GAMEINDY: Asura Online
หน้า: [1]
ผู้เขียน หัวข้อ: มัจจุระคีตะ  (อ่าน 560 ครั้ง)
ด้วยรักและปลาทู
Asura Special
Sr. Member
***
กระทู้: 1,038


เว็บไซต์
มัจจุระคีตะ
« เมื่อ: 06-10-2008, 11:30:45 »

มัจจุระคีตะ

*ข้อความในกระทู้นี้ไม่อนุญาตให้นำไปเผยเเพร่ที่ใด ไม่ว่าในกรณีใดๆก็ตาม

******************************************************************

   
      ยามค่ำคืนที่เงียบสนิทในคฤหาสน์สีขาว  ท้องฟ้ายามราตรีเบิกกว้างเผยให้เห็นพระจันทร์ส่องเเสงอันอ่อนโยนสะอาดตา  เเสงจันทร์สะท้อนระยิบระยับในแอ่งน้ำที่สร้างไว้ข้างหน้าคฤหาสน์ราวกับจะท้าเเข่งรัศมีความงามกับต้นกำเนิดที่อยู่บนฟากฟ้า  ต้นไม้นานาพรรณที่ปลูกรายล้อมคฤหาสน์พัดไหวพริ้วตามเเรงลม ถนนที่ปูด้วยหินหลากสีลาดยาวเป็นเส้นทางเเตกเเขนงไปยังสถานที่ต่างๆ อย่างเป็นระเบียบ  สายลมโบกโชยพัดเอาเศษใบไม้เเห้งกระกรังไถครูดไปตามพื้นถนนดังโกรกกราก  ค่ำคืนนี้ดูจะเป็นคืนที่เงียบสงบชวนให้ผู้คนด้านในคฤหาสน์เคลิบเคลิ้มอิ่มเอิบในนิทรารมณ์ของตนเองเสียเหลือเกิน  เเต่จะมีใครล่วงรู้บ้างว่าในไม่ช้าสายลมจะพัดพากลิ่นแห่งโศกนาถกรรมเเละความตายมายังสถานที่เเห่งนี้
   ลูฟิน สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกท่ามกลางพวกคนใช้ที่นอนเรียงกันบนพื้นที่เย็นเฉียบของห้องครัว  เสียงกรนอันดังสนั่นของคนล้างจานที่นอนอยู่ข้างๆ คงเเทงเสียดเข้าไปในโสตประสาทของเด็กหนุ่มทำให้ตื่นขึ้นมากลางดึกในคืนอันน่าอภิรมณ์เช่นนี้  เขาบ่นพึมพำเบาๆ อย่างอารมณ์เสียที่จะต้องตื่นมากลางดึกก่อนที่จะเดินไปหยิบกระสอบเก่าๆ ที่กองอยู่ใต้โต๊ะทำครัวมาปกคลุมร่างกายเพื่อไม่ให้ร่างกายหนาวเย็น  มองดูเตาย่างเนื้อที่หยิบยืมมาเป็นเตาผิงให้เกิดความอบอุ่นในยามดึกเริ่มวอดลงเเล้ว  ลูฟินเดินไปหยิบกิ่งไม้เเห้งๆ ในกองไม้ด้านหลังห้องครัวมากำมือหนึ่งเเล้วโยนลงไปยังเตาผิงชั่วคราวนั้น  ไฟที่เกือบจะดับวอดค่อยๆ มีควันขึ้นทีละน้อยจนเกิดเปลวไฟขึ้นมาขับไล่ความหนาวอีกครั้งหนึ่ง  เด็กหนุ่มตัดสินใจที่จะนั่งหลับอยู่เบื้องหน้าเตาไฟนี้เเทนการกลับไปนอนเบียดเสียดกับพวกคนครัวเหล่านั้น  พลางหลับตาลงนึกถึงภาพอดีตอันมีสุข  เสียงหัวเราะของเด็กน้อยกลางไร่ข้าวโพด  ผีเสื้อบินว่อนกลางสวนดอกไม้ที่ปลูกไว้ใกล้กับบ้านหลังน้อย  เด็กๆ วิ่งไล่จับผีเสื้อพร้อมเย้าหยอกกันเล่นอย่างสนุกสนาน  อ้อมกอดที่อบอุ่นของชายวัยกลางคนที่โอบอุ้มเด็กชายยามหงอยเศร้า  น้ำเสียงอันอบอุ่นคอยปลอบโยนยามมีน้ำตา....
   ในขณะที่กำลังเคลิ้มหลับอยู่นั้นเอง  เด็กหนุ่มได้ยินเสียงพิณบรรเลงเป็นเพลงที่เเผ่วเบาราวกับเสียงภูติกระซิบ  เด็กหนุ่มหงุดหงิดที่ต้องถูกรบกวนความสุขในการนอนเป็นครั้งที่สอง  พร้อมกับพยุงตัวขึ้นบิดกายเล็กน้อยพลางบ่นอุบอิบเนื่องจากความปวดเมื่อยที่ต้องนั่งหลับ  เเล้วจึงขยับเก้าอี้ไม้เก่าๆ ที่พ่อครัวยึดเอาเป็นเก้าอี้ประจำตำเเหน่งไปใกล้ๆกับช่องระบายอากาศเเละเหยียบขึ้นไปดูว่าเสียงนั้นมาจากที่ใด  เขากวาดตามองจากช่องระบายอากาศไปรอบๆ ระยะสายตาเพื่อสังเกตว่ามีใครเข้ามาเล่นเเผลงๆ ในเวลาเช่นนี้  พลันเหลือบไปเห็นบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อคลุมสีขาวสะอาดสวมหมวกทรงสูงปีกกว้าง  กำลังดีดพิณขนาดใหญ่เป็นเสียงเพลงที่ดังเเผ่วเบาอย่างเศร้าสร้อยอยู่บนเก้าอี้ไม้ยาวสีฟ้าใต้โคมไฟที่เเขวนเอาไว้เพื่อเป็นเเสงสว่างในยามราตรี  ลูฟินเเปลกใจเป็นอย่างมากเนื่องจากไม่เคยพบเห็นชายคนนี้ในคฤหาสน์มาก่อน  ใจหนึ่งก็คิดว่าเป็นขโมยอีกใจหนึ่งก็คิดว่าคงเป็นวณิพกผู้ยากไร้ที่เข้ามาอาศัยเก้าอี้ไม้พักพิงเป็นรมณียสถานชั่วข้ามคืน  เเต่เมื่อคิดดูเเล้วหากเป็นขโมยคงไม่กล้ามานั่งดีดพิณเย้ยหยันคู่กรณีได้ถึงเพียงนี้ 
   เด็กหนุ่มลงมาจากเก้าอี้เเละยืนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่  เเล้วจึงหยิบท่อนไม้ขนาดเหมาะมือมาท่อนหนึ่งเพื่อไว้ใช้ป้องกันตัวยามเกิดเหตุฉุกเฉินเเล้วจึงเดินออกมาจากห้องครัวที่เย็นเฉียบลัดเลาะมาตามระเบียงของตึก  เมื่อเดินมาถึงทางลงด้านหน้าของตึกซึ่งเป็นจุดที่มองเห็นชายผู้นั้นได้ชัดเจนที่สุด  ชายลึกลับยังคงเล่นพิณต่อไปเรื่อยๆ ราวกับไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่  ลูฟินใจเต้นเเรงสองจิตสองใจจะเข้าไปหาชายผู้นั้นหรือจะกลับไปนอนเบียดเสียดกับพวกคนใช้ดี 
   ไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น  ลูฟินเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มอ่อนล้า  ลมหายใจค่อยๆ ช้าลงเรื่อยๆ สายตาเริ่มพร่ามัว  มือทั้งสองข้างเริ่มอ่อนเเรง  เสียงพิณดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่ามีดนตรีมาบรรเลงภายในหูของเด็กหนุ่ม  เสียงท่อนไม้ตกกระทบสู่พิ้นหินตรงทางเดิน  เเล้วสติของเด็กหนุ่มก็ค่อยๆ หายไป  หายไป....


   " ลูฟิน สายเเล้วนะ"  น้ำเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นข้างกายเด็กหนุ่ม
   " รีบๆทำธุระของเจ้าซะ วันนี้เราต้องเร่งเก็บข้าวโพดในเเปลงสุดท้ายให้เสร็จนะ  วันพรุ่งนี้จะมีพ่อค้าจากในเมืองมารับซื้อข้าวโพดในหมู่บ้าน  ถ้าพลาดครั้งนี้เราสองคนมีหวังต้องลากเกวียนเอาไปส่งเองถึงในเมืองเลยล่ะ"  ผู้เป็นพ่อของลูฟินบอกให้ผู้เป็นลูกรู้ถึงงานหนักที่ต้องทำในวันนี้
   " พ่อไปรอที่ไร่ก่อนนะ ทำอะไรเสร็จเเล้วรีบตามไปล่ะ"  พ่อของลูฟินย้ำอีกครั้งเเล้วก็เดินออกไป
   ลูฟินรีบทำตามคำสั่งของผู้เป็นบิดาอย่างกระตือรือร้น  เพียงครู่เดียวลูฟินก็ออกมาเดินอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเเละลำธารเพื่อไปหาพ่อที่กำลังทำงานอยู่ในไร่  นานเเค่ไหนเเล้วที่เขาไม่ได้ออกมาเดินชมธรรมชาติอย่างนี้  นานเเค่ไหนเเล้วที่ไม่ต้องตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำด่าทอของหัวหน้าพ่อครัวที่เขาเคยทำงานอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์สีขาวเเห่งนั้น  ผีเสื้อบินไปมาท่ามกลางดอกไม้ป่าข้างทางดูมีความสุขกับการมีชีวิตอันน้อยนิด  เด็กหนุ่มเดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุขท่ามกลางธรรมชาติอันน่าอภิรมณ์เช่นนี้
   เเต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นกลางไร่ข้าวโพด  ลูฟินรีบวิ่งไปหาต้นตอของเสียงนั้นทันทีด้วยอารามตกใจ  เเล้วเขาก็พบกับสิ่งที่ไม่คาดฝันเเละติดตาเขาไปจนวันตาย 
   ภาพของพ่อเเละคนในหมู่บ้านถูกจับมัดมือมัดเท้าเเละโดนหอกกระหน่ำแทงอย่างโห

- พูดเเล้วไม่ทำก็อย่าพูด ถ้าจะทำก็ทำเลย ไม่ต้องลอง ถ้าจะลองก็ไม่ต้องทำ
- ความเกรียนไม่ได้อยู่ที่หัว มันอยู่ที่การกระทำ

coalapanda
Asura Secret Character
Hero Member
*****
กระทู้: 2,687

Asura Online Never Ending


Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #1 เมื่อ: 06-10-2008, 11:31:33 »

โอ้วววว  Shocked Shocked

If you want to be a hero. You need to have dreams.
ด้วยรักและปลาทู
Asura Special
Sr. Member
***
กระทู้: 1,038


เว็บไซต์
Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #2 เมื่อ: 06-10-2008, 11:33:17 »

*แก้ไขจากที่ถูกเซ็นเซอร์ข้อความ

------------------------------------

ภาพของพ่อเเละคนในหมู่บ้านถูกจับมัดมือมัดเท้าเเละโดนหอกกระหน่ำแทงอย่างทารุณ  สายธารโลหิตของชาวบ้านเเต่งเเต้มสีเเดงฉานให้กับบริเวณที่มันไหลผ่าน  เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังระคนกับเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งของพวกโจรภูเขา  ทั่วทั้งบริเวณมีเเต่ซากศพเเละกลิ่นคาวเลือด  ลูฟินได้เเต่ยืนมองภาพอันสยดสยองนั้นด้วยความตกตะลึง
   เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว  โจรป่าคนหนึ่งคว้าดาบยาวที่เปรอะไปด้วยคราบเลือดขึ้นมากวัดแกว่งเเล้ววิ่งปราดเข้ามาหาเด็กหนุ่มราวกับพายุของมัจจุราช  เพียงชั่วอึดใจลูฟินก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เกิดจากโลหะอันคมกริบเเละเย็นยะเยือกเเทรกเข้าไปในร่างกาย  เด็กหนุ่มล้มลง  เเล้วทุกอย่างก็มืดสนิท...


   ลูฟิน ตื่นขึ้นมาในห้องสีขาว  ลมโชยพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างเบาๆ  ผ้าม่านสีชมพูอ่อนปลิวตามเเรงลม  มองไปรอบๆห้องพบผู้ชายใส่เกราะเหล็กตามแบบอัศวินสามคนนั่งข้างๆ หญิงสาวที่ใส่ชุดสีฟ้าอ่อนหนึ่งคน  ลูฟินค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ  พอคนเหล่านั้นเห็นว่าลูฟินฟื้นเเล้วผู้หญิงในชุดสีฟ้าก็เข้ามาพยุงลูฟินไว้เเล้วบอกให้ลูฟินอย่าเพิ่งขยับตัวพร้อมทั้งเอาหมอนมารองหลังเขาไว้ให้พอพิงได้  ครู่หนึ่งชายร่างใหญ่ไว้หนวดเครารุงรังเเต่งกายด้วยเกราะเหล็กสีเงินแถบสีเเดงลักษณะท่าทางน่าเกรงขามก็พรวดพราดเข้ามาในห้อง  เเล้วเดินตรงเข้ามาหาลูฟินด้วยท่าทีที่เร่งร้อน
   " ฟื้นเเล้วเหรอเจ้าหนุ่ม  รู้ไหมเจ้าสลบไปถึงสี่วันเต็มๆเลยนะ  เเต่ก็ยังดีกว่าคนอื่นที่เจ้ารอดชีวิตมาได้  อ้อ! ขอโทษทีนะลืมเเนะนำชื่อ  ข้าชื่อเฮลลิค  เเล้วเจ้าชื่ออะไรล่ะ เเล้วนี่เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง  ดีขึ้นบ้างหรือยัง  หืม..."  ชายร่างใหญ่ที่เเนะนำตัวว่าชื่อเฮลลิคยิงคำถามมายังลูฟินอย่างต่อเนื่องราวกับว่าต้องการคำตอบภายในวินาทีนี้ให้ได้
   " เอ่อ... ผมชื่อลูฟินครับ  เเล้วนี่....."  ลูฟินตอบคำถามอย่างช้าๆ
   " ออเหรอ  เจ้าชื่อลูฟินหรอกเหรอ  ดีเเล้วล่ะถ้าตอบได้เเสดงว่าไม่เป็นอะไรมากสินะ  เดี๋ยวตอนเย็นๆ ค่อยเจอกันใหม่นะ  คุณเอลิซช่วยดูเด็กคนนี้หน่อยนะครับ  เดี๋ยวผมต้องไปพบท่านอคารัสก่อน  พวกเจ้าทั้งสามคนตามข้ามา"  เฮลลิครีบตัดบทเนื่องจากจะต้องไปพบผู้บังคับบัญชาโดยด่วน  พร้อมทั้งสั่งให้หญิงสาวชุดสีฟ้าคอยดูเเลลูฟิน  เเล้วเดินออกไปพร้อมกับอัศวินอีกสามคนอย่างรีบร้อน

- พูดเเล้วไม่ทำก็อย่าพูด ถ้าจะทำก็ทำเลย ไม่ต้องลอง ถ้าจะลองก็ไม่ต้องทำ
- ความเกรียนไม่ได้อยู่ที่หัว มันอยู่ที่การกระทำ

/人◕ ‿‿ ◕人\
Moderator
Hero Member
*****
กระทู้: 2,715


เว็บไซต์
Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #3 เมื่อ: 08-10-2008, 20:58:29 »

โอ้ว  แล้วอะไรต่อ นุกๆ ต่อเลยต่อเลย กำลังมัน

Im'Nan
Sr. Member
****
กระทู้: 1,306


เว็บไซต์
Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #4 เมื่อ: 19-10-2008, 01:00:10 »

1 อาทิตย์ผ่านไป


http://nanjb.myminicity.com/ ช่วยกดหน่อยนะ ><

Click here to feed m
A-See
Full Member
***
กระทู้: 929


Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #5 เมื่อ: 19-10-2008, 17:02:07 »

เมื่อไหรจะมีตอน ต่อไป


/人◕ ‿‿ ◕人\
Moderator
Hero Member
*****
กระทู้: 2,715


เว็บไซต์
Re: มัจจุระคีตะ
« ตอบ #6 เมื่อ: 05-11-2008, 19:28:54 »

รอคอย เธอมา แสนนนนนนน นาน ทรมาร............เร็วๆดิ อยากอ่านต่อแทบขาดใจ(เอานางเองชื่อเฟิร์นนะ  Evil Evil)

ป้าย:
หน้า: [1]