สำหรับ ผมเปรียบความรักดั่งการปลูกต้นไม้

ถ้าเราหมั่นดูแลรดน้ำพรวนดินให้มัน มันก้อจะเติมโตเปนต้นไม้ใหญ่

แต่ถ้าเราไม่ดูแลไม่รดน้ำให้มัน สักวันวันก้อจะตายลงไป

ก้อเหมือนกับความรัก ถ้าเราดูแลเอาใจใส่คนที่เรารักให้มาก ความรักก้อจะยังคงอยู่คู่เราเสมอไป

แต่ถ้าเราไม่เคยดูแลความรักที่เรามีอยู่ วันนึง ความรักก้อจะไปจากเรา

 

ดอกกุหลาบ

สวยงาม ล่อลวงให้ผู้พบเห็นได้เข้าไปสัมผัสกลิ่นอันหอมหวนและสีสันของมัน

แต่แล้ว เมื่อสัมผัสหนาม ก็ต้องพบกับความเจ็บปวดดังความรักที่แตกสลาย...





เน่าปะ

ให้เปรียบความรัก?

มันก็เหมือนกับความตายน่ะแหละนะ... ว่ามั้ย?

เราเปรียบความรักเหมือนอากาศ...

ที่บางครั้ง ในบางที่ กับบางคน

อุณหภูมิที่เท่ากัล ความรักที่เท่ากัล การดูแลเอาใจใส่ที่เท่ากัล

กับทำหั้ยบางคนรุสึกว่าร้อนเกินไป หนาวจนเกินไป.....

หรือรุสึกอบอุ่นเวลายุข้างๆๆ ^^

บางทีเวลามีความสุข..เจออากาศที่สดชื่น

เราก้ออยากที่จาไขว้คว้ามานหั้ยยุแบบนี้ตลอดปัย

หลงเอาใจไปครอบครองว่ามานเปงของเรา

เพราะแค่สัมผัสได้..

แต่หารุไม่ว่ามานก้อเปลี่ยนแปลงได้ง่ายด้วยเช่นกัล

เพราะทุกครั้งที่สัมมผัสได้เราต่างรุกัลดีลึกๆว่ามานช่างว่างเปล่า

ว่างเปล่า...จิงๆๆๆ


 

น้ำที่เน่าเสียสำหรับความรักของคื่นอื่น
แต่ถ้าตัวเองก็ยังนึกมออก

มีด 

รักเหมือน ดาบ2คม รักดีจริงก็ได้ดี ถ้ารักไม่จริง.....โดนความรักทำร้ายใจเเน่ เหอๆ

ความรักเปรียบเสมือนน้ำ ไม่แน่ไม่นอน ให้คำตอบอะไรไม่ได้  แต่ความรู้สึกที่อยู่ข้างในนั้น มันช่างน่าค้นหา และลึกลับ   

บางคนอาจจะงงว่าอะไรวะ -  -    แต่สำหรับเรา มันเข้าใจด้วยตัวเองอยู่ตลอดเวลา    และน่าจะเข้าใจอยู่คนเดียวด้วยมั้ง T^T