ตอนที่ 1
[/size]กลางหุบเขาแห่งหนึ่ง
สวัสดีค่ะ หนูชื่อ คุรุน มีผมสีฟ้าค่ะ พ่อแม่หนูไม่เคยพบหนูอาศัยอยู่กับปู่และพี่วาจิค่ะ
คุรุน - ปู่ค้า~ ดูนี่ซิค้า หนูล่าคาร์เตอร์ได้แล้วค่า
ปู่ - เก่งมากตอนนี้เจ้าอายุกี่ปีแล้วคุรุน
ชายแก่ยิ้มใจดีพลางมองหลานสาวอย่างเอ็นดู
คุรุน - 12 ค่ะ หนูอายุ 12 แล้วค่ะ
ปู่(คิด) - คงถึงเวลาที่ต้องส่งเจ้าไปฝึกฝนเพื่อเป็นนักรบแล้วซินะ
วาจิ - รุนต้องการจะเป็นอะไรหรอ เราฝันไว้ว่าเราจะเป็นพระล่ะ
คุรุน - เราต้องการจะเป็นนักรบ! จะได้คอยปกป้องคุณปู่กับพี่วาจิไงคะ
วาจิ - เราต่างหากที่ต้องปกป้องรุน เรื่องไรเราต้องให้รุนมาปกป้องเรากันเล่า
ปู่ - วาน(วาจิ) คูล(คุรุน) พวกเจ้าคงถึงเวลาที่จะต้องฝึกฝนกันแล้วซินะ ความใฝ่ฝันน่ะดีแต่พวกเจ้าจงคิดให้ดีว่าต้องการจะเป็นอะไร
คุรุน - งั้นหนูขอไปเตรียมของก่อนนะคะ
วาจิ - ผมด้วย
ปู่ - ไม่ต้องเพราะปู่เตรียมไว้ให้แล้ว
ปู่พูดแล้วยื่นถุงผ้าให้ทั้ง 2 คน พร้อมกับจดหมายและแผนที่
ปู่ - จดหมายนี้คือจดหมายฝากฝังพวกเจ้ากับเพื่อนของปู่ จบการฝึก พวกเจ้าจงไปหาเขา แล้วแผนที่นี้จะนำพวกเจ้าไปสถานที่ฝึก
คุรุน&วาจิ - รับทราบ
ปู่ - ชื่อที่พวกเจ้าใช้ต้องไม่ใช้ชื่อนี้ วาจิเจ้าจงใช้ชื่อ ซัน คุรุน เจ้าจงใช้ชื่อ ลู ไปได้แล้ว โชคดีนะทั้ง 2 คน
ปู่ผลักฉันและพี่หลังจากพูดจบไปพอฉันกับพี่หันมาก็ไม่พบบ้านแล้ว
คุรุน - พี่บ้านหายไปไหน
วาจิ - ไม่รู้ซิ...แต่เดี๋ยวคงจะเจอ รีบไปกันเถอะรุน..ไม่ซิ ลู
ฉันและพี่พากันเดินไปตามแผนที่พลางหลยมอนสเตอร์ตามทางเดินไปเรื่อยๆ 3 วันต่อมาฉันและพี่มาถึงสถานที่ฝึกมีคนอยู่บางตามาก
ฉันและพี่เดินเข้าไปและรับการฝึกขั้นแรกซึ่งพี่ก็ผ่านก่อนแล้วฉันก็ค่อยๆตามพี่ไปจนเกือบจะจบฉันและพี่ได้เรียนรู้ว่าอาชพต่างๆจะเปลี่ยนต้องเลเวลเท่าไหร่และยังไงตอนท้ายสุดก็ได้จักคนที่จะขายของให้ได้และได้ลองใช้ท่าอย่างสนุก ตอนท้ายมีแสงสีขาวนวลๆล้อมฉันและพี่เอาไว้แล้วจู่ๆก็มาโผล่ที่น้ำพุ
ลู(คุรุน) - พี่มาที่นี่ได้ไง
ซัน(วาจิ) - เราก็ไม่รู้ . . . .
ตุ้บ!
? - โอ้ย! เจ็บๆๆ
ลู - คุณเป็นอะไรมากไหมคะ
ซัน - เป็นอะไรมากไหมครับ
ฉันและพี่เข้าไปดูคนที่นั่งอยู่พลางร้องเจ็บ
? - ไม่เป็นไรหรอก พวกเธอชื่อไรอ่ะ
ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นพลางถาม
ซัน - ผมซัน นี่ลู
? - ยินดีที่รู้จัก ฉันฟรีด้อม หรือเรียก ฟรี ก็ได้
ลู - ยินดีที่รู้จักค่ะ
ซัน - เช่นกัน ว่าแต่ที่นี่คือที่ไหนครับ
ฟรี - เมืองเซาร์เทิร์นไช ไงล่ะ เป็นเมืองเริ่มต้น ยังไงกก็เป้นเพื่อนกันเถอะ^ ^
ซัน - ครับ
ลู - อื้อ
ฟรี - ใช่ๆอย่างแรกต้องไปหาเจ๊ยูเฟรีย ตามมาๆ
ฉันและพี่วิ่งตามฟรีไปจนถึงผุ้หญิงใส่หมวกคาวบอยยืนอยู่ใกล้ๆผุ้ชายใส่ชุดเกราะ(ไม่ร้อนหรอ)
แล้วฉันก็คุยๆๆๆๆๆแล้วก้รับเควสมาซึ่งมันขึ้นที่เครื่องอีกอันหนึ่งฉันและพี่ไปรับคำแนะนำกับผู้ใหญ่บ้านเบนซึ่งเป็นเพื่อนกับปู่ฉันกับพี่จึงอาศัยอยู่กับลุงเบน เพราะพอยื่นจดหมายให้ลุงเบนก็ให้อยู่ด้วย(เนื่องด้วยเป็นเพื่อนกับปู่)