“เรียกผมว่าเพนก็ได้ครับ เท่าที่ดูๆแล้วผมน่าจะอายุพอๆกับคุณเลย แล้วจะถามอะไรหรอครับ”
หลังจากเห็นสีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอีกฝ่ายจึงแนะนำชื่อตัวเองก่อน
“คือว่าคุณเพนครับ ผมอยากจะถามอะครับยอดใบเซลล่า นี่มันหายากมากปะครับ เออแล้วก็ผมชื่อ
บาสครับ” หลังจากรู้ชื่อที่จะใช้เรียกแล้วจึงแนะนำตัวเองบ้างเพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท
“ อ๋อ ไม่ต้องเรียกคงเรียกคุณอะไรหรอกครับ เราก็อายุพอๆกัน เออ ไอยอดใบเซลล่านี่มันก็หาไม่ยาก
มากหรอกนะครับ คือว่าถ้าในปกติตอนนี้คงหายากพอดูแต่ถ้าได้เลื่อนคลาสแล้วละก็ ก็จะมีหลายวิธีที่สามารถเก็บ
ได้ง่ายๆเลยนะครับ” อ่างันก็หมายความว่ายายนั้นไม่ได้โกหกอะจิ เอ้ะ แต่ถ้ามาซื้อได้ทำไมไม่ซื้อแต่แรกงี้มีนก็
โกงอยู่ดี
“แล้วไอวิธีการเก็บแบบง่ายๆนั้นมีอะไรบ้างหรอครับแล้วที่ไปหาๆมานี่ คุน...เอ้ย เพนหาเองหรอครับ”
หลังจากรู้สึกปลงแล้ว ก็เริ่มที่จะสอบถามข้อมูลต่างๆให้ได้มากที่สุด
“เท่าที่ผมรู้จักนะก็มีอยู่3วิธีนะ วิธีแรกก็ให้ พวกสายนักเวทที่มีความสามารถด้านธรรมชาติ อย่างวิซาร์ด
ใช้เวทลม หรือไม่ก็ไม้เก็บลงมา ที่ผมหามาได้นี่คือพี่ผมหามาให้หนะ วิธีที่ 2 ให้สายนักฆ่า ปีนขึ้นไปเก็บแต่ไม่
ค่อยมีคนทำให้หรอกนะนอกจากจะเอามาทำยาใช้เอง และสุดท้าย ใช้สายผู้ใช้กำลัง อย่างเบอเซอเกอร์ แต่ส่วน
ใหญ่พวกเค้าไม่ได้เก็บมาขายหรอกนะ เอาไว้ผึกกำลังเฉยๆ ว่าสับต้นไม้ก่อนทีถึงล้มหรืออะไรทำนองนี้นี่แหละ
เพราะว่าต้นเซลล่ามีเนื้อที่แข็งสุดๆเลยนะ” คนพูดเสร็จก็หยิบพัดกระดาษอันไม่เล็กไม่ใหญ่มาพัดอย่างรู้สึกร้อนๆ
“แย่แล้วๆ เอานี่เงินค่าสมุนไพรครับเดียวผมต้องกลับให้ถึงบ้านก่อนหกโมง ไม่งั้นอดกินข้าวแหงๆ”
หลังจากที่เขาหันไปดูนาฬิกา ของตัวเองก็ตกใจเมื่อจากเวลาที่จะเดินกลับบ้าน10นาทีตอนนี้เหลือ3นาทีเท่านั้น
หลังจากรับของมาแล้วก็รีบวิ่งสุดชีวิตกลับบ้านเพื่อนอาหารเย็นที่อาจจะหลุดลอยไปถ้าไม่ถึงก่อนเวลา
“แฮกๆ ๆ มาถึงก่อนเวลานะมาก่อนจะถึง30นาทีต้อง10วิแหนะ” เสียงพูดขาดเป็นห่วงๆเพราะความ
เหนื่อย หลังจากที่ถึงบ้านก่อนเวลา ทำให้มีข้าวกินสมใจและแล้วหนึ่งวันที่แสนทรมานก็จบไปพร้อมก็การที่เขาถูก
บอกปัดแบบไม่ใยดีจากคุณเธอที่จะบอกเรื่อง “คลาส” ให้ฟังด้วยเหตุผลที่คิดแล้วก็ไม่ร็ว่าจะดีใจดีหรือเสียใจดี
“...เอาไว้วันหลังวันนี้อารมณ์เสียไปนอนและ...”
ยิงคิดก็สะใจที่ได้เอาคือแต่คิดอีกแง่เขาก็ต้องไปง้อเธอให้บอกเรื่องคลาสอยู่ดี ชิ ไปนอนบ้างดีกว่า
ก๊อกๆ ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น …
“ตื่นได้แล้วลงมากินข้าวเช้าได้แล้ว” เสียงใสๆดังขึ้นอีกฝั้งของประตูทำให้คนที่นอนอยู่นึกขึ้นได้
ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ที่เดิมอีกแล้วเราอยยู่ที่บ้านของพิงค์นี่น่า
“อื๊ม~~ ตื่นแล้วๆ เดียวตามลงไปกินนะ” พูดจบก็ลุกจากเตียงแล้วเดินโซเซไปห้องน้ำ
“โอ้... อร่อยมากเลยครับ” หลังจากที่จัดการภารกิจส่วนตัวเสร็จแล้วก็ลงมาสู่โต๊ะกินข้าว บนโต๊ะมีข้าว
ผัดสีทองนวล หอมกรุ่นอยู่บนโต๊ะอาหาร เขาลงนั้งที่ด้านหนึ่งของโต๊ะ อีกฝั่งหนึงมีเด็กสาวผมสีชมพู กำลังนั้งกิน
อยู่ก่อนแล้ว โดยที่เจ้าตัวแต่งชุดทะมัดทะแมง มีริบบิ้นสีขาวผูกเป็นโบว์
“ นายกินเสร็จแล้วเดียวมาหาฉันที่สวนหลังบ้านนะ แล้วฉันจะทำตามที่สัญญา” พูดจบร่างบางก็เดินยก
จานข้าวของตัวเองที่กินเสร็จแล้ว และออกไปรอด้านนอกบ้าน
“อื่มบอกมาได้แล้ว ว่าคลาสคืออะไร” หลังจากที่เขากินข้าวเสร็จแล้วก็เดินมาที่สวนหลังบ้านเป็น
สวนที่มีทุ่งหญ้าขนาดกว้างอยู่พอดูมีต้นไม้รอบๆตรงกลางมีลานหินสวยงาม
“เอาและนะ คือว่าที่เมื่อวานฉันอาจจะโหดกับนายไปหน่อยนะแต่ฉันมีเหตุผลนะ ไม่ต้องทำท่ากลัวฉัน
ขนาดนั้นก็ได้” พอจะเริ่มพูด เห็นสีหน้าไม่ไว้วางใจก็เลยต้องเปลียนเรื่องี่จะพูดก่อน
“เอาจิงๆและอย่าขัดนะฉันไม่ชอบ คือว่าคลาสนี่จะเป็นระดับขั้นความสามารถของผู้อยู่ในคลาสนั้นๆ
ถ้าเราอยู่ในคลาสที่สูงขึ้นเราก็จะสามารถพัฒนาความสามารถต่างๆได้มากขึ้นอีกด้วย อย่างเช่นนะ ฉันในตอนนี้
สามารถใช้ดาบคู่ในแบบธรรมดาได้ คือการฟันและหลบหลีกในแบบธรรมดาๆ แต่ถ้าฉันได้เลือดคลาสขึ้นไปแล้ว
มันจะทำให้ฉันสามารถฝึกความสามารถและพัฒนาทักษะต่างๆให้สูงขึ้นจากแต่ก่อน”
“เออ ..คือ ว่....”
“บอกแล้วไงอย่าขัดๆ ฉันไม่ชอบ” อารมณ์ที่เริ่มขั้นมาอีกรอบหลังจากถูกขัด หลังจากลดอารมณ์เป็น
ปกติก็เริ่มเล่าต่อ
“ แล้วก็คลาสนั้นจะมีทั้งหมด9สาย ไม่รวมสายทหารนะ ก็จะมีสายของพวกผู้ใช้เวท มี วิซาร์ด ผู้ใช้เวท
สายธรรมชาติ วอร์ลอค ผู้ใช้เวทสายความมืด และ นักบวช ผู้ใช้เวทแห่งแสงสว่าง ส่วนสายนักสู้ ก็จะมี อัศวิน เป็น
ผู้ใช้โล่และหอกเป็นอาวุธ นักดาบ เป็นผู้ใช้ดาบมีทั้งดาบคู่แล้วดาบสองมือ และก็เบอเซอเกอร์ ผู้ใช้พละกำลังเข้า
ฟาดฟัน ใช้ขวานเป็นอาวุธ และสามารถใช้ดาบใหญ่ได้ด้วย และพวกสุดท้ายก็คือสายลอบสังหาร ก็มี นักฆ่า ใช้
มีดสั้นและอาวุธบินเป็นอาวุธ นักธนู ใช้ธนู สามารถยิงได้จากระยะไกลและมีความแม่นยำสูง และสุดท้ายก็คือนัก
ล่าสมบัติ ใช้อาวุธได้หลายอย่าง ทั้งมี แส้ หน้าไม้” หลังจากพูดจบ คำถามที่เขาข้องใจก็ถูกแก้ให้กระจ่างแต่ยัง
ไม่หมด
“เออ แล้วทหารนี่มันเป็นยังไงหรอ” เขาถามหลังจากที่พิงค์พูดจบจริงๆแล้ว เดียวโดนฟันเอาเห็นว่าจะ
เป็นนักดาบซะด้วย
“อืมทหารก็ เป็นผู้ดูแลความสงบระหว่างเมืองต่างๆนะ ทหารมีใช้อวุทได้หลายอย่างก็มีพวกปืนสงคราม
ระเบิดชนิดต่างๆ และก็กระบี่ ส่วนคนที่จะเป็นทหารนั้นต้องไปสมัครโดยตรงเลย จะมีการทดสอบหลายๆอย่าง
และก็จะมีการจับใบดำใบแดงด้วยในยามสงคราม เฉพาะผู้ชายที่มีอายุถึงเท่านั้นนะ ส่วนผู้หญิงก็สามารถเป็นได้
เหมือนกัน
“แล้วผมเองก็ค้องไปเลือกคลาสก่อนใช้หรือปล่าวหรือว่าให้ไปทดสอบดูว่าควรจะอยู่สายไหน”
หลังจากที่ได้ฟังข้อมูลของคลาสต่างๆครบแล้วก็มาคิดว่าตัวเองควรอยู่สายไหนดี ‘ที่แน่ๆสายผู้ใช้เวทเราคงไม่มี
ความสามารถพอแน่ๆ คงต้องท่องตำราทั้งวัน บรื้อ~ คิดแล้วขนลุกเลย สงสัยเราคงต้องเป็นพวกสายนักสู้สะแล้ว
มั้ง สายลอบสังหารคงไม่ดีหรอก เราไม่ชอบฆ่าใคร’
“ฉันได้ทดสอบนายแล้วแหละ และฉันก็รู้แล้วด้วยว่านายควรเป็นคลาสอะไร” เป็นคำพูดที่คนผมดำฟัง
แล้วถึงกับเปลียนหน้าเป็นรูปเครื่องหมายคำถาม
“แล้วเธอมาทดสอบฉันตอนไหน อย่าบอกนะว่ามาทดสอบฉันตอนที่ฉันหลับหนะ”
“จะบ้าหรอ ใครจะไปทดสอบตอนนายหลับ” หลังจากที่โดนคำพูดสองแง่สามง่ามเข้าไปก็แวดออกมา
ทันที
“ก็ตอนที่นายเป็นคนใช้ฉันยังไงหละ ฉันได้ใช้วิธีทดสอบหลายๆอย่างทำให้ฉันได้รู้ว่านายควรที่จะ
อยุ่สายนักสู้และในวันนี้ฉันจะทดสอบนายว่าควรจะอยู่สายไหนของนักสู้ดี” หลังจากพูดเสร็จก็วาดมือกลาง
อากาศ หลังจากวาดเสร็จแล้วก็ปรากฎดาบยาวเกือบเมตร สีเงินยาว มีลวดลายสีดำสวยงามที่ด้ามมีอัญมณีสีฟ้าอ่อน
เหมือนสีดวงตาของเจ้าของ รูปเป็นคล้ายหยดน้ำดูแล้วสวยงาม หลังจากที่ดาบนั้นอยู่ในมือของเจ้าของแล้วก็มีเปร่
งแสงสีฟ้าอ่อนออกมาเล็กน้อยแล้วก็หายไป เหมือนตอบรับสัมผัสของเจ้านาย
“ฮะ ...” บาสอ้าปากค้างเมื่อเห็นคนตรงหน้า ยื่นปลายดาบมาตรงหน้าเค้าห่างออกไปเพียงไม่กี่นิ้ว
ก่อนที่มือขวาของคนที่ถือดาบโยนแท่งทรงกระบอกสีเงินมาให้ขนาดพอดีมือ มือเขาก็ยื่นไปรับมาได้อย่างพอดี
“ถือเจ้านั้นไว้แล้วคิดไว้ว่าต้องเอาชนะฉันให้ได้ไม่ว่าจะวิธีการใด ฉันจะฟันนายไปเรื่อยๆ จนกว่านาย
จะล้มฉันได้” หลงจากพูดจบก็พุ้งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทำให้บาสที่ยังออกจะงง อยู่ก็ร้อง “เหอว” ออกมาอย่าง
ตกใจก็ในเมื่อถ้าเมื่อกี้เขาหลบไม่ทันคงหัวหลุดจากที่ๆควรจะอยู่ซะแล้ว
“นี่เธอจะฆ่าฉันหรือยังไง อธิบายให้ฉันเข้าใจมากว่านี้จะได้ไหมฮะ” พูดจบก็เริ่มที่จะหลบคมดาบที่ฟัน
เข้ามาอย่างน่าหวาดเสียว
ฉึบ! เสียงเสื้อที่ถูกฟันจนขาดและเริ่มมีเลือดสีแดงไหลซิบออกมา โอ้ย หลังจากหลบพลาดรอบหนึ่งก็
เริ่มที่จะโดนมากขึ้นเรื่อยๆ
“ช้าเกินไป ให้ไวกว่านี้ คิดที่จะสู้กับฉันสิอย่าเอาแต่หลบฉัน” เสียงเย็นๆจากคนตรงหน้า และสายตาที่
จ่องจะสังหารเขาอย่าที่คิดแล้วหวาดเสียว
“เอาวะ” หลังจากได้คิดดีแล้วว่ายังไงเขาก็คงทำอะไรเธอไม่ได้มากกว่าแค่หลบก็ขอทุ้มสุดตัว หลังจาก
หลบคมดาบที่เฉียดแก้มไปเพียงเล็กน้อยก็ได้โอกาศกระโดดใช้หมัดขวาที่ในมือกำแท่งทรงกระบอกสีเงินเล็งที่
หน้าท้องของเธอแต่แล้วกลับ วืบ เสียงที่โดนมันไม่ใช้เสียงที่หมัดโดนกับเนื้อหรือเสื้อผ้า แต่กลับโดนแต่อากาศ
“เฮ้ย” หลังจากที่ต่อยพลาด ก็ถูกคมดาบฟันที่หลังจนเลือดสีแดงสาดกระเซ็น
“แค่นี้เองหรอ ฉันประเมินนายผิดไปจริงๆ” หลังจากที่ได้รับคำยุจากอีกฝ่ายทำให้คนถูกยุกัดฟันกรอด
กำหมัดแน่น
“ย๊ากกก” หลังจากที่คิดอยากจะฆ่าคนตรงหน้าขึ้นมาจริงๆแล้วก็ทุ่มสุดตัว แล้วพุ่งหมัดซ้ายเข้าไปที่หน้า
ของเธอแต่ก็โดนแค่อากาศและก็เหวียงหมัดขวากลับมาด้านหลังแต่แล้วแท่งทรงกระบอกสีเงิน ก็เปร่งแสงสีขาว
สว่างจ้าเพียงแค่ชั่ววินาที จากแท่งกระบอกกลายเป็นขวานใหญ่ยาวเกือบ2เมตร สีเงินมีด้านคมเพียงด้านเดียว มี
ลวดลายสีแดงสดที่กำลังเปร่งแสงออกมาอย่างร้อนแรง เคล้ง!!! เสียงดาบกับขวานปะทะกันอย่างรุนแรงจนเกิด
สะเก็ดไฟสีขาวดังกึกก้องไปทั่วทั้งสวน
“อึก” เสียงกระอักเลือดของหนึ่งในสองคนนั้นดังขึ้น หลังจากที่แสงสว่างนั้นหายไปแล้วก็ทำให้เห็น
เด็กชายที่ล้มลงไปนอนอยู่กลับพื้นพร้อมกับลิ่มเลือดที่ทะลักไหลออกมาจากปาก ส่วนเด็กหญิงที่มีควันสีขาว
ออกมาจากดาบทั้งสองข้าง ใช้แล้วฟังไม่ผิดหรอกเธอผู้นั้นถือดาบที่รูปร่างเหมือนกันทั้งสองข้างเพียงแต่ว่าดาบที่
มือขวานั้นมีอัญมนีสีขวาเป็นรูปดาวดูแล้วสวยงามมาก หลังจากที่เธอเห็นชายตรงหน้านอนล้มลง ก็รีบวิ่งเข้าไปดู
อาการและก็พาเข้าบ้านไปด้วยสีหน้าเป็นห่วง
ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ บทที่2นี้ใกล้จะจบลงแล้วบทที่3ก็กำลังจะเข้ามา ขอขอบคุณมากนะครับสำหรับการติดตาม
พิ้งกะโหดไป 
บอร์ดนี้ เปงบอร์ดที่คนเเต่งเค้าจะเเต่งมาให้อ่าน มะต้องต่อครับ อ่าน+วิจารณ์อย่างเดว 
พิ้งโหดอีกเเร้ว 
