บทที่2 THE DARKNESS
“เฮ้ เว็นตื่นได้แล้ว”โวลคาโนเขย่าตัวเว็นเซ็น“อีก5ชั่วโมงน่าโวล”เว็นเซ้นต่อรอง“จะบ้าเรอะปกติเค้า5นาทีกัน”โวลคาดนตะโกนครั้งแรกของวัน“ช่างมันเหอะน่า”เว็นเซ็นเอาหมอนอุดหูโวลคาโนเส้นความอดทนขาดดังผึง“วอเตอร์”เมื่อโวลคาโนร่ายเวทเสร็จในมือได้ปรากฎก้อนน้ำมีเส้นผ่านศุนย์กลางประมาน15เซนติเมตรโวลคาดนจับเว็นเซ็นพลิกหน้าขึ้นมา‘ซ่า’เสียงเวท‘วอเตอร์’โปะหน้าเว็นเซ็น“พรู่ด...แค่กๆๆไอ้บ้าโวล”เว็นเซ็นตวาดพร้อมกระโดดไปอัดกับโวลคาโน ตุ้บ ตั้บ บั้ก แอ้ก อั่ก โอ๊ก เสียง     เว็นเซ็นกับโวลคาโนอัดกันดังไปถึงข้างนอกจนมีคนโทรศัพท์ไปแจ้งตำรวจเมื่อทั้งคู่ได้ยินเสียงไซเรนของตำรวจจึงรีบใช้เวท‘วาร์ป’หนีตำรวจทันทีเมื่อตำรวจบุกไปถึงจึงเห็นแต่เพียงห้องเปล่าๆ......
“โวลปลุกชั้นแต่เช้าทำไมเนี่ย”เว็นเซ็นจำใจต้องเดินไปกับโวลคาโน“ซื้อแบบฟอร์มนักเรียนกับซื้อเม็มโมรี่ไงล่ะ”โวลคาโนตอบพร้อมกับเร่งฝีเท้าขึ้นเว็นเซ็นจึงเร่งตามไป“เม็มโมรี่ความจำเวทนายเต็มแล้วเหรอโวล”เว็นเซ็นพูดพร้อมกับหยิบหนังสือเปล่าขึ้นมา“อืมกะว่าคาวนี้จะซื้อแบบจุหลายๆGBเลย”   โวลคาโนหยิบของรูปร่างFLASH DRIVEออกมามั่ง“งั้นชั้นไปซื้อหนังสือเวทใหม่ละกันฝากซื้อชุดด้วยนะโวล”ว่าแล้วเว็นเซ็นก็หายไปทันทีไม่ปล่อยให้โวลคาโนต่อว่าได้ทัน“ให้ตายดี้”โวลคาโนเกาหัวแกรกๆส่วนทางด้านเว็นเซ็นได้ไปร้านหนังสือเวทมนตร์เรียบร้อยแล้ว“รบกวนหน่อยนะคร้าบ”เว็นเซ็นเดินดุ่มๆเข้าร้านไป“ว่าไงล่ะไอ้หนุ่ม”ข้างในร้านมีชายแก่นั่งอยู่“มาซื้อหนังสือครับลุงมีหนังสือดีๆแนะนำผมหน่อยมั้ยครับ”เว็นเซ็นเดินไปรอบๆร้าน“ใช้ตัวเจ้าเลือกเองเถอะหึๆ”เมื่อลุงในร้านหนังสือบอกเว็นเซ็นถึงกับทำให้เว็นเซ็นสะดุ้งทันที“ลุงรู้ได้ไงว่าผมเป็นนักเวท”เว็นเซ็นเผลอตัวถามออกไป“หึๆร้านนี้น่ะนะถ้าไม่ใช่นักเวทไม่มีทางเห็นหรอก”ลุงเจ้าของร้านยิ้มอย่างมีเลศนัย“งั้นผม‘คัดเลือก’หนังสือเลยนะ”เว็นเซ็นถึงกับเหงื่อตกเมื่อคุยกับลุงคนนี้“เชิญเลยไอ้หนุ่ม”ลุงเจ้าของร้านยังคงยิ้มอยู่
เว็นเซ็นเริ่มหลับตาและเพ่งสมาธิเพื่อทำการ‘คัดเลือก’หนังสือหนังสือในร้านเริ่มจะสั่น‘กึ่กๆๆๆ’       เว็นเซ็นยังคงเพ่งสมาธิต่อ‘โฮ่ไอ้หนุ่มนี่มีฝีมือพอตัวนี่นานๆจะเจอที’ลุงเจ้าของร้านนึกในใจส่วน      เว็นเซ็นยังคงไม่เลิกเพ่งสมาธิ‘กึ่กๆๆๆๆๆ’เสียงชั้นหนังสือสั่นแต่สักพักชั้นหนังสือจึงหยุดมีหนังสือเล่มหนึ่งได้ลอยไปเข้าในมือเว็นเซ็นหน้าปกเขียนไว้ว่า THE DARKNESS เว็นเซ็นจึงเดินไปจ่ายเงิน“ลุงเอาเล่มนี้เท่าไหร่”เว็นเซ็นหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา“ไหนๆหืมเฮ้ยไอ้หนุ่มหนังสือเล่มเนี้ยแน่ใจนะว่ามันลอยมาหาแกเอง”ลุงเจ้าของร้านตะโกนขึ้นมา“แน่ใจครับล้าน%เลยครับ”เว็นเซ็นเอามือทุบหน้าอกตัวเอง“ลุงคิดถูกๆละกัน10000รีเบล”ลุงเจ้าของร้านถอนหายใจ“ขอบคุณครับลุง”เว็นเซ็นกล่าวเสร็จจึงเดินออกจากร้านไป    ทางด้านโวลคาโน“นี่ลุงลดหน่อยดิน่านะ”โวลคาโนทำเสียงขอร้องอย่างสุดฤทธิ์
“ไม่ๆๆๆ”ลุงเจ้าของร้าน‘เม็มโมรี่ฟันนี่’ปฏิเสธเสียงแข็ง“น่านะลุง”โวลคาโนยังไม่เลิกต่อราคา“แกจะบ้าเรอะไอ้หนุ่ม25000แกต่อเหลือ2500ถ้า20000ล่ลก็พอลดได้ว้อย”ลุงเจ้าของร้านตะโกนดังลั่น“20000สินะโอเค”โวลคาโนควักเงินออกมาวางบนโต๊ะแล้วหยิบของไปทันที“เดี๋ยวไอ้หนุ่ม”ลุงเจ้าของร้านพยายามเรียกแต่ไม่ทันเสียแล้ว“อืมต่อไปแบบฟอร์มนักเรียนสินะ”โวลคาโนยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ           
ทางด้านเว็นเซ็น  “มาแล้วเฟ้ยโวล....อ้าว”เว็นเซ็นเปิดประตูเข้าร้านเม็มโมรี่ฟันนี่เข้าไปพร้อมตะโกนเรียกโวลคาโน“เชิญครับๆ”ลุงเจ้าของร้านออกมารับลูกค้าอย่างเป็นกันเอง“นี่ลุงเห็นเอ่อเด็กหนุ่มอายุประมาณผมมีตาสีแดงผมสีดำเข้าร้านมามั่งมั้ย”เว็นเซ็นมองไปรอบๆร้าน“อ๋อ!ถ้าไอ้หนุ่มนั่นมันเพิ่งออกไปเมื่อกี้เอง”ลุงเจ้าของร้านไปสบอารมณ์เท่าไหร่ที่นึกถึงโวลคาโน“ลุงพอจะรู้มั้ยว่ามันไปไหน“ไม่รู้หรอกพ่อหนุ่มว่าแต่มาร้านลุงทั้งทีซื้อเม็มโมรี่หน่อยมั้ย”ลุงเจ้าของร้านพูดจาชักชวน“อืมมาแล้วก็ซื้อละกนครับลุงมีเม็มเอ่อความจุ120GBมั้ย?”เว็นเซ็นหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา“มีๆรอแป๊ปนึงนะ”พูดเสร็จลุงเจ้าของร้านก็ได้เดินไปหลังร้าน“โวลไปไหนน้า”เว็นเซ็นพึมพำกับตนเอง  ทางด้านโวลคาโน...
“เอ่อ ป้าผมขอชุดนี้กะชุดนี้นะ”โวลคาโนชี้ชุดทั้งสองชุดที่1เป็นชุดสีแดงสดมีภู่สีเหลืองประดับอยู่และมีผ้าคลุมติดอยู่กับชุดชุดที่2เป็นชุดสีน้ำตาลแขนยาวดูโทรมๆมีเข็มกลัดรูปดาวหกแฉกอยู่ที่ตรงกลางอกเสื้อ“เท่าไหร่ครับป้า”โวลคาโนควักกระเป๋าสตางค์ออกมา“สองชุดก็50000รีเบลจ้ะ”ป้าเจ้าของร้านบอกพร้อมกับพับชุดใส่ถุง“นี่ครับ”โวลคาโนวางเงินลงบนโต๊ะ“จ้าขอบใจนะจ๊ะ”ป้าเจ้าของร้านเก็บเงินลงลิ้นชักโวลคาโนจึงเดินออกจากร้านไป“หาเว็นดีกว่าแฮะ”โวลคาโนวางถุงใส่เสื้อลง“ทาร์เก็ต...เว็นเซ็น...ล็อคออน ”เมื่อสิ้นสุดเสียงร่ายเวทของโวลคาโนในหัวของโวลคาโนก็ขึ้นที่อยู่ของเว็นเซ็นัทันที“พิกัด4521L12033เรอะ”โวลคาโนพูดกับตัวเอง“วาร์ปพิกัด4521L12033”เมื่อโวลคาโนพูดจบร่างของโวลคาโนก็ไปปรากฏด้านหลังเว็นเซ็น“ไงเว็น”โวลคาโนเอ่ยเรียกเว็นเซ็น“อ้าวไงโวล”เว็นเซ็นพูดเสียงดัง“ไอ้หนุ่มได้แล้ว”ลุงเจ้าของร้านเดินออกมาจากหลังร้านในมือมีหนังสือเปล่ามาด้วย“อ้าวไอ้หนุ่มจอมต่อราคา”ลุงเจ้าของพูดด้วยความตกใจปนเคืองๆ“มาทำไมอีก”ลุงเจ้าของร้านแผ่รังสีอำมหิต“มาหาเพื่อนครับ”โวลคาโนยิ้มแหยๆ“ก็แล้วไป”ลุงเจ้าของร้านเดินไปนั่งที่โต๊ะ“กี่รีเบลครับ”เว็นเซ็นทำท่าหยิบเงินจากในกระเป๋าสตางค์“ลุงคิดถูกๆ45000ละกัน”ลุงเจ้าของร้านวางหนังสือเปล่าลงบนโต๊ะ“นี่ครับ”เว็นเซ็นวางเงินลงบนโต๊ะบ้าง“โอกาสหน้ามาอีกนะ”ลุงเจ้าของร้านพูดอย่างดีใจ“ครับ”เว็นเซ็นรับคำ“ไปเหอะโวล”เว็นเซ็นเดินออกจากร้าน“อืม”โวลคาโนเดินตามหลังไปติดๆ.....เมื่อเดินห่างจากร้านเม็มโมรี่ฟันนี่ได้สักพักโวลคาโนจึงพูดขึ้น“เว็นขอดูหน่อยสิซื้อหนังสืออะไรมา”โวลคาโนชวนคุย“เอ้านี่”เว้นเซ็นล้วงหนังสือออกมาจากถุงแลวยื่นให้โวลคาโน“โทรมจังเลย”โวลคาโนบ่น“ฮ่าๆๆของดีต้องโทรมๆสิ”เว็นเซ็นตบหลังโวลคาโนเบาๆ‘หนังสืออะไรหว่าหือTHE DARKNESS ชื่อคุ้นๆแฮะ’โวลคาโนนึกในใจ“ระหรือว่า”โวลคาโนเปิดดูเนื้อในหนังสือ“เฮ้ยเว็นนี่มัน มัน มัน”โวลคาโนทำท่าตกใจและโยนหนังสือทิ้งแต่เว็นเซ็นรับไว้ทัน“มัน? มันอะไร”เว็นเซ็นเอียงคอทำท่าสงสัย“มันเป็นหนังสือต้องห้าม!!”

บทที่ 3 เว็นเซ็นคลั่ง
“โอ้เจริญล่ะโวลหนังสือที่ชั้นซื้อมาเป็นหนังสือต้องห้ามเรอะ”เว็นเซ็นบ่นไม่หยุดตั้งแต่รู้ว่าหนังสือที่ซื้อมาเป้นหนังสือต้องห้าม“เว็นหยุดบ่นซะทีนายบ่นไม่หยุดเป้นเวลา7ชั่วโมง3นาที49วินาทีแล้วนะ”     โวลคาโนรายงานเวลาที่เว็นเซ็นบ่นออกไป“หยุดก็ได้”เว็นเซ็นยอมหยุดแต่โดยดี“อืม โวล ว่าแต่ไอ้หนังสือต้องห้ามเนี่ยถ้าใช้แค่ครึ่งแรกก็ไม่เป็นอะไรสินะ”เว็นเซ็นหยุดบ่นแต่ยังไม่หยุดพูด“อือ...ถ้าแค่ครึ่งแรกน่ะนะ”โวลคาโนบอกพร้อมกับเปลี่ยนชุดนอน“เฮ้ย!เว็นชั้นจะนอนแล้วนายไปห้องของนายดิ”โวลคาโนไล่เว็นเซ็น“อืมหลับฝันดีล่ะ”เว็นเซ็นเดินออกจากห้องไป“เช่นกัน”โวลคาโนปิดไฟเรียบร้อย‘แอ๊ด’เสียงเว็นเซ็นเปิดประตู‘ปัง’เว็นเซ็นปิดประตูอย่างแรง(เนื่องประตูมันฝืด -_- )“ไหนๆก็ไหนลองจำเวทักบทดีกว่า”เว็นเซ็นพูดกับตัวเองเบาๆแล้วเดินเข้าห้องไป“เวทบทที่1ธาตุมืดเหรอเนี่ยอืมๆ”      เว็นเซ็นเปิดหนังสือแล้วเริ่มท่องเวทมนตร์...“เสร็จแล้ว  ฟู่ว”เว็นเซ็นถึงกับพ่นลมหายใจและเมื่อเว็นเซ็นเหลือบไปมองนาฬิกาเวลาที่นาฬิกาก็ได้ล่วงเลยมาถึง05.30 น.ซะแล้วซึ่งปกติโวลคาโนจะมาปลุก      เว็นเซ็นเวลา 07.00 น. เว็นเซ็นจึงมีเวลานอนแค่ 1.30 ชั่วโมงเมื่อเว็นเซ็นคำนวนเวลาที่จะได้นอนเห็นท่าว่าจะนอนไม่พอจึงต้องใช้เวทช่วย“สลีป”เมื่อร่ายเวทเสร็จเว็นเซ็นก็นอนทันที เวท‘สลีป’นั้นเป็นเวทที่ทำให้เวลานอน10นาที=1ชั่วโมงนั่นก็คือเว็นเซ็นนอนแค่80นาทีก็นอนเต็มอิ่มเมื่อเวลาผ่านไป90นาทีซึ่งตรงกับเวลาที่โวลคาโนจะเข้ามาปลุกเว็นเซ็นไปซ้อมใช้เวทมนตร์หลังเมืองยามเช้า“เฮ้เว็นตื่นได้แล้วไปซ้อมเวทกัน”โวลคาโนเปิดประตูเข้ามาในห้องเว็นเซ็นโดยไม่บอกไม่กล่าว“อือขอเวลาล้างหน้ากับเปลี่ยนชุดแป๊ปนึง”เว็นเซ็นยังคงงัวเงียงัวเงีย“15นาทีทำให้ทัน”โวลคาโนเริ่มจับเวลา“เร่งจังนะ”เว็นเซ็นบ่นแล้วเดินไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าเมื่อล้างหน้าเมื่อล้างหน้าเสร็จเว็นเซ็นจึงเดินออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดไปรเวท“เสร็จแล้ววววว”เว็นเซ็นชูแขนทั้งสองข้างขึ้น“ใช้เวลาไปทั้งหมด9นาที52วินาที”       โวลคาโนรายงานเวลาอีกครั้ง“ไปกันเหอะ”เว็นเซ็นอยากลองเวทใหม่จนทนไม่ไหว“อืม”โวลคาโนและเว็นเซ็นตั้งท่าร่ายเวท“วาร์ป ที่ว่างหลังเมืองรีฟิล”เมื่อสิ้นสุดของเสียงทั้งคู่ประตูมิติสูงตระหง่านได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเด็กหนุ่มทั้งคู่“แล้วเจอกัน”เด็กหนุ่มทั้งคู่เดินเข้าไปในประตูมิติ...เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่เด็กหนุ่มทั้งคู่ได้ไปโผล่ที่หลังเมือง“ไงโวลเอาเวทอะไรก่อนดีเนี่ย”เว็นเซ็นรอคำพูดของโวลคาโนอย่างใจจดใจจ่อ“แล้วแต่นาย”โวลคาโนถอนหายใจอีกครั้ง“เย้งั้นชั้นใช้เวทใหม่เลยละกัน”เว็นเซ็นพูดอย่างลิงโลด“เครซี่แอลนิมอล”เมื่อสิ้นสุดเสียงของเว็นเซ็นร่างของเว็นเซ็นได้เกิดแสงขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปสักครู่จนแสงหายไปเว็นเซ็นได้ออกมาแต่ออกมาแบบสัตว์สี่เท้า“กรรรรรรร”เว็นเซ็นขู่คำรามและพุ่งไปทางตัวเมือง“เฮ้ยเดี๋ยวเว็น”โวลคาโนพยายมตะโกนสุดเสียงแต่ไม่สามารถเรียกเว็นเซ็นกลับมาได้“ชิงานเเข้าแล้วสิหยั่งงี้ต้องเรียกท่านนายพล”โวลคาโนวิ่งตามเว็นเซ็นไปพร้อมตั้งท่าร่ายเวท“โฟน นายพลเว็นรอส”   ทางด้านนายพลเว็นรอส ‘กริ๊งๆๆ’“หืมใครโทรมาหว่า”นายพลเว็นรอสเดินไปรับโทรศัพท์“สวัสดีครับเว็นรอสพูดครับ”
“ท่านนายพลครับช่วยมาที่พิกัดFL2003050H77ทีครับ”โวลคาโนยังคงวิ่งตามเว็นเซ็นอยู่“อ้าวโวลคาโนมีอะไรเกิดขึ้นเหรอที่พิกัดFL2003050H77ล่ะ”นายพลเว็นรอสยังไม่รู้เรื่องอะไรจึงยังไม่ทุกข์ร้อน          “เว็นเซ็นครับเว็นเซ็นใช้เวท‘เครซี่แอลนิมอล’แล้วอาละวาดในตัวเมืองอยู่ครับ”เมื่อคำพูดของโวลคาโนจบลงเว็นรอสถึงกับอึ้งไปหลายวินาทีเพราะไม่นึกว่าลูกของตนเองจะใช้เวทระดับสูงขนาดนั้นได้   “โวลคาโนต้านเว็นเซ็นไว้ก่อนนะเดี๋ยวชั้นไป”เมื่อพูดจบเว็นรอสวางหูโทรศัพท์ทันที“วาร์ป พิกัดFL2003050H77”ประตูมติปรากฏตรงหน้าเว็นรอส“ให้ตายสิเจ้าลูกคนนี้”เว็นรอสบ่นก่อนเดินเข้าไปในประตูมิติ  ทางด้านโวลคาโน“ปัดโธ่เอ๊ย!!”โวลคาโนกำลังใช้เวท‘ล็อค’เพื่อกักตัวเว็นเซ็นไว้“แฮ่ กรรรร”เว็นเซ็นยังคงคำรามไม่หยุด“จะไม่ไหวแล้ว”โวลคาโนพยายามรั้งเวทให้ถึงที่สุดแต่ไม่สำเร็จเนื่องจากเวท‘ล็อค’ของโวลคาโนเป็นเพียงแค่ชั้น1และแล้วเมื่อเวท‘ล็อค’ของโวลคาโนแตกไปนายพลเว็นรอสก็มาถึงพอดี“ล็อค5”เมื่อนายพลร่ายเวทเสร็จก็ปรากฏกุญแจและแม่กุญแจขนาดใหญ่‘ล็อค’ไว้“แฮ่ กรร ฮู่มมม”เว็นเซ้นพยายามดิ้นสุดฤทธิ์“ขอบคุณที่มาครับแต่เว็นเซ็นเป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะหายครับ”        โวลคาโนปาดเหงื่อ“สองชั่วโมงนับตั้งแต่ใช้เวทมา”เมื่อพูดจบนายพลเว็นรอสก็จับตัวเว็นเซ็นไปหลังเมืองรีฟิลและฝากให้โวลคาโนดูแลเว็นเซ็นด้วย“โวลคาโนเวท‘ล็อค’ของชั้นเมื่อครบ2ชั่วโมงจะปลดเองนะ”เว็นรอสกล่าวก่อนจะเข้าประตูมิติกลับพระราชวังรีฟิล“ครับขอบคุณมากครับที่มาช่วย”โวลคาโนโค้งเพื่อเป็นการขอบคุณ“ไม่เป็นไรก็เว็นเซ็นมันลูกชั้นนี่”เมื่อเว็นรอสพูดจบประตูมิติก็หายไปทันที....
เมื่อเวลาผ่านไปครบ2ชั่วโมงเว็นเซ็นจึงกลับเป็นปกติและเวท‘ล็อค’ก็หายไป“โอยมึนหัวตึ้บเลยแฮะ”      เว็นเซ็นเอามือกุมหัว“ก็นายเล่นไปอาละวาดในเมืองจนต้องให้ท่านนายพลมาหยุดน่ะสิจะไม่ให้มึนได้ไง”โวลคาโนพูดตรงๆ“หา!ชั้นนี่นะอาละวาดในเมือง”เว็นเซ็นนำมือไปชี้หน้าตนเอง“ใช่”โวลคาโนตอบอย่างหนักแน่น“อ้อแล้วก็ท่านนายพลได้เลือกเวทที่จะให้นายใช้ไว้ด้วยนี่เวท‘เพ็ท’ท่านนายพลอุตสาห์เลือกเองเลยนะ”โวลคาโนชูหนังสือขึ้นมาในระดับสายตา“ไหนๆ”เว็นเซ็นทำท่าสนใจทันที“อืมต้องใช้เวลาในการ‘จดจำ’นานแน่ๆ”เว็นเซ็นพูดเบาๆกับตัวเอง“นี่เว็นเดี๋ยวชั้นจะไปซื้อข้าวมาให้นายจะกินอะไร”โวลคาโนลุกขึ้นและหันหน้าไปทางตัวเมือง“ เอา...ไก่หกปีกย่างละกัน”เว็นเซ็นพูดไปทั้งๆที่ยังจ้องหนังสืออยู่“อืมงั้นชั้นไปล่ะ”โวลคาโนเริ่มเดินไปทางในตัวเมือง...เวลาผ่านไป20นาทีโวลคาโนกลับมาพอดีและเห็นเว็นเซ็นกำลังตั้งท่าวาดวงเวท“อ้าวเว็น‘จดจำ’เสร็จพอดีเลยเรอะ”โวลคาโนกล่าวพร้อมกับนั่งลงข้างๆเว็นเซ็น“อืมกำลังจะวาดวงเวทอยู่เนี่ย”เมื่อพูดจบเว็นเซ็นเริ่มวาดวงเวททันที“อืมงั้นชั้นกินข้าวก่อนนะ”โวลคาโนหยิบหมูย่างทั้งตัวออกมาจาถุง“อืม”เว็นเซ็นตอบสั้นๆแล้วจึงวาดวงเวทต่อไป   เมื่อโวลคาโนกินหมูทั้งตัวเสร็จเว็นเซ็นก็วาดวงเวทเสร็จพอดี“เพ็ท”เว็นเซ็นพูดชื่อเวทขึ้น     “ไทฟอน”เมื่อสิ้นสุดเสียงของเว็นเซ็นก็ปรากฎร่างของนกยักษ์ขนาดมหึมาปีกสีรุ้งที่สวยงามและตัวสีทอง“เจ้ามนุษย์ตัวจ้อยเรียกข้ามามีธุระอันใด”นักยักษ์มองหน้าเว็นเซ็น“ข้าอยากให้เจ้าทำสัญญานายบ่าวกับข้าน่ะ”เว็นเซ็นพูดอย่างไม่กลัวเกรงนักยักษ์แม้แต่น้อย“ฮ่าๆๆๆตั้งกี่ปีกันแล้วนะที่ไม่มีใครมาทำสัญญานาบ่าวกับข้า”นกยักษ์หัวเราะไม่หยุด“ก็ได้เจ้าหนูแต่เจ้าต้องผ่านบททดสอบของข้าซะก่อน”    นกยักษ์ยื่นข้อเสนอ“ตกลง”เว็นเซ็นตอบ‘ตกลง’ไปซะแล้ว!!!

บทที่ 5 เรียนวันแรก
หลังจากที่เว็นเซ็นได้ทำสัญญานายบ่าวกับไทฟอนเสร็จเว็นเซ็นได้ใช้เวลาที่เหลือในการพักฟื้นตัวจนเวลาล่วงเลยมาถึง1อาทิตย์ซึ่งเป็นวันเรียนวันแรกของเว็นเซ็น“เฮ้เว็นตื่นๆ”โวลคาโนมาปลุกเว็นเซ็นเช่นเคย“ขออีก20นาทีน่า”เว็นเซ็นยังงัวเงียอยู่เลยไม่สนใจเวลามากนัก“เฮ้อ”โวลคาโนถอนหายใจ“เวฟ”  ‘ครืนๆๆๆ’  ‘หืมเสียงอะไรหว่า’เว็นเซ็นคิดในใจแล้วเงยหน้าขึ้นดูและสิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้เว็นเซ็นลนลานหนีหัวซุกหัวซุนเนื่องจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นคลื่นลูกยักษ์“แย้กกกกก”เว็นเซ็นกระโดดหลบอย่างสุดชีวิต‘ซ่าๆๆ’คลื่นได้เลยผ่านเว็นเซ็นไป“ไอ้โวลคาโนนนนนนน”เว็นเซ็นตะโกนลั่นห้องแล้วเห็นโน้ตที่โวลคาโนทิ้งไว้บนอากาศ
   ถึงเว็นเซ็น    เมื่อเห็นข้อความนี้ขอให้นายจงรีบมาโรงเรียนทันทีเนื่องจากเวลาเข้าเรียนเหลืออีกไม่มากแล้ว  จากโวลคาโน
“ชิรอให้หลังเลิกเรียนก่อนเถอะ”เว็นเซ็นบ่นอุบ“วาร์ป โรงเรียนแม็กนัส”ประตูมิติเจ้าเก่าปรากฎตรงหน้าเว็นเซ็นอีกครั้งเมื่อเว็นเซ็นเข้าประตูไปทุกสิ่งในห้องก็เงียบสนิทยกเว้นบางสิ่งบางอย่างที่แอบอยู่ในห้องของเว็นเซ็น!  “เฮ้โวลเล่นบ้าอะไรกับห้องของชั้นฟะ”เว็นเซ็นเมื่อเจอโวลคาโนก็เริ่มต่อว่าทันที“เปล่านี่ก็แคให้คลื่นซัดสาดห้องของนายให้นายเย็นๆ”โวลคาโนยักไหล่“เย็นกะผีอะเดะจะจมน้ำตายสิไม่ว่า”เว็นเซ็นเริ่มเดือด“ไม่จมหรอกชั้นตั้งระบบให้มันซัดเมื่อนายตื่น”โวลคาโนพูดไปวิ่งไป“ถ้าตื่นแล้วขยับไม่ไหวล่ะ”เว็นเซ็นวิ่งตามไปเถียงต่อ“ก็ตาย”โวลคาโนตอบหน้าตาย“ว้อยยยยยยยยยไอ้เพื่อนเลว”เว็นเซ็นเหลืออด“นิดๆหน่อยน่าเดี๋ยวเลี้ยงอะไรก็ได้เป็นการขอโทษละกัน”โวลคาโนยังคงวิ่งต่อไป“โอ้ไอ้เพื่อนเลิฟ”เว็นเซ็นกอดคอโวลคาโนทันที“เปลี่ยนคำพูดเชียวนะ”โวลคาโนจงใจบ่นดังๆให้เว็นเซ็นได้ยิน“เปลี่ยนคำพูดอะไรกันชั้นพูดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”เว็นเซ็นทำเป็นไม่รู้เรื่อง“เออๆ”โวลคาโนเอือมระอาจึงบอกปัดไป  เมื่อมาถึงห้องเรียนเด็กหนุ่มทั้งสองรีบนังที่ทันทีและอาจารย์ที่จะมาสอนตามหลังพวกเขามาติดๆ“เกือบสายแล้วนะเนี่ย”เว็นเซ็นหอบหายใจ“แต่ก็ไม่สาย”โวลคาโนก็หอบหายใจเช่นกัน“สวัสดีนักเรียนครูชื่อครูโนร่า โทร่า สอนวิชาสมุนไพรนะ”โนร่าแนะนำตัว“วันนี้เรียนวันแรกครูจะให้พวกเธอปรุงยาอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการแล้วให้เพื่อนดื่ม”ทันทีที่ครูโนร่าพูดจบนักเรียนทั้งห้องฮือฮาขึ้นมาทันที“งั้นก็ไปห้องสมุนไพรกันเลย”ครูโนร่าเดินออกจากห้องเรียนไป“ตามมาสิ”นักเรียนรีบลุกตามโนร่าไปทันทีเมื่อมาถึงห้องเรียนสมุนไพรเว็นเซ็นกับโวลคาโนได้ปรุงยาสูตรเดียวกันเป๊ะและสมุนไพรที่หยิบมาก็หยิบแบบสุ่มๆ“เอาเลยนะ”เว็นเซ็นถือขวดยาอยู่ในมือ“อืม”        โวลคาโนก็ถืออยู่เช่นกัน“นึง ซ่อง สั่ม”เมื่อนับเสร็จเว็นเซ็นกับโวลคาโนนำยาในมือกรอกปากอีกฝ่ายทันทีเมื่อกลืนลงคอไปแล้วทั้งคู่แทบอ้วกเพราะรสชาติมันสุดจะบรรยายแต่ก็พยายามกลืนลงไปเมื่อทั้งคู่ดื่มยาได้ซัก2-3นาทีทั้งคู่ก็เกิดอาการมึนหัวและเริ่มถอดเสื้อเหลือแต่กางเกงและวิ่งไปทั่วห้อง              “โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”โวลคาโนและเว็นเซ็นวิ่งไปทั่วห้องพร้อมกับร้องเสียงประหลาด“เฮ้ยชิบล่ะไอ้คู่นี้มันดื่มยา‘ซูเปอร์เครซี่’นี่หว่า”โนร่ารีบวิ่งตามจับทันทีแต่ไม่ทันเสียแล้วทั้งคู่ได้วิ่งออกไปข้างนอกห้องแล้ว“โอ้วๆๆๆๆโอ้วมายก๊อดอ๊าววววววววว”เว็นเซ็นและโวลคาโนยังคงวิ่งต่อไป“ปัดโธ่เอ๊ยขืนจับไม่ทันภาพพจน์พวกนี้มีหวังเสียหายแน่ๆ”โนร่ารีบวิ่งสุดฤทธิ์“ช่วยไม่ได้ล็อค”โนร่าใช้เวทจับโวลคาโนได้คนนึง“เฮ้ยอีกคนจะไปหนาย”โนร่ารีบวิ่งตามต่อไปทิ้งให้โวลคาโนถูกเวทล็อคจับตัวนังร้องเสียงประหลาดคนเดียว“ล็อค”โนร่าวิ่งจนตามเว็นเซ็นทันและใช้เวทล็อคจับตัวไว้ได้“ให้ตายดี้ต้องปรุงยาแก้อาการบ้าอีก”โนร่าลากเว็นเซ็นตามตัวเองมาด้วยและเมื่อมาถึงที่ที่จับโวลคาโนไว้“เฮ้ยอีกคนหายไปว้าาาาาาาาา”โนร่าเริ่มออกอาการบ้าตามเว็นเซ็นและโวลคาโน“โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”โนร่าได้ยินเสียงของโวลคาโนจึงลากเว็นเซ็นตามไปด้วยทันที“ชะเฮ้ยยยยย”ภาพที่โนร่าเห็นคือโวลคาโนกำลังปีนเสาธงอยู่ทั้งๆที่ถูกเวทล็อค“ไอ้ตัวนี้มันฤทธิ์เยอะแฮะ”โนร่าเกาหัว“ล็อค”โนร่าใช้เวทล็อคซ้ำสองจึงทำให้โวลคาโนตกลงมา“แดช”โนร่าวิ่งเข้าไปรับโวลคาโนได้พอดีและแล้วดนร่าก็ปรุงยาจับกรอกปากไอ้บ้าสองตัวที่ถอดเสื้อตะโกนแหกปากไปทั่วโรงเรียน“โอ๊ยมึนหัวจังเลย”เว็นเซ็นกับโวลคาโนพูดเป็นเสียงเดียวกัน“มันก็ต้องมึนสิก็พวกเธอเล่นถอดเสื้อวิ่งไปรอบโรงเรียนนี่”โนร่าพูดบอกไปตรงๆ“หา!!~”เว็นเซ็นกับโวลคาโนทำท่าสงสัยและเมื่อสำรวจดูตัวเองก็ถอดเสื้ออยู่จริงๆด้วย“เฮ้ย!!ทำไมเราถึงถอดเสื้ออยู่ล่ะ”โวลคาโนพูดพร้อมกับเว็นเซ็นซ้ำสอง“ก็ยาที่พวกเธอปรุงมันเป็นยา‘ซูเปอร์เครซี่’แถมยังปรุงชนิดเข้มข้นด้วยนะ”โนร่าพูดอย่างเอือมระอา“ขอโทษครับ”เว้นเซ็นกับโวลคาโนทำหน้าสำนึกผิดทำให้โนร่าใจอ่อน“ออๆช่างเหอะแต่ไปเรียนวิชาต่อไปได้แล้ว”โนร่ารีบไล่“ขอบคุณครับ”เว็นเซ็นกับโวลคาโนก้มหัวก่อนเดินออกไปจากห้อง“หึไอ้เด็กพวกนี้น่าสนใจจริงแหะ”โนร่าพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อเว็นเซ็นกับโวลคาโนมาถึงห้องเรียนต่อไปอาจารย์ก็นั่งรออยู่แล้ว“พวกเธอมาสายนะ”อาจารย์พูดทั้งๆที่หันหลังอยู่“ขอโทษครับ”เว็นเซ็นกับโวลคาโนก้มหัว“ไม่เป็นไรนี่เป็นครั้งแรก”และแล้วอาจารย์ก็หันมาเมื่อเว็นเซ็นกับโวลคาโนเห็นหน้าอาจารย์ก็ร้องทันที“อ๋าาาา”อาจารย์สงสัยจึงหันไป“อะไรกันนักกันหนาพวกเธอหืม”เมื่ออาจารย์เห็นหน้าโวลคาโนกับเว้นเซ็นจึงร้องขึ้นมา“เฮ้ยเว็นเซ็นกับโวลคาโนไม่ใช่เรอะ”เว็นเซ็นกับโวลคาโนจึงพูดขึ้นมาบ้าง“ครูเซบาสเตียน”หลังจากทั้งคู่ด้คุยกับครูสักพักจึงกลับไปนั่งที่“สวัสดีนักเรียนครูชื่อเซบาสเตียน สวีตเตอร์นะ”เซบาสเตียนหลังจากแนะนำตัวเสร็จก็หยิบช็อกโกแลตขึ้นมาเคี้ยว“วันนี้ครูคริสโตเฟอร์ไม่มาครูจะสอนแทนแต่จะเปลี่ยนวิชาสอนเวทมนตร์เป็นวิชาประลองเวทมนตร์นะ”เมื่อเซบาสเตียนพูดจบนักเรียนทั้งห้องกู่ร้องอย่างดีใจทันทีรวมทั้งนักเรียนหญิงที่มักจะเรียบร้อยด้วย“เอ้าๆๆยอ ยอ หยู้ด ก่อน”เซบาสเตียนเบรคนักเรียนทั้งหลายเดี๋ยวครูจะแล่งสายเป็นสี่สายนะแล้วจับมาคัดเลือกเหลือที่1ที่2ที่3ที่4อ้อครูมีรางวัลให้ด้วยนะ”เมื่อพูดจบเซบาสเตียนหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาและเทขนมออกจากกระเป๋านั้น“ขนมพวกนี้จะได้ทุกคนส่วนที่1ที่2ที่3ที่4จะได้นี่เซบาสเตียนชูกล่อง4กล่องกล่องที่หนึ่งมีเลขเขียนไว้ว่า100กล่องสอง75กล่องสาม50กล่องสี่25เมื่อนกเรียนทั้งหมดเห็นกล่องก็ร้องโอ้โหทันทีเพราะกล่องที่เซบาสเตียนถืออยู่มีราคาเป็นแสนรีเบลเพราะข้างในจะบรรจุขนมแต่ละชนิดตามเลข“อย่างที่รู้นะนักเรียนทั้งหลายนี่คือกล่องขนมหลายชนิดที่1จะได้กล่องขนม100ชนิดที่2กล่องขนม75ชนิดเรียงลงมาตามลำดับนะ”เซบาสเตียนนั่งลงที่เก้าอี้ครู“งั้นก่ออื่นย้ายห้องกันก่อนดีกว่าตามครูมา”เซบาสเตียนเดินออกจากห้องทันทีที่พูดเสร็จเมื่อมาถึงห้องต่อไปนักเรียนหลายคนถึงกับร้องโอ้โหบางคนก็ร้องว้าวเพราะห้องที่มาถึงเป็นห้องขนาดใหญาด้านข้างมีอัฒจรรย์ล้อมรอบกลางห้องมีเวทีขนาดยักษ์อยู่“เอ้าคู่หนึ่ง ลีโอ ดาร์ค ลีดเดอร์ สู้กับ โซล เดอะกันเนอร์ ทั้งคู่ขึ้นเวทีได้ ”ผู้ถูกประกาศชื่อทั้งสองก้าวขึ้นเวที“เริ่มได้”....การประลองเวทมนตร์ดำเนินมาเรื่อยๆจนถึงคู่สุดท้าย“เว็นเซ็น สตรอมลีดเดอร์ ปะทะ โวลคาโน ไฟร์ลีดเดอร์”เว็นเซ็นและโวลคาโนก้าวขึ้นเวทีอย่างสง่าผ่าเผยดูยิ่งใหญ่ไม่มีแววขี้เล่นเหลืออยู่แม้แต่น้อย“เริ่มได้!!”เพียงเสี้ยววินาทีที่เซบาสเตียนประกาศคำว่าเริ่มได้ออกไปโวลคาโนได้ร่ายเวทเสร็จเรียบร้อยแล้ว“ไฟร์”ลูกไฟลูกเล็กมุ่งหน้าไปที่เว็นเซ็นทันที“เฮอะโวลใช้เวทแบบนี้ดูถูกชั้นเรอะ”เมื่อพูดจบลูกไฟก็มาถึงตัวเว็นเซ็นพอดี“วินด์”เว็นเซ็นวาดมือไปในอากาศเมื่อวาดมือเสร็จก็บังเกิดลมพัดลูกไฟจนดับ“ไฟร์เวฟ”โวลคาโนกระหน่ำเวทใส่เว็นเซ็นต่อ“แดชX5”เว็นเซ็นวิ่งหลบเวทของโวลคาโนอย่างสบายๆและเริ่มวิ่งวนรอบโวลคาโนทำให้เกิดพายุขึ้น“ฮ่าๆๆๆ”เว็นเซ็นหัวเราะทั้งๆวิ่งอยู่ “”โวลคาโนพูดภาษาประหลาดทำเอานักเรียนหลายคนงงยกเว้นเว็นเซ็นกับเซบาสเตียน“โฮ่โวลถึงกับใช้ภาษาปีศาจเชียวเรอะ”เว็นเซ็นพูดยั่วโมโหโวลคาโนแต่ไม่สำเร็จ“”ทันทีที่ร่ายเวทเสร็จก็มีประตูปรากฎขึ้นตรงหน้าของโวลคาโน

เฮ้ยทำมายมันขึ้นอะไรแปลกอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆทำม้ายยยยยยยยยยยยย

[ftp]=บทนำ ได้มั้ยหว่า]