..28..
ณ เวลาตี3"ครากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฟี้.....!!!"เสียงนอนกรนของฟาเซียดังขึน และดูเหมือนจะดังกว่าเดิมซะด้วย ทำเอาคนข้างๆเช่นวาเนซซี่ โลวาน่า และ เฟริน่า ต่างนอนไม่หลับตามๆกัน
"อุตส่าห์คิดว่าเจอบังกะโลร้างๆแถวนี้แล้วจะนอนสบายๆซะอีกT_T" เฟริน่าบ่นอิดออดขึ้นคนแรก
"โอยยย มีอะไรจะอุดปากยัยนี่ได้มั้ย(วะ)" โลวาน่าสบถ พลางกระเด้งตัวขึ้นในสภาพขอบตาเริ่มเป็นหมีแพนด้า
เฟริน่าลุกขึ้นบ้าง และค่อยๆถอดผ้าคาดตาตอนนอนออก ซึ่งสภพาตาก็เป็นเช่นเดียวกับโลวาน่า
"ต้องหาวิธีอุดปากยัยนี่- -" วาเนวซี่เริ่มครุ่นคิด พร้อมเรียกภูติรับใช้ตนออกมา
"แก ไปอุดปากมันซิ" น้ำเสียงของเธอดูเยือกเย็นมาก=_=
"หา! อะไรนะ ไม่เอาหรอกค...!" ไม่ทันที่ยัยภูติจะกล่าวจบ มันก้ถูกเจ้านายของมันคว้า(?)ตัวยัดใส่ปากฟาเซียอย่างทุรนทุราย
"อู้อี้ อู้อี้...!" ฟาเซียขยับปากอุบอิบประมานว่าเหมือนมีอะไรติดอยู่ในปาก
ถุดดดดด!!!วิญญาณภูติได้เด้งตัวออกจากปากฟาเซียอย่างรวดเร็ว จนไปเข้าปากโลวาน่าแทน
"อี๊ดดดดดดดดดด เอาอันออกอายยยยยยย!!!" โลวาน่ากรีดร้องในสภาพที่วิญญาณอุดปาก
"เธอบอกว่าให้ช่วยอ่ะ- -" เฟริน่าอาสาเป็นล่ามแปลให้โดยมิได้นัดหมาย
"กลับไป อีภูติยัดปาก!(ตั้งชื่อใหม่ซะงั้น)" สิ้นคำสั่งของวาเนซซี่ ยัยภูติรับใช้ก็ถูกดูดกลับเข้าไปที่ต่างหูของวาเนวซี่ทันที
"วันหลังอย่าเล่นยังงี้อีกรู้มั้ย!" โลวาน่าเริ่มโวยวายขึ้น
"ใจเย็นโลวาน่า= =" เฟริน่าปรามไว้ก่อนที่จะมีศึกนองเลือดกัน
"เอาเหอะ ชั้นขอโทษ แต่ตอนนี้เราต้องมาหาวิธีอุดปากยัยนี่ก่อน" วาเนซซี่กล่าวพลางชี้ไปที่ฟาเซียที่กรนไม่หยุดไม่หย่อน
"เอางี้" เฟริน่าที่ฉุกไอเดียได้ เอารองเท้าแตะ (ย้ำว่ารองเท้า) ตบเข้าที่หน้าฟาเซียก่อนที่จะเอายัดปากทันที
"เห้ย ท่าจะได้ผล*0* " วาเนซซี่ร้องขึ้นอย่างดีใจ
"อู้อี้ๆ..." เสียงครางเหมือนคนโดนอะไรอุดปากของฟาเซียดังขึ้น ทันใดนั้น....
"โกเลม! ช่วยชั้นหน่อยซี่~~~~ ผลไม้อุดปากชั้นอ่า เอาออกหน่อยยยยยย"
เมื่อสิ้นเสียงของเธอก็...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงประสานของ3สาวดังขึ้น พร้อมกับโกเลมขนาดยักษ์ที่ปรากฏข้างนอกห้อง แล้วกำลังจะยื่นมือเข้ามาในห้อง
เสียงพังทลายของกำแพงห้องดังขึ้น พลางมือขนาดยักาของโกเลมที่ยื่นเข้ามาจับตัวเฟริน่าดัง หมับ!
"กรี๊ดดดดด ช่วยชั้นด้วยยยยยยยยยยยยยยT[]T" เฟริน่ากรีดร้องอย่างสุดชีวิต ในสภาพที่อยู่ในมือหินของโกเลม ที่กำลังจะบี้เธอให้ตาย
"คอยก่อนนะ ชั้นจะไปช่...!" ยังไม่ทันที่2สาวที่เหลือจะพูดจบ เจ้าโกเลมก็ปาเฟริน่าออกไปดังฟิ้ว....
พร้อมกับเสียงกรีดร้องอย่างดังของเฟริน่าตามมาติดๆ...
ฟิ้ววววววววว ตูมมมมม!!!!!ในชั่วเสี้ยววินาที ร่างของเฟริน่าได้บินกลับมาทลายกำแพงห้องอีกด้านพลางเอาหน้าลงไถพื้นจนหยุดในสภาพตายซากอยู่ตรงนั้น...
( - -) (- - ) <<< วาเนซซี่กับโลวาน่าหันมาจ้องหน้ากันแล้วหันไปดูซากของเฟริน่าเป็นเชิงว่า "อีนี่มันตายรึยังวะ?"
โกเลมยักษ์ที่รู้ตัวว่าเสร็จภารกิจ(?)แล้ว จึงสลายหายกลับไป ทิ้งไว้แค่เพียงซากรูห้องที่โบร๋ไม่มีชิ้นดี...
ผ่านไปอีก1ช.ม. เวลา ตี4 "โอย... ทำไงดีฟระ ยัยฟาเซียมันยังไม่หยุดกรนเลยยยยย" เฟริน่าที่รู้สึกตัวค่อยๆขยับปากขึ้นก่อนที่จะพยุงตัวขึ้นนั่งในสภาพที่เลือดกลบหน้า
"เห้ยยังไม่ตายอีกเหรอ- -" โลวาน่าจิ้มๆร่างของเฟริน่าทดสอบดู
"ยังย่ะ แล้วจะทำไมยะ-*-" เฟริน่าหันมาจ้องสายตาอย่างกินเลือดกินเนื้อ ประกอบกับรอยเลือดทำให้ดูน่ากลัวมาก
"อืมมมม" โลวาน่าครุ่นคิดอยู่ซักพัก ก่อนที่นัยน์ตาจะเหลือบไปเห็นผลไม้ปิศาจในกระเป๋าติดตัวของฟาเซีย
"ชั้นมีวิธีแล้ว!" เสียงของโลวาน่าดังขึ้น วาเนซซี่และเฟริน่าหันขวับมามองโลวาน่าเป็นตาเดียวกัน
"ขอไม้เสียบลูกชิ้นหน่อย- -"
เฟริน่าได้ส่งไม้เสียบลูกชิ้นให้โลวาน่า(หามาจากไหนวะ- -*)
โลวาน่าหมุนตัวไปหยิบผลไม้ปิศาจออกมา แล้วใช้ไม้เสียบลูกชิ้นเสียบ จึ้กๆ...
เธอจิ้มมันไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เข้า...- -
"ทำอะไรอยู่=_=" วาเนซซี่เริ่มบ่นออกมา โลวาน่าที่กลัวหน้าแตกยิ่งจิ้มผลไม้ปิศาจแรงขึ้น
แรงขึ้น...
แรงขึ้น!
แรงขึ้น!
เป๊าะ!!!
ไม้เสียบลูกชิ้นหักคามือโลวาน่า...
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!" โลวาน่ากรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่ใช้เขาบนหัวตัวเองขวิดผลไม้ปิศาจตรงหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
"หล่อนเป็นคนหฟรือวัวไบซันยะ" คำพูดของวาเนซซี่ทำให้โลวาน่าชะงัก แล้วค่อยๆหันมาเห็นเฟริน่านั่งกลั้นขำอยู่
ทำเอาโลว่าฉุนเฉียวถึงที่สุด...!
อีกฝั่งชายปิดตา(เพราะเล่นเกมมากไปจนตาบอดเสีย)นามว่า บาบิลอส และ สหายที่ทำหน้าที่ไถนาเป็นนิจของเขานามว่า โมร็อค
เดินบิดตูดท้าวเอวแบบโฆษณาเนเจอร์กิฟ โดยในมือมีอาวุธคู่ใจ (ตุ๊กตาบาร์บี้) จ้องหน้าเชือดเฉือนกับ
อีเปรตผิดมนุษย์นามว่า อิวม็อค ซึง่ชื่อคล้ายๆกะอีเขาควาย แสดงว่ายักษ์แถวนี้กะลังจะไถนาใช่มั้ยเนี่ย
และอีกคนคืออีชื่อไก่สตรีทไฟท์เตอร์ ชูเร็น
ทั้ง2ทีม ยืนจ้องหน้ากันเป็นคู่ๆท่ามกลางลมยามค่ำคืนที่พัดผ่านทำเอาผมสลวยของทุกคนปลิวสไหวเยีย่งนางแบบโฆษณาแพนตรีน
"วันนั้นแกทำกับชั้นได้แสบมาก ไส้ชั้นแทบแตก!" โมร็อคเปิดฉากชี้หน้าด่าอียักษ์อิวม็อคอย่างเกรี้ยวกราด
"ก็มรึงโง่โดนกรุเหยยีบเอง แล้วอีกอย่าง แกใช้คำว่า วันนั้น กับวันทีเพิ่งผ่านมาหยกๆเองเนี่ยนะ-..-" อิวม็อคเถียงอย่างลอยหน้าลอยตากลับ
"แกก็ด้วย อีไก่ชูริวเค็น! แกนั่นแหละ ที่ทำให้ชั้นต้องพูดว่า "ฝากไว้ก่อนเถอะ!" ที่เป็นคำของตัวร้ายกระจอกพูดกัน อีด*ก!"
บาบีร์คิว(รัส) ป้ายความผิดให้นังไก่ชูเร็นแบบหน้าไม่อาย- -
"ก็แกพูดเองอ่ะ อีเห็ดสด!" ชูเร็นท้าวสะเอวด่ากลับ
"คิดว่าแกเป็นทาสในอาณัติร.ร.ฝ่ายแสงแค่นี้จะเผยอว่าตนถูกตลอดเหรอ(ยะ)!" โมร็อคด่าประสานต่อ
"ทีมรึงอ่ะ คิดว่าพวกชอบใส่ผ้าคลุมมืดๆ อยู่ในทีมืดๆจนตารับแสงไม่ได้ยังกะเด็กทารกมันเท่นักเหรอห๊า!" ชูเร็นย้อนกลับ
"ดีกว่ามรึงละกัน โอ เทพเจ้าลูบจิ๋*ขร๋า ประทานผัวให้ชั้นซักคนนะคร้า อ้อนวอนนนนน*-*" บาบิรัสทำท่าแม่ชีขอพรในโปสถ์อย่างกวนส้น
"ต๊าย พูดงี้อยากตายเหรอห๊า!" อิวม็อคกระทืบพื้นอย่างนางร้ายในละครช่อง7
"เห็นดีกัน!" ทั้งหมดกล่าวขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่จะชักตุ๊กตาบาร์บี้กะตุ๊กตาบลายด์ออกมาไล่ฟัน+ยิงพลังเวทย์อัดกันอย่างหนุกหนาน-..-
ห้องอัลโพ่+ฮิโกะ+สตันเคร้ง ตูม โครมมม"เฮ้ย อัลโฟ่ แกได้ยินอย่างที่ชั้นได้ยินมั้ยวะ"
บรู๋วววว(ด้านนอก)
"แก! ทำร้ายน้องหมาที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เรอะ! มาดวลกันด้วยตุ๊กตาบาร์บี้ต่อ! ย้ากกก"
(ข้างในอีกรอบ)
"อืม... ได้ยิน..." น้ำเสียงของฮิโกะดูดซีดๆ กลัวๆยังไงก็ไม่ทราบ
"หวังว่าคงไม่มีผีนะ..." อัลโฟ่กล่าวอย่างระหวาดระแวง
(ข้างนอก)
"แก... แกจะฆ่าชั้นเหรอ... อ๊ากกกก" โมร็อคกล่าวขึ้นอย่าง
เหนื่อยหอบ (ย้ำว่าเหนื่อยหอบ)
ก่อนที่จะกรีดร้องเมื่อถูกหัวตุ๊กตาบลายด์พุ่งเข้าโจมตีเป็นชุด
(ข้างในอีกรอบ)
คราวนี้ อัลโฟ่และฮิโกะมองหน้ากันแบบตกใจกลัวสุดขีด และมีความเห็นลงเอยกันว่า "ผีชัวร์!"
ฉับพลัน อีปอดแหก2ตัวกอดกันกลมดิ๊กอย่างตกใจกลัวสุดขีด
ทางห้องพวกผู้หญิง"ว้ากกกกกกกกกก!!!" พลันเสียงกรีดร้องของโลวาน่าที่ดังขึ้น ผลไม้ปิศาจในมือก็ถูกปล่อย(ปา)ออกไปด้วยความเร็วแสง
ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมกำแพงห้องข้างๆ ที่มีรูโบร๋อยู่แล้วก็แตกทลายอย่างไม่มีชิ้นดี
ภาพที่เห็นอยู่ด้านหน้า คือห้องของอัลโฟ่ และฮิโกะ ที่กอดกันกลมดิ๊ก(สตันนอนตกเตียง) ทำเอาผู้ที่เห็นอ้าปากค้างไปตามๆกัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"3สาวกรีดร้องพร้อมกัน เหมือนฉากนางเอกเรื่องมงกุฏดอกส้มเห็นพระเอกโดนข่มขืนต่อหน้าต่อตา
"ดาบชั้นอยู่ไหน ช่วยหาที ช่วยหาที..." โลวาน่าเริ่มเพ้อไปตามบท(ที่ไม่ได้นัดหมาย) ก่อนที่จะควานหาดาบตน
"ที่แท้ เธอ2คนก็..." เฟริน่ากับวาเนซซี่ขยับปากพร้อมๆกัน
"เห้ยไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดนะ!" อัลโฟ่กับฮิโกะร้องขึ้น แต่ว่า
กรี๊ดดดด! อุจาดดดด อีอาเบะรุ่น2 อ๊ายยย!!สาวๆทั้งหมดกรีดร้อง ก่อนที่จะปาผลไม้ปิศาจเข้าใส่อีเกย์ปอดแหกทั้ง2ตัว
อัลโฟ่ที่ไหวตัวทัน หลบชื้บบบบ ผลไม้ปิศาจเลยไปโดนหน้าฮิโกะแทน
น้ำของผลโม้ปิศาจค่อยๆเกาะเหนียวบนหน้าฮโกะ หน้าของเขาค่อยๆกลายเป็นหน้าตัวHiaตามฤทธิ์ของผลไม้ปิศาจ
"ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" อัลโฟที่เห็นเต็ม2ตา กรีดร้องขึ้นเยีย่งชายชาติชาญทหารผ่านศึกดึ๊กดึ๋ย(กรูจะเล่นคำพ้องทำไมวะ-*-)
ฮโกะค่อยๆเอมาคลำหน้าตัวเอง แล้วส่องกระจกก็เห็นหน้าตัวเองกลายเป็นหน้าตัว...ไปเสียแล้ว ก่อนที่จะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดเขากรีดร้องอย่างเสียสติ ก่อนที่จะเปิดประตูวิ่งออกไปหาคนอื่น
"เนซึมิ! ช่วยชั้นด้วยยยยยย" ฮิโกะตะโกนโหวกเหวก พลางทุบประตูห้องเนซึมิอย่างบ้าคลั่ง
เจ้าหนูยักษเดินออกมาเปิดประตูดัง ปั้ง! จนหน้าของฮิโกะจูบกลับประตูอย่างจัง
"อะไรฟระ? คนกำลังนอนส..."
ทันที่มันเห็นหน้าฮิโกะก็...
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"เนซึมิกรีดร้องขึ้น พลางคว้าหน้าฮิโกะตบฉาดๆอย่างบ้าคลั่ง พลางลากไปหาพวกวาเนซซี่(เพื่อ?)
"ตัว...บุกกกกกกกกกก หนีเร้ววววววววววววว!" เนซึมิตะโกนขึ้นอย่างสติหลุดล่อง ทั้งหมดตื่นตระหนก กรีดร้องพร้อมกัน
ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปคนละทาง
วาเนซซี่ โลวาน่า เฟริน่า และเนซึมิวิ่งออกไปทางเดียวกัน ส่วนอีปอดแหก2ตัวนั้นก็วิ่งคู่ออกไปอีกทาง
อีกฝั่ง"อุ้ก!" อิวม็อคล้มลงดังโครม พลางเช็ดเลือดจากการโดนตุ๊กตาบาร์บี้ฟาดเข้าหลายจุด
ส่วนที่เหลือ ก็บาดเจ็บกันอย่างอนาถาไปตามๆกัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด"เสียงกรดร้องของเหล่าทีมเดินทางดังมาแต่ไกล และวิ่งมาเหยียบอีแต๋ว4ตัวอุ้กๆๆๆ
"เห้ย! แกกล้าเจือกการล้างผลาญตาต่อตาฟันต่อฟันของพวกข้าเหรอวะ อีด*ก!" โมร็อคเริ่มโวยวาย
"แกน่ะเหยียบชั้นหนัก น้ำหนักมากยังจะกระแดะวิ่งอีกอีหนูยักษ์!" ทันทีที่จบประโยคของชูเร็น อิวม็อค และบาบิรัส เนซึมิก็หยุดวิ่ง หันขวับมา
ปรี่เข้าตบหน้าดังฉาดทีละตัว
ฉาด! ฉาด! เพี๊ยะ! ป๊าบ! เอ๋ง! อีแต๋วทั้ง4ตัว ต่างค่อยๆเอมือจับหน้าตัวเองอย่างนางเอกที่โง่โดนตบในละคร สายตาทุกคู่หยุดจับจ้องที่จุดนี้...
"เห้ย มีวาไรตี้ยามใกล้รุ้งแล้วว่ะ" วาเนซซี่พึมพำออกมาอย่างตื่นเต้น
เนซึมิสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้ว...
"อีพวกแต๋วนรกทั้ง4ตัว แกมีสิทธิ์อะไรมาด่าชั้นห๊ะ! ทีแกน่ะอีบาบิคิวจิ้งจกตุ๊กแก ใส่ผ้าคลุมแล้วมันเท่มากเหรอห๊ะ!
ทำตัวแสยะยิ้มหึๆตอนไล่จิ้มคนอืน่มันเท่มากเหรอไง! แทงชั้นแล้วจะได้โล่เอาไปอุด***ของแม่มรึงเหรอ!
มรึงบอกให้เกียรติคู่ต่อสู้ด้วยการวาร์ปแล้วแทงเหรอ! บ้านมรีงสิ! อีด*ก!
แกกล้ามากนะที่แหยมชั้น ทำตัวเท่ไปงั้น ที่แท้ก็จับผู้ชายด้วยกันแดรกเอง ดูซิอีตุ๊กตาบาร์บี้เนี่ย ชั้นรู้นะว่าแกขโมยตังค์
แม่มรึงมาซื้ออ่ะ อีตอแหล!
ส่วนแก นังประเทศโมร็อคโค ไอ้โง่! ทำตัวเก๊กบอกไม่ต้องใช้พลังมาก สุดท้ายแกก็ถูกอียักษ์ผิดมนุษย์นั่นเหยียบไส้แทบแตก
ยังมีหนาจะมาเก๊กว่าไม่ต้องใช้พลังมากอีกเหรอ อีคว*ย! กากแล้วยังจะกระแดะเก๊กอีก งี่เง่าเหมือนเพื่อนมรึงไม่มีผิด
ไม่สิ คู่เกย์ของมรึงอ่ะ แดรกกันเองสนุกสนาน ถุย! ทุเรศ!
แล้วก็แก2ตัว นังอิวม็อค อยู่ฝ่ายแสงแต่เสรือกตั้งชื่อคล้ายตัวฝ่ายมืด สมองมีป่ะ! คิดว่าตัวใหญ่แล้วมรึงจะเทพเหรอ
แค่โดนมดกัดช้างก็กรี๊ดชะนีแตกล้มแอ้กๆแล้ว น้ำหนักมรึงก็เท่ากะตึกตึกนึง ยังมีหน้ามาสะเออะด่าชาวบ้านว่าน้ำหนักมากอีก
ส่วนมรึง นังชูเร็น ถึงมรึงจะทำให้อีบาบีคิวกลายเปนตัวร้ายกากๆได้ก็จริง แต่มรึงก็โง่ที่ปล่อยให้มันรอดไป จนพวกชั้นต้องมาลำบาก
มาจัดการพวกมันเอง! เป็นตัวดีแล้วเสรือกโง่อีก! ไปตายให้หมดเลยไป!" สิ้นเสียงของเนซึมิ มันเริ่มร่ายพลังจิตที่ทุกคนต่างไม่เคยเห็น ยกไอ4ตัวนี้ขึ้นแล้ววิ่งลากไปกลางอากาศ(เหมือนเล่นว่าว)
ปรี่ไปทางตึกนร. ทุกคนที่เพิ่งหายจากการอึ้งกับคำด่าของเนซึมิจึงรีบวิ่งตามไปติดๆ
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"
เนซึมิตะโกนดังสุดเสียง พร้อมหมุนตัวในสภาพที่อีแต๋ว4ตัวอยู่กลางอากาศ ทำให้พวกมันกรีดร้องอย่างหวยหวน
ก่อนที่เนซึมิ จะตัดสายพลังจิต โยนมันออกไปเข้าหาห้องในตึกด้านข้าง..!
ณ ห้องสมุดร.ร.อดามันไทบ์ (เวลา 5.30 นาฬิกา) "ลัลล้า... เช้าวันนี้คงจะมีนร.มาอ่านหนังสือเตรียมสอบเยอะแยะแน่ๆเลย^^"
ครูสาวบรรณารักษ์ ผู้ใจดีเป็นที่หนึ่ง เปิดห้องสมุดขึ้น นร.ที่รอจะมาอ่านหนังสือเตรียมสอบต่างกรูเข้าไป
"ไม่ต้องรีบจ้า เหลือเวลาอีก2-3ช.ม.กว่าจะเข้าแถวแน่ะ*-* " ครูบรรณารักษ์กล่าวอย่างอารมณ์ดี
เพล้งงงงงงงงงงงงง!
โครมมมมมมมมมม!ร่างของอีแต๋วนรกทั้ง4ตัว กระเด็นกระดอนทะลุกระจก4บานใหญ่ในห้องสมุด แล้วเข้ามาชนตู้ห้องสมุดให้ล้มลงเป็นโดมินโน...
โครมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนร.ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดวางหนังสือลงมองหน้ากัน พยักหน้า ก่อนที่จะ...
กรี๊ดดดดดดดดดด หนีเร้ววววววว โกยๆๆๆๆนร.ทั้งหมดโกยแน่บออกจากห้องอย่างชุลหมุ่นเหมือนกำลังหนีตายจากสงคราม
โลวาน่าคว้าตัวนร.ชายคนหนึ่งเข้ามา แล้วถามคำถามบัดเดี๋ยวนั้น "เดี๋ยว! พวเธอวิ่งหนีอะไรกัน"
"ครูบรรณารักษ์...! ถ้าหากเห็นอะไรในห้องสมุดเสียหายมากกว่า2อย่างล่ะก็ จะกลายร่างเป็นร่างอวตาร แล้ว...!"
"พี่ไปดูเองก็แล้วกัน! ผมขอหนีก่อนล่ะ!" เมื่อจบประโยคเด็กนร.ชายหนุ่มก็ผละตัวออกแล้ววิ่งหนีไป
"อะไรน่ะ...?"
"หืม.... 1 กระจกแตก... 2 ชั้นหนังสอล้ม 3 โต๊ะทำงานชั้นหัก 4 หนังสือกระจัดกระจาย+เสียหาย หึๆๆๆ^^"
ทันใดนั้น ร่างของครูบรรณารักษ์เรืองแสงออก ค่อยๆกลายร่างเป็นนางผีเสื้อสมุด(ไม่ได้พิมพ์ผิด)ขนาดยักษ์คำรามอยู่อย่างน่ากลัว
"ใคร...มันทำลาย...ห้องสมุด.. ของชั้น!!!""มันๆๆๆๆ!" อีแต๋วทั้ง4ชี้มาที่พวกเนซึมิ
เนซึมิค่อยๆทรุดตัวลง บีบน้ำตา
"ฮึกๆ... ครูข๋า... หนูแค่วิ่งมาอยู่ดีๆ แล้วๆ เขาจะมาข่มขืนนังนี่..." เนซึมิกล่าวทั้งน้ำตาพร้อมชี้ไปทางฮิโกะที่เพิ่งวิ่งมาถึงในสภาพหน้าตัว...
"พวกหนูก็เลย... ไปสะกิดเค้า... แล้วๆ... เค้าก็ตอแหล แกล้งล้มเพื่อจะไปแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกาย..." มันว่าพลางเอานิ้วเขี่ยดิน
"แต่การแกล้งของมันผิดพลาด เลยล้มไป... อย่างที่คุณครูเห็น พวกหนูไม่เกีย่วนะฮึกๆ ฮือ..."
เนซึมิคุกเข่าร้องไห้ตอแหลอย่างน่าสงสาร
'สตอโคตรตัวแม่!' ทั้งหมดคิดขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน
คุณครูบรรณารักษ์ร่างอวตารพยักหน้า ก่อนที่จะหันไปทางอีแต๋ว4ตัว ในสายตากระหายเลือด
อีแต๋วทั้ง4 ต่างกลัวหัวหด ลุกขึ้นจะซอยเท้าหนี
มือยักษ์ของนางตะปบเข้าที่3ร่าง ได้แก่ อิวม็อค ชูเร็น บาบิรัส ส่วนโมร็อคฉียดๆอยู่ข้างๆ เขาใช้โอกาสนี้หนีไปก่อนที่จะกล่าวว่า
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ข้าจะเอาคืนนน"ตามประสาตัวร้ายกากๆทั่วไป...
นางบีบร่างของอีแต๋ว3ตัวขึ้นมือ ก่อนที่จะใช้มืออีกมือหนึ่งจับหักคอ บีบจนสมองตับไตไส้พุงไหลกระเจิง
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันอยากอาเจียนเอาของเสียออกทางปาก
"เบื่อหายใจนัก ชั้นก็จะสนอง...! หมดเวลาหายใจของพวกแกแล้ว...!"
สิ้นคำประหารของครูบรรณาฯร่างอวตารทันใดนั้น...
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตูมมมมมมมมมมมมมมมม!!!ร่างของอีแต๋วทั้ง3 ถูกฉีกออกเป็น10000ส่วน ก่อนที่จะเกิดการระเบิด ตูมๆ จนร่างไม่เหลือซาก
เป็นการจบชีวิตของวีรบุรุษ(วีรชะนี)ทั้ง3แห่งเรื่องนี้อย่างอนาถา...
)
ถึงตาผมเมื่อไหร่จะล้างแค้นให้หมดเยยแฮ่!!!!หื่น!!!!แฮ่!!!
