บทที่20 สาส์นจากศัตรู
"นี่ ผสมหยั่งงี้ หยั่งงี้..." เฟริน่ากำลังสอนพวกสายเรนเจอร์ในกองทัพที่เป็นอัลเชมิสต์หน้าใหม่อยู่อย่างจริงจัง
"เฟริน่า~พักหน่อยดีกว่า เที่ยงเเล้วกินข้าวเหอะ" เลิฟโลว์เดินมาเรียกเฟริน่า
"โอเค...งั้นวันนี้พอเเค่นี้ก่อนนะกลับไปททวนวิธีผสมด้วย เดี๋ยวลืมซะล่ะ" ว่าเเล้วพวกอัลเชมิสต์หน้าใหม่ก็เเยกย้ายกันไป
"เธอชักเหมือนครู
อาวุโส (เเก่)ขึ้นทุกวันเเล้วนะ" คำพูดนี้จากปากเลิฟโลว์เเทงใจดำเฟริน่าทันที
เฟริน่า- อย่าได้พูดเยี่ยงนี้อีก (เสียงอำมหิตสุดๆ)
เลิฟโลว์- อ่ะ...จ้าๆ งั้นไปกินข้าวเหอะ ชักจะร้อนเเล้ว (เลิฟโลว์หันหน้าไปมาเเล้วรีบเดินหนี)
"อืม...มีดที่ติดไว้ชักจะบิ่นเเล้วสิ ถึงจะเป็นอาวุธในตำนานก็เหอะ" เเฟลชตรวจดูทอนฟาเเล้วเก็บอาวุธเดินไปหาเลโอน่า
"นี่ กองทัพนี้เขามีคนตีอาวุธอะไรมั้ย?" เเฟลชถามเลโอน่าขณะงุ่นงานกับการเตรียมเอกสารของอากาช่าอยู่
เลโอน่า- หน้าที่18...19 อ้าว เเฟลชเหรอเอ่อ เลี้ยวซ้าย ไปหน้าที่20 เอ้ย เดินตรงไปมันจะมีเต๊นท์สีขาวอยู่เต๊นท์หนึ่งรอบด้านจะมีอาวุธตั้งอยู่มากมายนั่นเเหละ ช่างตีเหล็กของกองทัพเราล่ะ หน้าที่21...(เลโอน่าหันไปจัดเอกสารต่อ)
เเฟลชจึงเดินไปที่เต๊นท์ช่างตีอาวุธ เเล้วเดินเข้าไป "หืม? ใครมาน่ะ ไม่คุ้นหน้าเลยเเฮะ" วินเตอร์หันมาระหว่างเช็ดอาวุธอยู่
"เอ่อ ลุงช่วยซ่อมอาวุธนี่หน่อยสิ" เเฟลชเดินเข้ามาวางทอนฟาหน้าวินเตอร์
"ถ้าไม่ดีล่ะก็...ลุงตายเเน่..." สิ้นเสียงเเฟลช วินเตอร์ทำหน้านิ่งจ้องเขม็งมาที่เเฟลช
"ชั้นไม่กลัวอยู่เเล้ว จะตีอาวุธให้เนี้ยบไปเลย" ...................................
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ทั้ง2คนหัวเราะอย่างเสียงดังเสียงดังลั่นเต๊นท์
เเฟลช- ผมชอบใจลุงจริงๆเลยตอนจ้องตาเขม็งนั่นน่ะ (เเฟลชพูดอย่างอารมณ์ดี)
วินเตอร์- ข้าก็เหมือนกัน มีเเต่เจ้าเเหละที่กล้าพูดอย่างงี้กับข้า คนอื่นไม่กล้าเลย บ๊ะ (วินเตอร์ก็พูดอย่างร่าเริงเช่นกัน)
หลังจากนั้นเเฟลชก็วางทอนฟ่าเเล้วบอกให้วินเตอร์ช่วยซ่อมมีดที่ติดอยู่ตรงทอนฟ่า วินเตอร์ก้รับปากว่าจะซ่อมให้อย่างดีเเล้วบอกว่าให้มาเอาเย็นนี้
...."อืม อาหารที่นี่ก็อร่อยดีนะ" เลิฟโลว์พูดกับเฟริน่าขณะทานอาหารอยู่
"หึๆ....ยังไงก็ไม่อร่อยเท่าเครื่องปรุงที่ฉันผสมไว้ น้ำยานรกเดือด เผ็ดกว่าพริกธรรมดา5เท่า เหอๆ" ว่าเเล้วเฟริน่าก็เหยาะน้ายาลงบนกับข้าวเเค่1หยด
กับข้าวก็ลุกเป็นไฟจากผักสีเขียวกลายเป็นสีเเดงเลยทีเดียว
"โห ถ้าทางจะเผ็ดมากเลยน่ะสิ" เลิฟโลว์จ้องเขม็งที่กับข้าวสีเเดงฉาน "งั้นลองกินมั้ยล่ะ~" เฟริน่าใช้ช้อนจ้วงกับข้าวสีเเดงใส่ปากเลิฟโลว์ทันที
"กรี๊ดดดดด น้ำ~~~!" เลิฟโลว์ดิ้นสุดเเรง(เผ็ดมาก)เเล้วควานหาน้ำอย่างรีบสุดๆตีมือพลาดไปปัดเฟริน่าที่นั่งอยู่จนเสียหลักจะล้มลง "ว้ายยยย!"
แต่ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งมารับตัวเฟริน่าไว้อย่างรวดเร็ว เฟริน่าค่อยๆลุกขึ้นมาเเล้วขอบคุณชายคนนั้นพอเงยหน้าขึ้นก็เห็นหน้าชายคนนั้น
ใส่หูฟังขนาดใหญ่ เป็นใครไม่ได้นอกจาก
ไพเรส ชั่ววินาทีนั้นเฟริน่าใจเต้นตึกตัก พร้อมหน้าเเดงเธอรีบหันไปกลับไปที่โต๊ะทันที
"เอ่อ...ขอบคุณนะคะที่รับตัวฉัน...ไว้เอ่อ...คุณ..." เฟริน่าพูดอย่างตะกุกตะกัก "ไพเรสครับเป็นสมาชิกกองทัพใหม่ล่ะสินะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
ไพเรสพูดพร้อมยิ้มเเย้มเเล้วบยื่นมือมาจับมือเฟริน่า "เอ่อ...ฉันเฟริน่าค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ..."....
30นาทีต่อมา.....
"ยัยเฟริน่าเเกชอบนายไพเรสคนนั้นเรอะไง เห็นพูดตะกุกตะกักเเล้วก็หน้าเเดงเชียว" เลิฟโลว์พูดหยอกเฟริน่า
"ป...เปล่าซะหน่อย ที่ฉันหน้าเเดงเพราะกับข้าวจานนั้นตะหาก..." เฟริน่าพูดเเก้ตัวอย่างเขินๆ....
"อย่ามาเเก้ตัวซะให้ยากเลยยัยเฟริน่า หล่อนยังไม่ได้กินไอกับข้าวนรกจานนั้นเลย ดูสิลิ้นชั้นยังเเดงไม่หายเลย หึๆ"เลิฟโลว์เริ่มหยอกเฟริน่าเข้าไปอีก
เฟริน่า- หยุดพูดเหอะน่า...เดี๋ยวเทน้ำพริกนรกกรอกปากซะหรอก (เฟริน่าทำท่าทางข่มขู่เลิฟโลว์ เเต่เลิฟโลว์ไม่ยักจะกลัว)
"อ่ะ อ่ะ...ไม่เซ้าซี้ก็ได้ ฮะๆ" เลิฟโลว์หัวเราะอย่างเเอบสะใจเพราะยังไม่หายเเค้นจากน้ำพริกนรกนั่นรสชาติคงจะติดลิ้นหล่อนไปอีกนานเเน่ๆ....
ตัดมาทางวาเนซซี่กับมาช่า
"หล่อนรู้จักใครในนี้นอกจากพวกนั้นรึยัง" วาเนซซี่นั่งคุยกับมาช่าขณะเช็ดวงเเหวนเวทย์คู่ไปด้วย
"ยังเลย หนักใจ หนักใจ...เฮ้อ..." มาช่าพูดพลางถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
"เอาน่ะวันนี้ก็ไปทำความรู้จักกับคนในกองทัพละกันนะฉันไปเดินเล่นหน่อยดีกว่า" ว่าเเล้ววาเนซซี่ก็หยิบวงเเหวนเวทย์คู่เดินออกไป
"ย้ากกกกกกกกกก!!!!" คีมีเดียสเอาไม้ท่อนหนึ่งมาง้างให้โค้งเเล้วเตรียมร้อยเอ็นด้ายเพื่อสร้างเป็นธนูอันสำรอง เเต่ระหว่างที่เขากำลังร้อยเอ็นด้าย...
"คีมีเดียส!!!" อาเวเทียสมุดหน้าเข้ามาในเต๊นท์เเล้วตะโกนสุดเสียง ทำให้คีมีเดียสสมาธิเเตกไม้ที่งัดไว้ก็หลุดมือเด้งฟาดหน้าตัวเอง
"อ๊ากกกก!!!" คีมีเดียสเอามือกุมหน้าเเล้วดิ้นไปมา "ดิ้นไปดิ้นมาอยู่นั้นเเหละไม่เจ็บมากหรอก" อาเวเทียสพูดพลางเดินเข้าไปหาคีมีเดียส
"มาลองดูมั้ยล่ะ ฮึ่ม...อูย..." คีมีเดียสก็ลุกขึ้นมาเเล้วเอามือลูบหน้าผาก
"มีเรื่องใหญ่ตอนนี้พวกกำลังพลของฝ่ายลัทธิเอลซ่าน่ะมันพร้อมเเล้ว หัวหน้ามันส่งสาส์นมาให้เจอที่สนามรบเดธวัลเล่ย์ภายในคืนนี้"
อาเวเทียสอธิบายให้คีมีเดียสฟังพลางทำหน้าวิตกกังวล
คีมีเดียส- งั้นรีบๆเตรียมอาวุธเถอะ เเต่ฉันขอไปที่หน่วยพยาบาลก่อนนะ (พูดจบคีมีเดียสก็เดินออกจากเต๊นท์ไป...)
"ท่านอากาช่า ตื่นได้เเล้วเจ้าค่ะ" เสียงเรียกของเลโอน่าเรียกหล่อนให้ตื่น "ฮ้าว...อะไรเหรอเลโอน่า ปลุกฉันซะดังเชียว..."อากาช่าลุกขึ้นมาพูด
อย่างงัวเงีย "เรื่องใหญ่เเล้ว สาส์นนี่ฉันได้รับเมื่อช่วโมงก่อนน่ะเจ้าค่ะดูเหมือนจะส่งมาจากฝั่งศัตรู" เลโอน่าจึงยื่นสาส์นให้อากาช่าอ่าน
ภายในกระดาษสาส์น
_______________________________________________________________________________________________
ถึง กองกำลังต่อต้านลัทธิเอลซ่า(น่าโง่)
ยังจำฉันได้มั้ยอากาช่า....หึๆ....คนที่เคยพยายามฆ่าเเกไง... เฮอะ เเต่เจ้าก็ยังรอดมาได้ อ่ะ เข้าเรื่องดีกว่า......
คืนนี้..เจอกันที่สนามรบเดธวัลเล่ย์ ที่ๆมีเเต่สงคราม การล้างเผ่าพันธุ์อันโหดร้าย เป็นที่ๆฉันชอบมากๆถึงเมื่อก่อนจะไม่ชอบก้เถอะ....
เพราะมันออกจะร้อนไปหน่อยล่ะนะ หึๆ....ถ้าเเกหนีกลัวหัวหดล่ะก็ซักวันฉันก็จะตามไปฆ่าเเกเองถึงฐานทัพเเกล่ะนะ เเต่ฉันคิดว่านะ
เเกคงไม่หนีหรอก เพราะเเกออกจะเจ้าเล่ห์ซะขนาดนั้น....
ด้วยความเกลียดเเละอยากฆ่า
ลงชื่อ บุคคลไม่เอ่ยนาม
_______________________________________________________________________________________________
กลับเข้าเรื่องต่อ....
"หนอย.... เห็นทีจะไม่ได้เสียเเล้ว ฉันไม่อยากให้กองทัพตรงนี้เสียหาย" อากาช่ากำสาส์นเเน่นพลางเดินไปหยิบไม้เท้าขนาดสูงกว่าหล่อน3เท่า
*ความสูงของอากาช่า 151 cm ดังนั้นความสูงของไม้เท้า 151x3 = 453 cm หรือ 4.53 m
"จะใช้อาวุธนั่นเหรอเจ้าคะ" เลโอน่าถามเลโอน่าด้วยสีหน้าตกตะลึง "เเน่สิ ไอเวรสันดานทรยศนี่มันไม่ได้กระจอกฉันประมาทไม่ได้เเน่"
อากาช่าตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
วันนั้น ข่าวนี่ไประกาศไปทั่วกองทัพเเล้วทุกคนก็เตรียมตัวในการรบครั้งนี้เเล้วออกทพไปที่เดธวัลเล่ย์ จนกระทั่งเวลากลางคืนก็เยือนมาถึง
"หนาว...มันหนาวกว่าวินโดเนียอีกนะเนี่ย" มาช่าสั่นตัวกึกๆด้วยความหนาวเย็นเเล้วกอดวาเนซซี่ "เเต่ฉันไม่เห็นหนาวเลยนะ" เลิฟโลว์หันมาพูดกับมาช่า
"สงสัยเพราะไอน้ำพริกนรกนั่นล่ะมั้ง ยังเผ็ดร้อนไม่หายเลย" เลิฟโลว์พูดพลางเเลบลิ้นออกมาเเตะ ลิ้นของมันร้อนใช่เล่นเลยทีเดียว
"เห็นมั้ยเพราะฉันนะเนี่ย" เฟริน่าพูดพลางเชิดจมูก "จ้าๆ เเม่คนเก่ง..." เลิฟโลว์พูดอย่างเหมือนไม่เต็มใจ
"ตอนนี้เราก็เเค่รอข้าศึกเท่านั้นจงเตรียมตัวให้พร้อมทุกเวลาเพราะมันอาจจะมีลูกเล่นก็ได้!!!" เสียงของไพเรสตะโกนบอกทุกคนในกองทัพ
เฟริน่าก็หน้าเเดงล้มไปทันที เลิฟโลว์จึงรีบรับหล่อนไว้
เลิฟโลว์- นี่เเค่เสียงจะขนาดนี้เลยรึไง มันหนักนะยะ (เลิฟโลว์พูดอย่างหงุดหงิด)
มาช่า- เหมือนเฟริน่าจะ.............. (หล่อนพูดได้น้ำเสียงอึ้งเล็กน้อย)
วาเนซซี่- จ...จะ...เฟริน่าจะตกหลุมรักชายหนุ่ม!!! (วาเนซซี่ตะโกนอย่างดังทำให้คนรอบข้างหันมามองกันยกใหญ่)
เฟริน่าเลยเด้งผึงขึ้นมาทันที เเล้วรีบบอกคนที่หันมาจ้องว่าไม่มีอะไร พลางหันหางตาด้วยรังสีอำมหิตใส่วาเนซซี่
"เดี๋ยวเคลียร์กันหลังจบศึกรอบนี้นะยะ..." หล่อนพูดเบาๆข้างๆหูวาเนซซี่ ทำเอาวาเนซซี่สะดุ้งโหยงเลยทีเดียว
"นี่พวกหล่อนจะคุยไปถึงไหน มารบนะไม่ใช่มาเม้าท์" เเฟลชพูดยั่วโมโหพวกผู้หญิงอีก4คน เเต่ก็มีคนฉุดพวกหล่อนไว้
"ตึง ตึง ปึง....ตึง ตึง ปึง" เสียงดังกังวานมาจากเบื้องหน้า "นั่นสัญญาณอะไรน่ะ..." มาช่าหันไปเอามือป้องหู
"สัญญาณพวกลัทธิเอลซ่า เวลาทำศึกในสนามรบจะเป็นสัญญาณเเบบนี้พวกมันมาเเล้ว ทุกคนพร้อม!" อากาช่าสั่งการทุกคนให้เตรียมตัวเพราะจะเริ่มการต่อสู้ในอีกไม่กี่อึดใจนี้....
บุคคลปริศนา2- เอาล่ะ คงไม่ต้องพูดอะไรมากเริ่ม ฆ่า กันเลยดีกว่า อากาศเย็นๆมืดๆเเบบนี้ข้ายิ่งชอบใจ ฮะ ฮะ ฮะ....
ไม่ทันขาดคำ พวกเเนวหน้าฝั่งศัตรูที่เป็นพวกคล็อกโคเดี้ยนก็วิ่งเข้ามาโจมตีกองทัพ เเต่โชคดีที่ทุกคนเตรียมพร้อมไว้เเล้วหน่วย1เเนวหน้า
จึงต้านพวกมันไว้ได้ "หน่วย1 ต้านเอาไว้ เเล้วบุกเข้าไปประจันหน้าเลย" กีเซอร์ตะโกนดังกึกก้องเพื่อปลุกขวัญหน่วย1
"หน่วย2 เเยกย้าย!" โอลิเวียสั่งการหน่วยที่2ให้เเยกย้ายไปซุ่มยิงตามจุดต่างๆ "หน่วย3 ไปข้างหลัง" หมอไบรอันตะโกนเรียกหน่วยพยาบาลให้ถอยไปตั้งรับข้างหลัง คอยซัพพอรืตคนที่บาดเจ็บ
"เเล้วพวกเธอล่ะไม่ไปตามหน่วยต่างๆเหรอ" เลโอน่าถามพวกผู้ครอบครองอาวุธในตำนาน
เลิฟโลว์- เดี๋ยวฉันก็ไปด้านหน้านี่พร้อมกับมาช่าอยู่เเล้วน่ะ มาช่าไปกันเร็ว! (เลิฟโลว์ดึงมือมาช่าเเล้ววิ่งไปสมทบที่หน่วย1)
เเฟลช- ฉันไม่ไปรวมกับพวกนั้นหรอก ลุยกับยัยเฟสนุกกว่า หึ (เเฟลชยิ้มที่มุมปาก พลางทำใบหน้าค่อนข้างชั่วร้าย)
เฟริน่า- นี่ พอเวลานี้ยังจะมาอ้อนฉันเลยนะ เฮะ เห็นเเก่กองทัพอีกรอบละกันย่ะ ไปด้านหน้าเลย (เฟริน่าเดินลากเเฟลชไปสมทบที่ด้านหน้า)
วาเนซซี่- เดี๋ยวฉันไปที่หน่วย2ก็ได้ เหอะๆ (วานเซซี่จึงรีบวิ่งไปซ่อนตามจุดที่ซุ่มของหน่วย2ทันที)
เลโอน่า- งั้นได้เวลาลุยของเราเเล้ว (เลโอน่าใส่สนับมือ เเละสนับเเข้งเเล้ววิ่งไปลุยด้านหน้าพร้อมๆกับหน่วย1)
"อากาช่า สนุกมั้ยที่เห็นคนฆ่ากันน่ะ" เสียงจากบุคคลปริศนา2เดินเข้ามาใกล้อากาช่าในด้านข้างๆสนามรบ
"ไม่เลย คงมีเเต่เเกเเหละที่บ้าการฆ่าอยู่คนเดียว ทั้งๆที่เเต่ก่อน...." บุคคลปริศนา2เอามือมาป้องปากอากาช่า
"จุ๊ๆ..อย่าเอ็ดไปเดียวคนอื่นได้ยินหรอก หึๆ...เอาไว้ศพมากกว่านี้เเล้วค่อยเริ่มฆ่ากันดีกว่า เฮะๆ........"
