ต่อ จร้า   อ้อ เราจะเปลี่ยนชื่อ เผ่าอสุรา เป็น สิงห์ขร แล้วน่ะอย่างงล่ะเพราะว่าชื่อของเผ่าอสุราชายคือ สิงห์ขร

สิงห์ขร : จงหายไปพร้อมๆกันซะไอ้พวกมนุษย์

สิงห์ขร : ฮ่าห์!!!!!!!!!!!!!

สิงห์ขรปล่อยลูกไฟยักษ์จากบนมือเพื่อโจมตีพวกนักล่า

bob_maley : จะตายจริงๆแล้วหรอเนี้ย

ทันใดนั้น .Kiss. ก็วิ่งตัดหน้าลูกไฟยักษ์ในขณะที่พา--Kiss--กลับมาอยู่กับพร้อมกับbob_maleyด้วย

bob_maley : เฮ้ยจะทำอะไรน่ะ .Kiss.

ิbob_maley : ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!

บึ้มมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!

เสียงระเบิดที่ดังขึ้นของลูกไฟยักษ์กึกก้องอีกครั้งในป่าทึบ

bob_maley : .Kiss......

สิงห์ขร : ยอมเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อนอย่างงั้นหรอ 

สิงห์ขร : ยอมตายอย่างสง่างามล่ะสิ 5555555

ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดออกมาจากหลุมที่เกิดจากแรงระเบิด

เข้าใจผิดแล้วล่ะ พวก

สิงห์ขร : นี้เจ้า!! ยังไม่ตายอีกหรอ

.Kiss. : จะตายได้ยังไงล่ะฟร่ะ

และแล้ว .Kiss. ก็ปรากฏตัวต่อหน้า สิงห์ขร อีกครั้ง

bob_naley : นึกว่าตายแล้วซะอีกรอดมาได้ไงอ่า

กายทิพย์ ไงล่ะเพื่อน

bob_maley : ถึงว่าลูกไฟร้อนขนาดนั้นนายจะรอดมาได้ยังไง

สิงห์ขร : หนอย!รอดมาได้งั้นหรอ

สิงห์ขร : ถ้าโจมตีเวทย์ไม่เข้า แต่ข้ายังมีดาบอยู่น่ะ

สิงห์ขร : จงร่ายรำดาบของข้า

อัญเชิญดาบอสูรลมพิษ!!!!

.Kiss. : นั้นมัน!!!!



 

อือ

ก็น่ะขอบใจน่ะ

ก็อยากแก้อยุ่เหมือนกัน

แต่ขอคิดดูก่อนน่ะ

.Kiss. : ........

bob_maley : ........

--Kiss-- : เลือดกระฉูดเลย

--Kiss-- : หรือว่า!!

--Kiss-- : ตายแล้ว!!!!

bob_maley : เป็นไปไม่ได้น่า

bob_maley : ลูกกระสูนของฉันทำได้แค่สกัดเท่านั้นน่ะ

สิงห์ขร : อ่า~~

สิงห์ขรเหมือนต้องการจะพูดบางอย่างก่อนตาย

bob_maley : หรือว่าจะตายจริงๆ

สักพักสิงห์ขรก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายลุกขึ้นแล้วเซไปเซมา

แล้วได้พูดกับพวกมนุษย์ว่า

“พวกเจ้าสามารถล้มข้าคนนี้ได้คนเดียว แล้วจำใส่หัวไว้เลยว่า  ชาวอสุราอย่างข้าจะเอาขืนพวกเจ้าแน่”

และสิงห์ขรผู้เป็นเผ่าอสุราก็ได้ล้มลง โดยเลือดอาบตัวของสิงห์ขร

ตุบ! เสียงของbob_maleyที่นั่งลงอย่างรุนแรง

bob_maley : จบแล้วหรอเนี้ย

.Kiss. : การต่อสู้ยาวนานเหลือเกิน

วิง!!!!!!!!!!

ิbob_maley : มีแสงอะไรจากตัวของเจ้าอสุรา

bob_maley : แสบตาโว้ย!!!

วู่บบบบ!!!

แสงจากตัวสิงห์ขรได้หายไป

เกร้งๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงของวัตถุบางอย่างตกลงบนพื้น)

bob_maley : มีอะไรตกลงอ่า

.Kiss. : ไปดูสิ

หลังจากที่bob_maleyสงสัยก็อยากจะรู้ว่าเป็นอะไร

หลังจากที่bob_maleyไปดูก็พบกับบบบบ!!!!!!!!!

สนุกมากเลยครับ อยากอ่านอีกจัง พยายามแต่งให้เร็วๆนะครับ หนุกมาก

ต่อหลังจากไม่ได้อัพเดทมานาน

ทั้ง3คนก็ได้พบกับสิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิด

bob_maley : นี้มัน

.Kiss. : กำไลหนิ

--Kiss-- : ใช่แล้ว กำไลพื้นฐาน

พวกเค้าทั้ง3พบกับสิ่งที่ไม่คาดคิดที่ดรอปจากสิงห์ขร

bob_maley : ใครใส่มันได้บ้าง

.Kiss. : ใครเวลถึงบ้างอ่า- -

ทั้ง3ไม่มีใครใส่ได้เลยยย

bob_maley : เอาไปขายเหอะ

ต่อจร้า

ทั้ง3คนอึ้งที่ได้เจอกำไลที่ล้ำลือกันว่ามีพลังมหาศาลอยุ่ในกำไล

แต่ทว่าไม่มีใครใส่ได้เลย

.Kiss. : ของหายากแบบนี้เก็บไว้ก่อนเถอะ

bob_maley : ขายเหอะน่า คงจะได้หลายM

--Kiss-- : เอาไปให้ซ่าร่าห์ดูก่อนเหอะ

bob_maley : เป็นความคิดที่ดี

.Kiss. : ว่าแต่ เราจะออกจากป่านี้ไงอ่า

--Kiss-- : เดินๆไปเดี๋ยวก็ออกได้เองแหละ

.Kiss. : มันไม่ง่ายอย่างนั้นนะสิ

--Kiss-- : ทำไมหรอ

.Kiss. : ดูต้นไม้พวกนี้สิ

ทั้ง3ดูต้นไม้ที่อยุ่รอบๆตัวแล้วพบว่า ต้นไม่้ได้ปิดกั้นพวกเขาทั้ง3ไว้

และมีเถาวัลย์ขนาดยักษ์พันขาทั้ง3คนไว้ โดนไม่ทราบสาเหตุ

.Kiss. : มันพันขาชั้นอยุ่นะ

bob_maley : --Kiss-สะบัดหอกทีสิ

--Kiss-- : หอกมันหลุดมือไปไหนไม่รุ้

.kiss. : - -*

bob_maley : เอาไงล่ะทีนี้ กระสูนหมดซะด้วย

.Kiss. : ดึงออกล่ะกัน

ว่าแล้วทั้ง3ก็ใช้มือของตัวเองดึงเถาวัลย์ออกแต่ว่า

.Kiss. : รู้สึกว่า จะดึงไม่ออกนะ

bob_maley : มันรัดแน่นกว่าเดิมนะ ว่าไหม

--Kiss-- : ใช่ ดึงไม่ออกมีอะไรที่ใช้ตัดได้ไหม

ทั้ง3คนเริ่มรู้ตัวแล้วว่าพวกเค้ายิ่งดึงยิ่งโดนเถาวัลย์รัดแน่นมากกว่าเดิม

ทั้ง3คนยืนมองหน้ากันแล้วไม่พูดอะไร แล้วไม่รุ้ว่าพวกเค้าจะำเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองต่อไป

bob_maley : เกิดอะไรขึ้นเนี้ย

.Kiss. : คิดๆๆๆๆๆ  เป็นเพราะอะไรกันนะ

--Kiss-- : หรือว่า

ทั้ง3คนนิ่งแล้วพูดพร้อมกันว่า

กำไลพื้นฐาน

.Kiss. : เป็นเพราะกำไลแน่ๆเลย

--Kiss-- : ชั้นเคยได้ยินมาว่า เคยมีเหตุการ์ณต้นไม้ขยับได้จู่โจมหมู่บ้านด้วยพลังอะไรสักอย่างที่ไม่มีใครรู้

.Kiss. : ชั้นจะลองทุบกำไลดูนะ

bob_maley : อย่านะเว้ย

.Kiss. : ถ้าเราไม่ทำลายกำไลนี้ มันอาจจะเป็นปัญหาใหญ่ก็ได้นะ

bob_maley : แต่ว่า....

.Kiss. : เชื่อชั้นสิ

หลังจากที่.Kiss.บอกว่าจะทุบกำไลนั้น มีเสียงคล้ายๆฝีเท้าของสิ่งมีชีวิตเดินมาแล้วหยุดอยุ่บนหัวพวกเค้า

 

โปรดติดตามต่อไป