เหอๆ อัพเร็วๆสิ คนจะได้อ่านเยอะ

ชื่อ ทวีวัฒน์ กาวิละ อยู่ ม.1 ณ ย.บ

อานยุ 12 x 2 = 24

เป็นคนผิว ไม่ขาวมากไม่ดำพอดี

ที่อยู่บนโลก ณ ประเทศไทย

อุปนิสัย พูดมาก

*ปิดรับสมัครไปนานเเล้วครับ
*อย่าเกรียนได้บอด นะกรณ์รอบที่เเล้วไม่พอหรือ คนอื่นเค้าไม่อยากจะเห็นหน้าเองอยู่เเล้ว นิสัยเกรียนๆนะเลิกซะทีโตจนพูดรู้เรื่องเเล้วยังสมองฟ่ออีกหรือ

ตอนที่3 1/3
ตอน ถูกหลอก?
ผู้รอดชีวิต     ไม่ปรากฤต      ผู้เสียชีวิต มากกว่า1       ผู้บาดเจ็บ     ไม่ปรากฤต
ต่อจากตอนที่แล้ว...

ครื้น....ครื้น....ครื้น.... โครม!!!!!!
สนามบิน สั่นไหว พื้นดินแยกตัว คนวิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต เต่ยังมีคนหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ...

นักบิน: บาสอยู่ส่วนไหนของสนามบินครับ?
Mr.Matsu:  ตรงเคาเตอร์ครับ

ทั่ง2วิ่งไปที่ เคาเตอร์

นักบินมองไปรอบๆแล้วพูดขึ้นว่า...
นักบิน: ไหน? ไม่เห็นมีเลย
Mr.Matsu: เอ? ...
Mr.Matsu: หรือว่า เพราะแรงแผนดินไหวทำให้ รถเขนทีบาสนั่งอยู่ไหลไปที่ไหนแน่ๆ
นักบิน: งันเราช่วยออกตามหากันเถอะ
Mr.Matsu: โอเคครับ ผมไปทางซ้าย คุณไปทางขวา
นักบิน: ได้ครับ

จากนั้นทั่ง2ก็วิ่งแยกทางกันออกตามหาบาส...

ไม่นาน... ก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น .....
ตูม!!!!!!!!!!! (คาดว่าหน้าจะเกิดจากรถระเบิด)

กระจกและผนังเกือบทั่งหมดแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ เกิดเพลิงไหม้ขึ้นบริเวณดังกล่าว  Mr.Matsu เสียงนั้นมาจากทางขวา เค้าหันไปทันทีพร้อมตะโกนขึ้นว่า...

Mr.Matsu: คุณนักบิน!!!

แล้ววิ่งไปหาทันที

แต่ด้วย แรงแผนดินไหว+กับความร้อนของไฟที่กำลังลุกไหม้ ทำให้ไปได้อย่างยากลำบาก

Mr.Matsu: คุณนักบินครับ! คุณนักบิน!

Mr.Matsuตะโกนพร้อมวิ่งฝ่ากองเพลิงเข้าไป

จากนั้นไม่นานเค้าก็ได้พบกับนักบิน

นักบิน: ผมไม่เป็นไรแค่บาดเจ็บนิดหน่อย....
Mr.Matsu: ไหนขอดูแผลหน่อย...

บนร่างของนักบินเต็มไปด้วยแผลฉีดขาด แล้วมีเลือดออกจำนวนมาก แขนซ้ายของนักบินขาดเป็นชิ้นๆจมกองเลือดอยู่...


Mr.Matsu: นี่หรือไม่เป็นไรของคุณ? คุณไปหาที่หลบภัยก่อน เดียวผมจะไปหาบาสคนเดียว
นักบิน: ... ได้ครับ

Mr.Matsuมองไปรอบๆ แล้วรีบวิ่งไปทางซ้าย

จากนั้นเสียงประหลาดก็ดังขึ้น .... ปัง!

Mr.Matsuล้มลง... เค้าเอามือดันพื้นเอาไว้ แล้วหันไปข้างหลัง....
นักบินถือปืนขึ้นแล้วพูดว่า

นักบิน: คิดว่าฉันจะยอมตายคนเดียวหรือ ฉันรู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางรอด วันนี้มันวันสุดท้ายของโลกใช้มั้ย?ทำไมฉันจะไม่รู้....
Mr.Matsu: นาย...นายรู้ได้ยังไง นาย...นายเป็นนักบินธรรมดาๆ ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้....แต่ทำไมนายถึงรู้?!
นักบิน: เค้ารู้กันหลายคนแล้วไอโง่ เรื่องง่ายๆอย่างนี้มันรั่วไหลกันง่ายๆ
Mr.Matsu: ... ฉันไม่สนหรอกว่านายจะรู้มาจากไหน.... แต่ว่านายทำแปบนี้มันผิด! พวกเรายังมีทางรอด!
นักบิน: ทางรอดด้วยการขึ้นเรือโง่ๆ ที่ยังสร้างไม่เสร็จนะหรือ....
Mr.Matsu: ว่าไงนะ.... ยังสร้างไม่เสร็จ!?
นักบิน: อะไรวะ เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แท้ๆ ยังไม่รู้อีก  เรือนะเสร็จจริงๆ แค่2ลำ อีก3ลำนะ ยังไมได้ทำเว้ย คนที่คิดจะหนี นะคือพวก รัฐบาล พวกมีเงิน พวกเจ้าพ่อรัสเซียทั่งนั้น ที่ต้องทุ่มทุนจากเงินเพื่อได้ขึ้นเรือดิ้นรนหนีเอาตัวรอด
Mr.Matsu: อะไรกัน! เงินที่ เป็นภาษี มีไม่พอหรือไง!
นักบิน: หึหึ....เงินนั้นก็แค่ทำให้พวกแกตายใจ แล้วหลงเชื่อเท่านั้นและ
นักบิน: ฮ่าฮ่าฮ่า ไอพวกหน้าโง่

Mr.Matsu มองหน้านักยื่นแล้วลุกขึ้นพร้อมกัมแขนเอาไว้(แขนที่ถูกยิงเมือกี๋)แล้วทำท่าโมโหมากๆ แล้วพูดขึ้นว่า

Mr.Matsu:แก!!! ฉันไม่เชื่อแกหรอก แกนะตายๆมันตรงนี้ละ!

แล้ววิ่งไปทางซ้ายอย่างรอดเร็ว

นักบิน: วิ่งเข้าไป..วิ่งเข้าไป.... ยังไงพวกแกก็ต้องตายอยู่ดี แล้ว แกจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่ บลาซิล ....

หลังจากนั้นไม่นาน นักบินก็สลบลงไป ... จากนั้น ผนังและกำแพงบริเวณนั้น ทล่มลงไปทับนักบิน จนเสียชีวิต...


Mr.Matsu:บาส! บาส! อยู่ไหน!

Mr.Matsu ตะโกนขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ไม่นานนักเค้าก็พบอะไรบางอย่างเข้า

Mr.Matsu:นั้นมัน.... รถเขนของบาส นี้ แล้วบาสละ!

Mr.Matsu มองไปรอบๆ เห็นคนกำลังเดิน เหมือนเดินเหม่อลอยอยู่

Mr.Matsu: บาส?
Mr.Matsu:โถ่เว้ย! สมองเสื่อมแล้วยังเดินได้อีก ! แย่จริงๆ!

จากนั้น Mr.Matsu ก็วิ่งไปหาบาส


Mr.Matsu:บาส!ฟังฉันนะเราต้องหนีเข้าใจมั้ย เราต้องหนี!
บาส: ... ม่อ ...มอ ...ม่อ ...แบะ ...บะ
Mr.Matsu: พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลยเว้ย!
Mr.Matsu: เอางี้อุ้มไปเลยแล้วกัน!


Mr.Matsuจับตัวบาสขึ้นแล้วอุ้มไป แล้วทิ้งรถเขนไว้...


Mr.Matsuรีบวิ่งไปที่ รันเวย์ที่มีเครื่องบินและเพื่อนกับครอบครัวกันลังรออยู่

Mr.Matsu:ทุกคน ! ออกบิน! ออกบินเลย!

ที่รัก: คุณ!
บีฟาร์: แล้วนักบินเราละ!
Mr.Matsu: ตายแล้ว! บีฟาร์เธอ ...เธอขับแทนได้มั้ย
บีฟาร์: ว่าไงนะ! .... ฉัน..ฉันไม่แน่ใจ....
Mr.Matsu: แน่ไม่แน่ ก็ต้องขับ!
Mr.Matsu:เอ้า ขึ้นเครื่อง! ให้หมดเร็วๆ! ก่อนที่มันจะ ทล่มมากกว่านี้!
บีฟาร์: โอเค... ทุกคนขึ้น เครื่อง!
กุเกิ้ล ทูลเล่อร์บาร์: พ่อฮะแขนพ่อ ....
Mr.Matsu: เดียวค่อยเล่าให้ฟังบนเครื่องนะลูก
กุเกิ้ล ทูลเล่อร์บาร์: ครับ...

หลังจากนั้นทุกคนก็ขึ้นเครื่อง

กุเกิ้ล ทูลเล่อร์บาร์:พ่อฮะดูรันเวย์ด้านหลังเราสิฮะ!
Mr.Matsu: โอ..แย่แล้ว รันเวย์ด้านหลังทล่ม! ขึ้นบินโดยด่วน! บีฟาร์!ขึ้นบิน!
บีฟาร์: ฉันกำลังทำหน้าที่อย่างเต็มความสามารถแล้ว!

ครื้น....ครื้น..... เครื่องบินสั่น
ไม่นานเครื่องบิน ก็วิ่งแต่ยังไม่พร้อมบิน ครื้น... ครื้น..ครื้น... รันเวย์ด้านหลังค่อยๆทล่มลง
จากนั้น... เครื่องบินก็ตกลงไป....

Mr.Matsu:ไม่!!!!!!!
กุเกิ้ล ทูลเล่อร์บาร์:พ่อครับ!!! กลัว!!ผมกลัวจังเลย!!!
บีฟาร์:อย่าพึ่งท้อ จะบินสุดกำลังแล้วนะ !

แต่ในที่สุด เครื่องก็ขึ้นบินได้สำเร็จ.....!

แต่ไม่นานบีฟาร์ก็ได้รับสัญญาวิทยุ

ซากิ :บีฟาร์...บีฟาร์ใช้มั้ย อย่าพึ่งบินไป บลาซิล มารับพวกเรา ที่จีนก่อน! เครื่องบินเรา เสียพวกเธอมาช่วยพวกเราหน่อยนะ!
Mr.Matsu: จะเอายังไงดี....
บีฟาร์: จะเอายังไงนะหรือ... เราก็ต้องบินไป จีนนะสิ .....

นักบินชั่วนิเอง

ไปที่กวางโจว ซื้อ ละมุดมาด้วย จะได้ "เกินเจเรอเนชั่น" เพลง Gee(ขี้)

ป.ล. อาฮะ ลิสเซ่นข่อย มายอุนจิสตอรี่ มายอังเคิล เเอนด์อาโก มายขื้นช่าย

วันนั้นชั้นกินละมุดเป็นช่อ เเล้วชั้นก็เริ่มปวดท้องทีละนิดเกิร์ล~

ขี้ ขี้ ขี้ ขี้ เบ่งซิ เบ่งซิ เบ่ง เบ่ง เบ่ง

ขี้ ขี้ ขี้ ขี้ เบ่งซิ เบ่งซิ เบ่ง เบ่ง เบ่ง

ป.ล.ล. พอละไปฟังเอาเองหึๆ.....

ฮวกคับ

น่านสิ บาสสมองเสื่อมรึปัญญาอ่อน = =.

อู้ๆๆๆ ไปจีน ไปดูหมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้าหมีๆแพนด้า วู้ๆๆๆ

/ me เป็นไปกะบาสอีกคน