บทที่2 วันใหม่
"เจ้าลุกขี่เซา ตื่นได้แล้ว" เสียงของผู้เป็นแม่กล่าวอากมา
"งำๆ" มันคือเสียงตอบกลับ (ตอบได้น่าเตะมาก- -)
"ไอลูกเวร ตื่นได้แล้ว" ผู้เป็นแม่ตะโกน
"คร้าบๆ ตื่นแล้วคร้าบ!!" เร ลุกขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่ซีดอย่างเห็นได้ชัด
"หืม แม่ วันนี่วันเสาร์น่ะแม่ โดเอ้ย จารีบปลุกไมอ่ะแม่ วัยรุ..." เร หงุดพูดกระทันหันเนื่องจากผู้เป็นแม่ ได้กลายร่างเป็น ปีศาจไปแย้ว*0*
"แกเป็นบอกให้แม่ปลุกเองไม่ใช้เรอะไง ห่ะ" แม่(ซึ้งตอนนี่ไม่แน่ใจแล้วว่าเป็นแม่หรือ...กันแน่)ตอบด้วยนำเสียงโกรทอย่างเห็นได้ชัด
"เออ!! จิงด้วยวันนี่นัดกับพวกไอเคียว กะ อลิศ ไว้นี่หน่า ขอบคุงง้าบทั่นแม่ โอ้มาย ฟาเทอT^T" เรพูด
"มายมาเทอโว้ย ไม่ใช้ฟาเทอ" แม่พูด
กำนี่ตรูพูดผิดเหรอฟระเนี้ย แล้วไอมายฟาเทออ่ะ แปลว่าอ่ะไรอ่ะ
"แม่ แล้วมายฟาเทอแปลว่าอ่ะไรอ่ะ" เร พูดด้วยสีหน้าที่เรียกได้ว่า...(ไม่อยากพูด)สุดๆ
"โอ้ย!! อยากจะบ้าตาย ไอคำว่ามายฟาเทออ่ะ เป็นชื่อหนังเรือง "ก็อดฟาเทอ" ไม่รู้หรือไง ห่ะ ไอลูกคนนี่นิ" (แจ่มแม่ไอเร- -)
"ออ งี่นิเอง อืมๆ เฮ้ย ตายห่าแล้ว สายแล้วนี่หว่า ผมไปอาบน้ำก่อนน่ะแม่" เรพูด
"อ่าวเฮ้ยเดียวสิ เฮ้อ ไอลูกคนนี่นิหน้า" แม่ขิงเรพูดพร้อมกับหัวเรอะเล็กน้อย
โปรดติดตามตอนต่อไป
โทดที พอดีมีทุระ เลยแต่งได้แค่นี่ โชคดี บะบุย
รู้ดีวันนี้มันเป็นวันเกิดเธอ ก็ได้แต่นึกภาพเธอที่อยู่กับเขา แล้วฉันก็ปวดใจเขาเคียงข้างเธอ ไม่ใช่ที่จะอยู่ตรงนั้นเหมือนก่อน อยากหนีความจริงที่มีเธออยู่ จะทิ้งตัวเองหลบอยู่ในฝัน ให้เขาและเธอได้รักกัน ฉันรับไม่ไหว ในฝันที่มันไม่มีเธออยู่ อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันสดใส เมื่อเรื่องจริงฉันไม่เหลือใคร อยากหลับข้ามพ้นวันใหม่ ไม่ลืมตา แล้วก็ไม่อยากตื่นเจอใคร อยากจะซุกหัวใจไว้ให้มันอยู่อย่างนั้น ขอลืมสักวัน เพราะมันยังดีกว่า ต้องเจอหน้าอยู่กับสิ่งที่ทำร้ายใจ 