[Fiction] Devil Spy นักสืบปีศาจ สงครามล้างพิภพ

Devil Spy นักสืบปีศาจ สงครามล้างพิภพ

บทที่1....เศษเสี้ยวของดวงจันทร์ที่แตกสลาย

7.00น.

แสงแดดผ่านผ่านผ้าม่านสีฟ้าลายดอก ร่างเล็กที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มขยับตัวเล็กน้อย เธอหรี่ตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหลับตาลงคล้ายจะนอนต่อก่อนจะเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ

มือเล็กยื่นมือไปหยิบซองจดหมาย'สีแดง'ออกมาจากโต๊ะ และค่อยๆบรรจงแกะมันออก ข้างในมีไพ่'สีแดง'ตรงกลางมีรูปหัวใจ'สีดํา'อยู่

ข้างไพ่นั้นเขียนไว้เพียงว่า 'สภาโลก' เท่านั้น ตาสีเขียวมรกตจ้องไพ่แบบไม่กระพิบตา ก่อนจะพูดออกมาว่า

"อ่า ต้องอาบนํ้าแล้วสิ"'เนจัง'พูด ก่อนจะเดินเข้าห้องนํ้าไป ขณะที่อยู่ในห้องนํ้าเนจังได้นึกถึงชะตากรรมอันแสนโหดร้ายต่อไปนี้

เมื่อใดที่จดหมาย'สีแดง'ส่งมาถึง เมื่อนั้นพวกเราจะได้แบกภาระอันหนักอึ้งไว้ ไม่ว่าจะเด็กแค่ใหนก็ตาม เธอหยิบผ้าขนหนูสีขาวมาคลุมตัวไว้ ก่อนจะเดินออกจากห้องนํ้า

"คุณหนูครับ ผมได้เตรียมเสื้อผ้าให้ไว้แล้ว เมื่อคุณหนูแต่งตัวเสร็จ เราจะไปสภาโลกกันนะครับ"พ่อบ้าน'ลุค'พูดขึ้น ก่อนจะเดินออกจากห้องให้เนจังแต่งตัว

เธอหวีผมสีทองยาวสลวยที่ยาวถึงเอว ก่อนจะรับแต่งตัวเดินลงไปขึ้นรถข้างล่าง

_____________________________________________

ณ สภาโลก

ขณะที่เนจังจะก้าวลงจากรถ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผู้หญิงที่มีเรือนผมสีชมพูลงจากรถ ตาสีฟ้าของเธอเลือนลอย เหมือนไม่เห็นอะไรทุกสิ่งทุกอย่าง

"ลอลลาสน์!!!"เนจังตะโกนเรียกลอลลาสน์ เธอยิ้มแห้งๆไปให้เนจังที่โบกมือให้อยู่

"ลอลลาสน์..เธอก็ได้จดหมายนั่นด้วยสินะ"เนจังถามด้วยแววตาเศร้าสร้อย

"อืม... แต่ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี เรารีบไปกันเถอะนะ"ลอลลาสน์พูดพูดพลางจับมือเนจังวิ่งเข้าไปในสภา เมื่อเดินเข้ามาในสภาโลก ทุกคนอยู่ครบหมดแล้ว

ก่อนจะมีเสียงของผู้ชายที่มีเรือนผมสีทองอ่อน ในตาสีฟ้าเป็นประกาย หน้าตาเขาดูอ่อนโยน เมื่อใครเห็นแล้วจะต้องรู้สึกสบายใจมากๆ แม้กระทั่งลอลลาสน์หรือเนจัง เขาก็คือ ฝ่ายสภาเทวดานั่นเอง

"วันนี้เราจะมาประชุมเรื่องการคดีสังหารต่อเนื่อง เราจึงเรียกทุกคนมาพบ และคนของ3ตระกูลใหญ่ด้วย"

"เอ๋ 3ตระกูลเหรอ และอีกคนไปใหนล่ะ"เนจังกระซิบถามลอลลาสน์เบาๆ เพื่อไม่ให้ใครได้ยินเสียง เพราะถ้าพูดระดับเสียงธรรมดาก็คงดังไปทั่วสภาพอดี

"อืม...คนนั้นหรือเปล่าน่ะ"ลอลลาสน์ชี้ไปยังผู้ชายคนหนึ่ง เขามีผมสีนํ้าตาลเข้ม มีดวงตาสีเทาอ่อนๆ ใบหน้าไร้ความรู้สึกใดๆ

"คงใช่"เนจังพูดกระซิบเบาๆ ก่อนจะเบิกตาโพล่งเมื่อเห็นฝ่ายสภาซาตานเดินออกมา เธอพูดกับลอลลาสน์ว่า

"น่ะ...นั่น เธอคือผู้หญิงที่ฆ่าคนเมื่อวานนี่!!"เนจังทําท่าจะตะโกน แต่ลอลลาสน์ปิดปากไว้

"เนจัง...เราไม่มีหลักฐานนะ ถึงจะใช่ แต่เราไม่มีหลักฐาน เราทําอะไรไม่ได้หรอก..."ลอลลาสน์พูด เหงื่อไหลตามใบหน้า แต่เนจังกลับสะบัดตัวไปมาจนลอลลาสน์สู้แรงไม่ไหว

"ผู้หญิงคนนั้นฆ่าคนในเมื่อวาน นั่นเป็นฝีมือเธอ!"เนจังตะโกนเสียงดังจนก้องไปทั่วสภา ทุกคนในสภาเริ่มเสียงดังมากขึ้นเรื่อยๆ แต่สภาซาตานกลับแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะพูดว่า

"แล้วหลักฐานล่ะ ?"เนจังสะดุ้ง เธอไม่มีหลักฐาน...

"มะ...ไม่มี"เนจังพูดด้วยเสียงสั่นเทา

"งั้นเธอคงเอาผิดชั้นไม่ได้แล้วล่ะ"เนจังทรุดตัวลงไป ก่อนจะอ้าปากพูด แต่มีคนอื่นเอามือมาปิดมันไว้

"ตอนนี้เราไม่มีหลักฐาน คงเอาผิดไม่ได้ อย่าไปเถียงเถอะ"ผู้ชายตาสีเทาพูดขึ้นก่อนจะพยุงเนจังขึ้นมา ก่อนจะเดินกลับที่...

___________________________________

"สุดท้าย ก็ช่วยไม่ได้"เนจังพูดกับลอลลาสน์

"สักวันนึง เราจะต้องเอาผิดให้ได้ ชั้นกลับบ้านก่อนล่ะ บายจ๊ะ"

"บาย"และทุกคนก็แยกทางกลับบ้านกันไป... เราจะปกป้องโลกใบนี้..จนกว่าจะถึงเวลา ดวงจันทร์แตกสลาย