คำเตือน : เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เเต่งขึ้น ไม่เกี่ยวกับบุคคลใดหรือองค์กรใดทั้งสิ้น เนื้อหาที่รุนเเรงในนิยายเรื่องนี้ควรอ่านโดยใช้วิจารณญาน อนึ่งผู้เเต่งไม่อนุญาตให้ทำการเเก้ไข ดัดเเปลงส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือคัดลอกโดยไม่ได้รับอนุญาตใดๆ ทั้งสิ้น

จะบอกว่านิยายมันก็ สยองได้ใจ ตื่นเต้น น่าติดตามดีอยู่หรอกแต่ว่าคุณน่ะ.....อย่าเเต่งนิยายทิ้งขว้างสิ

ถ้าจะเเต่งรวดเดียว3เรื่องคงไม่มีใครทำได้หรอกนะครับดู2เรื่องนี้

1.มัจจุระคีตะ : เรื่องเล่าสยอง เทียนหนึ่งร้อยเล่ม

2.Q-Soceity Online สุดยอดเกมออนไลน์เเห่งสหัสวรรษ

ให้เสร็จซักเรื่องก่อนเถอะครับค่อยมาเเต่งอีกเรื่องใหม่เพราะมันจะรกฟิกชั่นมากๆ

ทำเป็นกระทู้รวมนิยายเรื่องสั้นแบบที่เค้าเลยดีกว่าครับ ผมว่าเข้าท่ากว่านะ 

ผมเป็นพวกสมาธิสั้นครับ เวลาที่คิดเรื่องไม่ออก ผมก็จะคิดอีกเรื่องขึ้นมาใหม่ พอทำวนๆ สัก 3 เรื่อง มันก็จะทยอยอัพเดทครบทุกอัน เเต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเเต่งค้างไว้ทุกเรื่อง เพราะสำหรับผมเเล้วการเเต่งนิยายเเบบรีบให้จบมันเป็นอะไรที่ค้างคา มันหมายถึงผมไม่มีความรับผิดชอบกับผู้อ่าน เพราะฉะนั้นนิยายของผมจะไม่อัพเดททุกวัน เพราะผมต้องการให้เรื่องมันดำเนินไปให้สมกับคำว่า"นิยาย" ไม่ใช่บทความ หรือต่อเรื่องเล่นน่ะครับ
การเเต่งทั้งสามเรื่องมันไม่ได้เป็นปัญหาของผมเลยครับ เพราะอารมณ์ในการเเต่งเเต่ละเรื่องมันต่างกัน เเล้วผมก็ไม่ค่อยทำอารมณ์ในการเเต่งเรื่องเดียวได้นาน เเต่งเรื่องนี้ไปสักสองชั่วโมง ก็กลับมาเเต่งเรื่องนั้นอีกนิดหน่อย เเล้วเเต่ว่า ณ ขณะนั้นคิดอะไรออก
มัจจุระคีตะ เรื่องเล่าสยอง ผมเขียนถึงตอนที่สี่ เเต่ไม่ได้โพสในบอร์ดอสุรา ผมเอาลงไว้ในสำนักพิมพ์เเจ่มใสครับ
คิวโซไซตี้ เขียนถึงตอนที่สาม กำลังจะเอาตอนที่สองลงเเต่พอดีมีผู้อ่านคนนึงคอมเม้นว่านิยายเรื่องนี้น่าจะดัดแปลงมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่ง เเลผมได้เเต่งขึ้นเองบางส่วน มันทำให้ค่อนข้างเสียความรู้สึกในฐานะที่ผมอยากเสนองานเขียนสะท้อนวงการเกมออนไลน์ให้ได้เห็น ก็เลยเอาไปลงในเเจ่มใสก่อน เหมือนเคย ถ้าเเต่งถึงตอนที่สี่เมื่อไหร่ก็ค่อยเอามาลงให้รวดเดียว
งานของผมช้าหน่อยตามเเบบงานเขียนที่ต้องอาศัยอารมณ์น่ะครับ
ถ้าเกิดมันทำให้รกฟิกชั่นก็ขออภัยครับ คราวหน้าถ้าผมเขียนนิยายมาใหม่ผมจะลงลิงค์ให้ปอ่านที่เว็บสำนักพิมพ์ก็น่าจะพอ


ผมไม่ค่อยถนัดเเต่งเรื่องยาวเท่าไหร่ครับ มาตรฐานผมก็เขียนได้ประมาณ 70-100 หน้า A4 ก็หมดแม๊กเเล้ว
ขอบคุณครับที่ชอบลักษณะการบรรยายของผม ผมจะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ครับ
สิ่งที่ผมจะสารภาพตอนนี้คือ นิยายทั้งสามเรื่องจะจบพร้อมกัน


ผมไม่ค่อยถนัดทำเท่าไหร่ครับ ผมคิดว่าการเเยกออกเป็นเรื่องๆ มันทำให้ผู้อ่านติดตามความคืบหน้าเเละเฝ้าดูการพัฒนาได้ดีที่สุด


เรื่องทั้งสามเรื่องถ้อยคำย่อมต่างกันอยู่เเล้วครับ
เรื่องมัจจุระคีตะ เป็นการเล่าเรื่องผ่านกลุ่มคนวัยทำงาน ที่ต้องเผชิญกับวิกฤติการณ์ความกลัวอย่างขีดสุด การดำเนินเรื่องเเละถ้อยคำที่ใช้จึงออกมาเชิงบรรยายมากกว่า
เรื่องคิวโซไซตี้ เป็นการเล่าเรื่องผ่านสังคมที่ไม่มีตัวตน กระเดียดไปทางเเฟนตาซีเล็กน้อย ถ้อยคำที่ใช้จึงค่อนข้างเบากว่า เพราะตัวเอกของเรื่องก็ยังเป็นเด็กวัยเรียนอยู่
เรื่องไซโคเมมโมรี่ เรื่องนี้จะคล้ายเรื่องสั้นที่สุด ไม่มีการสนทนาใดๆ เเต่จะทำให้เหมือนกับคนๆ หนึ่งกำลังคิดถึงความหลัง ที่เเทนตัวเองว่าฉัน เรื่องนี้สิ่งที่ผมต้องการจะสื่อให้ทุกคนทราบคือ "ความไม่สมบูรณ์" ในตัวของเรา โดยผ่านตัวเอกที่ไม่ใช่คนโรคจิต เเต่ด้วยสิ่งรอบข้างมันกระตุ้นให้สัญชาตญานดิบเผยออกมา
เเน่นอนครับคนทุกคนย่อมมีสัญชาตญาณของสัตว์ป่าอยู่ในตัว เพราะมนุษย์ก็คือสัตว์ดีๆ นี่เอง เมื่อถอยหลังจากความเป็นคนหนึ่งก้าว ก็ย่างเข้าสู่ความเป็นสัตว์เข้าไปอีกหนึ่งก้าว การฆ่าคือสิ่งผิด เเต่เขาชอบฆ่าโดยไม่มีเหตุผล เพียงเพราะอยากฆ่า เพียงเพราะสนุกกับมัน
ในเรื่องนี้มันจะดูเเปลก เพราะผมไม่ได้นำเสนอในมุมของผู้พิทักษ์ที่ต้องคอยกวาดล้างพวกฆาตรกร เเต่มันออกมาในรูปแบบการทบทวนความทรงจำของฆาตรกร

ขอยืนยันว่าทั้งสามเรื่อง เขียนเองทั้งหมดครับ
เเต่คุณกร๊วกทายผิดอยู่อย่างหนึ่งคือลักษณะการเขียน ผมไม่เคยพิมพ์ลงบอร์ดโดยตรง เเต่ผมจะพิมพ์ลงใน wordpad เพราะมันง่ายดี เเล้วค่อยก็อปมาลง สำหรับภาพก็เเต่งจาก SAI เเล้วมาเเต่งอีกทีใน paint



***************************
ตอบครบทุกคนเเล้วนะครับ ขอบคุณที่อ่านนิยายของผมมาตลอด เรื่องของผมอาจต้องรอนานหน่อยเพราะไม่ได้เขียนทุกวัน เเต่ในหนึ่งสัปดาห์จะมีตอนใหม่ๆ อย่างน้อยหนึ่งตอนเสมอ ปัญหาคือผมจะเอาลงบอร์ดนี้ก่อนหรือเปล่าเท่านั้นเองครับ (เเต่ปกติจะลงในสำนักพิมพ์ก่อน)


สำหรับเรื่องไซโคเมมโมรี่ ยังไงก็ขอฝากทุกคนด้วยนะครับ เนื้อเรื่องตอนนี้ยังไม่เลือดสาดมากมาย เพราะจากพล็อตเรื่องเนื้อหาจะทวีความรุนเเรงไปเรื่อยๆ เหมือนกับการเติบโตของฆาตรกร เเน่นอนว่าหลังๆ จะได้สัมผัสถึงทุกอณูเลือดเลยล่ะครับ

ใช่ครับ เเจ่มใสดังในด้านนิยายรักวัยรุ่น เเต่บังเอิญว่าผมชอบเเจ่มใสเพราะ....
เพื่อนผมเป็นนักเขียนอยู่สำนักพิมพ์นั้น (ตารกา)
ผมก็เลยชอบเอานิยายไปลงเพราะเหตุผลเเค่นี้เเหละครับ

ส่วนทำไมไม่เอาไปลงเด็กดี ไม่อยากบอกเลยว่าผมสร้างนิยายในเด็กดีไม่เป็น 

ใบหน้าของมัน จ่ะ
สงสัยกด insert ค้างไว้ มือชอบกดโดนบ่อยๆ

เลือดสา ดกระจาย
อ่านแล้วสยอง
แต่ก็ชอบนะเอิ๊กๆ