เมเปิ้ลไง
ขุดมาใครจะว่ามั้ยฮะ
การลืมตาตื่นจากสงครามครั้งนั้นของไวท์...ทำให้ไวท์ต้องสะดุ้ง แต่เมื่อมองไปรอบๆ....ไวท์สงสัย ที่นี่ที่ไหน?
"เราอยู่ที่ไหน" เสียงแผ่วๆหลุดลอยขึ้นมา.... พร้อมสิ่งที่ลอยขึ้นมาตรงหน้าเขาคือ!
"ไฮ! ตื่นแล้วหรอ ถูกสาปไป5พันปี เริ่มใหม่ได้แล้วล่ะ" ส่งที่ลอยขึ้นมามีเสียง จากนั้นก็เริ่มมีภาพเป็นมนุษย์ เขาคิดว่าหน้าของหมอนี่คุ้นๆ พยายามคิดแต่คิดไม่ออก
"จำฉันไม่ได้หรอ ควิลไง" เสียงตอบอย่างเบาๆเหมือนลม ไร้ความหมายเหมือนแต่ก่อน ไวท์จำได้ว่าคลิวไม่ได้มีเสียงอย่างนี้
"ไม่ใช่..นายไม่ใช่ควิล นาย...บล๊าร์ครึปล่าว...โอ๊ย ทำไมมันเจ็บไปทั้งตัวอย่างนี้" ความรู้สึกของไวท์เริ่มแปลกขึ้นนิดหน่อย ไวท์เริ่มชินกับสภาพต่างๆในนั้น แสงที่ลอยมานั้นกลายเป็รมนุษย์ที่เรียกว่าแฝดของไวท์ก็ได้ เพราะหน้าตาของเขาเหมือนกันมาก "เซร่าล่ะ คนอื่นๆล่ะ...พวกเขายังอยู่ดีมั้ย?"
"เอ่อ...พวกเขาตายหมดแล้วล่ะ นายน่ะ ถูกสาปแช่แข็งโดยน้ำแข็งพันปี นายต้องรับกับสภาพของที่นี่ก่อน เริ่มจากการปฐมพยาบาลก่อนน่ะ และฉันคือบล๊าร์คอย่างที่นายพูด นายจำฉันได้จริงๆ นายจำนิสัยส่วนตัวของฉันกับสิ่งที่เราเก็บมาเลี้ยงได้มั้ย?"เสียงเย็นๆ นัยน์ตาสีรัตติกาลมืดสนิท ผมสีดำ ชุดสีดำ อาวุธประจำตัวที่ไวท์เห็นเค้าถืออยู่คือ มีดคู่ กรงเล็บ ปืน....ทุกอย่างมีสีดำทั้งสิ้น
"นาย...ปกติมีนิสัยเย็นๆ ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน ส่วนมากคุยกับคนที่รู้จักหรือเกี่ยวข้อง สิ่งที่เราเก็บมาหรอ เมื่อ 1200 ปีที่แล้วก็คง...เด็กคนนั้นใช่มั้ย Roshan!"
เสียงตอบอย่างตกใจและโมโหเล็กๆ ไวท์และบล๊าร์คฟื้นความหลังกันในนั้นไม่นาน  ก็ออกมาที่หมู่บ้าน ที่นั่นจารึกหน้าสถานที่ๆไวท์ออกมาว่า 'Wait he becuase he come back for kill Dark Dragon!!!!!' เค้าแอบนึกในใจ ทำไมคนที่หมู่บ้านนี้รอฉัน แม้เหมือนจะไม่มีคน แต่มานึกถึงมือของไวท์...เขาถือไม้เท้าอยู่ ไวท์จำไม่ได้ว่ามันมายังไง นึกแต่ว่าตนนั้นคนใช้เวทย์มนเมื่อก่อนถูกสาปแน่ๆ และก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว...เขาก็เจอ!
"นี่นาย...เด็กคนนั้นคือ....โรชานมั้ย" สิ้นเสียง เด็กคนนั้ยก็หายไป และไวท์เห็นมังกรตัวนึงบินมาดักหน้าบล๊าร์คและเขาไว้
"แย่ล่ะสิ ลืมขอเข้าถ้ำไอ้มังกรบ้าดีเดือดนี่ ถ้าสู้มีหวังโดนด่าแหงมๆ ถ้าสู้เราต้องจบเกมให้ไวที่สุด...เอาไงดี"
บล๊าร์คเริ่มกระบวนท่า "กรงเล็บวายุ!""double dash" "คว้ากกกกกกก"มังกรตัวนั้นท่าทางจะไม่ยอมง่ายๆ พยายามพ่นไฟไล่บล๊าร์ค ไวท์ยืนมองหาทางช่วย แต่ระหว่างนั้น ไม้เท้าก็มีแสงขึ้นมา เมื่อบล๊าร์คหันมาเห็นก็ตาวาว
"ไวท์ กระโดดเร็ว" ไวท์กระโดดปั๊บ บล๊าร์คก็โดดเข้ามาประชิดไวท์ และปล่อยคลื่นพลังบางอย่างที่คล้ายมังกรสีขาวๆ โดนมังกรตัวนั้นเต็มๆ
"ไวท์...ที่นี่คือถ้ำของดาร์ค รีบหนีเถอะ!" และทั้งคู่ก็หายไป...
คอนทินนิวใช่งี้ป่ะ อ้าว ก็มีคนบอกแล้วนี่หว่า
จะว่ายังไงก็เชิญเลยครับ เพราะกลับมาคราวนี้จะไม่ค้างเติ่งละ เอ รึตั้งกระทู้ใหม่ ปั่นต่อดี

โอ้ว หลังจากที่ร้างมานานสินะ =_=..

อ้อ ลืมอีกอย่าง เรื่องราวตั้งแต่ตอนที่6ขึ้นไปจะเป็นของใหม่นะครับ จะแบบว่า...ชายคนนึงมีแฝด ถูกขังแล้วตื่นขึ้น พบกับแฝด แล้วก็เรื่อยๆ แหะๆ

ทั้งคู่หันตามเส้นทางของมีดนั้น และพบ....เซนและโรชาน!
"สวัสดี....เพื่อนร่วมภารกิจ^^"เซนพูดเสียงเย็นๆ และพูดเหมือนปริศนาบางอย่าง ทั้ง3ไม่ค่อยเข้าใจที่เซนพูด แต่ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงหายใจแผ่วๆใกล้ๆพวกเขา
"ซอมบี้บุกเมืองนี้! เราต้องรีบกำจัดพวกมันให้หมด!"โรชานพูดเสียงเข้ม พร้อมบุกเข้าไปในหมู่บ้าน แต่ต้องถูกดึงตัวกลับมาทันที
"ไม่ ดูนี่สิ....!"เมื่อเปิดหน้าต่างเวทย์มนฆ์ที่สามารถมองทะลุได้ทุกสิ่งที่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เซนต้องตกใจเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตคล้ายคนในนั้น แต่การแต่งกายคล้ายนักฆ่า ทั้ง4จึงรีบวิ่งไปดูว่าเขาทำอะไร และเมื่อทั้ง4เห็นเขา ก็...
"เซอร์ไพรส์!"นักฆ่าคนนั้นหันมาทางไวท์และจับมือ ไวท์แอบงงแต่ก็จับมือตอบ ตาของเขาสีดำสนิท มีดทั้งสองมือของเขาถือมีดทั้งสองข้าง มีผ้าปิดปาก ผ้าโพกหัวสีดำ ทุกอย่างในตัวเขามีสีดำหมด ยกเว้น...ผิวที่มีสีขาวอมทอง เหมือนบล๊าร์ค
"พี่ดาร์ค...มาทำอะไรที่นี่ ที่นี่มันมีสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก แค่เซนกับโรชานยังสู้ไม่ไหวเลยนะ! แล้วทำไม..พี่ถึงขังน้องตัวเองไว้ที่ถ้ำนั้นหละ" บล๊าร์คเสียงแข็งเหมือนไล่พี่ของตัวเอง แม้จะมีอะไรต่างๆคล้ายกันเหมือนฝาแฝด แต่...เซนกับโรชานไม่ใช่สู้ไม่ได้ แต่ว่า...
"ไม่ใช่สู้ไม่ได้ แต่เกิดอุบัติเหตุกลางทาง ระหว่างสู้น่ะ เกิดอะไรขึ้นรู้มั้ย? ร่างของมันแต่สลายแล้ว แต่มันยังกลับฟื้นขึ้นมาได้ แถมยังแข็งแกร่งมากด้วยนะ!"โรชานบอกอย่างแค้น แม้หลายๆคนอยากจะล้างใจของโรชานก็ตาม แต่ยังไงๆก็กู่มันไม่กลับ ต้องปล่อยเลยตามเลย
"ร่างแตกแล้วประกอบใหม่เหรอ ถ้ามีแสงสีเขียวๆที่ร่างของมันด้วยล่ะก็คง เป็นร่างchaos ล่ะ เป็นร่างที่เห็นได้เฉพาะบางคนเท่านั้น และมีโอกาสน้อยด้วย มันแข็งแกร่งกว่าร่างเดิมมาก แต่ของที่ได้ตอนมันตายจากคนเฝ้าประตูที่คอยผนึกมันไว้ไม่ให้มันแข็งแกร่งยิ่งกว่านี้ก็มีพลังเยอะขึ้นด้วย..."ดาร์คพูดอย่างมั่นใจในคำตอบแต่ไม่ตอบคำถามของบล๊าร์ค และหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ใช่แค่ดาร์คที่หายไป แต่หายไปทั้งหมดเลย!
"ที่นี่ที่ไหนหรอ ร้อนชะมัด เพิ่งผ่านถ้ำน้ำแข็งมาหมาดๆ"ไวท์กล่าวพร้อมร่ายเวทย์น้ำแข็งเพื่อเพิ่มความเย็นให้ร่างกาย แต่เซนรีบเดินไปหาคนแก่ๆที่อยู่หน้าประตูใหญ่
"ยินดีต้อนรับ เชิญเข้าไปฆ่าซาคุมได้เลย และหวังให้ท่าน ทำลายมันได้ด้วยมือของท่าน...."ชายแก่คนนั้นยื่นหินสีไฟให้เซน และทั้ง5ก็เข้าไปในห้อง และเซนวางหินสีไฟลงบนแท่นบูชากลางห้องนั้น และเมื่อเซนวางเสร็จ
"ข้าขอเชิญวิญญาณบาปที่มากล้น บาปกรรมของมันหนักหนามาก ข้าขอทำลายมัน เพื่อแก้คำสาปแห่งเมืองเอลแนธด้วยมือของพวกข้า!"เซนพูดเสร็จก็รีบกระโดดออกมา และมีปิศาจหินตนนึงปรากฏขึ้น!!!!!!