ฟิ้ว ~
เสียงสายลม กระทบกับใบหน้าขาวนวลของหญิงสาวเบาๆ
" อากาศหนาวขึ้นทุกปีนะ "
หญิงสาวค่อยๆเอามือมาถูกันเบาๆเป็นการไล่ความหาวเย็น
" ท่านก็ควรระวังสุขภาพนะขอรับ . . . ฝ่าบาท "
ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งปกคลุมไปด้วยโคทสีดำสนิท โค้งคำนับหญิงสาวผมเงินเหยียดตรง อย่างนอบน้อม
" ที่นี่ข้างนอก . . .เรียกข้าปรกติก็ได้ วาฟาเอล"
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกับความเอาแต่ใจของผู้เป็นนายของตน
" ครับ . . . องค์หญิง เวนดีน เคมิเอล "
หญิงสาวผมเงินบริสุทธิ์ขมวดคิ้วขึ้นบนใบหน้างามกับคำเรียกขององครักษ์ของตน
" ต้องรออีกนานเท่าไร "
วาฟาเอลเข้าโอบกอดเจ้าหญิงน้อยของตนจากด้านหลัง
" ไม่นานหรอก . . . ใกล้ถึงเวลาแล้ว เวนดีน "
ใบหน้านวลของเวนดีนเริ่มเป็นสีแดงซ่านเมื่อชายหนุ่มโอบรัดเธอแรงยิ่งขึ้น
" เวลาที่เราจะได้เป้นอิสระ "
ชายหนุ่มก้มลงประทับเบาและเนิ่นนานที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา . . . เหมือนคำสาบานรักนิรันด์ที่มอบแก่หญิงสาวตรงหน้า
ป.ล. ไม่มีอารัยหรอกลงแข่งกะเจีปราง