ต่อๆ
หลังจากที่.Kiss.กล่าวว่าจะทุบกำไลลึกลับนั้นมีสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งอยุ่เหนือหัวพวกเค้า
: มีใครอยุ่ในนั้นไหม
เสียงที่ทั้ง3คนไม่รุ้จักก็ดังออกมาจากเบื้องบน
bob_maley : ใครอ่า
.Kiss. : ดูเหมือนจะเป็นคนนะ
bob_maley : ให้เค้าช่วยเราดิ
--Kiss-- : ช่วยด้วยคร้าบพวกผมติดอยุ่ในนี้
เจ้าของเสียงที่ทั้ง3ไม่รุ้จักก็เงียบไปสักครู่
: ระวังก้อนหินตกโดนหัวนะ ชั้นจะใช้กระบี่แทงลงไป
ทั้ง3คนเอียงหัวไปทางซ้ายบ้างขวาบ้างเพื่อที่จะหลบก้อนหินที่หล่นลงมา
วาดกระบี่!!!!!
เสียงกระบี่เสียดสีกับอากาศอย่างรวดเร็วและรุนแรงทำให้เกิดช่องโหว่ขึ้น
ทำให้แสงอาทิตย์สาดหน้าทั้ง3 ทั้ง3หรี่ตาเผื่อมองดูชายผู้หนึ่งที่ช่วยชีวิตพวกเขาไว้
: ชั้นชื่อ พลทหาร เดคโค่ นะ ยินดีที่รู้จัก
.Kiss. : ยินดีที่ได้รู้จักครับ
พลทหาร เดคโค่ : จับเชือกแล้วปีนขึ้นมานะ
bob_maley : ขาพวกเราติดอยุ่ครับ
พลทหาร เดคโค่ : งั้นชั้นคงต้องลงไปช่วยแล้วละ รอแปปนะ
พลทหารเดคโค่ก็ค่อยๆไถลลงไปตามทางเพื่อไปช่วย
ย๊ากกกกก
พริบตาเดียวเถาวัลย์ที่มัดขาของทั้ง3ก็ขาดออกอย่างรวดเรียว
.Kiss. : ขอบคุณครับ
พลทหาร เดคโค่ : ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าพวกเธอมาทำอะไรกันที่นี้
--Kiss-- : คือว่า..
ทั้ง3มองหน้ากันแล้วพูดไม่ออก แต่แล้วพลทหารเดคโค่ก็ทักขึ้น
พลทหาร เดคโค่ : งั้นถ้ามันลำบากมากก็ไม่ต้องบอกก็ได้ แต่ห้ามมาที่นี้อีกนะ
--Kiss-/.Kiss./bob_maley : ครับ!!
พลทหาร เดคโค่ : กลับเมืองกันเถอะ
ทั้ง3และพลทหารก็ขึ้นมาจากคลุมที่แปลกประหลาด ทั้ง4เดินทางกลับเมืองเดธวอลเล่ย์
โดยที่พวกเค้าทั้ง3ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป
ณ ป้อมเดธวอลเล่ย์
แถวตรงงง!!!!!!!!!
เสียงของทหารนายหนึ่งดังกึกก้อง
แนวระวัง!! เล็ง!! เตรียม... ยิง!!!
เสียงของจ่าทหารดังขึ้นในกรงฝึกซ้อม และเสียงยิงปืนพร้อมกันดังขึ้นมา
เปรี้ยงงงงงงง~!!!!
จ่าริดดิก : พลทหารเคน เยี่ยมมากก อย่างนั้นแหละ
เสียงของจ่าริดดิกที่ชมพลทหารชายผู้หนึ่ง
พลทหาร เดคโค่ : พวกเธอไปพักที่บ้านผู้พันคาร์เตอร์ก่อนสิ
.Kiss. : มันจะดีหรอครับ
พลทหาร เดคโค่ : ไม่เป็นไรหรอกน่า
ผู้พันคาเตอร์ : สวัสดี พวกนักล่า