ว่าแล้ว ก็ต้องมาถึงตอนนี้จนได้
---------ตอนอวสานบทที่ 1 อิสรภาพ ความรัก และความโศกเศร้า---------
-----ตอนที่ 10 สนธิสัญญามูลิน่า-----
ตกดึก "มูนนนนน ฮือออออ มูน ฮือออออ" เสียงร่ำร้องของผู้พิทักษ์แห่งจันทราดังขึ้น "มีอะไรหรอคะ" มูนเอ่ยขึ้นมา " "เจ้าบอกเรื่องนั้นกับทุกๆคนยัง" ผู้พิทักษ์แห่งจันทราทวงถาม "เรื่องอะไรคะ" มูนทำหน้าสงสัย "ก็เรื่องสนธิสัญญามูลิน่าไง" "อ่อค่ะ ยังไม่ได้บอกเลยค่ะ ตอนนี้ขอทำใจก่อนนะคะ" "ข้าให้เวลาเจ้าอีก 1 วันพรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่ ข้าไปก่อนละ" "โชคดีค่ะ" มูนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย เธอลุกขึ้นเดินออกจากโบสถ์ เดินไปที่รูปปั้นกลางเมือง นั่งพิงแล้วแล้วคิดถึงวันเก่าๆ ที่เคยอยู่ร่วมกับทุกคน "พรุ่งนี้แล้วสินะ ทำไมมันมาเร็วอย่างนี้นะ"มูนบ่นกับตัวเอง "บ่นอะไรคนเดียวหรอครับมูน"เสียงชายผู้นึงถามอย่างสงสัย "ลูเวส!!" มูนพูดออกมาด้วยความดีใจ แล้ววิ่งโผเข้าไปกอดลูเวสอย่างรวดเร็ว "ชั้นดีใจนะที่นายกลับมา นายไปไหนมา" มูนถามลูเวสย้ำเข้าไปอีก "ผม...เอ่อ.ผม " ลูเวสอ้ำอึ้ง "งั้นไม่ต้องตอบละ คืนนี้เรามาอยู่ด้วยกันทั้งคืนเลยดีกว่า นั่งเล่นกันนะ ทดแทนเวลาที่มูนสลบไป" มูนชวนลูเวสนั่งเป็นเพื่อน "ได้ครับ~~" "งั้นเรามาคุยเรื่องอะไรดีล่ะ" "เอ่อ เรื่องอนาคตดีมั้ย เธออยากจะทำอะไรล่ะ"ลูเวสชวนมูนเข้าเรื่องอนาคต ทำให้มูนนิ่งไปพักนึง จนทำให้ลูเวสเรียกมูน "มูนๆๆ เป็นอะไรรึเปล่า" "อ่อเปล่าค่ะ" "เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะคะ" มูนถามลูเวส " ก็จะคุยเรื่องอนาคตน่ะ เธออยากจะทำอะไรในอนาคตล่ะ" "ชั้นนะหรอ โตขึ้นนะ ชั้นจะหาผู้ชายดีๆซักคน เอาแบบหล่อๆ ล่ำๆเลยล่ะ แล้วก็จะมีลูกมีหลานเต็มบ้านเต็มเมืองเลย มีพ่อ แม่ ลูก มันเป็นอะไรที่ช่างวิเศษเสียจริงๆ ชั้นก็จะทำงานเป็นช่างตัดเย็บ ส่วนเขาก็เป็นทหารรับใช้ประเทศชาติ นายว่าดีมั้ย ลูเวส " "ก็ดีนะครับ" ลูเวสตอบ "แล้วนายจะทำยังไงมนอนาคตดีล่ะ ชั้นบอกนายไปแล้วนะ ถึงตานายบอกชั้นบ้างแล้ว" มูนเร่งเร้าให้ลูเวสตอบ "ส่วนผมอะหรอ ผมก็จะกลับไปที่เมือง แล้วปกครองเมืองต่อจากท่านพ่อ วันดีคืนดี ข้าก็อาจจะไปเจอเจ้าหญิงสวยๆ คนนึง แล้วพามาแต่งงานด้วยก็ได้ จะผลิตลูกให้เยอะกว่าเธอให้ได้เลย" ลูเวสพูดอย่างมั่นใจ "บ้าน่า " มูนพูดประชด ........... ทั้งคู่เปลือกตาค่อยๆปิดลง เพราะง่วงนอนมาก เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนทั้งคู่เริ่มจะไม่ได้พูดกันนอนหลับไป "มูนๆๆ ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว" ลูเวสปลุกมูน" หา!!~ ตายจริง เฮ้อ นอนหลับไปได้ไงเหนื่อย ชั้นนี้แย่จริงๆ เมื่อคืนยังคุยกันไม่สนุกเลย"มูนบ่นกับตัวเองที่นอนหลับไปในช่วงดึก " วันนี้จะกินอะไรดีน้า เดี๋ยวผมทำให้" ลูเวสพูดถามมูน "นายทำอาหารได้มั้ย" มูนถามลูเวส "ได้สิ อยู่ที่เมืองผมทำออกบ่อยน่ะ" ลูเวสบอกมูน "งั้นวันนี้ชั้นอยากกินตามที่นายอยากก็แล้วกัน ทำให้สุดฝีมือนะ" มูนพูดไปยิ้มไป "ได้ขอรับ มูนจัง" ไม่นานลูเวสก็รีบวิ่งไปยังตลาดเพื่อเลือกซื้อของในการทำอาหาร "วันนี้ทำข้าวต้มแสงจันทร์ดีกว่า" ลูเวสพูดกับตัวเอง พร้อมกับเดินไปซื้อ ข้าวสาร น้ำ กุ้ง ปลาหมึก ฯลฯแต่ที่ขาดไม่ได้คือ ผงแสงจันทร์ที่ได้จากต้นไม้ลึกลับในป่า เขตแดนเมืองของลูเวสนั่นเอง ซึ่งเขาพกมาตลอดเวลา เมื่อได้ของครบแล้วลูเวสก็เดินกลับมาที่โบสถ์ โดยมีมูนตั้งเตารอ "กลับมาแล้วหรอ ชั่นรอนายอยู๋ มานี้เร็ว " มูนเรียกลูเวส "อะของครบครับ" "ชั้นจะล้างผัก เนื้อสัตว์ต่างๆ ส่วนนายก็ทำไป ทำให้อร่อยนะ นายน่ะ" "ครับ"ลูเวสตอบอย่างเกรงใจ ด้วยความไม่ชำนาญทำให้ ส่วนผสมเปื้อนหน้าเปื้อนตาของมูน ในขณะที่เตรียมจะส่งให้ลูเวส ทั้งคู่ต่างหัวเราะกันไปมา เมื่อทำส่วนผสมเละใส่เสื้อของแต่ละคน "นี่นายซุ่มซ่ามจริงๆ "มูนเย้ยลูเวส "เธอก็เหมือนกันแหละน่า "ลูเวสเย้ยกลับ "อิอิ ก็ทั้งคู่อะนะ "มูนกับลูเวสพูดพร้อมกัน "วันนี้จะได้กินมั้ยเนี่ย" มูนถาม "ได้อยู๋แล้ว นี่ก็ใกล้จะเสร็จละ ไปเรียกทุกคนมาที่โต๊ะนะ " ลูเวสบอกมูน "ได้ค่ะ" มูนตอบรับแล้วไปวิ่งไปตามสาธุคุณ ชอนเนอร์ วาเลนไทน์ ส่วนจูนและเลอร์รี่กลับเซาท์เทิร์นไชร์ไปแล้ว กลับไปไม่บอกไม่กล่าวตามเคย ........ "เสร็จแล้ววววว" ลูเวสบอกกับทุกคน "ว้าว หน้าตาน่ากินจัง" ทุกคนเอ่ยพร้อมกัน ยกเว้นวาเลนไทน์ที่เขียนกระดาษส่งให้ลูเวส "ขอบคุณครับทุกคน ลองชิมเลยครับ" "ซวบ ซวบ ซวบ ซวบ " เสียงข้าวต้มเข้าปากทุกคนไปแล้ว "เป็นยังไงครับ" ลูเวสถามด้วยความสงสัย มูน ชอนเนอร์ สาธุคุณและวาเลนไทน์ มาหน้ากัน ยิ้มขำๆ ข้าวต้มในปากค่อยๆถูกกลืนไปทีละนิดจนหมด "อร่อยจัง(อร่อยจัง)" ทุกคนบอกพร้อมกัน "นี่ๆเดี๋ยวไป เดี๋ยวข้าขอตัวไปไล่ผีก่อนนะ " สาธุคุณเอ่ย "เดี๋ยวผมก็จะไปเดินช๊อบปิ้งกับพี่วาเลนไทน์ ไปก่อนละน้า~~~" ทุกคนหายไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้มูนยืนอึ้งกับข้ามต้มตรงหน้า "กินให้หมดสิ อร่อยไม่ใช่หรอ"ลูเวสบอกมูนด้วยความดีใจ เมื่ออาหารที่ตนทำอร่อย "อ่อ..ค่ะ ซวบ"มูนกินเข้าไปกหนึ่งคำ แตที่นี้เธฮวิ่งไปในห้องน้ำ บ้วนเอาข้าวต้มออกมา "อ้วกกกก" "มูนเป็นอะไรรึเปล่าครับ" ลูเวสถามด้วยเป็นห่วง "ไม่เป็นไรค่า" มูนตอบ "งั้นผมลองชิมดูบ้างนะ ซวบ..." "...." "โอ้ย ไม่เห็นอร่อยเลย ไหนบอกว่าอร่อยกัน นี่คุณหรอกผมหรอ วันนี้โดนแน่ๆๆ" ลูเวสโกรธขึ้นมา มูนที่อยู่ในห้องน้ำรีบวิ่งออกไปทันที "จะหนีไปไหน" ลูเวสวิ่งไล่ตามพร้อมถือข้าวต้ม โยนใส่ไปโดนหัวมูน จนผมเลอะไปด้วยข้าวต้ม " 5555+ ดูสิหัวเละเป็นปลาทองพ่นวุ้นเลย อิอิ"
"นี่นาย หัวเราะชั้นเรอะ วันนี้นายโดนเหมือนกัน" ว่าแล้วมูนก็หยิบข้าวต้ม ปาไปใส่ลูเวสบ้าง แต่ลูเวสหลบทัน ดันไปโดนวาเลนไทน์กับชอนเนอร์ที่วิ่งกลับมาเอากระเป๋าตังที่ลืมไว้จะไปซื้อของ "อ้ากกกก (กรี๊ดดดดด)" ชอนเนอร์ร้องขึ้นมา "ขอโทษค่ะ พี้วาเลนไทน์ ชอนเนอร์ " แต่วาเลนไทน์กับชอนเนอร์ไม่ฟัง หยิบข้าวต้มที่เหลือทั้งหมด ปาใส่ทุกคนในโบสถ์ จนจากโบสถ์ที่เคยสะอาดสะอ้านกลายเป็นทะเลข้าวต้ม ที่เกิดจากฝีมือสาวๆหนุ่มๆ ในโบสถ์นั้นเอง ลูเวส มูน ชอนเนอร์ และวาเลนไทน์ร่างกายเปียกไปด้วยข้าวต้ม แล้วทุกคนก็พูดออกมาพร้อมกันว่า "ดูหน้าแต่ละคนสิ 555+" จนมีเสียงคนแก่ๆ เดินมาดุทางด้านหลัง "นี่พวกเจ้าทำอะไรน่ะ รีบทำความสะอาดเดี๋ยวนี้เลย" สาธุคุณพูดออกมาด้วยความโมโห "ขอโทษคร้าบบ/ค่ะ(ขอโทษค่ะ)" ทุกคนต่างขอโทษกันยกใหญ่ แล้วรีบวิ่งไปล้างตัวให้สะอาด แล้วกลับมาทำความสะอาดจนเสร็จ .......
ตกค่ำ มูนเดินออกมาหน้าโบสถ์ มองขึ้นไปยังท้องฟ้า ดูนาฬิกา พร้อมพูดกับตัวเองว่า"เวลาของเราใกล้หมดแล้ว"ไม่นาน ผู้พิทักษ์แห่งจันทราก็ปรากฏตัวขึ้น "เจ้าบอกกับทุกคนรึยัง" ผู้พิทักษ์เอ่ย "ยังไม่ได้บอกเลยค่ะ ขอบอกก่อนได้มั้ยคะ" "อืมข้าให้เวลาเจ้าอีก 10 นาที" "ค่ะ" สักพักลูเวสเดินออกมาเรียกมูน "มูนๆๆๆ พูดกับใครอะ" "ชั้นจะไปจากที่นี้แล้ว"
http://my.dek-d.com/Writer/story/viewlongc.php?id=298822&chapter=81 (เพิ่มอรรถรสในการอ่านต่อจากนี้โปรดโหลดเพลงให้เสร็จก่อนแล้วค่อยอ่านต่อจากนี้ จะเศร้ากว่ามาก โชคดีจ้า)"มูน เธอ..จะไปไหน" ลูเวสถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "ชั้นต้องทำตามสนธิสัญญามูลิน่า" มูนเอ่ย "สัญญาอะไรกัน ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ลูเวสข้องใจ "สัญญาที่ชั้นทำไว้กับผู้พิทักษ์แห่งจันทรา มูลิน่า ซึ่งว่าด้วยเรื่องของการคืนวิญญาณให้กับเหล่าผู้กล้าที่ตายจากการรบเมื่อวันก่อนไง" "นี่มูน.. เธอทำขนาดนี้เชียว" "ชั้นคงต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อนนะ" มูนพูดด้วยความสิ้นหวัง "ผมรักคุณนะมูน คุณได้ยินมั้ยว่าผมรักคุณนะมูน ผมรักคุณณณณณณ" เมื่อได้ยยินคำนั้น มูนถึงกับน้ำตาไหล พร้อมหันหน้ามามองลูเวส แล้วยิ้มให้ ก่อนจะพูดว่า "คำๆนี้แหละ ที่ชั้นอยากได้ยินจากปากคุณ ชั้นก็รักคุณเหมือนกันค่ะ" ทั้งสองมองหน้ากัน จ้องตากัน ยิ้มให้กัน ลูเวสพูดตัดบท "แล้วทำไมคุณจะต้องไปละ คุณอยู่กับผมเถอะนะ คณอย่าไปเลยนะ มูนคุณอย่าไปเลย ผมไม่ให้คุณไป" ลูเวสดื้อดึงสุดชีวิต "ไม่ได้หรอกค่ะ ต้องทำตามสัญญา เพราะไม่ฉะนั้นทุกคนต้องตาย รวมทั้งคุณด้วย ชั้นให้สัญญาไว้แล้ว ชั้นต้องไปที่ดวงจันทร์
เพื่อรับตำแหน่งเจ้าหญิงตามสัญญาที่ให้ไว้" "ไม่นะไม่ๆๆๆๆ คุณอย่าไป ไม่นะ" "ลาก่อนค่ะ ลูเวส"พูดจบมูนค่อยๆ พุ่งขึ้นยังดวงจันทร์พร้อมกับมูลิน่า น้ำตาของมูนหยดรินลงกลางอากาศ กลายเป็นหิ่งห้อยร่วงลงมาบนมือของลูเวส "มูน มูน มูนอย่าไปนะ มูนกลับมา มูนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"ฮือ ฮือ ฮือ"ลูเวสล้มลงกับพื้น ร้องไห้ฟูมฟาย แผ่นดินที่เป็นดินแข็งๆ เจิ่งนองไปด้วยน้ำตาของลูเวส ก่อนที่เขาจะพูดถึงมูนเป็นครั้งสุดท้าย
"ผมรักคุณนะมูนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
มูนหันมายิ้มให้กับลูเวสครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างของเธอจะหายวับ เข้าไปในดวงจันทร์......
จบบทที่ 1 อิสรภาพ ความรัก และความโศกเศร้า
และกลับมาพบกับเนื้อเรื่องของเซโลน่ากับอนาซันใน
บทที่ 2 มหันตภัย ความชั่ว และการสูญเสีย
สวัสดีครับ(ถ้าบทที่ 1 พี่อู่วาดเสร็จเมื่อไหร่ จะต่อบทที่ 2 ให้ครับ)
ปล.เพลงเคยฟังกันรึเปล่า จากเกม Onimusha Ps2 จ้าขับร้องโดย Ayumi Hamasaki เพลง Rainy Day ^^
ปล.2 จบบทที่ 1 แบบนี้จะดีรึเปล่า
ปล.3 ขอให้อ่านกันอย่างสนุกๆนะ
เมาขี้ตาอยู่เลย .. งง ..
