ตอนที่3 พลัง
"สายๆแล้วๆๆๆๆๆๆ" เร พูดในขณะที่กำลังวิ่ง
"หวัดดีๆ แหะ" เร พูดพร้อมทั้งหอบไปในเวลาเดียวกัน
"หวัดดี แหะๆ เรอะ!!" คำตวาดของคู่สนทนา บงบอกได้ชัดว่า หุดงิด
"อ่า แหะๆ มาสายหน่อยเดียว อย่าโกดน้า" เรพูดพร้อมทั้งแสดงท่าทีแบบ เด็กสำนึกผิด
"555+ ไม่โกดๆ แต่ กรุเดือดโว้ย มาสายหน่อยเดียวเรอะ!! นัดกันไว้10โมง แกมาตอน11โมง นี่เขาเรียกนิดหน่อยเหรอฟระ พวกกรุอุส่า แหกขี่ตาตื่นมา ตั้งแต่เช้า แต่แกกลับหลับสบาย มันน่านัก!!" เคียว เพื่อนสนิทของ เร เอ๋ยขึ้นพร้อมชูกำปั้นที่กำจนแน่น และหน้าตา+ท่าทีที่ - - โหดสุดขั้ว
"ขอโต้ดค้าบบบบบ" เร พูดพร้อมกำทำหน้า เหมือนตอนที่ ไอเต้ย กำลังเบ่งขี่ ในห้องน้ำ(555+ กัดๆเทะๆทีละเล็กทีละน้อย 555+)
"พอได้แล้วและน่ะ ทั้ง2คน" หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ที่ยืนดูทั้ง2กัดกันเริมพูดออกมา
"จะให้พอได้ไงกันล่ะ อลิต ไอนี่มันสายสะขนาดนี่แล้ว มันยังไม่สำนึกผิ.. เออ เอาเป็นว่า กรุยกโทดให้ก็แลบ้วกัน"ชายหนุ่มเปลียนสีหน้าจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ทันที ที่เห็นหน้าของเพือนสาว อลิต แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา อย่างเห็นได้ชัด
"555+ เป็นไงบอกแล้วว่ามาสายนิดเด.. OKคับ ผมโคตรสาย" เร พอพอได้โอกาสก็ใส่ใหญ่ แต่ก็เป็นเช่นเดียวกับ เคียว หลังจากเห็นหน้า อลิต คงพอเดาได้น่ะว่าแสดงสีหน้ายังไง- -
"เอาเป็นว่า ทั้ง2คนหยุดกัดกันแล้วก็ มาทำงานด้วยกัน ดีกว่าไม่?" อลิต พูดหลังจากที่ทุกคนเริ่ม เงียบ
"อืม นั้นสิน่ะ งานนี่ต้องส่งวันจันทร์นี่ด้วย แกว่าไงมั้งว่ะ เคียว" เร พูดพร้อมกับแสดงสีหน้าเครียดขึ้นมา
"OK ไงก็ได้" เคียวตอบกลับมา พร้อมแสดงท่าที สบายๆ
"งั้นก็ลุยกัน โลด!!" เร พูดพร้อมกับ กระโดด เหมือนซุปเปอร์แมน(มันคงลืมตัวว่า มันบินไม่ได้
)
...
"อ๋อย เสร็จสะที" เคียว พูด พร้อมกับฟุบลงไปกับโตะ ในห้องสมุดแห่งหนึ่ง
"หิวแล้วด้วย" เร พูดขึ้นมามั้ง หลังที่เห็นเคียว ฟุบลงไป
"พวกนายนี่น้า เอาเถอะ ไงๆ งานก็เสร็จแล้ว เอาเป็นว่า พวกเราไปหาอ่ะไรกินกันดีกว่าไม่" อลิต พูดขึ้นมาหลังจากจัดของลงกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย
"OK" เร เคียว พูดขึ้นพร้อมกัน และรีบ กุลีกุจอ จัดของอย่างบ้าระหำ
...
"แล้ว จะไปกินอ่ะไรกันดี" เร พูดด้วยสหน้าร่าเริ่ง หลังจากออกมาจากประตูห้องสมุดได้ไม่นาน
"กินข้าวไง หรือ แกจะกินรำ" เคียว แซวเพื่อนสนิทของตัวเอง พร้อมทั้งหัวเรอะออกมา แต่ก็ได้ไม่นานเพราะ...
"อืม นั้นดิ อยากลองกินรำดูจัง เห็นหมูมันชอบกิน มันน่าจะอร่อยน่ะ" เร พูดพร้อมกับตาที่เป็นประกาย ซึ่งทำให้ เพื่อนอีก2คน ต้องยิ้มแห้งไปตามๆกัน
"งั้น กินข้าวหมูแดงก็แล้วกันน่ะ" อลิต ออกความคิดเห็น ซึ้งทั้ง2คนที่เหลือก็ ตอบ"OK"พร้อมกัน
กลุ่มเพื่อน3คน ประกอบไปด้วย เร เคียว อลิต ซึ่งกำลังเดินข้ามถนน กำลังจะไปกินข้าวหมูแดง ที่อยู่ด้านตรงกันข้าม ก็ต้องพบกับ สิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อน ตูม!! เสียงรถชน ไม่รู้ว่ารถชนอ่ะไร แต่ทุกคนรู้ได้จากเสียงว่า มัน รุนแรงมาก
"เฮ้ย/กรี้ด" เคียว/อลิต พูดขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย หลังจากเห็นเพื่อนอีกคน นอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้า
...
(อ่า นี่มัน ที่ไหนกันน่ะ อ่า นั้นมันตัวเรานี่น่า ใช้แล้ว เราถูกรถชนนี่น่ะ นี่เรา กำลังจะตายเหรอ ทั้งๆที่เมื่อกี่ เรา กำลังสนุกไปกับเพื่อนๆแท้ๆ)
(ไม่หรอก เจ้ายังตายไม่ได้) เสียงลึกลับ เสียงหนึ่ง ได้กล่าวออกมา
(ใครน่ะ ใคร!! ออกมาน่ะ เอ๋เดียวสิ เสียงนี่มัน หรือว่า)เร แสดงสีหน้าวิตกออกมา
(ความจำดีจิงๆเจ้าหนุ่ม)เสียงลึกลับ เอ๋ยออกมาอีกครั้ง
(คุญลุงคนนั้น ที่เจอกันหน้าบ้านเมื่อวานนี่ แล้ว เดียวสิ!! ทำไม ลุงเป็นใครกันแน่ ทำไม...) เร กำลังพูดแต่ก็ถูกขัดขวางไม่ให้พูดต่อ จากลุงลึกลับ
(ใช้ ข้าคือคนที่เจ้า เจอเมือนวาน) (ส่วนคำถามที่ว่า ข้าเป็นใครนั้น เจ้า จะได้รู้เดียวนี่) เสียงของลุงลึกลับ ได้พูดขึ้นพร้อมกับ แสงสว่าง ที่แสบตา จน เร ต้องใช้มือบังตาตัวเองไว้ และเขา ก็ได้พบกับ...
...
"เร เร ลูกฟื้นแล้ว อ่า ขอบคุณพระเจ้า" แม่ของเร พูดพร้อมทั้งน้ำตา พร้อมกับกอดลูกไว้
"นี่มัน ไม่น่าเป็นไปได้ โดนเข้าไปขนาดนั้น ไม่น่าจะรอด แล้วทำไม ถึงได้ลุกขึ้นมาหน้าตาเฉย"หมอ กับพวกพยาบาลอึ่งในสิ่งที่เห็นต่อหน้า
"บางที พระเจ้า อาจเมตาไอเรมันน่ะครับ คุญป้า" เคียว เอ๋ยขึ้นหลังพร้อมทั้งปาดน้ำตา ส่วน อลิต ร้องให้จนสลบไปแล้ว- -
"แต่ว่า โดนเข้าไปหนักขนาดนั้น น่าจ่ะมีปัญหาในการดำเนินชีวิตได้น่ะครับ"หมอพูดพร้อมแสดงสีหน้าวิตก แต่ก็แสดงสีหน้าตกใจอีกครั้งกับความสุดยอดของ เร เพราะเขา ลุกขึ้นจากเตียงที่ ชุ้มไปด้วยเลือด แล้วเดินไปหาน้ำมาดื่ม
"อืมใช้ แต่ไม่ใช้พระเจ้าหรอกน่ะ ที่ช้วยชั้น" เร พูดขึ้นเบาๆ หร้อมทั้งแสดงสีหน้า ยิ้มเล็กน้อยออกมา หลังจากดื่มน้ำเสร็จ
(ใช้แล้วหล่ะ พระเจ้าไม่ได้ช้วยชั้น แล้วก็ ชั้น คงไม่ได้อยู่อย่างคนสามัญอีกต่อไป) เร คิดในใจ พร้อมซดน้ำอีกแก้ว
ติดตามตอนต่อไปน้า อิอิ
