บทที่13
"เพราะสายลมถึงทำให้เรารู้
"มาม่อนรำพึง
"ที่นี่ที่ไหน
"เลิฟโลว์กับไอรินตื่น
"พอๆ เอาล่ะตอนนี่นัยเนทตายแล้วประตูที่มันใช้มนดำปิดไว้คงจะเปิดแล้ว
"ยูกิบอกทุกคน
ณ ที่ประตู
"มุอีๆปะรีๆถะรัตตาโก๊ราตาโน้โกราโตมุอีเลล่า"ยูกิร่ายมน
"เอาทีฉันล่ะ ย้ากกกกกกกกกก
"มาม่อนกับต้นตาลพูดพร้อมกัน
"ทำไมไม่เปิด
"ทุกคนอึ้งไปชั่วคณะ
"นั้นตัวอะไร
"ไอรินถามมาม่อน
"ตัวใหญ่เนอะแถมใส่หน้ากากอีกต่างหาก หรือว่า !!!"มาม่อนตกใจ
"ผี ใช่มะ"ไอรินตอบ
"เป็นคำตอบที่ ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบ เผ่นละ"มาม่อนรีบเผ่น
"อ้าวรอด้วย"ทุกคนรีบวิ่งตอบมาม่อนไป
"ไปที่สวน ดีกว่ามีที่ซ่อนเยอะดี"มาม่อนพูด
"ok เลย"ทุกคนตอบ
ณ ที่สวน
"แฮกๆ หน่อยจริงวุ้ย"มาม่อนชักหน่อย
"เอ้าไปซ่อนตรงพุ้มไม้เถอะ เดี๋ยวมันตามมาทัน"มาม่อนตอบ
"~รับทราบ~"ทุกคนตอบ
กิ๊กๆ กิก สวบๆ เสียงอะไรบางอย่าง
"ฮึม ย้ากกก อะปัดติโถมา อึเป็ดติโย โวมาจา อะปัดติ เพลัง"มาม่อนร่ายมนและทันใดนั้น
ก็มีบาเรียสักสิท เกิดขึ้นมาปกป้องพวกเขา
เขาจะรอดหรือเปล่า
<ติดตามตอนต่อไป>
ปล.ติชมด้วยยยยยยยยยยยยย