มันมีพิดตกพิดผิดด้วยก็อย่าว่ากันนะครับ
1.รัก นี้มีให้เธอ
รักเธอนั้นมีค่ามากยิ่งกว่าเพชร
รักเธอนั้น มีค่ามากแค่ไหน?
เธออยากรู้ บางมั้ย ว่ารักเธอ สักเพียงไหน?
รัก เธอนั้นทำให้ฉันมีคุณค่า
รอ-อะ-กอ อ่านว่ารัก เธอก็รู้
หอ-อัว-งอ อ่านว่าหวง เธอสุดใจ
เหลืออีกคำคือ “คิดถึง” แค่เพียงเธอ
เธอนั้นคือ สุดแก้วสุดดวงใจ
รักเธอแล้ว มันลืมยากสักเพียงไหน?
รักเธอแล้ว คิดถึงกันมากเพียงใด?
รักเธอแล้ว คือสิ่งสุดแสนจะบรรยาย
เพียง ว่า “รัก” แค่นั้น เกินเอ่ยไป
อยากบรรยายเป็นคำพูด ให้รู้ไป
แต่จะพูดเพียงใด มันก็น้อยเกินเอ่ยไป
เพียงแต่ ขอรักเธอ คนเดียวก็เพียงพอ
อยากจะพูดว่า “รักเธอ” อยู่ทุกวัน
อยากจะบอก “รัก” ให้จนหมดใจ
อยากจะพูดเอ่ยไปว่า “รักนะ”
แต่ พูดไป ก็ลงเอย ว่า “รัก”
เธอมีฉันฉันมีเธอ เธอก็รู้
จงอย่ากลัว ว่ามีเป็นอื่นใด
ฉันนั้นทั่งรักและหวงเธอสุดใจ
มากแค่ไหน ไม่รู้เกินเอ่ยไป
เกือบสุดท้าย แล้วดูเหมือนสั่นเกินไป
เพียงบท1 มีความหมายว่า รักเธอ
แต่บทอื่น มีความหมาย ต่างออกไป
แต่บทนี่ ให้รู้ว่า “รักฉันมีแต่เธอ”
2 .แค่คิดถึง
เพียงเอ่ยปากบอกกล่าวว่าคิดถึง
เพียงคำนึงคิดถึงเพียงแต่เธอ
เพียงคิดว่าเธอ นั้นทำอะไรอยู่
เพียงคิดว่า เธอนั้นคิดอะไร
เพียงเห็นเธอ แทบขาดใจ
อยากอยู่ใกล้เธอทุกเวลา จากใจจริง
อยากให้เธอ คิดถึงกันบ้างก็พอใจ
อยากให้เธอ รู้ว่า “รัก”มากแค่ไหน
เพียงว่า รัก คิดถึง และ ห่วงใย
รู้บ้างมั้ย ในใจมีแต่เธอ
คิดถึงเธอ พูดทุกวัน “ทำอะไร”
เป็นห่วงเธอ ว่าเธอนั้น “อย่านอนดึก”
ก็ไม่มีอะไร เกินกว่า คำคิดถึง
จะเช้ามืด ดึกดื่น คำรวนเพียงแต่เธอ
จะ พูดให้ฟัง เธอนั้น คือทุกอย่าง
หากขาดไป คงเหลือแต่ คำว่า คิดถึงเธอ
ขาดเธอแล้ว ใจฉันแทบขาดสิ้น
ขาดเธอแล้ว คิดถึงเธอร้องค่ำครวน
เพียงอย่าได้โปรดอย่าจากกันไป
หากจากกัน ใจฉันเพียงเหลือแต่ “คิดถึง”
เพียงบท2 แค่กล่าวว่าคิดถึง
มันน้อยนิดถ้าเทียบกับ บทอื่น
เพียงบทนี่ ให้เธอรู้ ว่าอะไร
รู้แล้วใช้มั้ย “ฉันคิดถึงเธอ”
ต่อให้การเวลาพ่านไปเนินนาสักเพียงใด
“แต่ในใจฉัน มีเพียง แต่เธอ เท่านั้นพอ”
3.เพียงว่าห่วง
เพียงว่าห่วงเธอกลัวจะเป็นไข้
เพียงว่าห่วงกลัวเธอจะน้อยใจ
เพียงว่าห่วงกลัวเธอจะเศร้าใจ
เพียงแต่ฉัน ห่วงเธอ เท่านั้นพอ
แค่คิด ถึงเวลา เธอเศร้าใจ
เพียงแค่คิด ก็อดห่วง อยู่ไม่ได้
เพียงอยากถามว่าเธอ นั้นเป็นอย่างไร
เพียงโปรดตอบให้ฉัน มาตามตรง
ฉันอดคิดครุ่น ไม่ได้ว่า ห่วงเธอ
กลัวเธอเจ็บกลัวเธอเหงา หากไร้เพื่อน
กลัวเธอเศร้าเดียวดายหาก โดดเดียว
กลัวเธอคิดมากไปก็ไม่ดี
กลัวเธอ หิว กลัวเธอ ห่าง กลัวเธอ พราก
ล้วนแต่กลัวว่าเธอ จะทุกข์เศร้า
ล้วนแต่กลัวว่าเธอจะเหงาใจ
ล้วนแต่กลัวเธอจะเสียใจ
แต่ฉัน จะทำให้เธอ นั้นดีใจ
ฉันแต่ได้ถามว่า “ทำอะไร” “ยังไง” “อยู่ที่ไหน”
แต่สุดท้าย ลงเอย ว่า “รักเธอ”
บทที่3 เพียงห่วงเพราะว่ารัก
บทที่3 มันน้อยนักจะบอกไป
บทที่3 เพียงห่วงกลัวเธอจะเป็นไร
แต่เป็นเพียง บทกลอน จะบอกเธอ
4.หวง เธอมากแค่ไหน?
แค่ว่าหวง กลัวเธอจะมีอื่น
แค่ว่าหวง กลัวเธอจะนอกใจ
เพียงว่ารักเลยหวง ก็รู้ดี
เพียงว่าหวง เลยอดถามไม่ได้เลย
เพียงถามไป “คนนั้นเป็นยังไง”
เพียงถามไป”ฉันนั้นเป็นยังไง”
เพียงถามไป “เค้านั้นเป็นคนแบบไหนกัน”
ฉันอดหวงถามเธอคงไม่ได้
เพียงพูดน้อย ก็หวงขึ้นมาแล้ว
เพราะรักเธอ นั้นฉันเลยหวง
แต่ฉันนั้น ไม่ได้พูด ออกมาให้รู้ไป
เพราะฉันเพียงกลัวเธอนั้นรำคานใจ
แต่หวังดี ไม่หวังร้าย ต่อเธอหรอก
แค่หวังว่า เธอรักฉัน คนเดียวจะได้มั้ย
ตอบให้ฉันฟัง จะเป็นไร
ว่ารักฉันคนเดียว หรือเปล่ากัน?
ถึงไม่ตอบ ไม่บอกก็ไม่ว่า
ถึงตอบมาจงอย่า พูดเพื่อแกล้งกัน
ถึงในใจฉันนั้นมีแต่เธอ
แต่ในใจเธอ รักฉัน เพียงเท่าใด
รักมาก หรือรัก หรือรักน้อย
รักแค่ไหน จะเอ่ยพูดได้มั่ยกัน
แต่ฉัน นั้นแค่อยากพูด ว่ารักเธอ
รักเกินที่จะเอ่ย ออกไปหมด
เพียงบรรยายเป็นคำกลอน สั่นๆให้ฟังเอง
5.เพียงตอบแทน
เพียงตอบแทนให้เธอ จากความรัก
เพียงตอบแทนให้เธอ รู้ว่าฉันนั้นรักเธอ
เพียงตอบแทน ทุกอย่างที่ให้กัน
เพียงตอบแทนเธอนั้น ที่พูดมา
เพียงให้เธอรู้ไว้ว่า อยากตอบแทน
จงอย่า น้อยใจไปเลยว่า ไม่ตอบแทน
เธอไม่ต้องตอบแทนอะไรให้ฉันหรอก
เพราะเธอตอบแทนให้ฉันแล้ว
เธอตอบแทนให้ฉันที่ ให้ “ฉันได้รักเธอ”
ถึงมัน ไม่ได้ ดีเลิศประเสริฐศรี
ถึงมัน มีค่าน้อย เรื่องราคา
ถึงมันจะไมได้ ถูกใจเธอ ไปทั่งหมด
แต่รู้ไว้เถอะ มันมีค่าทางจิตใจ
มีสัก ล้าน2ล้าน หาซื้อก็ไม่ได้
มีจนรวยจนล้นฟ้าก็ เปรียบกันไม่ได้หรอก
ของที่เรียกว่ามีค่าจริง คือ “จิตใจ”
จงมองใหม่ หา “จิตใจมีค่าเป็นอย่างไร”
ลงมือทำต้องทำเองกับมือ
ลงมือซื้อ นั้นไม่ได้เรียกว่าทำ
แต่ให้รู้ ฉันนั้นทำเพื่อใคร?
ทำเพื่อเธอ คนเดียวเธอก็รู้
เพียงตอบมา 2คำ ว่า “ขอบคุณ”
ฉันพิมพ์ไปให้เธอ นับ พันกว่าคำ
แต่ อยากได้ยิน จากใจ “ว่ารักกัน” แค่นั้นพอ
บทที่5 เพียงให้รู้ ของมีค่า
บทที่5เพียง ให้รู้ว่าทำให้
แต่เล็กน้อยเกินกว่าจะเอ่ยไป
เพียง พูดชัดๆ ได้มั้ย ฉันรักเธอ
6.เปรียบเธอได้
เปรียบเธอได้เหมือนดอกไม้ ที่ร่วงหล่น
เปรียบเธอได้เหมือนสีอื่นมาเติมเต็ม
เปรียบเธอเหมือน แสงสว่างในความมืด
เปรียบเธอได้เหมือนนกที่โผ่บิน
ฉันมันเหมือน สิ่งของที่ไร้ค่า
ฉันไม่ต่างอะไรจากเศษหิน
ฉันไม่รู้ จะเดินไปหาใคร
จนวันหนึงเจอเธอเข้า แล้วก็ใช้
บอกเลยว่า ใช้แล้วนี่และ “รัก”
เธอก็คือส่วนที่ได้มาเติมเต็ม
ให้ใจฉันมีค่าขึ้นมา บ้าง
ให้ฉันมีควาหมายขึ้นมาได้
เพราะใครก็เพราะเธอ นั้นไง
เธอคือสายลม ที่อบอุ่นในดวงใจ
เธอคือทะเล ที่กว้างใหญ่
เธอคือดวงดาวที่ สุดจะขว้ามาได้ยาก
เธอเหมือน ดอกลิลลี่ ที่ขาวใส่
เธอเหมือนดอกกุหลาบที่สีขาว
เธอเหมือน ทานตะวันที่เบ่งบาน
เหมือน สีขาว มีสวยงาม ตลอดเวลา
บทที่6 มันน้อยจะบอกไป
เปรียบเธอได้มากกว่าจะพูดหมด
เปรียบให้หมดมันยากนัก จะพูดไป
แต่ให้รู้ไว้ เธอคือ “แสงตะวันในชีวิต”
7.ผู้ปรึกษา
ถึงจะถามข่าวคราวความเป็นมา
เธอก็ให้ปรึกษาได้เสมอ
อยากจะพูด ดีหรือร้าย ก็ให้ได้
เธอคือผู้ ให้ คำที่ปรึกษา
เหมือนกับว่าเธอคือ คนสุดสนิท
ไม่คิดร้าย ต่อกันนั้นละเธอ
เธอคือ “รัก” ฉันให้คอยปรึกษา
เมือก่อนแต่ไหนแต่ไร
ฉันปรึกษา เรื่องความรัก กับเธอมา
ปรึกษาเรื่องรัก ใครอยากรู้มั้ย
ฉันปรึกษา เรื่องเธอ ให้กับเธอ
อย่าเพิ่งงงเดียวเข้าใจเข้าสักวัน
จำได้มั้ย “ผู้หญิงคนนั้น” หมายถึงเธอ มาแต่ต้น
ดอกลิลลี่สีขาวก็คือเธอ มาแต่ไร
เธอคงไม่รู้มาก่อน ละสิท่า
แล้วสักวันเธอจะรู้ กลอนบทนี่หมายถึงอะไร
บทที่7 สุดลึกลับ ไร้ความหมาย
เธอรู้มั้ย ฉันรักเธอมาแต่ไร
เพียงปรึกษา เรื่องความรัก กับเธอมา
โดยเธอไม่รู้ปรึกษาเรื่องของเธอ
8.จดหมายรัก
ฉันนั่งเขียนSMS อยู่หลายคืน
ส่งหลายครั่งหลายคราว นับไม่ถ่วน
แต่ที่เขียนไปก็เพราะ “รัก”
รัก รัก รัก คำนี่มีทุกตอน
เวลาตรง 2ทุ่ม สามสิบแปะ
ข้อความนั้นไม่ช้าส่งถึงเธอ
เขียนเป็นกลอน เป็นคำพูด ออกมาเอง
เสียเงิน ไม่กี่บาทก็คุ้มค่า
เธอได้อ่านแล้วยิ้มก็คุ้มนัก
เธออ่านแล้วดีใจยิ่งดีตาม
แต่ไม่รู้ เธอนั้นคิดอย่างไร
แต่ไม่ นาน เกิดรอก็ส่งกลับ
ฉบับรักส่งถึงคนส่งหา
เสียง ตื้ด ตื้ด ดังมาก็รีบรับ
จากนั้นกดเปิดอ่านโดยทันที
เขียนต่างไปต่างมา เป็นบทเพลง
แต่บทเพลงนั้นล้วนมีค่ามาก
ฉันนั้นนั่งอ่านอยู่ทุกวัน
แต่มีรักส่งกลับมาทุกใบ
บทที่8 พูดถึงSMS
บอกส่งกลับ ว่ารัก ทุกฉบับ
แค่ ได้รับก็ ดีใจเกินบรรยาย
ขอให้ได้รับกลับก็เพียงพอ
เป็นไงอธิบายหน่อยครับ
9.โทรศัพท์
หลังตกค่ำ ท้องฟ้าก็เริ่มมืด
มีแต่เสียง จิ่งหรีดร้องแว่ว เร ไร
ถึงเวลา โทรหา กันเสียที
ฉัน โทรไป คำพูดแรก ว่า “ฮาโหล”
คำที่2ก็พูด “ทำอะไร”
เธอรู้มั้ยที่พูดไปเพราะเป็นห่วง
เธอรู้มั้ยที่ถามไปเพราะคิดถึง
เธอรู้มั้ยที่พูดไปเพราะว่า “รัก”
เพียงถามย้ำ เพราะคิดถึง เท่านั้นเอง
เสียงของเธอ ไพรเราะอันเพราะพริ้ง
ฉันคิดถึง เสียงของเธอ รู้บ้างมั้ย
ฉันอยากเพียงได้ยินเสียง
เพียงพูดให้ฉันได้ฟัง หน่อยได้มั้ย
ก็เพราะ ห่วง ก็ คิดถึง อยู่2คำ
มีอีกคำ คือ ว่า “รัก” ที่พูดถึง
อยากได้ยินอยากได้ฟังจากเสียงเธอ
แต่ พอหมด ก็ ลากันว่า “ฉันรักเธอ”
เพียงได้โทรหากันไปก็ดีใจ
เพียงได้ยินเสียงก็หายห่วง
เพียงได้ยินคำว่ารักก็ดีใจ
เพียงพูดกลับว่า คิดถึง ก็ซึงใจ
บทที่9 มีสื่อความหมายคำว่า “รัก”
สุดท้ายนั้น คือตอบกลับ ว่า “รักเธอ”
10. ถึงสุดท้าย คือ “สรุป”
บทที่10 บทสุดท้าย แห่งท้ายสุด
เขียนมามาก แต่ก็เอ้ยออกไปยังไม่หมด
แค่อยากบอก “ฉันรักเธอ” เป็นบทกลอน
แค่อยากบอกเธอนั้นมีค่ามาก
แค่อยากบอกเธอนั้น คือที่สุด
แค่อยากบอกเธอเสมือน ทุกๆอย่าง
แค่อยากบอกให้รู้ถึง รัก ที่มีให้
แค่อยากพูดให้ฟัง เป็นเสียงให้ได้ยิน
แค่อยากได้ข้อความที่เธอให้
แค่ห่วงเธอ มาก ขนาดไหนก็บอกไป
แค่หวงเธอเท่าไรก็ บอกมา
ที่พูดไป เพราะว่า “รัก” เธอก็รู้
เธอรู้หรือยัง รักแค่ไหน
เพียง ได้เขียนออกมาเป็นคำกลอน ให้เธอฟัง
สุดท้ายแล้ว เขียนมาหมดแต่ไม่หมด
เขียนสักเท่าไรกันถึงจะบอกจนหมดใจ
เพราะว่ารักที่พูดเกินเอ่ยไป
ต่อให้เขียนบรรยายไปก็ไม่พอ
ต่อให้พูดให้ฟังก็ไม่หมด
ต่อให้บรรเลงเป็นเพลง ก็หมดยาก
แค่ว่า ‘รัก’ รักเพียงเธอหมดหัวใจ
ให้รับฟังเอาไว้ จน จบบท
หลังจบ แล้วเล่าให้ฉันฟัง ได้มั้ย
บอกฉันมาว่า บทนี่เป็นอย่างไร
แค่บอกมาให้ฟัง เถอะ “คนดี”
สุดท้ายนี่ก็ ต้องพูดให้ครบจบทุกวัน
พูด อะไรเธอนั้นคงไม่ลืม
แค่อยากพูด ไม่มากมาย
แค่พูดว่า “ฉันรักเธอ” ก็เพียงพอ
