เวบบอร์ด GAMEINDY

[joey1125]

@แม่ไม่เคยหลอกให้เราหลงรัก
เพราะเราเต็มใจรักแม่โดยไม่ต้องหลง
@แม่อาจเคยตีให้เราเจ็บ แต่ไม่เคยทำให้เราเจ็บหัวใจ
@แม่ส่งเสียเรา แต่เราต้องส่งเสียแฟน
@แม่ไม่เคยบอกเลิก
@แม่เป็นแบงค์ส่วนตัวที่เวลากู้ไม่เคยคิดดอกเบี้ย และไม่ค่อยทวงคืน
@แม่เห็นเราเดินแก้ผ้าตั้งแต่เล็ก โดยไม่เคยติเรื่องรูปร่าง
@แม่เป็นคนที่เห็นเราดีกว่า แฟนของแม่เสมอ
@ขอหอมแม่ไม่ยากเท่าขอหอมแฟน
@แม่ยอมตัดสะดือตัวเองเพื่อให้เราเกิดมา
@แม่สอนให้เราพูดได้ เพื่อจะไปบอกรักแฟนตอนเราโต
@แม่ยอมเป็นยัยอ้วนลงพุงตั้ง 9 เดือน เพื่อให้เราอาศัยอยู่ข้างใน
@และในประเทศนี้ไม่มี "วันแฟนแห่งชาติ" เหมือนวันแม่ใช่มั้ย
------------------------------------------------------------------
อ่านแล้วคุณอยากบอกกับแม่ว่า.......อะไรดี

ถ้าบกพร่องประการใดต้องขออภัยนะโอกาสนี้ด้วย (ไอดียังเหลือมั้ยครับอยากได้)
_________________
หัวใจบางทีสับสนแต่ไม่เคยทิ้งใครบางคนให้ร่วงหล่น...ไปจากหัวใจ

[joey1125]

"บทความวันแม่ "แด่เธอผู้เป็นที่รัก"

เนื้อความ – แด่เธอผู้เป็นที่รัก


เพื่อนๆ อาจยังไม่ทราบว่าในหนังสือกินเนสบุ๊คนั้น ประเทศไทยของเขามีสิ่งที่ได้รับการบันทึกไว้อย่างนี้เป็นจำนวนไม่น้อยทีเดียว ...แต่มีบางสิ่งที่บันทึกในความทรงจำของฉันที่ยิ่งไหญ่ที่สุด จากวันนี้...และต่อๆไป
ในห้วงความทรงจำของฉัน.....ถ้าเธอยังอยู่ แม้สุดขอบฟ้าก็จะตามหา แต่ในความเป็นจริง ภายใต้ท้องฟ้านี้ไม่มีเธออีกแล้ว มองผ่านกระจกบานใหญ่ในช่วงราตรี ชีวิตยามค่ำคืนเคลื่อนไหวจอแจ แสงไฟเล็กๆ เบื้องล่างนั่นคือแต่ละชีวิตที่กำลังดำเนินไป ตามแต่ละเส้นทางของความใฝ่ฝันของผู้คนที่ยังอยู่ ภายไต้ท้องฟ้าที่เธอได้จากไป ในค่ำคืนนี้ แล้วความฝันของฉันล่ะ ?..... รอยยิ้มที่สวยงามและดูแสนเศร้าของเธอผู้เป็นสุดที่รักของฉัน มือที่ผ่ายผอมและหยาบกร้านที่กุมมือของฉันไว้สั่นเล็กน้อย คำพูดที่หลุดออกมาอย่างยากเย็น แต่ฉันคงไม่มีวันลืมเลือนเลยสักนิด.. ภาพของเธอที่ฉันชินตาอยู่เสมอ คือภาพผู้หญิงในชุดคนไข้ของโรงพยาบาล กับสายระโยงระยางทั้งหลายที่คอยพยุงร่างที่ล้าเต็มทนของเธอ ให้ยังอยู่ได้ สายตาของเธอมักจะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันไม่อาจรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอเห็นคืออดีตหรืออนาคตของตัวเธอหรือของไคร แต่มันก็ทำให้เธอต้องสะอื้นออกมาเบาๆ อยู่นั่นเอง ฉันมักจะได้ยินเสียงเธอเช่นนั้นเธอและรู้สึกได้อยู่เสมอ... มันยากที่จะไม่ร้องไห้โศกเศร้าตาม แต่ในเมื่อฉันก็รู้ดีว่าโอกาสที่เธอจะรอดมันน้อยเหลือเกิน เธอเป็นมะเร็งปอดขั้นสุดท้ายแล้ว เป็นมะเร็งปอดทั้งๆ ที่ไม่เคยสูบบุหรี่ แต่เกิดจากการทำงานตรากตรำเดินขายของ บนท้องถนนไฟเขียวไฟแดงที่เต็มไปด้วยควันพิษรถยนต์และแดดจากดวงอาทิตย์ที่แสนร้อนแรง คำวินิจฉัยของแพทย์คือ เธอได้รับพิษจากควันยานยนต์มากจนอันตรายถึงแก่ชีวิต.... ........จนวันเวลาสุดท้ายของเธอที่จะยังคงอยู่คู่กับฉันก็มาถึง....
...ดวงตะวันในใจของฉัน ที่ได้คอยฉายแสงสว่าง คอยไห้ความอบอุ่นความกล้าหาญ ไห้ชีวิตไหม่ของฉัน มันจะริบหรี่ๆ ค่อยๆเคลื่อนดับ... จนสุดท้ายแสงสุดท้ายของเธอที่เป็นดั่งตะวัน จะมอดดับสนิทลง................ จนมันไม่มีทางที่จะขึ้นกลับมาฉายแสงไหม่เหมือนเคย... จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังไม่รู้ว่าอะไรที่พรากเธอไปจากฉัน รู้แต่ว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรมเอาซะเลย เธอผู้แสนดี เธอผู้แสนงดงาม เธอผู้เข้มแข็งและอ่อนโยนกว่าใคร ในชีวิตของฉัน ทำไมต้องมาจากไปอย่างทรมานด้วย ทำไม...... มองไปทางไหนก็เคยมีแต่เธอ สถานที่ที่ฉันและเธอ...อยู่เคียงข้างกันเสมอ ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเวลาของเรามันจะสั้นขนาดนี้ ยังมีอะไรอีกมากมายที่อยากจะทำให้เธอมีความสุข ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยากจะเล่าให้ฟัง มีอะไรมากมายหลายอย่างที่ฉันอยากไห้เธอได้เห็นด้วยตาที่ดูเศร้าๆของเธอ... แต่ตอนนี้คงไม่ได้แล้วสินะ เธอคงไม่อาจจะได้ยินอะไรอีกแล้ว พวกผู้ใหญ่ชอบบอกว่าเธอไปอยู่สถานที่สุขแสนสบายแล้วที่บนฟ้าไกลๆ โน่น แต่ฉันว่ามันไม่จริงสักหน่อย มองครั้งใดก็เห็นแต่ความว่างเปล่าในช่องว่างของหมู่ดาว.......เท่านั้น ที่ว่า เวลาจะช่วยรักษาทุกอย่าง นี่น่ะก็คงจะจริงล่ะมั้ง เพราะอย่างน้อยในตอนนี้ ฉันก็ยังอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ได้ที่สูญเสียคนฉันที่รักที่สุดไปแล้ว ฉันยังคงอยู่แม้จะไม่มีคนที่รักฉันและฉันก็รักเขามากที่สุดเช่นกัน อีกต่อไป...แล้ว .....มันช่างแสนยาวนานเหลือเกินกับเวลาที่ผ่านไปโดยไม่มีเธอ รู้ไหม…มันน่ากลัวมากเลยนะ ที่วันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาแล้วก็ตระหนักว่า ฉันจำเสียงของเธอไม่ได้แล้ว ฉันไม่อาจจะจำภาพที่เธอยิ้มไห้ฉันเป็นครั้งสุดท้าย .....ความรู้สึกที่ฉันคงมีกับเธออยู่เสมอ...ได้ลบเลือนไปจากใจและความทรงจำ จุดสิ้นสุดอยู่ที่ไหนหนอ.... แล้วฉันพอจะหวังให้เราพบกันอีกสักครั้งได้ไหม
ถ้าในชาติภพหน้ามีอยู่จริง และถ้าไม่เลยจนเกินไปนักสำหรับเธอที่ฉันคิดว่าเธออาจจะรอฉันอยู่ ในวันครั้งหน้าสักวันนึงเราก็อาจจะได้พบกันใช่ไหม ถ้าเธอรู้เข้า เธออาจจะเอื้อมมือที่ผอมบางเขกหัวฉันแล้วว่าพูดอะไรเพ้อเจ้ออยู่เหมือนเคยนะ ... แต่ขอให้ฉันได้หวังเถอะ มันเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของฉัน ...ที่มันแสนจะมีค่า บางทีมองคนเขาคุยกันกะหนุงกะหนิงประสาแม่ลูก ก็อดอิจฉาไม่ได้สักที แต่อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันไม่เคยคิดอยากจะเป็นแบบเขาเลยสักครั้งเดียว เพราะเธอเท่านั้นที่ฉันจะเรียกว่า “แม่” ไม่มีใครจะมาแทนที่เธอนับจากนี้ และ ตลอดไป.... สิ่งที่เธอเคยสอนไว้ ฉันจำได้อยู่เสมอ และจะทำให้ได้อย่างที่ไม่ให้เธอต้องอายใคร ถึงมันจะยากอยู่บ้าง แต่อย่างหนึ่งที่เธอมั่นใจได้เลยคือฉันจะเข้มแข็ง ฉันจะไม่หวั่นไหว ฉันจะไม่ยอมแพ้ .......เพราะฉันได้ผ่านความเจ็บปวดที่สุดมาแล้ว ขอฝากความรักความคิดถึงทั้งหมดไปกับแสงกะพริบของดาวดวงน้อยๆ ที่ส่องแพรวพราวนภาอยู่แสนไกล ที่ฉันยังเชื่อ เผื่อว่าเธออาจจะยังอยู่ที่ไหนสักแห่งในอีกฟากหนึ่งของเวิ้งฟ้าในความมืด...แห่งนี้ ความฝันของฉัน ก็คืออยากเป็นอย่างที่เธอเป็น.... รู้อยู่ใช่ไหมคะว่า รักและคิดถึง "คุณแม่" ตลอดไป................. ...อยู่ภายใต้แสงดาว...ที่ส่องแพรวพรานภาอยู่ไกลแสนไกล... ..หลับตายังฝันใจยังจดจำ...เพราะเธอยังอยู่เคียงใจฉัน ....เปรียบดั่งเช่นสายลมที่ผ่านที่กระทบกายและใจหนาวสั่น ห่างไกลยังรักอยู่....โปรดจงได้รู้...ว่าความคิดถึง ส่งผ่านมายังฟ้าไกลไห้เธอเข้าใจ..แม้ตะวันยังลับลาไกลดับไป ...นานเท่าไหร่อยู่ในใจฉัน...ว่าความคิดถึงของใจ... หมู่ดาวมากมายร่วมเป็นพยานแห่งรัก...ข่มตาหลับแล้วใจยังรุมเร้า. ........ว่าคิดถึงเธอ......... ว่าความคิดถึง.......ส่งผ่านมายังฟ้าไกลไห้เธอเข้าใจ .....แม้ตะวันจะลับลาไกลดับไป นานเท่าไหร่อยู่ในใจฉัน ว่าความคิดถึงของใจ....หมู่ดาวมากมายร่วมเป็นพยานแห่งรัก ...ข่มตาหลับแล้วใจยังรุมเร้า ...........ว่าคิดถึงเธอ
_________________
หัวใจบางทีสับสนแต่ไม่เคยทิ้งใครบางคนให้ร่วงหล่น...ไปจากหัวใจ

[joey1125]

ยามที่แม่สั่งสอนพร่ำวอนลูก....เรื่องผิดถูกลูกก็ว่าแม่จู้จี้
ต่อเมื่อลูกเติบใหญ่จึงได้ดี......เพราะคำที่แม่พูดไว้ไม่ผิดคำ
เมื่อยังเด็กลูกไม่เห็นคุณค่าแม่....เป็นบาปแท้ที่ลูกเถียงแม่เช้าค่ำ
ลูกกระทำความผิดนี้ประจำ.....ขอกล่าวคำขอโทษโปรดอภัย

ยามที่ลูกประสบกับความทุกข์...หันไปที่ใดไม่มีคนเข้าใจ
แต่ก็ยังมีไอแห่งความอบอุ่น...จากบุคคลคนหนึ่งเสมอมา
บุคคลท่านนั้นก็คือแม่.....แม่ผู้เข้าใจในตัวลูก
ทำให้ลูกคนนี้มีกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไป....ในโลก

เมื่อรู้ว่าตัวเธอนั้นตั้งท้อง......เฝ้าประคองด้วยใจที่มุ่งหวัง
สิ่งที่ชอบเผ็ดร้อนเธอระวัง......เพื่อปกกันลูกน้อยจะกระเทือน
...แม้ไม่รู้ว่าจะชายหรือหญิง.....เธอประวิงเฝ้านับครบวันเคลื่อน
แม้จะเจ็บจะกลัวตัดทั้งปวง.....เธอปลื้มทรวง.....เสียงแว้..แรกเริ่มดัง

เริ่มตั้งไข่...ใจพองประคองลูก....ความพันผูกแนบแน่นสุดขานไข
เริ่มหัดเดินหัดพูดแม่สุขใจ...ก้าวแรกได้ให้ลูก..ด้วยผูกพัน
...แม่เป็นครูคนแรกของชีวิต....ชี้ถูกผิดให้ลูกรู้ด้วยความฝัน
เติบโตใหญ่รวยจนไม่สำคัญ....ขอลูกฉันเป็นคนดีของสังคม

มาวันนี้แม่เริ่มแก่..ชะแรล้า แม่มองหาลูกทุกคน...อยู่ที่ไหน
จากอกแม่..ลืมแม่ไม่หวงใย.....ถึงเศร้าใจ...แต่แม่ไม่โกรธเคือง
...ถ้าใครยังมีแม่ขอเชิญเถิด.....กราบเท้าเทิดบาทแม่ประเสริฐเหลือ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว....แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่าย...กตเว..ทิตาคุณ

รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน…......…หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา
ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา................อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย........แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น
แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน…….........แม่ยลยินลูกน้อยดั่งกลอยใจ

อันคุณแม่นั้นรัก.......ในบุตร
ช่างโปร่งใสบริสุทธิ์.....ทราบได้
มหาสมุทรลึกสุด.......นั้นหยั่ง ได้นา
แต่รักของแม่ไซร้.......ลึกล้ำสุดหยั่งถึง

คุณแม่เคยพูดไว้............นานวัน
การคบเพื่อนสนิทกัน.....เลือกได้
คบเพื่อนดีจะสุขสันต์.........พบสุข จริงแฮ
คบเพื่อนชั่วแม่เตือนไว้....หลีกลี้ให้ไกล

เหนือโลกหล้าหาใครเท่าแม่เรานี้
เหนือปฐพีที่ฉันพึงอาศัย
มหาสมุทรสุดแสน ณ แดนไตร
แม่ยิ่งใหญ่เหนือฟ้าพนาลี
แม้นอัปสรสวรรค์งามสุดแสน
แต่ก็แม้นน้อยกว่าแม่ฉันนี้
หรือทว่าป่ากว้างให้อากาศดี
แต่แม่นี้ให้ชีวีและเมตตา
ลูกดีได้แม่ดีใจกว่าทุกสิ่ง
ลูกเลวยิ่งแม่ไม่สุขทุกอุรา
ดีเหมือนแม่สักครึ่งหนึ่งพึงใจหนา
ลูกสัญญาเป็นคนดีมีวินัย

โอ้ร่มไทรใบหนาว่าสดชื่น
แสนร่มรื่นเย็นใจให้ร้อนหาย
มีเถาวัลย์พันคู่อยู่มากมาย
เราเย็นกายเย็นใจไต้ร่มมัน

ร่มแม่เย็นกว่าร่มไทรในขั้นต้น
ท่านบรรดลทุกอย่างและสร้างสรรค์
ลูกป่วยกายแม่ป่วยใจไปตามกัน
แสนสุขสรรค์แม่นั้นช่วยบรรเทา

แม่ที่หนึ่งเมตตามากำเนิด
แม่สองเลิศล้ำวิชามาประสาน
น้ำใดใดใต้ฟ้าสุธาธาร
ไม่เปรียบปานน้ำใจแม่แน่นอนเอย

หทัยของแม่ ดีแท้ยิ่งนัก
พวกเราจึงรัก ภักดีต่อแม่
มะลิสีขาว แพรวพราวจริงแท้
ขอมอบให้แด่ คุณแม่คนดี

จะกล่าวถึงพระคุณของแม่นี้ แม่ที่มีความรักอันยิ่งใหญ่
อยากให้ลูกนั้นรู้ถึงความใน ดวงหทัยของแม่มีแต่เรา
ลูกทั้งหลายจงฟังคำสั่งสอน ให้ว่านอนสอนง่ายไม่อายเขา
ถึงเป็นลูกคนจนเหมือนอย่างเรา จงคิดเอาให้ได้เถิดประเสริฐเอง
แม่จ๋าฟังลูกก่อนจะได้ไหม ลูกเสียใจที่ทำแม่ผิดหวัง
ต่อไปจะตั้งใจให้จริงจัง ลืมความหลังเจ็บช้ำตรำหัวใจ
จากนี้ไปจะฟังแต่คำแม่ ที่เที่ยงแท้แน่จริงกว่างสิ่งไหน
จะเป็นลูกที่ดีจะมีชัย สัญญาไว้กับแม่แน่แท้เอย

โลกยอมรับความรักอันสูงส่ง
ที่มั่นคงพันผูกลูกและแม่
เป็นความรักที่จริงใจในดวงแด
มีกระแสซาบซึ้งส่งถึงกัน

... ในเพศหญิงสิ่งนี้มีมากล้น
จับกมลทุกสิ่งเป็นมิ่งขวัญ
ไม่ว่าฐานะใดในใจนั้น
มีเท่าทันในด้านงานมารดา

...โอ้ละเห่ขวัญอ่อนนอนเสียนะ
แม่คอยจะกล่อมขวัญนะหนูจ๋า
หลับเถิดหลับให้สบายนะแก้วตา
สองแขนแม่โอบมาพาคุ้มภัย

...ในอ้อมกอดสอดแนบแอบอกอุ่น
รักละมุนลูกยาเฝ้าปราศรัย
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงลูกเพียงใด
สำนึกได้ในพระคุณคุ้นเคยดี

... เมื่อลูกป่วยด้วยโรคใดใจแทบขาด
แม้อนาถทรัพย์จ่ายหมายเจ้านี้
ได้รอดปลอดภัยสบายดี
คุณแม่มียิ่งใหญ่ใดเทียมทัน

... ในวันแม่ปีนี้ขอมีส่วน
มาทบทวนบุญคุณหนุนเนื่องนั่น
ถึงวันนี้ยังพันผูกลูกเช่นกัน
ขอคุณแม่นั้นจงมีสุขขีเทอญ
_________________
หัวใจบางทีสับสนแต่ไม่เคยทิ้งใครบางคนให้ร่วงหล่น...ไปจากหัวใจ

[joey1125]

มีความรู้สึกยังไงตอบกลับได้นะครับ แล้วยังไงโปรดพิจารณา ไอดีซัก 1 ไอดี จะเป็นความกรุณาอย่างสูง ขอคุณคับ falcon_joey@hotmail.com (ถ้าพี่ๆไม่รู้เมลผมนะอันนี้นะครับ)
_________________
หัวใจบางทีสับสนแต่ไม่เคยทิ้งใครบางคนให้ร่วงหล่น...ไปจากหัวใจ