ตอนที่3
ทานูกิ.โจมตีหนัก
[/size]
หลังจากที่ชายหนุ่มผมสีเงินที่ใส่ชุดคล้ายนักบวชนัยน์ตาสีฟ้าที่มีนามว่าจิล หรืออีกชื่อหนึ่งนั่นคือ จิล ราณู เป็นสมาชิกของกลุ่มชนสีขาวที่
กระจายอยู่ทั่วโลกในตอนนี้ และในตอนนี้เองเค้า จิล ได้รับภารกิจให้ไปกำจัดปีศาจที่โรงเรียนซนเดะเระประเทศญี่ปุ่น
สถานการณ์ในตอนนี้
“แกเป็นตัวอะไรกันแน่” จิลเอ่ยปากพูดขึ้นหลังจากเห็นร่างลึกลับที่ปรากฏขึ้นจากกองไฟที่ลุกโชน ไม่ทันไรร่างนั้นก็พุ่งเข้าไปที่บ่อน้ำที่อยู่ใกล้ๆกับ
ต้นไม้ใหญ่ พร้อมกับเอ่ยปากอย่างกลัวเป็นกลัวตาย “น้ำ น้ำ น้ำน้ำ”
เสียงดัง
สืออออออออออออ!
เมื่อความร้อนกระทบกับความเย็นก็ทำให้เกิดควันออกมา
“ชิ!” จิลพูดอย่างไม่สบอารมณ์อีกครั้งเมื่อเจ้าปีศาจประหลาดนั่นจมลงไปในน้ำพร้อมกับที่มีควันออกมา
“แกเป็นใครกันแน่ไอ้ปีศาจประหลาด” เขาเอ่ยปากถามอีกครั้ง
และแล้วก็มีเสียงออกมาจากบ่อน้ำ “หึหึ ข้านะเหรอ” หลังสิ้นเสียงเจ้าปีศาจประหลาดนั่นก็กระโดดออกมาแล้วเอ่ยปากต่อ
“ข้าคือ ปีศาจพันหน้า ทานูกิ ยังไงเล่า หะห๊า” ลักษณะของมันลำตัวสีน้ำตาลคล้ายแรคคูนแต่มีหางใหญ่กว่ามากแล้วมันก็ยืนสองขาเหมือนมนุษย์ได้
ด้วย
เมื่อเจ้าปีศาจทานูกิพูดจบขามันก็ลงถึงพื้นอย่างสวยงามราวกับนักกีฬายิมนาสติก
“เห้ย!แกเป็นปีศาจหรือนักยิมนาสติกหว่ะ” จิลถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นเจ้าทานูกิกระโดดไกลจากบ่อน้ำมาถึงหน้าสนาม
“ก็ข้านะคือปีศาจพันหน้านะสิที่ได้รับฉายาว่าปีศาจทานูกิ”มันพูดโอ้อวดตัวแบบสุดริด
“อ่อ..ไอ้ปีศาจที่เอาผ้าก็อตพันหน้านะเหรอ” ดูเหมือนว่าจิลจะเข้าใจอะไรผิดไปแล้ว
“เห้ยไม่ใช่โว้ย!!!!แต่ช่างเหอะยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดีหะห๊า” มันพูดจบก็วิ่งเข้าใส่จิลโดยทันทีจิลจึงเสียหลักกระเด็นไปติดกับกำแพงโรงเรียนจนเป็นรู
“ไม่เบานิแกนะ” จิลพูดขึ้นเมื่อตัวเองติดกับกำแพงพร้อมกับดึงแขนออกมาจากกำแพงแล้วมองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาปืนกระบอกสีขาวอยู่ ส่วน
กระบอกสีดำในตอนนี้อยู่ที่มือขวา
“แกกำลังหานี่อยู่ ชิมิ!!” เจ้าปีศาจตนหนึ่งพูดขึ้น แล้วจุดสนใจของจิลก็ไปอยู่ที่มัน แล้วจิลก็เห็นปืนกระบอกสีขาวที่มีหางสีน้ำตาลแปลกๆ
“หะนั่นมัน......ปืนบ้าไรมีหางหลอกฉันนะชาติหน้า คึหึหึ” จิลเอ่ยปากพูดอย่างสมเพช
แล้วปืนกระบอกสีขาวที่มีหางก็มีควันออกมาแล้วร่างของเจ้าทานูกิก็ปรากฏ
“แกนี่ก็ไม่เลวแหะดูก็รู้ว่าข้าเป็นตัวปลอม” เจ้าปีศาจทานุกิเอ่ยปากชมจิล
“ก็ดูสิแกนะมีหางเด่นสุดเลยดูก็รู้แล้ว เจ้าโง่” เขาพูดสมเพชเจ้าทานูกิอีกครั้ง
“งั้นแกก็ตายซะ” เจ้าปีศาจทานูกิวิ่งไปหาจิลอีกครั้งแต่คราวนี้มัน..มันกลายเป็นดาบที่นักรบสมัยก่อนใช้กันมันใหญ่มากด้ามจับมันเป็นสีทอง ส่วนปลาย
ดาบมันเป็นดาบโค้ง พร้อมที่จะแทงหน้าอกของจิลอยู่แล้ว
ฉึกกกก!
เสียงดาบโค้งกระทบกับผิวหนังของจิลกลางหน้าอก
“เป็นไงเล้าเจ้ามนุษย์”มันพูดอีกครั้งก่อนที่จิลจะส่งเสียงดังลั่น
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!
เลือดเริ่มไหลจากหน้าอกของจิล และเจ้าทานูกินั่นก็กลับไปเป็นร่างเดิมอีกครั้งพร้อมเอ่ยปากอีกครั้ง
“เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร ข้าคือผู้ได้รับพรจากจ้าวยมโลกที่ต้องการจะกำจัดพวกเจ้ายังไงละมนุษย์เอ่ย”
“งั้นเหรอส่วนฉันก็ได้รับพรจากพระเจ้าเหมือนกัน เอือก”จิลพยายามพูดอีกครั้งก่อนจะอาเจียนมาเป็นโลหิตสีแดงสด
‘งั้นก็มีทางเดียวแล้วสินะ ต้องใช้ไอนั่นแล้วแต่ปืนกระบอกนั้นไม่อยู่’ จิลคิดในใจแล้วเอาปืนจากมือขวามาโยนให้มือซ้ายแล้วเอาปืนจ่อหัว
“นั่นแกจะทำอะไรนะ” ทานูกิเอ่ยปากถามจิล
“ก็จะเสีย...” จิลพูดไม่ค่อยได้แล้วในตอนนี้เพราะเขาเสียเลือดไปมากแล้ว
“จิล พบผู้รอดชีวิตแล้วอยู่ในโรงเรียนอยู่ชั้น5” เสียงจากหูฟังดังอีกครั้ง
“จริงเหรอ” จิลถามอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง
“ใช่ แล้วนายเป็นอะไรรึเปล่าจิลเสียงนายไม่ค่อยดีเลย” เสียงวิทยุยังคงดังอีกเรื่อย แต่ไม่ทันไรจิลก็ตัดสายแล้วมองซ้ายมองขวาอีกครั้งแล้วเค้าก็เจอ
ปืนกระบอกสีขาวที่ตั้งอยู่ใกล้ต้นไม้ในตอนนี้ดูเหมือนพลังของปืนจะหมดลงแล้วเพราะปืนที่จริงเป็นสีใสแต่ตอนนี้กลายเป็นสีขาวเหมือนเดิม แต่ติดอยู่ที่
ระยะห่างจากเค้าประมาณ200เมตร
เค้าจึงต้องพยายามไปที่นั่นแต่ติดอยู่ตัวของเค้าติดอยู่ที่กำแพง ในตอนนี้เขารวบรวมแรงสุดท้ายให้ร่างกายของเขาออกจากกำแพงนี้ให้ได้
‘ขอร้องละให้ฉันได้ส่งปืนนี้ด้วยเถิดเพื่อชีวิตของคนอีกมาดังนั้น ’ และเมื่อเขาลองอ้อนวอนดูร่างกายของเขาก็หลุดจากกำแพงนั้นทันทีเพียงแต่ต้องเสีย
แขนข้างขวาไป....
