เหลืออีก109 แล้ว มีใครจาช่วยออนมั้ยงิงิ
ถึงตัวข้าติดคุกทุกข์ใจนัก แต่ใจรักพวกพ้องไม่ห่างหาย
ด้วยเป็นห่วงคิดถึงไม่เสื่อมคลาย ออกมาได้กรุจะไปค่าล้างมรึง
ในคุกนั้นมืดมิดสิ้นไร้แสง แต่แอบแฝงความเงียบเรียบสงบ
รอเวลาหมุนไปให้มันครบ จากสยบจะออกมาผงาดกาย
แม้ต้องนั่งต้องนอนอยู่ในคุก ต้องทนทุกข์ทรมานสุดแสนเข็ญ
ต้องเปิดคอมออนตลอดเช้าจรดเย็น ต้องกลายเป็นนักโทษในเรือนจำ
แต่อย่างไรใจข้านั้นยังสู้ เพื่อกลับสู่หนทางที่ถูกกั้น
ถึงเวลาจะออกไปอยู่ด้วยกัน และวันนั้นจะเป็นวันของเรา
คำเตือนอ่านแล้วห้ามน้ำตาไหล - -
