ไม่แต่งอะดูเฉยๆ

แต่งบ้าง
มีหลายชื่ออะเอาวุ้นสววรค์ละกันearth2541
เวลาที่อ่อนบ่อย จันทร์ถึงศุกร์
เรื่อง เพื่อนแท้
ณ โลกอสุรา มีคาเดทสองคนที่กำลังเก็บเวลกันอยู่
หนึ่ง"นี้ทำไมเจ้ารีบเวลจังเลยละอย่ารีบนักสิเดี๋ยวตายหรอกนะเปอที่สะสมมันลดไปด้วย"คาเดทหนึ่งเตือน
สอง"ข้าอยากจะเปลี่ยนไปคลาสสองไวๆ"คาเดทสองพูด
หนึ่ง"ทำไมกันละ"
สอง"ข้าอยากเก่งไวๆ"
หนึ่ง"ถ้าเจ้าเป็นอาชีพคลาสสองแล้วแต่ข้ายังเป็นคาเดทเจ้าจะเลิกเป็นเพื่อนกับข้าไหม"
สอง"ไม่มีทางเจ้าจะเป็นเพื่อนข้าตลอดไป"
        เวลาผ่านไปสามวันสองเวลจนในทีสุดก็สามารถเป็นอาชีพคลาสหนึ่งได้และเป็นคลาสสองในเจ็ดวันต่อมาขณะที่หนึ่งยังคงเป็นคาเดทเหมือนเดิมในตอนนี้สองรู้สึกเบือหน่ายหนึ่งที่มาเป็นตัวถ่วงและเริ่มตัดขาดกันมากขึ้นจนในที่สุดสองก็ตัดเพื่อนกับหนึ่งในขณะเขาไม่รู้เลยว่าหนึ่งเสียใจมากแค่ไหนสองเริ่มเข้าสังคมกับคนที่มีเวลไล่ๆเขาอยู่ในสังคมที่เขาต้องการและในวันหนึ่งเขากำลังสู้กับบอสดูลาฮานและกำลังจะแพ้เขาก็ได้ซิบไปหาเพื่อนเพือขอความช่วยเหลือ
สอง"ช่วยเราหน่อยสิเพื่อน"
เพื่อนคนที่หนึ่ง"ไม่เอาหรอกหาเงินอยู่"
เพื่อนคนที่สอง"อะไรนะให้ไปช่วยหรอไม่เอาหรอกขี้เกียจแค่เปอลดเองจะอะไร"
เพื่อนคนที่สาม"แสดงว่านายกระจอกอะดิ"
เพื่อนคนเก้าสิบเก้า"ไม่ช่วยหรอก"
ในตอนนี้เขาได้รู้สึกว่าเขาไม่มีเพื่อนแท้สักคนเขารู้สึกเสียใจอย่างมากน้ำตาของเขาไหลทั้งๆที่เวลาเพื่อนของเขาเดือดร้อนเขาช่วยเพื่อนของเขาเสมอแต่ในเวลาที่เขาลำบากกลับไม่มีใครช่วยเขาเลยแต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงหนึ่งขึ้นมาเขากดชื่อหนึ่งและซิบไปหา
สอง"หนึ่งช่วยเราด้วย"
เหมือนโกหกทันทีที่สองซิบไปหนึ่งก็รีบใช้คาถาวาปตัวเองมาที่ฟอทและวิ่งฝ่าฝูงศพเข้าไปหาสอง
หนึ่ง"มาช่วยแล้ว"
สอง"หนึ่ง"
หนึ่งเข้าวิ่งใส่ดูลาฮานและใช้สกิลทั้งหมดของคาเดทและทำให้ดูลาฮานเกิดอาการมึน
หนึ่ง"หนีไปเร็วสอง"
สอง"แต่นาย"
หนึ่ง"ไม่ต้องเป็นห่วงเราไปเร็ว
สองก็วิ่งหนีไปและไม่นานสองก็วิ่งกลับมาและพบหนึ่งนอนตายอยู่
สอง"นายยอมเสียเปอเพื่อเราหรอ"
หนึ่ง"ใช่ทำไมจะไม่ได้ละก็เราเพื่อนกันนิ"
สอง"ใช่เพื่อนกันตอดไป"
ตั้งแต่นั้นสองก็ตัดชื่อเพื่อนทุกคนและเป็นเพื่อนกับหนึ่งคนเดียวเพราะเขาเข้าใจแล้วว่าหนึ่งคือเพื่อนแท้ของเขา

ขอเปลี่ยนชื่อนิดหนึ่ง

-.-aoJ_D-.-

มีเขียนกานแค่สองคนหรือนี้

เอ่อ...เปลี่ยนเนื้อเรื่องนิสนุง

------------------------------------
ชื่อ:-.aoJvoJ.-
เวลาที่ออนบ่อย:จันทร์ถึงอาทิตย์(แน่นอนทุกวัน)
เนื้อหา:
เรื่อง :วุ้นน้อย และ คาร์เตอร์

...ณ เมืองไซร์ ... วุ้นตัวหนึ่งที่เพิ่งเกิดมาได้กระดึ๊บ กระดึ๊บ เข้าหน้าเมืองไซรื
วุ้น:หวัดดี...เพิ่งเกิดอ่ะดิ
วุ้นน้อย:ครับผม
วุ้น:นี่นายน่ะ.....
ยังพูดไม่ทันขาดคำ วุ้นตัวนั้นก็ถูกจิ้มโดย คาเดทน้อย
วุ้นน้อย:อ๊ะ!! ว๊ากก แย่ล่ะ
คาเดท:หึๆ ต่อไปเป็นเจ้าล่ะนะ
คาเดทวุ้นไล่วุ้นน้อย วุ้น้อยกระดึ๊บสุดแรงเกิด
วุ้นน้อย:ช่วยข้อย แน~!!!
คาร์เตอร์:มานี่!!
คาร์เตอร์คาบวุ้นน้อยมาแอบตรงพุ่มไม้
คาเดท:อยู่ไหนแล้วเนี่ย!!(-_- )( -_-)
คาเดทหันซ้ายหันขวาเพื่อหาวุ้นน้อย
คาเดท:ตัวอื่นก้ได้

...หลังจากนั้น...
คาร์เตอร์:เจ้านี่นะ...เฮ้อ~ ก็เป็นแบบนี่กันหมด ข้านะ ตายมาหลายรอบแล้ว
วุ้นน้อย:จริงดิ!! ข้าเพิ่งเกิดใหม่เลยไม่รู้เท่าไร ไม่น่าเลย ไม่น่าเกิดมาเป็นวุ้น!!!
วุ้นน้อยทุบต้นไม้ด้วยมือเล็กๆของเขา
คาร์เตอร์:เจ้าไม่ต้องห่วง ข้าจะเป็นเพื่อนข้างกายของเจ้าเอง
วุ้นน้อย:ข้าบอกอะไรหน่อยได้มั๊ย
คาร์เตอร์:ว่า...
วุ้นน้อย:ข้าเจ็บมือ
คาร์เตอร์:ซะงั้น....
ในขณะที่ทั้งคู่หลบหนีผู้คนต่างๆ วุ้นน้อยก็รู้จักโลกอาสุรามากขึ้น และจนวุ้นน้อยเลื่อนยศไปเรื่อยๆ
คาร์เตอร์:เจ้านี่..เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ...เป็นวุ้นเทพแล้วนิ
วุ้นเทพ(วุ้นน้อย):เจ้าก็น่าจะเป็นลาร์วาแล้วนิ
คาร์เตอร์:ข้าไม่มีโอกาสหรอก...
วุ้นเทพ:ทำไมล่ะ
คาร์เตอร์:หมดเวลาของข้าแล้ว...
คาร์เตอร์ตอบแล้วพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะไปสู่หนทางใหม่
คาร์เตอร์:ข้ารักเจ้านะ....
    จบ

ฮือๆๆเศร้าดีเราแพ้แน่เลยฮือๆๆ