I ตั ว แ ร ก ม อ บ หั้ ย ด้ ว ย รั ก
L o v e ป ร ะ จั ก รั ก แ ท้ ม่ า ย แ ป ร ผั น
U ตั ว ท้ า ย ม อ บ หั้ ย ชั่ ว นิ รั น
I l o v e U ร ว ม กั น ชั้ น รั ก เ ท อ
เรียนในสไตของผม
สอนเหลือกูเกลียด
สอนละเอียดกูงง
บอกตรงๆกูขี้เกียจเรียน
เรียนไปก็ไร้ค่า
ตายห่าก็ลืมหมด
สอบได้เป็นเรื่องตลก
สอบตกเป็นเรื่อธรรมชาติ
การบ้านคือยาพิษ
เสาร์อาทิตย์คือสวรรค์
วันจันคือนรก
สมุดพกคือวันตาย
ใดใดในโลกอนิจจัง
ไม่อ่านยังสอบได้
กูอ่านแล้วไซร้สอบตก
เพราะฉะนั้นไซร้อย่าอ่านแม้งเลย
วิทยานั้นแสนยาก เรียนลำบากต้องอ่านเขียน
หนังสือตำราเรียน เห็นแล้วเอียนเพียรไม่ลง
สังคมยิ่งแล้วใหญ่ ลำบากใจให้นั่งปลง
คณิตคิดตรงๆ การบ้านส่งไม่เคยทัน
ภาษาเข้าขั้นแย่ นั่งท้อแท้อยู่ทุกวัน
เกรดสี่เป็นแค่ฝัน เกรดหนึ่งนั้นยังพอทน
อ่านไว้นะเผื่อครูไม่โกดจาได้โดทั้งโรงเรียน
