ความรัก...กับสิ่งที่มิอาจทดแทนได้ตลอดชีวิต

" ขอให้ชั้นดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยคะ " คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น
เมื่อห่อผ้าน้อย ๆ อยู่ในอ้อมกอดเธอ เธอค่อย ๆ คลี่ผ้าที่ห่อออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก
ๆ ... เธอกรีดร้อง หมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว
เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู
เวลาพิสูจน์ว่าการได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา ปัญหาคือใบหูที่หายไป
หลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่
เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไหน เจ้าหนูพูดโพล่งออกมาอย่างน่าเศร้า "
พวกเด็กตัวโต มันล้อผมว่า ไอ้ตัวประหลาด "
เจ้าหนูเติบโตขึ้นหน้าตาหล่อเหลา เป็นที่รักของเพื่อน ๆ
เค้ามีพรสวรรค์ในด้านอักษรศาสตร์ วรรณคดี และดนตรี เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้น
แต่เพราะสิ่งนั้น... " ลูกต้องพบปะกับผู้คนบ้างนะลูก " แม่กล่าวด้วยความสงสาร
พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัว " ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ครับ
ถ้ามีผู้บริจาคแต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้ " คุณหมอกล่าว
2 ปีผ่านไป พ่อบอกกับลูกชาย " ลูกเตรียมตัวไปโรงพยาบาลนะ
พ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ลูกต้องการได้แล้วแต่นี่เป็นความลับ "
การผ่าตัดสำเร็จด้วยดี คนคนใหม่เกิดขึ้น เค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์
เป็นอัจฉริยะในโรงเรียนในวิทยาลัยจนเป็นที่กล่าวขาน
ต่อมาได้แต่งงานและทำงานเป็นข้าราชการในสถานทูต
วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อ " พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผม
ใครช่างให้ผมได้มากมายแต่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าได้เลยสักนิด "
" พ่อไม่เชื่อว่าลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอกเรื่องนี้เป็นความลับ
เราตกลงกันแล้ว " พ่อตอบ

หลายปีที่มันยังคงเป็นความลับ แต่แล้ววันหนึ่ง
วันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตลูกชาย เค้ายืนข้างพ่อใกล้++บศพของแม่
.......... พ่อค่อย ๆ ลูบผมแม่อย่างช้าๆ
และนุ่มนวลผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็นแม่ไม่มีใบหู...
ใบหูของแม่ถูกตัดไป..
พ่อกระซิบผ่านลูกชาย "
แม่บอกพ่อว่าเธอดีใจที่ได้ทำอย่างนี้เธอไม่เคยตัดผมอีกเลย ....
ไม่มีใครมองเห็นว่าเธอไม่สวยจริงมั๊ย "

" จงจำไว้ " สิ่งมีค่าที่แท้จริง
ไม่ได้อยู่ที่การมองเห็นหากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรามองไม่เห็น ......
ความรักที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่เราได้ทำอะไรแล้วมีคนรับรู้
หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรัก
บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ