หาได้อยู่เเล้ว ไม่ใช่ มนุษย์ยุคหินเเต่เป็นคนที่รอดจากเหตุการณ์ 2012 ไง เเต่เรื่องบางเรื่องทุกคนก็ลืมไปเช่น GMO

เย่ๆจะได้ไปปุ่น แต่คำว่าที่รักกับลูกนี่มัน... =,,=*

บทที่ 2/3
เเพนการ อบยพ

 ณ กรุงโตเกียว ประเทศ ญี่ปุ่น ศูนย์ ประชุม เรื่องความมั่นคงโลก

Mr.Matsuยืนรอ ฮวกอยู่ตรงหน้า ที่ทำการประชุม ... เเล้วเค้าเห็น คนเดินมา....

Mr.Matsu : ไง ฮวกนายมาสายจริงๆนะ ลูกกับเเฟนฉันมารอ ตั้งนานเเล้ว
ฮวก : ขอโทษที่่ ๆ บังเอิญ ฉัน ไปพบ ดร.บาสเข้านะ เค้าเป็น ศาดาร์จารย์ ด้านความมั่นคงโลก
บาส: เจา แองห์
ฮวก: มาพอดีเลย ศาดาร์จารย์ บาส เจา แองห์ นะ
Mr.Matsu :  เจา แองห์ ?
ฮวก: เเปลว่า สวัสดี ภาษาเวียดนาม ละ

ฮวกหันมองไปหา บาส

ฮวก: เเม้ ดร.บาส บังเอิญจริงๆ ว่าเเต่ได้ อ่านใบวิจัย ที่ผมทำมาหรือยัง
Mr.Matsu :ใบวิจัย ?
ฮวก: ใบวิจัยฉันทำมาเมื่อวานนะ ถ้า พูดปากเปล่าคงไม่เชื่อ ยังไงเล่า
บาส :อ่านเเล้ว เเล้วว่าวันนี้ฉันจะไปหา ท่าน ซากิที่ เซิน ไบ
Mr.Matsu : เซิน ไบ ? มันคืออะไรหรือ ดร.บาส

Mr.Matsu ถาม บาส ด้วยความงง

ฮวก: พอดี เค้าไม่เก่งภาษา เท่าไร เลย ใช้ภาษาเวียดนามปน กันมั้งนะ เซิน ไบ คือ สนามบิน ไงละ
บาส: ท่านพึงกลับมาจาก โซล (เมืองหลวงของเกาหลีใต้) ไม่รู้พาใครมาด้วย
ฮวก:งั้นดีเลยไป หาท่า่น ซากิกันดีกว่า

ฮวกมองไปรอบๆ เเล้วมองหน้า Mr.Matsu เเล้วพูดขึ้นว่า

ฮวก: ลูกกับเเฟนเเกไปไหน? Matsu
Mr.Matsu: ไป คิวชู เมือง มิยะซะกิ นะ
ฮวก: พวกเค้าไปทำอะไรกันที่คิวชู?
Mr.Matsu: ที่รักเป็น ตำรวจราชการลับ กำลังสืบ เรื่องการขน สิ้นค่าพิดกฏหมายเข้า กรุงเทพ
ฮวก:อะไร ! เป็น ตำรวจ ไม่ยักรู้เเหะ เเต่ทำไมต้องเอาลูกไปด้วย
Mr.Matsu: ที่รักอยากให้ลูกเป็นตำรวจเหมือนเเม่ เค้าเลย ให้ลูกดูไว้เป็นประสบการณ์

ฮวกมองหน้า Mr.Matsu พร้อมทำหน้าไม่พอใจ

ฮวก: เเฟนนายท่าจะบ้านะ
Mr.Matsu: ฉันเองก็ว่าเธอบ้าเหมือนกัน ตอนเเรกเธอโกหก ฉันว่า จะไป เที่ยว ฮอกไกโด โชคดีฉันอยู่กับเธอมานานพอ ฉันนะ จับโกหก เธอได้หมดเเล้ว
บาส: รีบไปรับ ท่าน ซากิ ที่เซิน ไบกันดีกว่าครับ
ฮวก:เป็นความคิดที่ดี งั้นไปกันเลย!

ทุกคนออกเดินทางไปที่ สถานบิน โตเกียว เเล้วได้พบกับ ท่านซากิ

บาส: ไหน? ท่านซากิหายไปไหนนะ
ฮวก: สงสัย เครื่องยังไม่จอด?

เเฉะ เเฉะ... ขอสำพาส หน่อยครับ ท่านหญิง ซากิ การไปกรุงโซล ครั้งนี้ เป็นยังไงมั้งครับ พ่อเเม่ไม่เป็นห่วงหรือครับ ไปโซล คนเดียวนั้นใครครับ! ผู้หญิง ชาวยุโรปคนนั้น
เสียง เเฉะ ๆ ตลอดทางเดิน ทุกคนหันไปมอง เสียงเเฉะ เ้ป็นเสียง ถ่ายภาพของนักข่าวนั้นเอง

ซากิ : หลีกทาง สิโวย ฉันมีธุระ สำคัญไม่มี เวลามาให้สำพาส ไร้สาระหรอก คลิว จัดการสิ!
คลิว: หลีกทางหน่อย ท่านหญิงจะเดิน ! ใครไม่หลีกยิง!

คลิว เหยียบ ปืน ออกมาจากกระเป่ากางเกง (คลิวเป็น บอดี้การ์ด ชาวเเคนนาดา สุดหล่อ ให้กับ ซากิ ได้รับค่าตัว เดือนละ 11ล้านเยน) พร้อมชี้ปืนไปที่นักข่าว

ฝูงนักข่าว: ไม่ถามเเล้ว ครับๆ/ค่ะๆ ว่าเเต่ นั้นใครกันครับ! อยากรู้จริงๆ
คลิว : สงสัยวันนี้ได้ ระเบิดหัวคนเ่ล่นเเล้ว!

คลิว จ่อปืนใส่หัวนักข่าวชายคนหนึ่ง
มิเกลล์ ออลันต้า : อย่ารุนเเรง กับคนอื่นสิ คลิว เราก็คนกันเอง
์มิเกลล์ ออลันต้า : ฉันคือ มิเกลล์ ออลันต้า ฉันเป็นคน สนิทกับท่านหญิงซากิ เเล้วฉันก็มาจาก อังกฤษ
ฝูงนักข่าว: โอ! คนสนิท! อยากรู้จักจังเลย ไม่ทราบ เกิดที่ไหนครับ?
ซากิ: หน้ารำคานโวย จัดการเองก็ได้ ซากิหยิบ ปืน ออกมาจากกระเป่า เเล้วยิงขึ้นฟ้า

ปัง!ปัง!ปัง!... กรี้ด! เสียงนักข่าวหญิงร้อง จากนั้นนักข่าวทุกคนก็เดินห่างออกจาก กลุ่มของพวกซากิ

บาส: นั้น ท่านซากินี้
ฮวก: เออจริงด้วย นิสัยคงเดิมจริงๆ

Mr.Matsu มองไปที่ซากิเเล้วพูดขึ้น

Mr.Matsu :อะไรนะ! ซากิอะไรที่ว่า เด็ก ชัดๆ อายุยังไม่เกิน 15ปีเลยนะนั้น !
ฮวก: เธอเป็น เด็กพิเศษ นะ ไอคิว 197 เชียวนะ
บาส:เอาเถอะครับ เราไปหาท่านซากิกันดีกว่า

คลิว: คุณหนู พ่อคุณหนูสั่ง ว่าอย่าพกปืน ติดตัวไม่ใช้หรือเอามานี้นะ

คลิวเหยียบปืนจากมือ ซากิ เข้ากระเป่าตัวเอง

ซากิ: อะไร! มันก็เรื่องของฉันสิ!
บาส: เออ.. คุณซากิ  เจา โก ครับ

บา่สเเละทุกคนเดินเข้าไปหา กลุ่มของ เเล้วพูดขึ้น

ซากิ:อ้าว! ดร.บาส เจา แองห์ นะ 
ซากิ: โอโห้ !ฮาโหล(เเอฟริกาใต้ใช้ภาษาแอฟริคาน์  ทักทายเเบบเดียวกับอังกฤษ)ดร.ฮวก นักธรณีวิทยา สุดเก่งไม่ได้เจอกันตั้งเเต่การประชุม สุดยอด ประชุมการรักษาหน้าดินโลกครั่งที่เเล้วนี่! ยังไงก็ ยินดีที่ได้พบนะ
ฮวก:คนนิจิวะ (ทักทายภาษาญี่ปุ่นใช้คำพูดนี่เฉะากลางวัน) ครับท่านซากิ
Mr.Matsu :โอยปวด สมอง ทักทายหลายภาษาชมัด ว่าเเต่ เมื่อกี่ บาส พูด เจา โก ไม่ใช้เจา แองห์ นี่พูดพิดหรือเปล่า?
ซากิ: นายนี่โ่ง่จริง การทักทาย ภาษาเวียดนาม เจา โกหมายถึง ทักทาย หญิงสาว ส่วน ้เจา แองห์ ทักทาย หนุ่มๆ ว่าเเต่นายเป็นใคร?

ซากิมองตัว Mr.Matsu ตั่งเเต่หัวจรด เท้า

ซากิ :อ้อยังงี้นี่เอง คนไทย สินะ สวัสดี เเล้วกัน..
Mr.Matsu : ท่านรู้ได้ยังไง! ว่าผมเป็นคนไทย
ซากิ: ฉันฉลาดพอ ที่ฉันจะรู้ เป็นเรื่องปรกติ
Mr.Matsu : (คิดในใจ  หยิ่งฉมัดยากเลย) เออผมชื่อ Mr.Matsuเป็น นักธรณีวิทยา จริงๆเเล้วผมเป็นคนค้นพบเรื่องราวในใบวิจัยนั้นก่อน ฮวกสะอีก (จริงๆ Mr.Matsuค้นพบ ว่าโลกจะเเตกก่อน เพราะ ได้ศึกษาเรื่อง การประทุ ของภูเขาไฟ ทีี่่ นาน้ำ เเถวเหล่มกุดโฮป (เป็นสถานที่เเห่งหนึงในเเอฟริกาใต้) เเต่ได้พบ ว่าภูเขาไฟ ทำการเร่งประติกิริยา พิดปรกติ เเต่เป็นพวกจี้เกียจ เลยส่งงานนี้ให้ฮวกทำวิจัยต่อ)
ซากิ: อ้อหรือ... อย่าโม้ให้มากน่า!
ซากิ : ว่าเเต่ นายมีอะไรเรียกฉันหรือ บาส
บาส: พอดีผมอยากให้ ท่านดูอะไรนี่หน่อย..

บาสหยิบ ใบวิจัยให้ ซากิดู

ซากิ:...
ซากิ:นี่ คลิว ห้ามอ่าน ! มิเกลล์ อ่านได้คนเดียว!
คลิว: ขอโทษครับคุณหนู... = =*
ซากิ:....
ซากิ: โอเค พวกนายทุกคน พรุ่งนี้ไปพบ ประธานาธิบดีเเห่งสหรัฐ พรุ่งนี้ิ ที่ ประเทศ สหรัฐ
คลิว: ผมต้องไปด้วยมั้ยครับ ...
ซากิ: ไปด้วยกันสิ ไปก้วยกันให้หมดเลย มิเกลล์ ไปด้วยกันเลยนะ
มิเกลล์ : เข้าใจเเล้ว งั้นไปด้วย ก็ได้...

Mr.Matsu : สักครู่นะทุก คนฉัน ลืมใครบางคน... เออ... โอเวรเเล้ว ฉันนัด บีฟาร์ ไว้ที่ ศูนย์ประชุม ฉันต้อง ไปรับ บีฟาร์ ก่อน!

จบตอน ที่ 2/3

บีฟาร์: T_T ทุกคนหายไปไหน... T_T

บทนี่ ทำยากหาข้อมูลเยอะ เเล้วก็ พูดอย่างเดียว เครียดมากมาย T_T 

 เอ้อ แบบว่า ไม่ต้องรีบลงมากก็ได้ครับ แบบว่า บางคำพิมพ์ผิด นิดๆหน่อยๆ ก็พอจะรู้ว่าพิมพ์ว่าอะไร  (แพน=plan สิน้ะอืมๆ ทับศัพท์ๆ)
ผมเป็นบ่อยๆเหมือนกัน แบบว่า รู้อีกทีก็สายซ้ะงั้น
แล้วก็...รออ่านตอนต่อไปอยู่น้ะครับผม

ถ้าเป็นเรื่องภาษา ต้องขอโทษครับ   

เออแต่ว่านะ เรียกออลันต้าไม้ดีกว่ารึ หรือว่าพิมพ์ยากกว่าอะครับ แต่ก็แล้วแต่ความสะดวกนะครับ