เกมนี้คงต้องการให้ผู้เล่นแต่ละคนช่วยเหลือและพึ่งพากันมากกว่าครับ เพราะหากสามารถทำคนเดียวได้หมดก็จะไม่เกิดสังคมเชิงธุระกิจในเกมครับ (เข้าใจป่าวหว่า)
อธิบายคือ หากเจ้าของสวนองุ่นปลูกเอง เก็บเอง แปรรูปเอง ตั้งโรงงานเอง ขายเอง มันเป็นนการดีที่เราไม่ต้องพึ่งพาใครและได้เงินคนเดียว
พอต่อไปนานเข้าก็เกิดคู่แข่งทางธุระกิจที่เห็นข้อดีนี้และมีมากขึ้นๆ จนในที่สุดก็เกิดภาวะการแย่งชิงส่วนแบ่งทางการตลาด (เราก็จะขาย เขาก็จะขาย) ทำไปทำมาเขาถือส่วนแบ่งตลาดไว้มากกว่า ก็กลายเป็นเราที่ขายไม่ออก และเจ๊งในที่สุด
แต่หากแบ่งเป็นกลุ่มการค้า ออกเป็น
-กลุ่มผู้ผลิต (ผู้ปลูกองุ่น) (กลุ่มนี้จะมีหลายเจ้า เนื่องจากใช้ทุนไม่มาก แต่ต้องเร่งผลิตให้ทันต่อความต้องการของโรงงาน)
-กลุ่มผู้รับซื้อผลผลิต (โรงงาน,ผู้รับองุ่นจากหลายไร่มาอบแห้งหรืออัดกระป๋อง เพื่อจำหน่าย) (กลุ่มนี้จะมีเพียงไม่กี่เจ้า เนื่องจากใช้ทุนสูง และโอกาศขาดทุนค่อนข้างสูง)
-กลุ่มผู้ใช้สิ้นค้า (ผู้ซื้อไปกินหรือใช้นั่นแหละ)
*หากธุระกิจของชาติเราเป็นตามแบบแผนที่ใช้กันมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นพ่อตามที่ผมกล่าวนี้
ผลผลิดก็จะไม่ล้นตลาด เศษฐกิจก็จะไม่ตก ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มการค้าและลูกค้าขาประจำก็จะเกิดขึ้น

เข้าใจยังจ๊ะคุณฝ้ายอิอิ
