ความรักของเราไม่ได้เป็นเรื่องเศร้าเหมือนจุเลียตอะไรสักอย่าง
ช่วยพาฉันออกไปจากที่แห่งนี้ที...
นั้นเป็นความตั้งใจของฉันเอง...
ฉันกล่าวราตีสวัสดิ์กับคุณพ่อคุณแม่
ขอให้ท่านได้หลับฝันดี
ยามนี้ได้เวลาพักผ่อนของพวกท่านแล้ว
กลิ่น คาราเมล หวานยัวยวนอบอวล
ฉาบทับทั่วเรียวขาอันเปลือยเปล่า...
ในค่ำคืนนี้เราควรจะหนีไปที่แห่งใดเล่า?
โปรดอย่าได้รุนแรงกับฉันนักเลย โปรดอ่อนโยนกับฉันด้วยเถอะ...
ฉันยังไม่พร้อมที่จะลิ้มรสความขมนั้น
เพราะที่ผ่านมาฉันเคยลิ้มรสเพียงขนมฝีมือคุณแม่เท่านั้น...
หากได้รักรู้เรื่องแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเห็น
ก็ย่อมจะอยากรู้อยากเห็นเป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหม?
ขอคุณแสดงทุกสิ่งให้เห็นด้วยเถอะ
ฉันเองก็จะแสดงให้เห็นเหมือนกัน...หากเป็นคุณล่ะก็
เรื่องราวของ ชินเดิเรล่า ที่ฉันเคยหลงใหล
ทำได้เพียงแต่งตัวเลียนแบบแล้วก็วิ่งออกไปเท่านั้น
เวทมนต์เอย...ขอร้องละจงหยุดเวลา
หากไม่เช่นนั้นคนใจร้ายจะตามเราทัน
กลับเป็นได้เพียงจุเลีตที่อยากหลบหนีทุกสิ่ง
แต่โปรดอย่าได้เรียกฉันด้วยนามนั้นเลย
จริงสิถ้านำทั้งสองเรื่องมารวมกันคงดี...
แต่มันทำไม่ได้...ช่างน่าเบื่อสิ้นดี
นี่...จะใช้ชีวิตร่วมกับฉันได้ไหม?~
หากคุณแอบมองมาในจิตใจของฉัน...
คงพบเพียงความละโมบที่เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
ยังหรอกนี่ยังไม่พอ...
จงกอดฉันให้แน่นขึ้นอีก
จนกว่าจะเป็นหนึ่งเดียวกัน
ถ้าได้อย่างนั้นก็คงดี
แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะไร้ความหมายใด
ตามตำนานที่เล่าขาน หีบสมบัติแห่งความสุขคือใบที่เล็กกว่า...
แล้วถ้าหากฉันเลือกใบใหญ่ละจะเป็นอย่างไรนะ
คุณคงเกลียดฉันในไม่ช้าเป็นแน่
แม้ว่าวันนี้ฉันจะเปลี่ยนไปเช่นไร
ความละโมบของคุณพ่อ คุณแม่ก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ช่างเถอะแต่ซื่อตรงต่อความรู้สึกก็พอแล้ว
ขวานนี่ฉันทำตกไปคือขวานทองคำนะคะ...
มีคนบอกว่า ชินเดอเรล่า นั้นขี้โกหก...
จะต้องถูกหมาป่าตัวโตจับกิน...
เช่นนั้นตัวฉันขี้โกหกจะเป็นเช่นใดล่ะ...
ในไม่ช้าฉันก็คงต้องเป็นเช่นเดียวกัน...
ขอเถอะ...จงมาช่วยก่อนจะเป็นเช่นนั้นที
http://video.mthai.com/Flash_player/player.swf?idMovie=18M1285227320M0