(7)
มิฮารุใช้เท้ากระทืบไปบนหัวของหนอนนั่นอย่างไม่ปราณี เจ้าหนอนนั่นมองหน้ามิฮารุ ก่อนที่ปีกของมันจะเริ่มงอกออกมา… ผีเสื้อเพลิง!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
มิฮารุร้องเสียงหลง เมื่อผีเสื้อเพลิงไล่ทึ้งหัวมิฮารุ ตอนนี้เธอยังกำจัดไม่ได้สักตัว แถมยังโดนมอสเตอร์กระจอกกระจอกเล่นงานเอาซะด้วย
ฮื่อๆๆ เอามันออกไป Y^Y มิฮารุได้แต่รองอยู่ในใจ พรางเอามือบังหัวที่ผีเสื้อเพลิงกำลังไล่ทึ้งเธออยู่ ตอนนี้หัวเธอฟูยิ่งกว่าสิงโตซะอีก
เดี๋ยวนะ เราจะวิ่งหนีมันทำไมเนี่ย เราต้องกำจัดมันไม่ใช่หรอ คิดได้ดังนั้น มิฮารุหยุดวิ่งและหัวหน้ากลับไปหาผีเสื้อเพลิงทันที ผีเสื้อเพลิงยังคงตรงดิ่งมาหาเธอ มิฮารุยกมือขึ้นสองข้างผสานกันเป็นรูปสามเหลี่ยมตามที่พ่อเธอสอนมา
เป็นไงเป็นกัน
มิฮารุตั้งสมาธิและรวบรวมพลังไว้ที่ฝ่ามือ ก่อนจะปล่อยออกไป ก้อนพลังสีดำตรงไปหาผีเสื้อเพลิง ผีเสื้อเพลิงถูกก้อนพลังนั้นดูดกลืนไป...
“เย้...>[]< เก็บไปแล้ว 1 ตัว”
มิฮารุกระโดดดีใจอย่างเริงร่า เหมือนเด็กได้อมยิ้มจากนายก = =^
“ว้า...เหนื่อยจัง =w=”
จินนี่บ่นลอยๆ แต่มือก็ยังคงร่ายเวทย์มนต์โจมตีมอสเตอร์ต่อไป แต่แล้ว...
“ว่าไงจ๊ะ นังซิน”
จินนี่หันไปทางต้นเสียง แล้วเธอก็พบ... กระเทยถึกแห่งปี = =* กระเทยถึกร่างยักษ์ ที่ชอบหาเรื่องเธออยู่เรื่อย
“อ้าว..นึกว่าใคร ที่แท้ก็คุณถึกนี่เอง”
“กรี๊ดดดดดด..แกว่าใครถึกยะ >[]<”
“แล้วใครให้มาว่าฉันว่านังซินก่อนทำไมหล่ะ”
“หน๊อย...”
“หน๊อย”
“วันนี้ฉันจะจัดการแก นังซิน”
“แน่จริงก็เข้ามาสิ คุณถึก”
“เฮอ...แค่นี้คงพอมั้ง”
วาตานุกิพูดพลางมองไปที่รอบๆตัวมอนเตอร์สีม่วงนอนกระจายไปทั่ว ทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของวาตานุกิทั้งนั้น (โหดไปแล้วนะตัวเอง = =;)
ณ มอนิเตอร์กลางปราการตะวันตก “ไอ้หมอนั่นเก่งเอาเรื่อง” เฟริน่านั่งไขว้ห้างมือเท้าคางพูดขึ้น ราสก้าที่นั่งอยู่ข้างๆพยักหน้าเบาๆ
“ให้ตายสิทำไมปีนี้เด็กปี 1 เก่งเยอะจัง Y[]Y” กุเกิ้ลบ่น ส่วนเฟริน่ามองตาขวาง
“ชิ..แล้วเด็กปีแก คนเก่งๆน้อยที่ไหน ฉันมีแผลแทบทุกวันที่โรงเรียนเปิด ก็เพราะเด็กปี 2 ทั้งนั้น = =”
“= =”
“ถ้าไอ้หมอนั่นมันมาท้าสู้กับฉันล่ะ” เนียร์ที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น
“ถามทำไม” เฟริน่ามองอย่างสงสัย
“เธอจะให้มันชนะ หรือฉันชนะ”
“- -?” กุเกิ้ลยังคงทำหน้างงๆ ส่วนเฟริน่ายิ้มมุมปาก
“ใช้เซ้น หรอ ถึงรู้ว่ามันจะมาท่าสู้นาย”
“มั้ง” เนียร์ตอบกวนๆ
“ความสามารถของมันมีประโยชน์ต่อเรา รู้สึกว่าจะธาตุลมซะด้วย...ถนัดใช้วิชาลมสะกดใจสินะ คิดว่าไงราส”
“ให้มันชนะดีกว่า” ราสก้าตอบสั้นๆ
“อืม” เนียร์รับคำเบาๆ
ใช่แล้ว... มันมีประโยชน์ต่อพวกเรา.... “คุยเรื่องอะไรกัน = =” แอนนาที่พึ่งลดกระจกแต่งหน้าลงถามขึ้นอย่างสงสัย
“นั่นสิ” กุเกิ้ลก็เหมือนกัน ที่ไม่เข้าใจว่า 3 คนนี้คุยอะไรกัน
“หึหึ” เฟริน่าหัวเราะในลำคอก่อนจะตอบ “ความลับ!!”
ณ มอนิเตอร์กลางปราการตะวันออก “ยัยผู้หญิงใส่แว่นมันทำอะไรของมัน” วาเนซซี่พูดถึงมิฮารุพลางทำหน้างงๆ เธอไม่เคยเห็นใครที่ติ๊งต๊องเท่านั้นมาก่อน วิ่งหนีมอนเตอร์กระจอก
“ผู้หญิงคนนั้นมัน...” บูทำท่าคิด
“อ๋ออออ... ยัยขี้โวยวายนี่น่า ถึงว่าหน้าคุ้นๆ คนที่ฉันเล่าให้ฟังไง” อาโออิตอบแต่ในปากก็ยังคงมีขนมอยู่เต็มปาก ซึ่งขนมทั้งหลายแหล่เป็นของเนรานิส ที่ยังคงดูที่มอนิเตอร์อย่างใจจดใจจ่อ
“ว้าว...มาจากอีกโลก” แพทริเซียยิ้มกรุ่มกริ่ม
“โห... โหดๆกันทั้งนั้น O[]O” เนรานิสพูดขึ้นหลังจากดูดน้ำหวานจากแก้วหมด
“ชั้นต้องไปกองกลางแล้วล่ะ” แพทริเซียก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ
จินนี่และคุณถืกสู้กันอย่างดุเดือด ต้นไม้ล้มระเนระนาด ด้นหญ้าถูกเผาเป็นหย่อมๆ ดีนะที่อยู่ในโดมมิติ ไม่งั้นทรัพยากรธรรมชาติของโรงเรียนคงร้อยหลอเลยทีเดียว
“แฮก..ๆ ... นังซิน แกน่ะร้ายนักนะ” คุณถึกหอบแฮกๆ แต่ก็ไม่วายจิกกัดจินนี่ ส่วนจินนี่ก็เหนื่อยไม่น้อยเลยทีเดียว
“แกก็เหมือนกันแหล่ะ แฮ่กๆ... คุณถึก”
แต่ไม่ทันที่คุณถึกอะไรนั่นจะเถียงกลับ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน
“น้องๆ คร๊าบบ~~... ตอนนี้เหลือเวลาอีก 30 นาที รีบๆกันหน่อยนะคับ^^” หาใช่เสียงใครอื่น เสียงกุเกิ้ลนั่นเองที่ลอยมาจากฟากฟ้านภาไกล~~
“ฉันไม่มีเวลามาเล่นกับกระเทยถึกอย่างแกหรอกนะ” จินนี่ว่าอย่างหัวเสีย
“ฉันก็ไม่มีเวลามาเล่นกับนังซินอย่างแกหรอก” คุณทึกกล่าวแล้วหันหลังกลับไป จินนี่เช็ดเหนื่อเม็ดเป้งที่หน้าผาก ก่อนจะหันหลังเดินไปเช่นกัน
“โอ้ว...ไม่นะ เหลืออีกแค่ 30 นาที ฉันพึ่งจัดการไปแค่ 2 ตัวเองY^Y เองไงดี” มิฮารุเริ่มเซ็งจิต
“มิดจัง^^” เสียงจินนี่ลอยมาแต่ไกล
“หา... มิดจังหรอ = =” มิฮารุไม่แน่ใจว่าจินนี่เรียกตัวเองรึเปล่า “เรียกฉันหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ ได้กี่ตัวแล้ว” จินนี่เดินมาหามิฮารุ
“2”
“O[]O” จินนี่ตาโตเท่าไข่ไดโนเสาร์เบอร์ 10 “จริงอะ แค่ 2 ตัวเนี่ยนะ”
“ก็จริงน่ะสิ Y^Y แล้วจินนี่ล่ะ”
“ได้แค่ 254 ตัว เอง” มิฮารุเริ่มใจสั่น นี่ขนาดจินนี่ยังบอกว่าตัวเองได้ ‘แค่’ แล้วเธอหล่ะเรียกอะไร
“ทำยังไงดีจินนี่ ฉันได้แค่ 2 ตัว จะรอดรึเปล่าก็ไม่รู้” มิฮารุเริ่มบ่น จินนี่ได้แต่ตบบ่าปลอบใจ
“เอาน่า... เผื่อมีคนได้น้อยกว่าเธอก็ได้”
“= = ใครมันจะกล้าน้อยกว่าฉัน” มิฮารุพูดประชด จินนี่ได้แต่ตัวเราะแห้งๆ มิฮารุและจินนี่เดินมาเรื่อยๆก็ยังไม่เจอมอนเตอร์สีแดงสักที ถึงเจอก็โดนคนอื่นสอยไปก่อน แถมยังต้องหลบพลังต่างๆที่คนอื่นขยันปล่อยกันเหลือเกิน จนทั้งคู่เดินมาถึงมุมสงบๆ
“ที่นี่เงียบจังเน๊อะ” จินนี่พูดเบาๆ
“ก็เพราะแถวนี้ไม่มีมอนเตอร์ไง” เสียงจากบนต้นไม้ดังขึ้น ทั้ง 2 จึงแหงนหน้าไปมอง
“วาตานุกิ” จินนี่และมิฮารุพูดขึ้นพร้อมกัน
“ไง^^ เป็นไงกันมั้ง” วาตานุกิกระโดดลงมาจากต้นไม้ทักทายแบบสั้นๆแต่พอเห็นหน้ามิฮารุ ก็พอจะเดาออก “คงไม่แย่ขนานนั้นนะ = =^”
“ไม่หรอก แต่แย่ยิ่งกว่า” มิฮารุตอบพร้อมสีหน้าอยากตาย
“?” วาตานุกิยังคงทำหน้างงๆ
“มิฮารุได้แค่ 2 ตัวเองอะ” จินนี่ยิ้มแห้งๆ
“โธ่ๆๆ น่าสงสาร” วาตานุกิล้อเลียน มิฮารุมองตาเขียวปั๊ด “ล้อเล่นน่า อย่าโกรธไปหน่อยเลย”
“มันใช่เวลามาล้อเล่นที่ไหนเล่า >[]<”
“เอ่อแล้ววาตานุกิได้เท่าไหร่หรอ” จินนี่ถามบ้าง
“500 ตัวพอดีแป๊ะ” วาตานุกิยิ้มจนตายี๋ พรางชู 2 นิ้ว เหมือน..สู้โว้ยยยย~~
“โห...ฉันได้แค่ 254 ตัวเองอ่า”
“พวกเธอนี่เก่งเน๊อะ นั่งนับมอนเตอร์ที่ฆ่าไปด้วย” มิฮารุทึ่งกับความสามารถที่จินนี่และวาตานุกิสามารถฆ่าได้เยอะขนาดนั้น และยังนับมอนเตอร์ที่ตัวเองฆ่าอีก
“เธอเซ่อ หรือโง่ กันเนี่ย” วาตานุกิทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ
“ก็เค้าขึ้นให้ดูอยู่ที่กำไลไงจ๊ะ นี่ไง แต่มันเล็กนะ สังเกตเห็นยากไปหน่อย” จินนี่ชี้ไปที่กำไล
“ ง่ะ ทำไมเค้าไม่บอกล่ะ”
“สงสัยอยากทดสอบไหวพริบมั้ง”
หลังจากการทดสอบเสร็จสิ้น ทุกคนก็ถูกดูดออกจากโดม เสียงจ๊อดแจ๊กดังขึ้นในห้องโถง ตามธรรมชาติของนักเรียน ก่อนจะเริ่มซาลงเพราะแพทริเซียและกุเกิ้ลขึ้นไปบนเวที
“เอาหล่ะน้องๆ เดี๋ยวเรามานับคะแนนกันนะคะ” แพทริเซียเริ่มพูดก่อน ทุกคนในห้องโถงรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ “ให้น้องๆระบุชื่อของตัวเองลงในกำไลข้อมือ จากนั้นข้อมูลก็จะถูกส่งมายังกองกลาง”
“หลังจากระบุชื่อเสร็จ เราให้เวลาพักผ่อน 20 นาที หลังจากนั้นมารวมตัวกันที่นี่นะครับ” กุเกิ้ลว่า “แล้วเราจะมาดูคนที่สอบผ่านกัน”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สั้นไปมะ = =^ ไม่รู้จะตัดตรงไหนมาดี.. ก็ ฉึก!! มันตรงนี้แล้วกัน = =^
เหอๆ ไม่มีอะไรจะพูดอะ
จิ้มต่อ >>
http://forum.asura.in.th/index.php?topic=33304.570#msg523877 รักคนอ่าน
สก็อตไบท์
)
