เอ้าปรบมือ แปะๆๆๆๆ
หุๆ ถ้าจำมะได้ว่าตอนที่แล้วเป็นไง ก็อย่าพึ่งอ่านนะ จะไม่รุ้สึกอะไร
En-Em
Chapter 7.3
By Bigyoyo
...
พรูดดด.....ทั้งเอ็นและเรย์พ่นน้ำออกจากปากอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อสัมผัสรสแรกที่รู้สึกได้คือ ขมจัด ขมจนจะจิบยังไม่ไหวเลยมั้ง
“แค่ก...แค่ก”เอ็นไอออกมาเต็มที่ ขณะที่เรย์สำลักน้ำบางส่วนเข้าไป จนตอนนี้ได้แต่นั่งนิ่งหน้าเขียว พี่เบลล์ดื่มต่อไปราวกับไม่รู้สึกอะไร ส่วนฟูจินกับโมจิเหมือนจะเติมรอบสองแล้ว
“น้ำชา...ทำไมมันขมอย่างนี้ล่ะครับ...แค่ก...”เอ็นพูดทั้งที่ยังไออยู่ ลิ้นตอนนี้เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรนอกจากขมจัด หวังว่ารสคงไม่ติดลิ้นนะ ไม่งั้นกินข้าวไม่ได้ไปหลายวันแน่
“น้ำชาผสมสมุนไพร ฟื้นฟูพลังเวทย์ ยาดีก็ต้องขมกันหน่อยจริงไหม”ชายหนุ่มพูดก่อนจะจิบต่อไป เอ็นและเรย์วางแก้วลงทันที ในใจเรย์คิดๆไว้แล้วว่า ต้องโดนพ่อแกล้งอีกจนได้ ยานี่ผสมแต่ผักรสขมๆหลายๆชนิดเข้าไป รสขมจัด จำได้ว่าเคยโดนพ่อจับกรอกปากอยู่บ่อยๆ แต่อ้วกแทบทุกครั้ง ครั้งนี้ฉลาดนะผสมในน้ำชา ถ้าติดลิ้นละก็แย่แน่...
“เรย์ ลูกควรจะดื่มให้ได้นะ โดยเฉพาะเวลาที่พ่อรู้ว่าลูกโดนอะไรมาบ้างตอนทำภารกิจ ยานี่จะฟื้นฟูพลังเวทย์ได้ดีมาก”ชายหนุ่มพูดเบาๆก่อนจะรินใส่แก้วให้เรย์เพิ่ม แต่ดูเหมือนเด็กชายจะไม่มีท่าทีจะจับแก้วอีกแล้ว
ถ้าต้องกินยาขมจัดขนาดนี้ ยอมพักซักอาทิตย์ดีกว่า...
“พ่อคะ เรย์น่ะพอได้แต่ไม่ต้องแกล้งเอ็นจะดีกว่านะคะ ยานี่น่ะ ยังไง เด็กๆก็ไม่มีทางกินได้อยู่แล้ว”พี่เบลล์พูดขึ้น ยาชนิดนี้ขมมาก เด็กเล็กๆไม่มีทางจะกลืนได้ ต้องอาศัยความเคยชินจากการชิมบ่อยๆเท่านั้น เรย์อาจจะไม่ค่อยรู้ พี่สาวของเรย์ก็โดนจับกรอกปากเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆนั่นแหละ จนกว่าจะชินจนกินได้...
เข้าใจนิดๆแล้วว่าทำไมเรย์ถึงบอกให้ระวังๆไว้ เป็นคุณพ่อที่แสบสุดๆเลย รสขมติดอยู่นานแล้วยังไม่จางลงเลยอ่า...ทำไงหว่า
“ขอไปป้วนปากก่อนนะครับ...”เอ็นลุกจากเก้าอี้ เรย์ลุกขึ้นอีกคน สีหน้าก็รู้แล้วว่าจะไปบ้วนปากเหมือนกัน เอ็นออกเดินตามเรย์ไปยังห้องน้ำที่อยู่ทางเดินซ้ายของห้อง เป็นห้องน้ำที่ใหญ่พอควร เหมือนจะเข้าอาบได้ทีละหลายๆคนเลยละมั้ง แต่จากสภาพแล้วดูท่าจะไม่มีคนเข้าใช้เลยแน่ๆ
เด็กชายบ้วนกันอยู่ครู่หนึ่งจนความขมที่ติดลิ้นจางๆไปบ้าง เหลือเชื่อเลยแหะ ไม่เคยกินอะไรที่ขมขนาดนี้มาก่อน จะว่าเรื่องทานยาเขาก็ไม่ค่อยชินอยู่แล้ว ปกติเคยเป็นอะไรที่ไหนมั่ง นอกจากแผลเต็มตัวแล้ว แม้แต่หวัดก็ยังไม่เคยจะเป็นเลยมั้ง
“พอเข้าใจแล้วใช่ไหม เอ็น...”เรย์พูดขึ้น เอ็นพยักหน้าหงึกๆ สุดๆเลยอ่ะ น่าจะบอกกันมั่งนะว่าผสมอะไรอยู่ สงสัยจริงๆที่พี่เบลล์กินเข้าไปได้นี่สุดยอดเลยแหะ
“แต่ก็นะ เค้าก็เป็นห่วงเราดีออก ยังดีกว่าพ่อฉันละมั้ง...”เอ็นเผลอพูดอะไรออกไปนิดๆหน่อยๆ พูดแบบนี้ถือว่าไม่ดีรึเปล่าหว่า...
“แต่ฉันรู้สึกแย่ก็ตรงที่...พ่อบังคับเรื่องแต่งงานด้วยนี่สิ”เรย์พูดออกมาอย่างไม่ทันคิด แต่คงไม่เป็นไรมั้ง
“เอ๋...แต่ง.ง...”
“คืองี้นะ ฉันไม่รู้เหตุผลอะไรเท่าไหร่หรอก รู้แค่ว่าพ่อไปสัญญากับคุณป้าเมเรอร์ ว่าจะให้ลูกชายคนแรกแต่งงานกับเด็กผู้หญิงที่อายุใกล้เคียงกันมากที่สุด เอ่อ...แล้วมันก็มาตกที่ฉัน TT”เรย์พูดเสียงอ่อย
“ง่ะ...มีแบบนี้ด้วยแหะ แล้วคนที่ว่า...”
“ซาจิ...เอ่อเรียกว่าเด็กผู้หญิงที่โหดที่สุดที่เคยเจอมาเลยก็ได้ โหดจน...”เรย์เหมือนจะพูดไม่จบ เพราะไม่ต้องการนึกภาพสยอง ที่จำได้เลยก็คือ ตอนที่เผลอทำดอกโรสตกพื้นโคลน อ่า...เกือบตายละมั้ง
...
หุๆ ขมจัด เป็นดิ่งก้ไม่กินนะ (ยาดีขมเสมอ)
สงสัย กว่าจะกินได้ คงอ้วกเป็นพันครั้งแน่...
ใครอยากชิมดูมั่ง ง่ายๆแค่เคี้ยวบอระเพ็ดดู รสมันคล้ายๆกันอ่ะ
พึ่งเข้าสมาคมวันแรกเลย สวัสดีทุกท่าน
