บทที่3 สองชายผู้ถูกสาบ
...........ทุกคนต่างพากันเดินเข้าไปในป่า"ระวังกันด้วยนะทุกคน"ลีพูด"นายก็ระวังตัวเหมือนกันนะ"เมืองพูด"อืม"ทั้งสี่คนเดินเข้าไปในป่ายังไม่ทันที่จะ
เข้าไปลึกนักก็มีเสียงคนร้องออกมาพร้อมร่างของคนมากมายที่รอยออกมา"เอือก"เซฟกลืนน้ำลายทั้งสี่คนเดินไปเรือยเสียงร้องและเสียงต่อสู้ดัง
ขึ้น"ข้างหน้านี้คงจะถึงแล้ว"เมืองพูดและทันใดนั้นทั้งสี่คนก็เห็นมอนเตอร์ร่างยักษ์คล้ายกับดอกลินลี่แต่ใหญ่กว่ามากปากของมันอยู่ตรงกลางดอกใบทำ
หน้าที่เหมือนมือมันกำลังไล่ตบคนอยู่และมันพุ่งตรงไปที่เบรดมาสเตอร์คนหนึ่ง"เห้ยระวัง"ลีตะโกนแต่ไม่ทันเจ้ามอนเตอร์ยักษ์เหวี่ยงมือของมันไปที่
เบรดมาสเตอร์คนนั้นอย่างรวดเร็ว"แควก"เสียงมือของเจ้ามอนเตอร์ร่างยักษ์ขาด"หึหึหึนานๆทีจะได้ออกกำลังกายบ้างก็ดีเหมือนกันนะฟินิกซ์"เบรด
มาสเตอร์พูดกับตัวเอง"แล้วแต่เจ้าแต่ห้ามทำอะไรเกินตัวเดี๋ยวร่างของข้าเละขึ้นมาจะเป็นเรื่อง"เบรดมาสเตอร์พูดกับตัวเองอีกครั้ง"ได้"ทันที
ที่เบรดมาสเตอร์พูดจบเขาก็เหวี่ยงดาบใหญ่ของเขาไปที่เจ้ามอสเตอร์ยักษ์"แควก"ร่างของมันขาดสะบัน"หึกระจอกจริงๆไปได้แล้วละ"เบรดมาสเตอร์พูด
เหล่าคนที่อยู่ตรงนั้นถึงกับอึ้ง"เจ้านี้มันเก่งโครตเลย"เมืองพูด"นั้นสิ"ลีพูด"เราลองตามเขาไปดูดีกว่านะค่ะ"นิดพูด"ฉันรู้สึกถึงพลังบางอย่างในตัวหมอนั้น"
เซฟพูด"ไปกันเถอะอย่าเสียเวลา"ลีพูดทั้งสี่คนเดินตามเบรดมาสเตอร์หางๆแต่เหมือนกับเขาจะรู้ตัว"มีอะไรหรอ"เบรดมาสเตอร์คนนั้นพูด"เออ...คือพวก
เราเห็นนายเก่งนะเลยตามมาและอยากถามว่าตอนนั้นนายคุยกับใคร"ลีพูด"อ่อข้าก็คุยกับเจ้าของร่างนี้นะสิ"เบรดมาสเตอร์พูด"หมายความว่ายังไง
กัน"เมืองพูด"คุยกับเจ้าของร่างเองละกันข้าขี้เกียจพูดนะ"เบรดมาสเตอร์พูดพร้อมหมอกควันที่ขึ้นมารอบตัวจากผมสีแดงกลายเป็นสีทองพร้อมแววตาที่ดุ
ดันกลายเป็นแววตาที่เป็นมิตร"สวัสดีคร้าบผมฟีนิกซ์นะคร้าบ"ฟีนิกซ์เนะนำตัว"เอ่อ..เราลีนะนี้เซฟเมืองและนิด"ลีพูด"ยินดีที่ได้รูจักคร้าบต้องขอโทษ
แทนฟานัดด้วยนะคร้าบมันนิสัยอย่างนี้แหละ"ฟินิกซ์พูดพร้อมยิ้ม"เออ...ผมงงไปหมดแล้ว"เซฟพูด"เอาไว้ผ่านการทดสอบนี้แล้วผมจะเล่าให้ฟังนะคร้า
บผมไปละ"ฟินิกซ์พูดพร้อมหมอกควันที่ลอยออกมาผมสีทองกลายเป็นสีแดงแววตาที่ดูเป็นมิตรกลายเป็นดุดัน"เอาละได้ยินเจ้าตัวพูดแล้วใช่ไหม"ฟานัด
พูดพร้อมเดินต่อทั้งห้าคน(หรือหก)เดินต่อไปและทันใดนั้นมอสเตอร์รูปร่างคล้ายไลแคนก็กระโดดออกมา"กระจอกจริงๆ"ฟานัดพูดพร้อมทำท่าจะชัก
ดาบ"เดี๋ยวก่อนครับไม่จำเป็นต้องสู้หรอกครับผมคิดแผนออก"เซฟพูดพร้อมยิ้ม"นายมีแผนอะไร"ลีพูด"เราก็แค่เอากระดูกให้มันก็จบบางทีมันอาจจะ
เชืองก็ได้นะ"เซฟพูด"ไอ้บ้า"ลีพูดแล้วตบหัวเซฟแต่เซฟหลบได้"ลองดูนะ"เซฟพูดแล้วเดินเข้าไปหามอนเตอร์ตัวนั้น"เจ้าหมาน้อยอะให้กระดูก"เซฟพูด
มอนเตอร์แยกเขี้ยวอันแหลมคมของมันแล้วกัดทันที"กร้วม"เสียงของบางอย่างหัก"เซฟ"ลีพูดอย่างตกใจและวิ่งเข้าไปหา"อายายหยอ"เซฟหันหน้า
มา"นายไม่ได้ถูกกัดหรอ"ลีพูด"อืมน้องหมากัดกระดูกต่างหางไปกัดเถอะ"เซฟพูด"ฮาๆๆๆลีแผนครั้งนี้ของเซฟสอนให้นายรู้ว่าอย่าดูถูกคนติ๊งต๊อง"เมือง
พูดทั้งห้าคนเดินต่อไปจนใกล้จะถึงทางออก"เย้นั้นไงทางออกมาวิ่งแข่งกัน"เซฟพูด"จะบ้าหรอบางทีมันอาจจะมีกับดักก็ได้นะ"เมืองพูด"ไม่มีหรอกนะไป
ละนะ"เซฟพูดแล้ววิ่งเร็วจี้ทันใดนั้นก็มีมอสเตอร์คล้ายผึ้งพุ่งออกมามันพุ่งเข้าไปหาเซฟ"เห้ย"เซฟพูดแล้วหมุนตัวหลบมันบินเฉียวหน้าเซฟไปปีกของมัน
สำผัสที่ใบหน้าของเซฟแล้วทันใดนั้นก็เกิดรอยแผลของการถูกบาดออกมา"เจ็บๆๆๆๆ"เซฟพูด"เจ้าบ้าเอ้ย"ลีพูดมันพุ่งกลับเข้าไปหาเซฟอีกครั้งมันพุ่งด้วย
ความเร็วสูง"อย่ามาดูถูกกันนะเฟ้ยความเร็วแค่เนี่ยหลบได้สบาย"เซฟพูดแต่ร่างกายของเขาชาสนิท"อะไรกัน"เซฟพูดมอสเตอร์ตัวนี้พุ่งเข้ามาเรือย"เซฟ
ฟฟฟฟ"นิดตะโกนมันพุ่งเข้ามาเซฟหลับตาปี๋เซฟจะตายหรือไม่ติดตามตอนต่อไป
