อ้างจาก: SeSSiE ที่ 05-09-2008, 10:00:47
แต่ก่อนเคยคิดว่า เราทนสภาพความกดดันได้ระดับนึง
เด่วนี้ทำไมนะ ไม่ค่อยอยากให้ใครมาอยู่อารายกะชีวิตช้านเรย
(นี่ขนาดเป็นคนในครอบครัวนะเป็นเพราะอะไรไม่รู้ที่รู้สึกอย่างงั้น -*-)
ขอบคุณนุ๊ก อิฐ และทุกคน ที่เป็นกำลังใจ
มันคงเป็นช่วงเวลานึงมั้ง ที่รู้สึกแบบนี้ อยากไปไกลๆจากผู้คน อารายประมาณนั้น
เบื่อกับอารายหลายๆอย่าง สภาวะจิตตกมันเป็นแบบนี้นี่เอง เฮ้อ..
การมองโลกให้แง่ดีของเรา มันหายไปไหนหมดนะ
กำลังใจที่คอยพูดให้ตัวเองเข้มแข็ง ตอนนี้มันไปอยู่ที่ไหน TwT
ว่าแระก็บ่นๆมากๆ เด่วจาทำให้ครอบครัวฟรีดอมและคนอื่นๆ จิตตกไปตามๆกัน
เอาล่ะยิ้มไว้.. ไปเที่ยวไกลๆดีก่า
คิดถึงเสมอ ถึงความคิดถึงจะไปไม่ถึง แต่ถึงยังงัยก็ยังจะคิดให้ถึง เพราะว่าคิดถึง
คิดว่าเป็นกำลังใจจากเพื่อนคนนึงละกัน
ชีวิตคนเรามันก้อเท่านี้แหละ ยืนหยัดอยู่ได้ด้วยความหวัง
ถ้าไม่ท้อ ซักวัน ความหวังต้องบังเกิด สู้ๆ
