เวบบอร์ด GAMEINDY

shomon

เนื่องด้วยว่า เห็นตอนนี้เหล่าประชากรพี่ๆน้องๆของPJ1 กะลังเดือด ด้วยสาเหตุจาก บัค
อันร้ายกาจ นู๋ก้เลยคิดว่า จะแต่งนิทานเพื่อให้พี่ๆ ได้นอนหลับฝันดีกันอ่ะคร๊าบ
(หรือจะยิ่งฝันแย่เข้าไปอีก = =)

ทำไมวงแหวน จึงไปอยู่รอบดาวเสาร์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กสาว "แหวน" กับเด็กชาย "เสาร์" ทั้งคู่เป็นเพื่อนเล่นกัน
มาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งตอนนี้อายุ16ปีทั้งคู่แล้ว
"เสาร์ ฉันจะอยู่ข้างกายเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงก็ตาม" แหวน พูดออกมาขณะที่ทั้งสอง
นั่งมองท้องฟ้าอยู่บนนั้น "ซักวัน ฉันจะต้องขึ้นไปอยู่บนนั้นให้ได้" เสาร์พูดพลางแหงนหน้ามอง
ท้องฟ้า เสาร์ เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี นิสัยเรียบร้อยขี้อาย เขามักจะใส่ชุดเสื้อกล้ามสีขาว
เสื้อทับสีฟ้า ประจำ "ถ้าฉันขึ้นไปอยู่บนนั้นแล้ว เธอจะต้องไปอยู่กับฉันนะ สัญญาสิ"
"จ๊ะ ฉันสัญญา" แหวนตอบคำพูดของเสาร์ ทั้งน้ำตา เธอรู้ดีอยู่แก่ใจแล้วว่า ยังไงก็คงไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเสาร์ ทั้งหล่อทั้งรวย มีเชื้อสายที่ดี ส่วนเธอนั้น เป็นแค่เด็กจนๆธรรมดาเท่านั้น
อยู่มาวันนึง เสาร์ก็ได้รับแต่งตั้งจากมหาอำนาจแห่งดวงดาวให้เป็น ดวงดาวดวงนึงประจำอยู่บนท้องฟ้า อย่างที่เสาร์ต้องการ แต่ แหวน ไม่ได้รับแต่งตั้งใดๆทั้งสิ้น ทั้งคู่จึงต้องพรากจากกัน
เวลาผ่านมาเนิ่นนาน เวลาแหวนเหงา เธอก็ได้แต่นั่งมอง ดาว"เสาร์" อยู่คนเดียว
"เสาร์ ในที่สุดเธอก็ได้ไปยืนอยู่บนนั้นแล้วนะ ดีใจด้วยนะเสาร์" แหวนรำพึงกับตัวเอง
ด้วยความเศร้าใจ ทุกคืนเธอต้องนอนร้องให้อยู่อย่างเดียวดาย
ไม่มีคำปลอบโยนใดๆอีกแล้ว ไม่มีอีกแล้วกับคำว่า "อย่าร้องให้เลยแหวน แม้ไม่มีใคร
แต่ก็ยังมีเราอยู่อีกทั้งคน" แหวนรู้ตัวดีว่าซักวัน วันนี้ก็ต้องมาถึง แหวนได้แต่ต้องทนเก็บความรู้สึกนั้นไว้ตลอดเวลา
จนในที่สุด เสาร์ก็ได้วันหยุดพักผ่อน และแปลงกายกลับร่างมาเป็นมนุษย์เหมือนเดิม
แหวนได้ยินดังนั้นก็ดีใจ รีบตามหาเสาร์ จนพบเสาร์ยืนคุยอยู่กับเพื่อนกลุ่มนึง
ตอนนี้ เสาร์ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเชยๆอีกแล้ว แต่เขาใส่เสื้อผ้าโก้หรู ดูมีราคาทั้งนั้น และเพื่อนที่
อยู่ล้อมรอบเขาก็ดูดีมีฐานะทั้งนั้น แหวนหยุดชะงักขณะที่กำลังจะตะโกนเรียกเสาร์
เธอตระหนักแล้วว่า เสาร์นั้นมีฐานะดีแล้ว และมีแต่เพื่อนดีๆทั้งนั้น เธอคงไม่เหมาะที่จะเดินข้างกายเขาอีกต่อไป เพราะเธอมันก็แค่เด็กยากจนคนนึง เธอได้แต่เดินคอตกและหันหลังกลับบ้าน
ระหว่างที่เธอกำลังจะเดินหายไปจากชีวิตเขานั้น เสาร์ เหลือบมาเห็นแหวนพอดี
จึงตะโกนเรียกแหวน "เฮ้ แหวน เธอจะไปไหนน่ะ นี่ฉันเอง เสาร์ไงล่ะ"
แหวนได้ยินเสียงเรียกของเสาร์จึงชะงัก แต่เธอตัดสินใจแล้วว่า เธอไม่คู่ควรกับเขา
เธอได้แต่กลั้นน้ำตาและฝืนวิ่งออกไป สายน้ำหยดเล็กๆ เอ่อล้นขึ้นมาใน นัยน์ตาของหญิงสาว
คนนั้น "น้ำตา..." เสาร์ขณะที่กำลังจะวิ่งตามแหวนไปนั้น ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีหยดน้ำปลิวมาโดนที่ใบหน้าเขา
จนกระทั่งหมดวันพักผ่อนของเสาร์ขณะที่เสาร์กำลังจะขึ้นไปปติบัติหน้าที่ เสาร์อยากจะพบหน้าแหวนอีกสักครั้งก็ยังดี ซึ่งหลายวันที่ผ่านมาเขามาหาเธอตลอด แต่เธอไม่เคยออกมาพบเขาเลย
เสาร์ เดินมาที่หน้าประตูบ้านแหวน และยืนหันหลังพิงประตู
"แหวน ฉันรู้นะว่าเธออยู่ข้างในนั้น เธอจะไม่ออกมาพบฉันก็ได้ แต่ฉันอยากพบเธอ และนี่ก็เป็นวันสุดท้ายของฉันแล้วยด้วย กว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกได้ก็ต้องรออีก100ปีข้างหน้า
ฉันรักเธอนะแหวน... ถ้าเธอบอกว่าเธอรักฉัน ฉันจะไม่กลับไปเป็นเสาร์คนนั้นอีกแล้ว
ฉันจะเป็นแค่เสาร์ คนธรรมดาที่ใช้ชีวิตอยู่กับการปลูกผัก เก็บผักในสวนไปขาย
เพียงแค่เธอบอกฉัน3คำเท่านั้น ว่า เธอรักฉัน..." เสาร์พูดไปพร้อมกับน้ำเสียงที่สั่นเครือ
ในชีวิตนี้ นอกจากพ่อแม่ของเขาแล้ว ก็มีแหวนนี่แหละ ที่ทำให้เขาเสียน้ำตาเป็นคนแรก
เวลาผ่านไป 20 นาที
"เธอคงจะเกลียดฉันจริงๆใช่มั้ยแหวน แต่ถึงเธอจะเกลียดฉันยังไง แต่ฉันก็รักเธอนะแหวน
ไม่ว่าจะอีกกี่100ปี ฉันก็จะมาเจอเธอ ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ฉันก็จะรอฟังคำนี้จากปากของเธอนะแหวน..." เสาร์พูดจบด้วยน้ำเสียงที่พยามทำให้เข้มแข็ง หากแต่มันกลับทำให้ดูเหมือนคนที่
เพิ่งจะร้องให้จนน้ำตาแหดแห้งไป และขณะที่เสาร์กำลังจะเดินออกไปจากรั้วบ้านของแหวน
ทันใดนั้น!!!

-------------------------------------------------------------------------------------
ประตูบ้านของแหวนก็เปิดผัวะ ออกมา
"เธอพูดจริงๆหรือ เสาร์ ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่อยากให้เธอจากฉันไป เธอจะอยู่กับฉันจริงๆหรือ"
แหวนพูดกับเสาร์ ทั้งๆที่น้ำตายังหลั่งรินออกมาจากนัยตาของเธอ
เมื่อเสาร์ได้ยินเสียงแหวนก็ดีใจและหันกลับมาพูดว่า "ฉันพูดจริงๆ ฉันจะไม่ไปไหน ถ้าเธอต้องการฉัน" เสาร์พูดตอบแหวนอย่างเร็วเพื่อซ่อนน้ำเสียงที่สั่นเครือเอาไว้
"เธอจะอยู่กับฉันได้ไหมเสาร์ ฉันต้องการเธอ ฉันไม่อยากจะเสียเธอไป" แหวนพูดขึ้นพร้อมกับ
สะอื้นน้ำตาตัวเอง "ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่กับเธอ แหวน" เสาร์พูดจบก็เดินเข้าไปกอดแหวน พร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับแหวน
"ถึงเวลาทีเจ้าจะต้องขึ้นไปปฏิบัติหน้าที่แล้ว นายเสาร์" เสียงๆหนึ่งดังลอดมาจากฟ้า
"ไม่ ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ข้าจะอยู่ที่นี่ อยู่กับแหวน เจ้าไปหาคนใหม่เสียเถอะ" เสาร์ตอบกลับ
เสียงที่ดังมาจากท้องฟ้า "เจ้าแน่ใจแล้วรึ เจ้าคงรู้นะว่า ถ้าเจ้าไม่มาปฏิบัติหน้าที่แล้วตัวเจ้าจะเป็นยังไง" เสียงๆนั้นตอบกลับมาอย่างเยือกเย็น ราวกับกำลังสะกดอารมณ์ของตัวเองอยู่
"ข้าแน่ใจ" เสาร์ยืนยันคำเดิม อย่างหนักแน่น "งั้นข้าก็ต้องทำให้เจ้าแน่ใจว่า เจ้าจะไม่สามารถเป็นได้ทั้งมนุษย์ และ ดวงดาวได้อีกแล้วล่ะสิ" เสียงนั้นพูดตอบกลับมา

To be Continued
-----------------------------------------------------------------------------
_________________

--------------------------------------
ฝึกใช้โฟโต้ช็อบ มุงื

shomon · ตอบเมื่อ: Thu Oct 19, 2006 2:06 am เรื่อง:

ฮี่ๆ ให้ไปเดาเอาเล่นๆว่าจะเป็นยังงัยต่อปัย แล้วเด๋วพรุ่งนี้ตอนเที่ยงค่อยมาแต่งต่อเน่อ
กร๊ากกกกกกกกกก กรั๊กกกกกกกก
55555+
---------------------------------------------------------------------------------
ย้ำ!!! หาอ่านได้เพียงที่นี่ที่เดียวเท่านั้น !!!
_________________

--------------------------------------
ฝึกใช้โฟโต้ช็อบ มุงื

mint2004 · ตอบเมื่อ: Thu Oct 19, 2006 2:16 am เรื่อง:

งวดนี้มานิทาน แล้วงวดหน้าจะมีอะไรมาให้อ่านอีกละ ขยันจิงๆ^^ สู้ๆๆ
_________________

shomon · ตอบเมื่อ: Fri Oct 20, 2006 3:58 am เรื่อง:

น่านจิ งวดหน้าเอาเปนอารัยดีหว่า เอิ๊กๆ = ="
--------------------
อัพตอนใหม่แล้วนะคร๊าบ ตอนกหน้าตอนจบแล้วนะคร๊าบ (เหลือตอนจบไว้ให้มีลุ้น 555+)
------------

อ่ะจะป่ะเฮ่ย!!! กระทู้ตกลงมาหน้า2 O.o ปกติปล่อยทิ้งไว้3วันยังมะตกเลยนะนี่
แสดงว่าวันนี้ มีประชากรอัดสูบฉีดกระทู้กันอย่างล้นหลา เจงๆ 55555+
-----------
ป.ล. ตอนแรกบอกจะอัพเที่ยง แต่มาอัพซะตี4 = =" คือว่า งานมันเยอะมากๆเรยงับ
เพิ่งจะหาเวลาว่างได้ก็ตอนก่อนนอนนี่แล = =
_________________

--------------------------------------
ฝึกใช้โฟโต้ช็อบ มุงื