ณ  เมืองดาร์คกราวที่มีแต่ความมืดปกคลุมตลอดปีและมีประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองเยอะพอสมควรแล้วก็มีอาโล่อาศัยอยู่เยอะเช่นเดียว
อาโล่         :  แห้(อาโล่กำลังต้อนเด็กหญิงคนหนึ่งให้ติดกำแพง)
เด็กหญิง   :  กรี้สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสอย่าทำอะไรฉันเลยฉันกลัวแล้ว
อาโล่        :  กร้าน(อาโล่ง่างมือจะฆ่าเด็กผู้หญิงแล้ว)
                     ทันใดนั่นเอง!!!อโล่จับคลื่นวิญญาณอันมหาศาลได้ด้วยความโง่เขลาจึงรีบวิ่งไปที่คลื่นวิญญาณนั่น
                     มารู้ไม่ว่ามันคือ  โกชหันเตอร์
เด็กหญิง  :  รอดแล้ว(พูดจบก็ถอดหายใจอย่างแรง!!!)
ไซกะ      :  ดีแล้วหรออากิระที่ปล่อยคลื่นวิญญาณมากขนาดนี่เดี่ยวพวกอาโล่ก็มาเป็น100หรอก
อากิระ     :  นั่นแหละดี555+
                    ทันใดที่สิ้นเสียงหัวเราะทั้ง2ก็เห็นอาโล่อาโล่กำลังวิ่งมาทางนี่อย่างเร็ว!!!
อากิระ     :  นั่นไงเหยื่อ.........ไซกะ!!!
ไซกะ      :  เข้าใจน้า
                    หลังสิ้นเสียงไซกะก็กลายเป็นดาบยักษ์ทันที
อากิระ    :  เอาละนะไซกะ
ไซกะ     :  โอ้!!!
อากิระ   :   ย้ากกกกกกกกกกกก(อากิระกระโดดมาจากตึกที่ตนเองอยู่พร้อมตั้งท้าฟันเรียบร้อยแล้ว)
อาโล่     :   แห้
                   เฉี่ยง!!!อาโล่ขาดเป็น 2 ท่อนทำให้ร่างสลายและดวงวิญญาณก็หลุดออกมา
อากิระ  :  ไซกะ
ไซกะ    :  เข้าใจรอบ 2 น้า(ไซกะกลายร่างเป็นคนเหมือนเดิมพร้อมกับกินวิญญาณเข้าไป)
ไซกะ    :  อร่อย จังนี่แหละวิญญาณอาโล่ตัวที่ 99
อากิระ  :  กินเสร็จแล้วใช่ปะถ้างั้นโทรหาหัวหน้าสมาคมดีกว่าเอ่จำได้ว่าเบอร์อะไรนะ
ไซกะ   :  465-3721-10แค่นี่จำไม่ได้ก็ไปตายซะ
อากิระ   :  ว่าไงนะ
ไซกะ    :  แค่นี่จำไม่ได้ก็ไปตายซะ
อากิระ  :  อือ.......พูดอย่างงี้ต้องเจอนี่หน่อย
                 !!!หมัดวิหค!!!ทำให้ไซกะกระเด็นไป 10  เมตร
ไซกะ   :  อือเหื่อ
อากิระ :  เป็นไงกระเด็นไปลิปๆดลย555+เห็นพลังของเรารึยังละ
ไซกะ  :  เห็นตั้งนานแล้วโว้ย!
อากิระ :  เออ!!
ไซกะ  :  เสียหล่อหมด!!!ถ้างั้นก็โทรหาหัวหน้าดิว่ะเสียเวลาจิงๆ
อากิระ :  ได้ๆ465-3721-10ใช่แมะ
ไซกะ  :   ใช่แล้ว!!!.ในที่สุดแกก็จำเบอร์โทรศัพท์ได้ไม่เสียชาติเกิดจริงๆ
อากิระ :  เมื่อกี้ว่าไรนะ
ไซกะ  :  ไม่มีไร
อากิระ :  งั้นก็แล้วไป  ตืด.....ตืด......ตืด
หัวหน้าสมาคม :  หัลโล่มิทราบนั่นใครคับ
อากิระ :  ผู้เข้าสอบหมายเลข 001กับ002ครับ
หัวหน้าสมาคม :  อ่อนี่เสียง001สินะแล้ว002ละ
อากิระ :  อ่อเขาไปซื้อของอยู่อะคับ
ไซกะ  :  แก!!!
อากิระ:  เงียบดิว่ะอุดสาช่วย
ไซกะ :  แล้วใครทำฉันเนี่ย
หัวหน้าสมาคม :  เมื่อกี้เสียงใครอะ
อากิระ  :  เออ...ไม่มีอะไรคับแค่เสียงหมาเห่านะคับอย่าไปคิดมากเลยคับ
ไซกะ   :  หน๋อยแกว่าฉันโทรให้จบก่อนเถอะ
หัวหน้าสมาคม  :  แล้วโทรมาทำไม

เราปั๊มให้นะหุๆ

สนุกจังต่อสิคะกำลังหนุกเลย น๊าาาาาาาาาาาาาา

เพราะเราช่วยปั๊มน่ะเนี่ย555+

ยอดมากคิงต่อเรย

ต่อ +- -*

                       Stageที่3
หลังจากที่อากิระตัดสายแม่มดอีสเบลล่าก็แล่นมาด้วยความเร็วประมาณ200กิโล/ต่อ1นาที ทำให้ทั้ง2ต้องอึ้งไปพักนึงแต่ก็ตั้งความรู้สึกได้แต่กลับทะเลาะกันเองแล้วแม่มดอิสเบลล่ามาได้ไงมันก็อยู่ที่คนแต่งอยู่แล้วว่าจะแต่งยังไงดูกันต่อ
----------------------------------------------------------------------------------------------]
ต่อจากนั้นอากิระที่ไม่ยอมขอโทษไซกะก็รีบวิ่งเข้าไปที่แม่มดอีสเบลล่าแล้วใช้ท้าหมัดวิหคสยปมาร!!!  แต่แม่มดอิสเบลล่าก็ไม่สนใจเพราะที่ตัวเองมาก็คือไปซื้อขนมโมจิไส้หวานที่ร้านเบเกอร์รี่ทุกวันแต่อากิระไม่รู้ตอนนี้อากิระก็กำลังพุ่งไปหาแม่มดแต่ด้วยที่แม่มดอิสเบลล่าที่รีบก็ใช้เวตมนระดับกลางยิงใส่อากิระและอากิระก็โดนไปเต็มๆ5ดอกทำให้อากิระต้องบาดเจ็บพอไซกะเห็นก็รีบวิ่งไปอากิระแล้วพูดว่า “ไหวไหม” อากิระพูดต่อว่า  “ฉันยังไหวอยู่”  “ฉันขอโทษ” อากิระพูดอย่างสะอึดสะอืน “ฉันก็ขอโทษเหมือนกันที่พูดแบบนั้นก็เพราะอยากให้นายยอมรับว่าฉันเป็นเพื่อนของนายไม่ใช้กระสอบทรายก็เท่านั้น”  ไซกะพูดเหมือนจะร้องไห้ “ถ้างั้นเรามาต่อกันเถอะ” อากิระพูดพร้อมลุกขึ้นโดยไซกะพยุงไว้ “วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะพรุ่งนี้ยังมีวันที่ให้เราไปแก้แค้นเจ้าแม่มดนั่นได้ แล้วเรื่องที่หัวหน้าสมาคมบบอกละ” ไซกะพูดอย่างงุนงง  “เรื่องนั้นนะหรอตอนแรกคิดว่าจะไม่ทำแล้วแต่มาคิดดูอีกทีก็ทำแล้วกัน” “ถ้างั้นวันนี้ไปพักก่อนนะ” ไวกะพูดพร้อมเดินไปทางหอพักแห่งหนึ่งมันชื่อหอพัก ลากูน แล้วทั้งคู่ก็พักที่นั้น
                       Coming     soon
ปล.สั้นนิดเพราะรีบ