บอกแล้วไงว่าอย่ามองด้วยสายตาแบบนี้ ในกระทู้คนอื่น

"ผมขอโทษ..ที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย"เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น

"แต่ว่ามันเรื่องใหญ่นะออม !! ถ้าอองฟองต์สูญเสียความทรงจำจริงๆล่ะ !!"เสียงผู้หญิงอีกคนดังขึ้นอีก

"ผมไม่รู้ !! แต่ผมคงต้องจัดการกับดาวแล้วล่ะ ! เธอสบายใจเถอะแนน"

"สบายใจบ้าบออะไรล่ะ !! นี่มันเพื่อนชั้นนะ !!"

"ใจเย็นๆก่อนค่ะพี่แนน"

"พันซ์ !! ชั้นใจเย็นไม่ได้แล้วล่ะ !! อองฟองต์เป็นกำลังสำคัญนะ !!"

"เขาเป็นพี่ผม.."เสียงผู้ชายดังขึ้นพร้อมเสียงสะอื้นไห้

"เราสัญญากันว่าจะไม่พรากจากกัน.."

"เเต่ทำไมเขาถึงไปเองล่ะ !! ผมไม่อยากให้ยามันได้ผล !! ยามันต้องพังไม่ก็เสียหายแน่ๆ !"

"โอม ถ้าฟองต์เป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย !!"

"ออม ยัยดาวมันฉีดยาลืมความทรงจำให้อองฟองต์ใช่มั้ย แล้วมันจะมียาแก้ไหม?"

"น่าจะมีนะเกิ้ล เดี๋ยวฉันไปหะ.."

"อือ.."อองฟองต์ลืมตาขึ้นพลางเอามือก่ายหน้าผาก

เธอแอบฟังทั้งหมดพูดเรื่องราว สรุปได้ว่าเธอถูกคนชื่อดาวฉ๊ดยาลืมความทรงจำไปให้

'เพื่อไม่ให้ทุกคนเสียใจ ฉันจะต้องทำตัวเป็นจำทุกคนได้..'

"อองฟองต์ !! ธะ..เธอจำพวกเราได้ไหม !" ทาคุมุถาม อองฟองต์หันไปมองเล็กน้อยก่อนจะยิ้มตอบ

"ดะ..ได้สิ"

"แสดงว่ายาไม่ได้ผลงั้นเหรอ"อ๊อฟทำท่าแปลกใจ

"ฉันชื่ออองฟองต์ใช่มั้ย"เธอถามด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ

"ใช่สิ หรือว่ามันฉีดยาลืมความทรงจำเพียงเล็กน้อยน่ะ ??"เกิ้ลเอียงคอ

"น่าจะใช่นะ"เอิร์ธพยักหน้า

"ฉันอยากไปล้างหน้าอาบน้ำค่ะ"อองฟองต์พูด ทุกคนหันไปมองด้วยความประหลาดใจ

คนอย่างเธอพูดคะขาซะทีไหนกัน ถึงแม้จะเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ทอม แต่เธอก็ออกจะห้าว แถมยังไม่ชอบพูดคะคะคะขาอีก

"เอ่อ..ตามมาสิ เดี๋ยวฉันพาเธอไปอาบน้ำ"แนนบอกก่อนจะหยิบมีดสั้นมาป้องกันตัว

"เดี๋ยว ! เธอเอามีดสั้นมาทำไมคะ ?? จะฆ่าชั้นหรอ !!"อองฟองต์ทำท่าตื่นกลัวทันที

"เอ๋ เธอจำไม่ได้รึไงกัน ว่าซอมบี้บุกโลกน่ะ ?"แนนเริ่มสงสัยอองฟองต์เล็กน้อย

"ฮะฮะฮะฮะ !! ซอมบี้ !! ของพรรค์นั้นมันมีซะที่ไหนกัน ฮะฮะฮะฮะ !!"อองฟองต์หัวเราะลั่น ทุกคนเริ่มมั่นใจแล้วว่า..อองฟองต์โกหกว่า จำได้ทุกคน ทั้งๆที่เธอไม่มีความทรงจำอะไรเหลืออยู่เลย

"ขอคุยด้วยหน่อยสิ"ออมเรียกก่อนจะกระชากแขนอองฟองต์ให้ตามมา

"เดี๋ยว ! นี่คุณจะพาฉันไปไหนกันคะ ! ปล่อยนะชั้นเจ็บ !!"เธอร้องโอดครวญ แต่ออมไม่ปล่อยยังจับแขนเธอเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องทดลองของดาว

"ดาว ขอคุยด้วยหน่อย..เรื่องสำคัญ เกี่ยวกับอองฟองต์ !"

ดาวตาลุกวาวน่าสนใจ ก่อนจะหันไปมองอองฟองต์พลางยิ้มเยาะ

"ได้สิ อองฟองต์รออยู่นี่นา เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเขาเอง"

"เอ๋?? อื้อได้สิคะ"อองฟองต์ซึ่งจำอะไรไม่ได้จึงตอบตกลงไป

ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องทดลองที่เชื่อมต่อกัน อองฟองต์ที่จำอะไรไม่ได้จึงเดินดูรอบๆห้องไปเรื่อยๆ

"เฮ้อออ น่าเบื่อจัง !"เธอบ่นก่อนจะคิดอะไรสนุกๆออก จึงแอบแง้มประตูแล้วดูที่สองคนนั้นคุยกัน

ใจเต้นตึกตักรัวเร็วทันทีที่ทั้งคู่กำลังกอดกัน น้ำตาไหลช้าๆโดยที่ไม่รู้ตัว

"อ๊ะ..บ้าจัง ทำไมฉันต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย แล้วทำไมหัวใจมันเต้นเร็วแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น ??"อองฟองต์มองตัวเองอย่างงุนงง

แม้เธอจะจำอะไรไม่ได้ แต่ร่างกายมันรักชอบเขาไปแล้วจนทำให้เกิดปฏิกริยาแบบนี้ขึ้นเอง

ความทรงจำเปรียบเสมือนเรื่องราวที่ซ่อนในลิ้นชัก และตอนนี้ เธอกำลังจะเปิดออก

สองเข่าทรุดลงไปกับพื้น ความทรงจำมากมายแทรกซึมสู่สมองทันที

"กรี๊ดดดดดดดด !!!!!!!"

แช่งให้ตายก่อนความจำกลับคืนมา   ก๊ากกกกๆๆๆ 

[ปล.  โยเจ้าของตัวละคร เตะ !!%~~~~~~~~]

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ !!"ออมรีบเปิดประตูออกมาเห็นอองฟองต์นอนดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้นพลางเอามือกุมหน้าผาก ฟันล่างและบนขบกันแน่น

"กรี๊ดดดด!!!!"เธอยังกรีดร้องไม่อยุด บางครั้งก็พูดพร่ำเพ้อว่าซอมบี้  หรือพูดชื่อคนอื่นๆนั่นก็คือเพื่อนของเธอ

"ไม่จริงนะ !!!" ดาวแผดเสียงลั่น เมื่อเห็นอองฟองต์หยุดดิ้นและหอบหายใจถี่ ก่อนจะมองหน้าดาวด้วยสีหน้าอาฆาตแค้น

"คุณทำให้ฉันสูญเสียความทรงจำใช่มั้ย !! ถึงจะจำอะไรไม่ได้มากแต่ฉันก็จำได้ว่าคุณทำอะไรกับฉัน !!!"พูดจบ อองฟองต์คว้าดาบสั้นบนโต๊ะข้างตัวมาชี้หน้าดาว

"แก ~! อย่าอยู่เลย !!"

สองเท้าเธอพุ่งไปหาทันที แต่ดาวหลบได้จนเธอล้มลงไปกับพื้น

"รู้สึกว่าฝีมือวิชาดาบเธอยังไม่กลับมานะ ไปหัดไปนังเด็กอ่อนหัด"ดาวปรายตามองอองฟองต์ที่ล้มลงไปหอบหายใจบนพื้น

"คุณพูดว่าอะไรนะดาว ?"ออมจ้องดาวเขม็ง ส่วนเธอได้แต่เลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก เพราะจำไม่ได้ว่าเขายืนอยู่กับเธอ

"อะ..เอ่อ..คือ..ออม !! ออมอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เลย !! อยู่ไปก็รกโลก เปลืองเวลา เสียเวลาเพื่อนๆและคุณ ไม่ต้องไปชอบมันหรอก มันก็แค่คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย หันมาอยู่กับดาวดีกว่านะคะ ดาวมีอะไรเพียบพร้อมไปหมด ท้งฉลาด รวย และก็.."

"พอได้แล้ว !!!"อองฟองต์พูดเสียงกร้าว

"แกรีบบอกยาแก้ให้เดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นแก...ตาย !"

"กรี๊ดดดดดด !!!!"ดาวแผดเสียงลั่นที่จู่ๆก็มีซอมบี้ร่างหนึ่งโผล่พรวดเข้ามาในห้อง คงมาจากกห้องตรงข้ามที่เธอฉีดยาสลบไว้

"เฮ้ย นี่มันตัวอะไรเนี่ย เหมือนในความทรงจำ.."อองฟองต์หันไปมอง ซอมบี้ตัวนี้คำรามเสียงลั่นก่อนจะตรงเข้ามาหาอองฟองต์

แคว่กกก...

เสื้อของเธอถูกฉีกเป็นทางยาวพร้อมรอยข่วน เลือดเริ่มไหลออกมาซิบๆตรงหลัง

"โอ้ย..!!"เธอล้มลงไปกับพื้นพลางมองซอมบี้ที่เริ่มเล่นงานดาว

"อย่านะ !!"เธอวิ่งหนีมันจนไปเจอยาสลบแล้วปาเข้ามาใส่ซอมบี้ตัวนี้ มันแผดเสียงลั่นแล้วล้มตึงลงไปกับพื้น ดาวรีบใส่เสื้อป้องกันแล้วพาร่างซอมบี้ตัวนี้กลับเข้าห้องไปและล็อคประตู

"เป็นยังไงบ้าง"ออมก้มหน้าลงมาถาม

"ไม่เป็น"อองฟองต์กัดฟันตอบ ภาพที่ดาวและออมกอดกันลอยเข้ามาในสมอง เธอเดินจากไปก่อนที่เขาจะเห็นน้ำตา

ตัวแสดงแห่งความอ่อนแอของมนุษย์ !!

อยากให้แต่งให้อองฟองต์พอความคิดกลับมาก็มาจับดาวตบ ๆ ก่อนแล้วค่อยฆ่าทิ้งเลย อิ ๆ 


ตบล้างแค้นที่มันแย่งของรักของคนอื่นไป 

(พรอ้มร้องเพลง ฉันจะวีน จะวีนจะวีนจะวีนจะวีนจะวีนจะวีน จะวีนจะวีนจะวีนจะวีนจะวีน  )

ตกลง YOU เพศอะไร

YOU ทำ I งงนะนี่ = ="

เจ๊ ดึกแล้ว!!!~

เลื่อนเป็นลงพรุ่งนี้นะ = ="

โต๊ด ที