สาดกิ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ




[งอนแล้วน้าาา]ยยยยยยยยยยย



บักหม๋า5 5 55 5 5 5+ล



นั่งข้างๆมันนี้แหละ อยากด่า มีไรป่ะ     

คำขอสัมฤทธิ์ผล................ไอ๊เต้อตกคัดไทยก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



อ้อแล้วที่บอกไห้เก็บน่ะพยยามเก็บแล้วนะทั้งยัดทั้งแย่ง(พิมพ์ )แต่มะทันมันเลยเป็นอย่างนี้อย่างนี้

บทที่13:

โครม!!!  เสียงของทั้งสี่ที่ตกมาลงทับเมียร์

 “โอย.. เอรอสต์ทำไมแกพามาแบบนี้ทีไรต้องเจ็บตัวทุกทีหา!!” พี่แมวตะโกนด่าใส่ผ้าพันคอของตัวเอง

โดยไม่สนใจเมียร์ที่ตอนนี้โดนแนน บาสและพิ้ง ทับอยู่

“เอ่อ ขอร้องละค่า!!”ช่วยเอาคนพวกนี้ออกไปจากตัวชั้นที~  เมียร์ร้องพร้อมกับขยับตัวไปมา

 “อ้าว...ขอโทดครับเดี๋ยวจะช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะครับ”  พี่แมวยกทั้งสามคนที่นอนสลบออกจากตัวเมียร์

พร้อมกับเมียร์ที่กำลังเอามือปัดฝุ่นเสื้อตัวเอง   

“ขอบคุณมากค่ะ...เอ่อแล้วมีอะไรให้รับใช้ไหมค่ะ? ”

เมียร์พูดขึ้นก่อนโค้งคำนับให้พี่แมวที่ตอนนี้กำลังโมโหใส่ผ้าพันคอตนเองโดยไม่สนใจเมียร์เลยแม้แต่น้อย....

“เอ่อ...ท่านค่ะ.....ท่าน..... ”  เมียร์พูดออกไปแต่รู้สึกจะเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของพี่แมวซะแล้ว

“ ท่านโว้ยยยยย!! ”  คราวนี้พี่แมวหันกลับมาทันทีพร้อมทำหน้าสำนึกผิดก่อนจะพูด 

“เอ่อ...ขอโทดด้วยครับ...”  พี่แมวทำหน้าหงอย

“ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะคือพวกท่านมีอะไรไห้ดิฉันรับใช้ไหมคะ?” เมียร์ถามขึ้นอีกครั้งก่อนจะยิ้มหวานให้พี่แมว

“ อ๋อ มีครับ ผมขอจองที่พักหน่อยครับ ขอแบบสี่คนกับอีกหนึ่งตัวได้ไหมครับ” 

พี่แมวพูดขึ้นพลางชี้ไปยังคนสามคนที่นอนสลบอยู่ กับแมวอีกหนึ่งตัวที่อยู่ในสภาพเดียวกัน 

“ได้ค่า~ แล้วมีอะไรไห้รับใช้อีกไหมคะ?”  เมียร์พูดขึ้นพลางเอาสมุดโน้ตมาจดไว้

 “ คือ ช่วยแบกคนพวกนี้ไปด้วยนะครับพอดีผมคนเดียวคงไม่ไหว ”  พี่แมวพูดขึ้นพร้อมกับเมียร์กวักมือเรียก

คนในโรงแรมอีกหลายคนมาช่วยหามพวกของบาสขึ้นไปยังห้องพัก

“นี่ค่ะกุญแจห้อง  ห้อง213อยู่ที่ชั้น2นะคะ เดินไปทางด้านซ้ายสุดก็เจอค่ะแล้วถ้าต้องการอะไรให้เรียกคนที่อยู่

บริเวณชั้น2นะคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่า~ ” เมียร์พูดพร้อมกับโค้งคำนับให้พี่แมวอีกทีและหลังจากนั้นก็เดิน

ไปหากลุ่มคนที่ตอนนี้ยินรอเธออยู่อีกฝั่งของโรงแรม

“  เฮ้อ....พูดซะเราฟังไม่ทันเลย ”  พี่แมวถอนหายใจก่อนจะเดินจ้ำอ้าวไปยังชั้น2ของโรงแรมแห่งนี้ 

“ ไหนหว่า......211...212...อ๊ะเจอแล้ว ห้อง213 ”  พี่แมวเข้าไปพร้อมไขกุญแจห้อง

ภายในห้องนั้นมีเตียงขนาดใหญ่อยู่สองเตียงและเตียงที่เป็นกระเช้าเล็กตั้งอยู่กลางห้อง พวกของบาสต่างก็นอน

อยู่บนเตียงแล้ว

“ เฮ้อ......ไหนดูซิบาดเจ็บตรงไหมบ้างหว่า ” พี่แมวเข้าไปสำรวจอาการของแต่ละคนจนครบ

ก่อนไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆห้อง

“ เฮ้อ...ออกมาคุยก็ได้นะตัวฉันอีกคน”  พี่แมวพูดก่อนจะมีควันสีขาวออกมาจากร่างของพี่แมว

“นายเป็นใคร?”  ควันเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นพี่แมวอีกคนแต่มีผมสีชมพูแทน 

“ฉันคือตัวนายอีกคนไงล่ะ....จะพูดไงดีหว่า....เราเป็นวิญญาณเดียวกันแต่ยังไม่สมบูรณ์ ” 

“ เอ๋...งั้นแสดงว่านายจะเข้าสิงร่างฉันเหรอ? ว้าก~ ออกไปจากร่างชั้นเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย ”

 พี่แมวผมสีชมพูที่ร้องโวยวายขึ้นก่อนจะโดนพี่แมวอีกคนเอามือปิดปากไว้

“ ใช่ซะที่ไหน ฉันแค่ยืมร่างนายแค่แปบเดียว แถมนายก็ไม่ได้โดนยึดร่างด้วยลองเพ่งสมาธิแล้วลองขยับนิ้วดูสิ ”

 พี่แมวผมสีแดงที่เอ่ยพลางมองไปยังพี่แมวอีกคนที่ตอนนี้หลับตาและกำมือก่อนจะชูนิ้วขึ้น

“ ว่าแต่นายมาเข้าสิงชั้นได้ยังไง? ”  พี่แมวทำหน้าสงสัย

“ นายเรียกฉันเองไม่ไช่เรอะว่าเคล็ดไร้ใจ...”  ชายหนุ่มผมสีแดงทำหน้าขรึมก่อนแสยะยิ้มดูชั่วร้าย

“อ๋อ ตอนนั้นนั่นเอง...เอ๊ะเดี๋ยวเด้!! แล้วเมื่อไหร่จะคืนร่างให้ฉันฟะ!! ”  พี่แมวตะโกนขึ้น

 “จะคืนให้เดี๋ยวนี้แหละ อย่าเรียกผมบ่อยแล้วกันนะครับเพราะจะทำให้วิญญาณคุณกับผมเชื่อมเข้าหากัน” 

 “ นายว่าไงนะ!!”

“ความทรงจำของนายกับของผมจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียวและเมื่อถึงเวลานั้น.....”

 ชายผมสีแดงพูดขึ้นพลางทำหน้าตาชั่วร้ายจนพี่แมวถึงกับค่อยๆถอยออกห่าง 

“เมื่อถึงเวลานั้นนายจะต้องเจอกับความเจ็บปวดเกินบรรยายเลยล่ะ....”

  น้ำเสียงของชายหนุ่มฟังดูชั่วร้ายแต่ผิดกับใบหน้าที่แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เศร้าสร้อย

“ เอาล่ะ...ผมขอคืนร่างให้นายเลยก็แล้วกัน....” 

ควันสีดำค่อยๆหายไปกับแสงที่ลอดมาจากหน้าต่าง 

ผมสีแดงเพลิงที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูอีกครั้งพร้อมกับตาที่เปลี่ยนเป็นสีดำดังเดิม 

“แล้วจะจัดการกับพวกบาสยังไงละเนี่ย ” พี่แมวถอนหายใจพลางมองไปยังพวกของบาสที่นอนสลบอยู่บนเตียง

“ ขอโทษนะ แต่มันเป็นอารมชั่ววูบ ” พี่แมวที่ค่อยๆย่องไปยังทั้ง3คนที่หลับอยู่บนเตียง...... 

ไม่อยากดูรถถังอ่ะ..............ป๋มอยากดูเครื่องบิน