...บางครั้ง "ความรัก"ก็เดินเข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่เพื่อให้เราครอบครอง
... ไม่ผิด หากจะรักคนมีเจ้าของ แต่จะผิด หากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนกับคนอีกคน

... หน้าที่ของ "ความรัก" คือการเดินไปรับ และยืนเฉยๆ เพื่อรับมัน ไม่ใช่ดิ้นรนเพื่อให้ได้มา

... ในห้วงรัก การถูกรัก มันสุขใจ การมอบความรัก มันอิ่มเอม และเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาณ

... "ความรัก" จะเกิดขึ้น เมื่อเกิดการถ่ายเทพลังงานอันอ่อนโยนของคนสองคน

... คนบางคน เหมาะที่จะเกิดมาเพื่อให้เรารัก แต่ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย

... "ความรัก"ระยะแรกทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้น ทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง"ความรัก"

... แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่จะก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า

... ในวันที่ "ความรัก"คงที่ สารกระชุ่มกระชวยงดทำงาน สิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ "ความเข้าใจ" ล้วนๆ

... ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก

... บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก มันจะเดินทางเข้ามาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

... ผู้ชาย แสดง "ความรัก" ด้วยการกระทำ ขณะที่ผู้หญิง อยากรู้ว่า "รัก" จากคำพูด

ที่มาของ คาสโนว่า

คำว่า คาสโนว่า ที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ มีความหมายอันเป็นที่รู้จักกันดี คือ ผู้ชายเจ้าชู้ ,มีแฟนหลายๆคน, ฟันผู้หญิงแล้วทิ้งเป็นว่าเล่น ,ไม่เคยจริงจัง หรือยืดติดกับใคร ฯลฯ โดยรวมๆ เราก็เรียกผู้ชายพวกนี้ว่าเป็นพวก คาสโนว่า




 


แต่หารู้ไม่!! คาสโนว่านั้นหรือ คือชื่อ ชายชาวกรีก อยู่ในยุค เรเนอร์ซองต์หรือยุคทองแห่งศิลปะวิทยาการ อันรุ่งเรือง




 


นาย คาสโนว่า ผู้นี้ ยังเป็นตำนานของ ถุงยาง! ในปัจจุบันซะด้วย คุณลองคิดดูสิว่า เมื่อราวๆ 400ปีก่อน ที่ยังไม่มีการผลิดถุงยาง แต่นายคาสโนว่า สามารถ ฟันผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากันได้ถึง10,000 (หนึ่งหมื่นคน) โดยที่ไม่ทำให้สาวๆตั้งท้องเลย


TOT!!! โอ้วพระเจ้าจอร์ช มันเหลือเชื่อ!!




 


และที่น่าตกใจยิ่งไปกว่านั้น คืออุปกรณ์ป้องกันที่เขาใช้ ยังทำมาจาก กระเพาะ ของแกะ แหมะ! แหมะ! อีกด้วย


ทุกๆคืน นายคาสโนว่า จะพายเรือออกไปเคาะประตูหลังบ้านของสาวๆ ที่สามีไม่อยู่ หรือ ผู้หญิงที่เปิดประตูต้อนรับเขานั่นแหละ โดยเขาจะพกถุงยางที่ทำจากกระเพาะแกะ ติดตัวเสมอ...



 


เพราะฉะนั้น หากคุณ! คือคนที่ถูกเรียกว่า มีนิสัยคล้ายๆกับนายคาสโนว่า ชาวกรีกเมื่อ400ปีก่อน นี้ล่ะก็




 


คุณต้องรู้จักป้องกัน และฟันผู้หญิงให้ได้  หมื่นคน ซะก่อน



ถ้าแค่ 100-200คนล่ะก็..




 


คุณยังไม่ถึงขั้น



คาสโนว่าหรอก!!!!

ฉันยังมืดมนไร้แสงสว่าง
ฉันยังหลงทางเคว้งคว้างเหลือเกิน
แม้ใจนึกกลัวแต่ฉันต้องเผชิญ
ไม่มีใครเดินข้างฉัน
สายตาผู้คนยิ่งมองยิ่งหวั่น
เค้ามองข้ามฉันเหมือนความว่างเปล่า
หวังใครสักคนที่เค้าเห็นตัวเรา
คนที่ตอบคำถามให้หัวใจ
สบตากับฉัน บอก ฉันทีจะมีชีวิตอย่างนี้ไปเพื่ออะไร
เมื่อไม่รู้จะอยู่ทำไมพรุ่งนี้ไม่มีความหมาย
สบตากับฉัน บอก ฉันทีจะมีจิตใจอย่างนี้ไว้เพื่ออะไร
ผิดฉันรู้ต้องอยู่เพื่อใครหากฉัน
นั้นมีความหมายที่ใครต้องการจริงๆ
หากดวงตาของเธอจะเห็นฉันสักนาที
ก็จงอย่าเดินหนีฉันไปได้ไหม
หากจิตใจของเธอตอบคำถามให้ฉันได้
อย่าปล่อยให้ฉันรออยู่ต่อไปอีกเลย
ให้ฉันรู้ต้องอยู่เพื่อใคร
หากฉันนั้นมีความหมายที่ใครต้องการจริงๆ ....

ดึกดื่นในคืนเศร้าเหงาหนักหนา

หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย

สายลมพัดผ่านฉิวเฉียดเลยผ่านไป

ส่งน้ำตาที่รินไหล...ฝากไปให้เธอ


เสียงหริ่งเรไรร้องระงมในยามนี้

ใจที่มียังสับสนอยู่ไม่หาย

นั่งอาวรณ์ทอดสายตาในคืนไร้ดาวที่พร่างพราย

เหมือนคนตายนั่งไร้ตัวตนคนผิงดาว




น้ำเอยน้ำตา..

ที่รินไหลหลั่งมาในตอนนี้

เพราะหัวใจคิดถึงเขาเศร้าฤดี

เธอคนดีป่านฉะนี้เป็นอย่างไร


ฝากสายลมแสงดาวในคืนเดือนแรม

จันทร์ส่องแสงฝากฝันถึงเธอได้ไหม

อยากให้เธอได้รับรู้ความรู้สึกของคนไกล

ว่าฉันรักและคิดถึงเธอมากมาย....นะคนดี


หนาวใดเล่าเท่าหนาวกายในยามนี้

หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย

เสียงสะอื้นปนน้ำตารินหลั่งดั่งใจมลาย

คิดถึงเธอเพียงหนึ่งในหัวใจ...ตลอดมา

ผ่านไปอีกหนึ่งนาที
ทำไมเวลาวันนี้มันช้า
กว่าจะผ่านไปได้นะคำว่าลา
ฟังแล้วมันเจ็บปร่ากว่ารับได้

คนพูดก็ไม่อยู่
คงไม่รู้ว่าฉันหดหู่แค่ไหน
ต้องปล่อยมือจากกันไกล
ไม่มีทางไหนจะหยุดน้ำตาได้จริงๆ

เธอตีค่าฉันเป็นเพืยงเเค่ของเล่น
ไม่เคยเห็นคุนค่ากันเลยใช่ไหม
ใจร้าย...เธอใจร้ายมากเกินไป
เธอโหดร้ายด้วยรู้ไหม--คนดี
คนอย่างฉันมีเเค่หัวใจ...มีน้ำตา
จึงรู้สึกรู้สา กับการกระทำของเธอคนนี้
เธอไม่รู้หรอก..ว่าความรักที่ให้เธอมันช้ำในเต็มที
บาดเเผลทั่วร่างกาย
ยังสู้บาดเเผลที่เธอทำคราวนี้..ไม่ได้เลย

หยาดน้ำฝน หล่นโปรย โรยลงพื้น
ดั่งเมฆฝืน เก็บน้ำ กั้นไม่ไหว
ต้องปล่อยเป็น เช่นฝน หล่นยาวไกล
ฟ้าสดใส จึงมาเยือน เมื่อฝนซา
แตกต่างกับ หยดน้ำตา ถ้ารินไหล
นานเท่าไร ไม่หยุดหย่อน วอนห่วงหา
แม้จะเวียน เปลี่ยนวัน พลันฝนซา
ไม่เคยหมด หยดน้ำตา ที่หลั่งริน

บอกเธอเลยว่ารู้ตัว
ไม่ต้องมีใครย้ำรู้ดีไม่ได้เป็นที่หนึ่ง
เธอมีเค้าอยู่ทั้งคน
ไม่ต้องการจะแย่งใคร
แต่ไม่ใช่นางฟ้าที่ยอมให้ได้หมดทุกอย่าง
มีเลือดเนื้อมีหัวใจ
รู้ฉันไม่มีสิทธิ์ ที่คิดจะดูแลเธอ
คนเค้ามองว่าเลวเสมอ
แค่ฉันรักกับเธอ ก็ผิดไปหมดทุกอย่าง
อยากเป็นคนที่ถอยไป
แต่ในใจฉันก็ถาม ทำไม
ต้องเป็นฉันที่ยอมสูญเสียเธอ
เมื่อเธอก็มีเยื่อใย
และฉันเองก็รักเธอ รักไม่แพ้ใครทั้งนั้น
ผิดถูกอยากรู้ดูกันตรงไหน
(ผิดตรงที่ฉันรักเธอใช่มั้ย)
เจ็บที่คนด่าว่ากัน
ว่าไม่มีศักดิ์ศรีที่ยอม ยอมให้เธอทุกอย่าง
บอกตามตรงฉันเสียใจ
แค่ต้องการอยุ่ข้างกัน
และไม่เคยเรียกร้องอ้อนวอน ขออะไรมากมาย
ไม่อยากเป็นเรื่องวุ่นวาย