ณ  โรงเรียนแห่งหนึ่ง  มีนักเรียนเข้ามาสมัครเรียนต่อเป็นจำนวนมาก  หนึ่งในนั้นก็คือฉัน "ราฟเฟียล"  ฉันมองไปบริเวณรอบ  ๆ  ตัว
"โอ้โห!!!  คนเยอะจังเลย  อ๊ะ  !!!"  และในขณะนั้นเองฉันก็เหลือบไปเห็นนักเรียนชายคนนึง  เขาคนนั้นดูสะดุดตากว่านักเรียนชายคนอื่น
"ใครน่ะ  น่ารักจัง   อยากรู้จักซะแล้วสิ^o^"  แต่ฉันก็ไม่หยุดความคิดไว้เท่านั้น  เพราะตลอดเวลาที่ทำกิจกรรมฉันก็ได้แต่คิดหาวิธีที่จะรู้จักเค้าคนนั้นให้ได้
แต่ก็นึกไม่ออก  กิจกรรมที่โรงเรียนในวันนั้นก็ดำเนินไปด้วยความสนุกสนาน  พร้อมกับฉันที่ได้แต่คิดถึงนักเรียนชายคนนั้นตลอดเวลา...

แต่ละบท ถ้าเป็นไปได้ขอให้เยอะกว่านี้หน่อยได้ไหมอะ คนที่เค้าอ่านจะงงและเอ๋อๆทันทีเพราะอ่านไม่ถึงนาทีจบบทละ 

  ขอโทษด้วยนะคะที่แต่งสั้นเกินไป  เพราะเราไม่เคยแต่งจริง  ๆ  ก้อเลยอยากลองดูมั่ง  เลยรู้ว่ามันแย่ขนาดนี้  ขอโทษค่ะ

ถ้ามันสั้นจริงๆก้อขอโทษด้วยละกันค่ะ  เพราะแต่งมาเสร็จแล้วเป็นแผ่นเลย  ครั้งหน้าก้อจะแต่งให้เยอะกว่านี้ค่ะ

          (เอ่อ...เฟียลล่า  เราอยากถามอะไรหน่อยน่ะ  อย่าโกรธเรานะ)
          "อื้ม  อะไรเหรอ  ?"
          (เฟียลล่าคิดยังไงกับเราเหรอ  ?)
          ง่ะ  โดนคำถามอย่างนี้ทำฉันกับเอ๋อเหรอเลย  ก็มันไม่เคยมีใครมาถามอย่างนี้นี่นา  จะตอบยังไงดีล่ะ
เอางี้ละกัน  "เราก็คิดกับอันโตเนียแบบเพื่อนไง  ถามทำไมเหรอ"
           (เปล่าหรอก  เราแค่ชอบเธอน่ะ  ชอบตั้งแต่วันแรกที่เห็นแล้ว  เฟียลล่าไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น  เรามองเธอมาตลอดเลยนะ
เธอร่าเริง  น่ารัก  เป็นตัวของตัวเองดี  แต่ถ้าเฟียลล่าไม่ได้คิดอะไรกับเราก็ไม่เป็นไรหรอก  เอาเป็นว่าต่อจากนี้ไป  ก็ไม่ต้องโทร.มาหาเรานะ  ขอเวลาทำใจก่อน 
คืนนี้นอนหลับฝันดีนะครับ  แค่นี้นะครับ...)
            ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ~  อันโตเนียวางสายไปแล้ว  เอ๋อเลยแหละค่ะ  'อันโตเนียชอบเราเหรอเนี่ย..'  แต่...เราจะต้องเสียเพื่อนคนนี้ไปเหรอเนี่ย  คนที่มีความรู้สึกดีๆให้  ไม่จริ๊ง.....

......นะ....นะ....นิยายรักมาอีกเรื่องแล้ว........

         หลังจากที่อันโตเนียไม่ให้ฉันโทรไปหาเพราะกำลังผิดหวัง  ฉันก็ได้แต่คิดว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนชายของฉันผิดหวัง  จนในที่สุดฉันก็อดไม่ไหวที่จะโทรไป...
         ตู๊ด  ๆ    ๆ   ๆ   ๆ....
          "ฮัลโหล  ขอโทษนะที่ผิดสัญญาน่ะ  ที่ห้ามเราไม่ให้โทรหา"  ฉันไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยต้องพูดไปแบบนั้นก่อน
           (อืม  ไม่เป็นไรหรอก  เราก็เริ่มจะลืมได้แล้วล่ะ  แล้วเฟียลล่าโทรมามีอะไรรึเปล่า  ?)
        "ไม่มีอะไรหรอก  เราแค่อยากรู้ว่าอันโตเนียสบายดีรึเปล่า  ว่าแต่กินข้าวยังเหรอ  ?"
         (กินแล้วล่ะ  เออนี่...เฟียลล่า  ช่วยโทรไปหาเพื่อนเราคนนึงน่ะ  ได้ป่ะ  รบกวนมั้ย  ?)
        "ได้  ไม่รบกวนหรอก  แล้วเบอร์ล่ะ..."
         (ก็  08X-XXXXXXX)
         ...
         ตู๊ด  ๆ  ๆ  ๆ  ๆ...
        (ฮัลโหล  นี่เบอร์ใครเนี่ย  โทรมาหาใคร)ว๊าก!!!  ใครเนี่ย  ทำไมต้องถามแบบนี้ด้วยเนี่ย  ฉันตกใจมากกับเสียงของผู้รับปลายสาย
          "เอ่อนี่...นายน่ะ  เพื่อนของอันโตเนียใช่ป่ะ  ?"
         (เออ ใช่  แล้วนี่ใครเนี่ย!!!  โทรมาทำม๊ายยยยยยยย)  แว๊ก!!!  ตะโกนซะเสียงดัง  หูจะแตกแล้วนะยะ
          "อันโตเนียจะคุยด้วยน่ะ!!!+.-"
         แล้วฉันก็ประชุมสายให้  2  คนนั้นคุยกัน  แล้วก็...
        (เฟียลล่า  งั้นแค่นี้ก่อนนะ  เราจะต้องเข้านอนแล้ว  คุยกับเพื่อนเราไปก่อนก็ได้  บาย...)  ตุ๊ดๆๆๆๆๆ....วางสายไปแล้ว
แถมยังทิ้งอีตาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ไว้ให้เรา  ทั้งยังไม่รุ้จักชื่ออีกตะหาก  เฮ่อ...เอาไงก็เอากัน..
        "ฮัลโหล..."
        (เออ  เรียกทำไม)
        "นี่นาย  คุยกันดี  ๆ  ไม่ได้เหรอ  ว่าแต่...นายชื่ออะไรอ่ะ"
         (อันโตะ  แล้วเธอล่ะ)
        "เฟียลล่าน่ะ  นายเรียนที่ไหนเหรอ"
        (ที่เดียวกับอันโตเนีย  แล้วเธอมีแฟนยัง)
        "ถามทำไมเหรอ  เราไม่มีแฟนหรอก  เออนี่อันโตะแค่นี้ก่อนนะ  แม่ให้เข้านอนแล้วนะ  บาย"
         (อืม  แล้วโทรมาคุยกับฉันอีกนะ  อยากคุยด้วย!!!!)
         "อื้ม..."
เฮ่อ...วางสายไปแล้ว  เพื่อนของอันโตเนียชื่ออันโตะ  แต่ทำไมผู้ชายที่เราคุยด้วยจะต้องมีชื่อคล้ายๆกันด้วยน๊า...
แต่ก็ดีมีเพื่อนเยอะ
 
           ที่โรงเรียน
          วันนี้ฉันไม่มีชั่วโมงเรียนตอนเช้า  ฉันกับเบียงก้าก็เลยมานั่งเล่นที่ศาลาสระน้ำ  และขณะที่เรานั่งคุยกันอยู่นั้น  ก็มีนักเรียนชายคนหนึ่งเดินขึ้นมาบนศาลา...   'น่ารักจังเลยน่ะ  ว่าแต่เดินมาหาใครนะ'
         "นี่นายมาหาใครเหรอ  ?"  ฉันถามด้วยความสงสัยว่าทำไมชายน่ารักแบบนี้ถึงเดินขึ้นมาบนศาลา
            "ฉันมาหาเฟียลล่าน่ะ  ว่าแต่...คนไหนคือเฟียลล่าน่ะ"  มาหาฉันเหรอ  แต่ว่ามาหาทั้งทีกลับไม่รู้จักหน้าตาของฉันซะงั้น
            "ฉันเอง  ทำไมเหรอ"
          "เธอเหรอ  เฟียลล่า  ก็น่ารักดีนะ  ฉันขอจีบเธอนะ  ได้ป่าว"
          "เอ่อออ........ก..ก..ก็ได้"ทำไงดีจู่ๆก็มีคนมาขอจีบ
             "ทำไมทำหน้าตาอย่างนั้นน่ะ  ฉันอันโตะไง  ไม่รุ้จักเหรอ"
          "หา  อันโตะ  เพื่อนของอันโตเนียนั่นน่ะเหรอ  โหทำไมน่ารักจัง"
          "ก็อยู่แล้ว  ใคร  ๆ  ก็บอกว่าฉันน่ารัก"  หลงตัวเองซะไม่มี  แต่ฉันก็เป็นหนึ่งในคนที่ชมนี่นา  -.-'
          "เปลี่ยนใจละ  ฉันไม่จีบเธอ แต่เป็นแฟนกันเลยดีกว่า  เอาเป็นว่าเธอตกลงนะ  ฉันไปละ"
          ง่ะ  เป็นแฟนกันเลยเหรอ  แล้วพูดเองเออเอง  ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจเลยยนะ   อยากจะร้องดังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   อีตาบ้าอันโตะ!!!!
แต่หลังจากนั้นน่ะเหรอ.....คริคริ  ฉันกับอีตาบ้าอันโตะก็เป็นแฟนกันเลยน่ะสิ  แถมยังรักกันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วย(โหจบแล้วเหรอเนี่ย  แบบไม่รุ้เรื่องเลย  ติดตามต่อที่บทส่งท้ายละกัน  สวัสดีค่ะ...)