แต่งโมตกใจ =w=

ลืมกันได้เรอะ เรื่องแบบนี้ =-=

     ต้องขออภัยอย่างสุดซึ้งเลยนะครับ ที่ไม่ได้มาลงเรื่องตั้ง 2 วันแล้ว(มัวแต่อู้) เหตุผลก็คือว่า คิดมุขไม่ออกก็เลยเก็บตัวเงียบไม่ออกมาเลยหล่ะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นครับ ก็ขอฝากคำลงท้ายนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะครับ "ความจำสั้น แต่สันหลังฉันยาว~"

.
     ณ ร้านขายยาของนายปันจี้ เอ~!! จะว่าไปยังไม่มีชื่อร้านเลยนี่นา รบกวนเจ้าของร้านมาตั้งชื่อหน่อยนะครับ

     วันนี้เป็นวันเสาร์ที่อากาศบริสุทธิ์ มีเสียงรถราวิ่งผ่านไปมาไม่มากเพราะอยู่ชานเมือง

     กริ๊ง~!! กริ๊ง~!!

     เสียงกระดิ่งติดประตูดังขึ้น พร้อมกับปรากฏชายร่างเล็ก สูงโปร่งกะคะด้วยสายตาจากระยะเคาเตอร์ถึงหน้าประตูคงสูงราวราว 190 เซนติเมตร

ปันจี้/ สวัสดีครับ

ชายร่างเล็ก/ หมออ!!

ปันจี้/ ม. . .มีอะไรหรอครับ (ผมไม่ใช่หมอนะครับ- -*)

ชายร่างเล็ก/ คือ . . . ผมเป็นโรคอะไรไม่รู้ ผมนอนไม่ค่อยหลับมาหลายอาทิตย์แล้ว พอหมอนแตะหัวทีไร ตาก็สว่างทันที พอลุกขึ้นทำอย่างอื่นก็จะรู้สึกง่วง แต่พอจะลงนอนผมก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลย คุณหมอครับ ผมควรทำยังไงดี ผมเป็นโรคประสาทใช่ไหม๊!!! ผมต้องถูกส่งไปโรง'บาลบ้าใช่ไหม๊ครับหมอ หมอ!! ช่วยผมด้วย!!!

ปันจี้/ ใจเย็นเย็นก่อนครับ!! (บอกแล้วไงว่าไม่ใช่หมอ) โรคแบบนี้มีทางรักษาครับ คุณก็แค่ออกกำลังกาย อาบน้ำ แล้วก็ดื่มนมอุ่นอุ่นซักแก้ว ก่อนเข้านอน เท่านี้ก็หลับยาวแล้วครับ

ชายร่างเล็ก/ จริงหรอครับหมอ จะได้ผลแน่ใช่ไหม๊ครับ

ปันจี้/ ได้ผลแน่นอนครับ หมอ เอ้ย!! ผมรับรอง (บอกว่าไม่ใช่หมอ ไม่ใช่หมอ ยังจะยัดเยียดให้อีก - -*)

ชายร่างเล็ก/ ขอบคุณมากครับ

     เช้าวันต่อมา(วันอาทิตย์)

     โครม!!!

     จากเสียงกระดิ่งที่ปกติจะดังใสใส กลายเป็นเสียงผลักประตูเข้ามาอย่างรุนแรงทำเอาปันจี้ที่กำลังจัดขวดยาอยู่สะดุ้งเฮือกจนทำขวดแอลกอฮอร์ตกลงพื้น โชคดีที่เป็นขวดพลาสติกก็เลยไม่แตก - -*

ปันจี้/ มีอะไรหรอครับ

ชายร่างเล็ก/ หมอครับ ผมไม่ไหวจริงจริงแล้วนะ ผมขอยานอนหลับชนิดรุนแรงเลย ของแบบกินเม็ดเดียวสิบวิหลับเลย หมอพอจะมีบ้างไหม๊ครับ

ปันจี้/ ถ้าเป็นความประสงค์ของคนไข้เราก็จัดให้ได้ครับ

     2 วันต่อมา (วันอังคาร)

     กริ๊ง~!!

     เป็นประตูที่ถูกเปิดออกของร้านขายยา

ปันจี้/ หวัดดีครับ อ้าวคุณ เป็นยังไงบ้างครับยาที่ผมให้ไปหลับสนิทดีไหม๊ครับ

ชายร่างเล็ก/ ครับ หลังจากได้ยาไปคืนนั้นผมก็กินเข้าไป 1 เม็ดก่อนนอน ก่อนจะลองหลับตานอนดูก็หลับสนิทไปเลยหล่ะครับ

ปันจี้/ แปลว่ายาที่ผมให้ไปได้ผลสินะครับ

ชายร่างเล็ก/ ครับ และพอตอนเช้ามืดผมตื่นก่อนนาฬิกาปลุกจะดังตั้ง 20 นาที หลังจากทำธุระเสร็จแล้วผมก็ไปทำงาน ผมเดินเข้าไปตอกบัตรแล้วก็เจอกับเจ้านายที่ยืนอยู่ตรงหน้าทางเข้า

     เป็นยังไงบ้างครับเจ้านาย วันนี้ผมมาไม่สายแล้วนะ

ชายร่างเล็ก/ ผมพูดออกไปแบบนั้

     ดีมากที่วันนี้คุณมาเข้างานก่อนเวลา แต่ว่า เมื่อวานคุณหายไปไหนมา

ชายร่างเล็ก/ นั้นคือคำตอบจากเจ้านายผม

ปันจี้/  เอิ่มมมมมมม

.
   ฮาวันละนิด จิตแจ่มใส

ตกได้ไง แต่ก่อนงึกงึกงักงัก เอ้ย คึกคัก=_="?

หลับไปวันหนึ่งเต็มเลยสินะ

ปอลิง.ขอเสนอตั้งชื่อหน่อย

"ปันจี้ปันซ่าYaoiเภสัช"

     ช่วงนี้เห็นมีอยู่ 2-3 คนนะ ที่รู้สึกจะฮิตลายเซ็นแนวเลือดสาด ซะขนาด ก็เอาเป็นว่า หาที่มันสาดกว่านี้ให้ได้ก็แล้วกันนะเอ้อ ผมไปเห็นลายเซ็นคนนึง อย่างโหดเลยอ่ะ (เดี๋ยวหาเจจะเอามาให้ดู)

     สาเหตุที่หายไปหลายวันหน่ะหรอ หึหึหึ ก็ไอเจ้างาน TGS2010 นี้แหล่ะครับ ทำพิษอย่างแรงเลย ข้อแรกคือ ผมแหกขี้ตาไปแต่เช้า แต่ว่าไปหลงอยู่ในบูธอสุราตั้งนาน พอไปถึงตรงลงทะเบียนแข่ง ก็สายไปซะแล้ว เอาว่ะ ไม่เป็นไร ยืนดูเอาก็ได้ หลังจากดูอยู่นานก็ไปสะดุดเข้ากับจอจอหนึ่งนั้นคือ จอของ จีเอ็มหนูนี่ นั้นเอง สะดุดยังไงหน่ะหรอ หึหึ พี่แกเล่นเอาเบอร์ฯเวล 99 เลือด 4.1M ไปบุกปราสาทหน่ะสิครับ เสียดายลืมหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายไม่งั้นได้ช๊อตเด็ดคนดังไปแล้ว

     ยืนดูอยู่เงียบเงียบดีดีแล้วนะ อยู่อยู่ คนที่เขียนหลังเสื้อตัวเบอเร้อว่า STAFF ก็มาลากผมออกไปให้ห่างจากผู้เล่นซะนี้ ชิชะ อดดูแบบชิดติดขอบสนามเลย แต่ว่า พอคนนั้นไป ผมก็ทำเนียนเป็นทีมงานอสุรา เข้าไปดูแลผู้เล่นทำเป็นเดินดูนู่นดูนี้ ตรวจดูความเรียบร้อย สำเร็จเขาคิดว่าเราเป็นคนของทีมงานจริงจริงด้วย เพราะพี่แกเดินผ่านไปเฉยเลย (ขอโทดครับ คราวหน้าผมจะทำอีก )

     โอ้ววว เผลอแปปเดียว ผู้ชนะก็ได้แก่ฝ่ายทางจีเอ็มนี้เอง ฮูเล่!!! เฮ้ย!!! เวรกรรม ลืมไปว่า เอากล้องมาด้วยนี่หว่า ก็เลยถ่ายไปอยู่หลายแชะ(ส่วนมากถ่ายหน้าจอ - -*) (ถ้าอยากดูต้องรอล้างฟิมล์เสร็จก่อนนะครับ T^T) (ล้อเล่นจร้า ต้องรอเจ้าของกล้องก่อนเพราะผมไปยืมเขามา พรุ่งนี้จะเอาแฟลชไดร์ฟไปขอภาพจากเครื่องเจ้าของกล้องมา)

     หลังจากศึกรบจบ ไม่ต้องเสียเวลานับศพทหาร ผมรีบพาตัวเองไปเดินเล่นรอบงานในทันที หลังจากแออัดยัดเยียดกับผู้คนอยู่หลายรอบ ก็ได้ไปต่อแถวเล่นเกมตรงส่วนเครื่องของเอเชียซอร์ฟ เกมที่ได้ลองคือ B master (ไม่รู้ใช่เปล่า ความจำไม่ค่อยดี - -*) ตอนแรกเลือกเล่นเพลงระดับ 3 เพราะคิดว่าน่าจะยากเอาการ แต่ด้วยฝีมือที่ถูกปูพื้นด้วย O2JAM อยู่แล้ว ทำให้รู้สึกว่าจะง่ายซะเหลือเกิน หึหึ ไม่สะใจวัยรุ่นขอระดับ 12 เลย(เป็นระดับสูงที่สุดแล้ว) แว้กกกกกกกกกกกกก มันไหลมาเป็นแถบเลย กดไม่ทันซักตัว จะแค้นอะไรกันนักกันหนาเนี้ย ฮืออ ฮืออ เอาว่ะ ลดเหลือ 11 ก็ได้ โอเคใช้ได้แระ เล่นได้เพลินนิ้วเลยครับ

     ปอกอกับความที่ในงานมีคนเยอะทำให้การที่ผมยืนกดเพลงยากแบบไม่พลาดเลยนั้น จึงมีคนมายืนดูกันอยู่หลายคน (ทั้งที่ต่อแถว และ เด็กที่เดินผ่าน) ก็เลยเกิดอาการอายขึ้นมาซะงั้น ถึงหูผมจะใส่หูฟังอยู่แต่ก็พอจะได้ยินเสียงคนรอบข้างเขานินทากันว่า "แมร่งเก่งจังเลยว่ะ" อ่าฮ้าาาา เป็นปลื้มเจ้าค่าาาาา อย่าว่าเราหลงตัวเองเลยนะ แต่ตั้งแต่ฝึกจนเก่งแบบนี้ได้ พึ่งจะมีคนชมก็วันนี้แหล่ะเจ้าค่าาาาาา

    หลังจากเล่นซักพัก พี่เจ้าที่ผู้หญิงตัวเล็กก็เอาตรามาปั้มบนมือ แล้วก้วางกระดาษสีฟ้าไว้ตรงหน้า คงถึงเวลาแก่สมควรแล้วสินะ ก็เลยเล่นเพลงสุดท้ายแล้วก็ลากสังขารไปรับของ

     ตึ้ง!! ตึ้ง!! บังเอิญว่าตรงข้ามกับโซนเกมมีเวทีอสุราพอดี เราก็เลยต้องรีบไปดูเลย เป็นพี่สาวคอสเพลย์สองคนขึ้นมาอยู่บนเวที ก่อนจะตามมาด้วยจีเอ้มครูอุ้ย (หล่อมากเจ้าค่าาา ) (นู๋ล้อเล่นนะ ) ไม่พูดพร่ำทำเพลงกดกล้องขึ้นมาชัตเตอร์ทันที แลวก็ตามด้วยกิจกรรม ยกพลขึ้นบก คำถามแรกโพร่งออกมาง่ายง่ายเลยว่า วุ้นดาวดึงส์เปิดวันที่ 7 มกราคม ใช่ หรือ ไม่ใช่ เรารีบเดินไปโซนไม่ใช่เลย ซึ่งประจวบเหมาะกับที่ทุกคนก็เดินมาไม่ใช่เหมือนกัน สรุปคือเข้ารอบกันั้งหมด

     ข้อสองก้ตามมาง่ายง่ายเลยว่า หน้าบ้านลุงเบนมีม้านั่ง 3 ตัวใช่หรือไม่ และ คำตอบก็คือ ไม่ นั้นเอง และก็ไม่มีใครไปใช่เลยซักคน หึหึ หลังจากนั้นก็โดนเรียกไปยืนบนเวทีเล่นกิจกรรม เลขอันตราย ฮือออ ฮือออ เสียท่าเด็กคนข้างข้างเลยเรา นับมาได้ 17 18 19 เราก็ตายสิ แต่ไม่เป็นไร ได้ลงจากเวทีก็ดีแล้ว สุดสิ้นก็เดินเล่นต่อ ไม่รู้เป้นไร เดินทีไรขามันจะพันกลับไปที่โซนเอเชียซอร์ฟทุกที คือวนเล่นจนพี่เขาจำหน้าได้แล้วอ่ะ

     ว้ากกกก พร่ำมาซะยาว หน้ากระดาษจะหมดแล้ว ยังไม่ทันได้ลง ฮาวันละกระทู้เลย เพราะฉะนั้นแล้ว ขอจบการบรรยายอัตชีวประวัติครั้งที่ 1 ไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อ ตอนนี้ขอเชิญติดตาม ฮาวันละกระทู้ ที่ กระทู้ต่อไปไได้เลยครับ

     ระหว่างที่เอลกำลังนั่งดูหนังสือรถมือสองอยู่นั้นเอง

ปันจี้/ เอล ทำอะไรอยู่อ่ะ

เอล/ กำลังนั่งเลือกรถมือสองอยู่หน่ะ คันเก่ามันไม่ค่อยดีแล้ว

ปันจี้/ ฉันว่าไม่ได้เป็นที่รถหรอกเป็นที่คนขับมากกว่า

เอล/ อยู่เงียบเงียบหน่อยได้ไหม๊ คนกำลังใช้สมาธินะย่ะ

ปันจี้/ ขอโทษจร้า

     ปันจี้นั่งอย่างสงบข้างข้างเอล ก่อนจะหันซ้ายแลขวาไปสะดุดตาเข้ากับรถของเอล

ปันจี้/ เอล

เอล/ อะไรย่ะ

ปันจี้/ ฉันรู้แล้วทำไมรถแกถึงไม่ทน แกใช้ รถออดี้ ใช่ไหม๊หล่ะ

เอล/ ใช่ แล้วมันเกี่ยวกับไม่ทนตรงไหนย่ะ

ปันจี้/ ก็ ออดี้ หน่ะ มันมีแค่ 4 ห่วงเอง ต้อง 5 ห่วงสิ ถึงจะทน หายห่วง

เอล/ เออ จริงด้วย!!!

.
   ฮาวันละนิด จิตแจ่มใส