เวบบอร์ด GAMEINDY

[SweeTKisS]

ก่อนอื่นดิฉันต้องพูดถึงกติกาที่ได้บอกว่า ให้ส่งบทความเรื่องอะไรก็ได้ แต่ส่วนใหญ่เห็นมีแต่บทความเกี่ยวกับเกมส์ProjectOne แต่ดิฉันขอเล่าเป็นบทความให้เพื่อนๆได้อ่านกัน ซึ่งเป็นบทเรียนที่ราคาแพงมากๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวดิฉันเองจริงๆ

เรื่องที่ผิดพลาดทั้งหมดเป็นเพราะความไม่รู้จักคิดได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย ผู้อ่านอาจมองว่าดิฉันไม่ดี หรือ จะว่าดิฉันโง่ นั้นก็เป็นเจนคติของแต่ละคน แต่สำหรับตัวดิฉันเองได้เปลี่ยนแปลงตัวเองและจะไม่กลับไปเป็นแบบนั้นอีก.....

เรื่องก็มีอยู่ว่า ดิฉันชอบเล่นเกมส์มากติดเกมส์งอมแงม วันไหนไม่ได้เล่นจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง หงุดหงิด อารมณ์เสีย เครียด อยู่นิ่งๆไม่เป็น ผู้อ่านบางคนอาจมีอาการเช่นเดียวกับตัวดิฉันใช่มั๊ยค๊ะ ดิฉันต้องเล่นเกมส์ที่ร้านเน๊ตเป็นประจำไปเล่นแต่ละครั้งไม่ต้ำกว่า3 - 10 ชั่วโมง ขึ้นไปเอาเป้นว่าวันๆนึงไม่ทำอะไรก็ว่าได้ ( และดิฉันเอาเวลาไหนไปเล่นหน่ะเหรอค๊ะ )ง่ายนิดเดียวค่ะเวลาเรียนไงค่ะ แต่ก็ยังโชคดีอยู่บ้างจบ ม.6 ได้สำเร็จอย่างกระท้อนกระแท้น และได้มาศึกษาต่อที่มหาลัย ตอนเรียนก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไรในหัวมีแต่เกมส์อ่านแต่หนังสือเกมส์จนเพื่อนๆแซวว่า "ถ้าข้อสอบออกมาเป็นเกมส์สงสัย...คงสอบได้A+ชั่ว!" ดิฉันไม่ตอบโต้แต่กลับยิ้มเพราะไม่สนใจที่เพื่อนๆพูด และแล้วดิฉันก็ได้รับรู้ว่าการมาเรียนของดิฉันไม่ถึง 80% จึงทำให้ไม่ผ่าน ดิฉันดรอปค่ะช่วงที่รอเปิดภาคเรียนใหม่เพื่อที่จะกลับไปเรียนปี1ใหม่อีกครั้งดิฉันได้อยู่ว่างๆ ละแล้วพ่อกับแม่ก็ซื้อCOM ( ราคา 45,000 ฿ ) ให้ดิฉันเพื่อที่จะได้อยู่บ้าน ให้เล่นเมื่อทำงานที่ได้รับหมอบหมายเสร็จแล้ว งานที่พ่อแม่ให้ทำคือให้ช่วยกิจการที่บ้านดิฉันก็ทำบ้างไม่ทำบ้างขึ้นอยู่กับอารมณ์ พอตกกลางคืนดิฉันก็จะแอบเอาชั่วโมงอินเตอร์เน๊ตที่ซื้อมาแอบเอามาต่อกับโทรศัพท์บ้าน ฉันแอบเล่นเป็นประจำจนถูกจับได้แต่โชคก็เข้าข้างดิฉันอีกครั้ง กิจการที่บ้านจำเป็นต้องใช้อินเตอร์เน๊ตดิฉันแอบยิ้มอยู่ในใจ และได้ออกความคิดเห็นว่า "ซื้อแบบบัตรเติมชั่วดมงดีกว่าเล่นมากก็จ่ายมากเล่นน้อยก็จ่ายน้อย ค่าต่อครั้งละ 3 บาทเอง" พ่อแม่ก็เชื่อค่ะเพราะมีดิฉันคนเดียวที่รู้เรื่องนี้แต่ท่านทั้ง2เลือกเชื่อคนผิดค่ะ ดิฉันรู้แต่ก็รู้ไม่แจ้งและไม่จริงบทเรียนราคาแพงมันก็กลับมาหาดิฉันอีก ดิฉันนั้งอยู่ที่ออฟฟิตโดยไม่ลุกไปไหนเลยเล่นเกมส์บ้าง แชทบ้าง เปิดเว็ปเล่นๆบ้างกว่าจะกลับเข้าบ้านก็เล่นเอา 23.00 น. - 24.00 น.แหละค่ะ พ่อกับแม่ไม่ว่าเพราะยังไงเราก็อยู่ในสายตา แต่สิ้นเดือนสิค๊ะทำเอาทุกคนเกือบเป็นลมเพราะบิลค่าโทรศัพท์ที่แพงหูฉีก ( 78,000 ฿ เป็นค่าโทรศัพที่ไม่น้อยเลยใช่มั๊ยค๊ะ ) ดิฉันเองก็งงว่าออกมาแบบนี้ได้ไง พ่อได้ไปเช็คดูที่องค์การโทรศัพท์ผลก็ออกมาว่า ดิฉันได้เชื่อมต่ออินเตอร์เน๊ตโดยผ่านเลขหมายปลายทางเชื่อมต่อที่จังหวัดที่ใช้รหัสเดียวกับจังหวัดที่ดิฉันอยู่ ซึ่งดิฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ารหัสเบอร์โทรจังหวัด3ตัวหน้าที่ใช้ มีจังหวัดที่ใช้ซ้ำกันอยู่ด้วย ที่บ้านก็ต้องยอมจ่ายแต่โดยดีมันเป็นความรู้เท่าไม่ถึงการของดิฉันจึงทำให้ทุกๆคนต้องเดือดร้อน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ดิฉันถูกคนในบ้านพูดแทงใจดำเป็นประจำ ( มันก็สำควรแล้วจริงมั๊ยค๊ะ ) เวลาผ่านไป1ปีก็ถึงวันที่ดิฉันต้องไปเรียนเป็นน้องใหม่อีกครั้ง ดิฉันได้ทำตัวใหม่ให้ดีขึ้นกว่าเดิมถึงจะโดนซ้ำเติมดิฉันก็ไม่ท้อค่ะ ( แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าดิฉันจะเลิกเล่นเกมส์น๊ะค๊ะ ) ดิฉันได้เล่นเกมส์น้อยลงค่ะรู้จักแบ่งเวลาว่าควรทำอะไรก่อนหลังแต่แล้วดิฉันก็พลาดอีก ซึ่งพลาดครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับเกมส์ดิฉันไม่โทษใครดิฉันโทษตัวดิฉันเองที่เลือกผิด ดิฉันเลือกเรียนเขียนโปรแกรมเพราะมันเป็นอะไรที่เกี่ยวกับCOMดิฉันชอบมากๆ แต่ความชอบส่วนตัวของดิฉันก็ไม่ช่วยดิฉันเลย ดิฉันเรียนไม่รู้เรื่องค่ะเพราะดิฉันจบสังคมมาแต่นี้มันเป็นของสายวิทดิฉันเรียนไม่ไหวค่ะ พอเรียนได้ ปี2 เทอม1 ดิฉันก็ได้เข้าไปคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อขอคำแนะนำดิฉันรู้ตัวดีค่ะว่าต้องถูกรีแน่นอน อาจารย์ก็พูดว่า "รู้ตัวเองก็ดีแล้วดีกว่าจะสียเวลาไปมากกว่านี้ เรื่องพ่อแม่ไม่ต้องคิดมากหลอกนะ พ่อแม่ย้อมให้อภัยลูกเสมอและพร้อมที่จะให้ลูกแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดไป พูดกับท่านให้เข้าใจพูดกันด้วยเหตุผลอาจารย์เชื่อว่าท่านต้องเข้าใจ" ดิฉันเลยทำตามอย่างที่อาจารย์ได้บอกและพ่อกับแม่ก็เข้าใจ ท่านได้ให้ดิฉันดรอปอีกเป็นครั้งที่สอง ส่วนดิฉันระหว่างที่อยู่บ้านก็ช่วยกิจการเหมือนเดิมค่ะแต่ตั้งใจทำอย่างเต็มที่ พอถึงเวลาเปิดสมัครเรียนดิฉันได้เลือกเรียนภาค กศ.ปช เรียนเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ ส่วนวันธรรมดาก็ทำงานค่ะ ( ดิฉันดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นใช่มั๊ยค๊ะ ) พอเลิกงานดิฉันช่วยงานบ้านเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วดิฉันถึงจะมาเล่นComและที่บ้านก็ได้ติดอินเตอร์เน๊ตแบบรายเดือนแล้วค่ะ ซึ่งดิฉันไม่ได้ขอให้ติดเลยแต่อาจเป็นเพราะพ่อแม่ได้เห็นว่าดิฉันทำตัวดีขึ้นท่านเลยให้ในสิ่งที่ดิฉันถนัดและชอบ ดิฉันรู้สึกดีใจลึกๆมันบอกไม่ถูกเลยค่ะไม่คิดว่าท่านจะให้ก็เลยไม่เคยคิดจะขอ "ถ้าเราอยากให้ใครดีกับเรา เราต้องดีกับเข้าก่อน" ดิฉันได้เล่นเกมส์ๆนึงดิฉันอยู่ในอันดับต้นๆของเกมส์นั้นเลยก็ว่าได้ ( แต่ไม่เคยโกงหรือขอของของใครนะค่ะ ) พอใกล้สอบดิฉันก็จะหยุดเล่นไป ช่วงเวลาที่ดิฉันยุ่งอยู่กับการสอบสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อดิฉันกลับมาเล่นคือ เกมส์อัพแพทใหมามาดิฉันมีเงินไม่พอค่ะ เพราะดิฉันเล่นหลายตัวมากๆและรักทุกๆตัวเลยอยากให้มันใช้ของใหม่ๆพร้อมกันหมดและมันก็เป็นความคิดที่ผิดค่ะ ( เป็นครั้งที่ 3 ) ดิฉันคิดว่าจะซื้อเงินMเพื่อที่จะมีเงินพอซื้อของใหม่ๆตอนนี้นเงินMขายMละ 40 ฿ ดิฉันว่ามันสูงไปเพื่อนที่สนิทกันเค้าบอกว่า "เดี๋ยวเราช่วยหาให้นะคงมีถูกกว่านี้อ่ะ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย" ดิฉันก็รอค่ะ ก็ถามเพื่อนๆต่อไปกันไปบ้างว่ามีคนขายถูกบ้างมั๊ยจนมาเจอเพื่อนอีกคนที่สนิทมากเหมือนกัน( ดิฉันมีเพื่อนในเกมส์ที่สนิทจริงๆก็แค่3-4 คนเท่านั้นแหละค่ะถึงดิฉันจะรู้จึกคนเยอะแต่ก็เป็นแค่เพื่อนกันธรรมดา ) ซึ่งเพื่อนสนิทคนที่สองนี้เค้าบอกว่า "เรารู้จักพี่คนที่เค้าขายเงินMนะ ขายแค่Mละ25 เอง" ดิฉันได้ยินดังนั้นความโลภก็ขึ้นหน้าเลย ดิฉันเลยถามว่าจะติดต่อยังไงพอดีจะให้เพื่อนอีกคนไปเอาให้จะโอนตัวต่อตัวเลย แต่เพื่อนคนที่สองก็พูดอีกว่า "ไม่ได้นะพี่เค้าไม่อยากให้ใครู้ถ้าจะเอาเดี๋ยวเราไปเอาให้" ดิฉันก็เข้าใจว่าพี่คนที่ขายเงินMคงกลัวเราแจ้งแบน ดิฉันเลยตัดสินใจบอกให้เพื่อนคนแรกที่ดิฉันจะฝากซื้อให้เค้าโอนเงินไปให้เพื่อนคนที่สองเป็นเงินจำนวน 5,000 ฿ แต่เพื่อนคนแรกที่ให้โอนเงินเค้าก็เลยถามเพื่อความแน่ใจ "ไว้ใจได้เหรอ เราว่าเค้าแปลกๆอยู่นะ เราก็อยู่ กทม. ทำไมเค้าไม่ให้เราไปเอากะตัวคนขายเลยหล่ะง่ายดี" ดิฉันก็เลยบอกเพื่อนคนแรกนี้ไปว่า "ไม่เป็นไรหลอกจ่ะ เพื่อนคนนี้ไว้ใจได้สนิทพอๆกับนายเลยหล่ะ" เพื่อนคนแรกของดิฉันก็เลยยอมโอนเงินไปให้เพื่อนคนที่สอง พอผ่านไป2วัน เพื่อนคนที่สองก็บอกว่าได้เงินแล้วนะ ดิฉันดีใจมากๆแต่ก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องเงินMที่ซื้อมาดิฉันคิดว่าเค้าคงกลัวว่าดิฉันจะถูกแฮ๊กหรือกลัวดิฉันจะใจอ่อนให้เพื่อนๆยืมเงินไปอีก ( ดิฉันให้เพื่อนยืมกี่ครั้งดิฉันก็ไม่เคยได้คืนและไม่คิดจะทวงคืน ) พอผ่านไป 2วันเพื่อนคนที่สองที่เก็บเงินMของดิฉันไว้ก็โทรมาบอกว่าตัวเค้าถูกแฮ๊กของทุกอย่างหายไปหมดรวมทั้งเงินที่ดิฉันซื้อด้วย ดิฉันตกใจมากๆคิดว่าไม่ได้คืนแน่เลย โกรธเพื่อนคนที่สองนี้ด้วยว่าทำไมต้องไปฝากเค้าบอทถ้าไม่ฝากก็คงไม่เป็นแบบนี้ ( ดิฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ทุกๆสิ่งที่เพื่อนคนที่สองพูดมา มันเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ่ ) ดิฉันเลยหมดกำลังใจที่จะเข้าไปเล่นเกมส์นั้นอีก ดิฉันเลยบอกเพื่อนคนที่สองว่าถ้าได้ของคืนเมื่อไหล่แล้วดิฉันถึงจะกลับไปเล่นอีก เวลาผ่านไป1อาทิตย์เพื่อนคนที่สอง(ที่ถูกแฮก)ก็โทรมาบอกว่า "ขอยืมชุดหน่อยได้มั๊ยเราเก็บเวลไม่ได้เลย จะหาของมาใช้หนี้เพื่อนอีกแทนของที่หายไป" เค้าพูดเยอะมากค่ะ ดิฉันก็ใจอ่อนสงสารเพื่อนก็สงสารไหนๆดิฉันก็ไมได้เข้าไปเล่นก็เลยบอก ID เค้าไป ให้เค้าไปโอนของเองผ่านไป 2อาทิตย์เค้าบอกว่า GMเอาของมาคืนแล้วดิฉันดีใจมากๆแต่ติดเรียนเลยบอกว่าฝากไว้ก่อนนะตอนนี้เรียนหนัก เค้าก็บอกว่า "ได้" เวลาก็ผ่านไปอีก3วันดิฉันนึกอยากลองใจเพื่อนคนที่สองนี้ดู ก็เลยโทรไปบอกเค้าว่า "เงินMเหลือเท่าไรเหรอพอดีจะอัพCOMต้องการใช้เงิน พอดีจะได้เอาเงินที่เหลือไปขายเอาเงินจริงมาอัพCOM" เพื่อนคนที่สองเค้าไม่ซื่อก็เลยบอกว่า "ก็ยังเหลืออยู่นะพอดีไปซื้อของมาทำของให้นิดหน่อยหน่ะมาเอาเลยเจอกันที่เดิมนะ ตอนเย็น" พอถึงเวลานัดดิฉันก็เข้าเกมส์ไปเอาเงินตามที่ตกลงกันไว้แต่เจ้ากรรมนายเพื่อนคนที่สองคิดไม่ซื่อเค้าไม่มาค่ะ ดิฉันเริ่มหงุดหงิดลงทุนเปิดCOM ออน 24 ชั่วโมงรอเลยเป็นเวลา 3 วันแต่เพื่อนไม่ซื่อก็ไม่มา ดิฉันรู้ตัวเองทันที่ว่า "เรามันโง่" ดิฉันไม่เข้าใจเลยทำไม เราดีกับเค้าทำไมเค้าไม่ดีกับเราบ้างทำกันได้ไง แล้วอย่างนี้จะเชื่อใจใครได้ เพราะเหตุการณ์นี่ทำให้ดิฉันเลิกเล่นเกมส์นั้นโดนเด็ดขาด แค้นมากๆแต่ก็ไม่รู้จะทำไงได้แต่โทษตัวดิฉันเอง!

หลังจากเหตุการทุกอย่างผ่านไปดิฉันได้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น รู้จักคิดให้รอบคอบ เกมส์ดิฉันยอมรับว่าก็ยังเล่นอยู่ แต่หน้าที่หลักดิฉันรู้ค่ะว่า ดิฉันต้องทำอะไรดิฉันก็ยังทำอย่างเต็มที่แบ่งเวลาให้ถูกต้องรับผิดชอบให้มากขึ้น เหตุการณ์ต่างๆมันสอนดิฉันได้ดีเลยค่ะ ไม่เคยคิดจะลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมาเลย ดิฉันให้มันคอยเตือนใจดิฉันไม่ให้พลาดอีก จนทุกวันนี้ดิฉันก็ประสบความสำเร็จทุกๆด้าน และก็เล่นเกมส์ไปพร้อมๆกัน โดยดิฉันคิดว่า "เราเล่นเกมส์น๊ะ ไม่ใช่ให้เกมส์มาเล่นเรา! " .......

เรื่องนี้ฝากป็นข้อคิดน๊ะค๊ะ บทเรียนราคาแพง! สุดๆของชีวิตดิฉันแล้วค่ะ และไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับคุณๆผู้อ่านด้วยเช่นกัน อย่าลืมนะค่ะ บทเรียนราคาแพง!!!

ไม่ว่าคุณจะทำอะไร
หากพลาดพลั้งไป
คนที่เสียใจไม่ใช่แค่ตัวคุณ!

*************************************************************

บทความของดิฉันอาจยาวไป แต่อยากให้เพื่อนๆอ่านกันทุกคนน๊ะค๊ะ ไม่ว่าดิฉันจะได้ ID หรือไม่ แต่ดิฉันก็ภูมิใจค่ะ ที่ได้เล่าประสบการณ์ให้เพื่อนๆเอาไว้เตือนสติตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ ...


~+~ ขอบคุณน๊ะค๊ะ สำหรับคุณผู้อ่านทุกๆคน ~+~
_________________
ขอให้คุณจงเป็นคนที่อ่อนหวานและน่ารัก
สำหรับทุกบททดสอบของชีวิต . . .
ขอความกล้าและเข้มแข็งจงอยู่ในตัวคุณ
เพื่อทุกเส้นทางชีวิตที่คุณได้เลือกเดิน!!!

[Kishar]

ประทับใจมากครับ

ยินดีต้อนรับสู่ Project 1 ครับผม