อน
ทุกคน // ไปตายซะ!!!
เนซึมิ // เล่นแบบนี้ไม่ได้เลย เราไปพิสูจน์บ้านผีสิงกันไหม
ทุกคนยกเว้นเอล // เอา!!!
ป๋องแป๋ง // เอลไม่ไปหรอ
เอล // ไม่ปายย~
ไวโอเล็ต // ต้องไปย่ะ ไม่งั้นชั้นจะให้แกออกอนุบาลหมีน้อย แล้วไปอยู่อนุบาลหมีควา_แทน!
เอล // มะ..มะ..ไม่นะ! ไม่งั้นหนูก็ไม่ได้กินอมยิ้มอันละ 1 บาทน่ะสิ
ไวโอเล็ต // งั้นก็ต้องไป เข้าใจป่ะ
เอล // คะ..ค่ะ
เนซึมิ // เครื่องดักจับวิญญาณพร้อมแล้ว งั้นลุยกันโลด
ทุกคนยกเว้นเอล // เฮ้!!
ในสายตาของบุคคลคนหนึ่ง(หรืออาจจะไม่ใช่คน??)เขากำลังจ้องมองไปที่เด็กกลุ่มนั้นอย่างโมโห..
เวลา 3 ทุ่ม หลายนาที
ณ หน้าบ้านร้างที่ได้ชื่อว่าผีดุที่สุดในเซาท์เทิร์นไชร์(มันมีหรอ?) เด็ก 6 คนกำลังยืนอยู่หน้าบ้าน
ป๋องแป๋ง // บรื๋อออ ชักไม่อยากเข้าแล้วสิ
เอล // ใช่..ใช่ค่ะ! เรารีบกลับกันเถอะ !!!
เนซึมิ // ไม่ได้! เราต้องอยู่พิสูจน์ เข้ามาเลย
ก้าวแรกที่เข้าประตู เสียงหมาหอนก็ดังขึ้น
แอวบรู๊วววววววววววว *3*
แอววบรู๊วววววววววววววว เอ๋ง เอ่ง แอ๊วๆ *3*
ไวโอเล็ต // ทำไมเสียงหมามันเป็นแบบนั้นฟะ เหมือนมันกำลังทำ...กันเลย- -"
งิ๊งงิ๊ง // บางที หมามันาจจะเล่นโชว์ตลกอยู่ก็ได้นะฮะพี่
เนซึมิ // จำไว้นะทุคกคน ถ้าเครื่องดักจับวิญญาณดังที่ห้องไหน ให้เข้าไปดูทันที
ทุกคนยกเว้นเอล // โอเช!
ก้าวแรกที่เนซึมิเข้าประตูมาปุ๊ป...
ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดTo Be Contineud