'ตึก'ทั้งคู่ได้เดินลงมาจากยอดของหุบผา มาหยุดอยู่ที่หน้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ประตูทางเข้าและกำแพงที่ล้อมกั้นหมู่บ้านแห่งนี้อยู่นั้นทำด้วยไม้ทั้งสิ้น
เหนือประตูทางเข้าของหมู่บ้าน มีป้ายชื่อไม้เก่าๆที่สลักไว้ว่า
'หมู่บ้านเบลอาดัม' เมื่อมองผ่านประตูเข้าไป ภายในตัวหมู่บ้านนั้นถูกแบ่งด้วยลำธารเล็กๆ
และหมู่บ้านทั้งสองฝั่งถูกเชื่อมด้วยสะพานไม้เล็กๆอันหนึ่ง โดยที่เมื่อเดินเข้าไป จะเจอร้านขายของตั้งอยู่ที่หน้าหมู่บ้าน
*โทลทัส?.. ไม่สิ โทลทัสในอดีตสินะ..* เมื่อเคลสกวาดตามองภายในตัวหมู่บ้านแล้ว ก็พลอยคิดไปว่าลักษณะของหมู่บ้านนี้ ช่างเหมือนหมู่บ้านโทลทัสแทบทุกอย่างจริงๆ ต่างกันแค่ลักษณะ
ของบ้านต่างๆออกจะดูเก่าคร่ำคร่าไปหน่อยเท่านั้น
*..ถ้าวันนั้นเราไม่ออกไปจากหมู่บ้าน โทลทัสก็คง..* ภาพของหมู่บ้านโทลทัสที่ถูกทำลายจนกลายเป็นเมืองร้างลอยเข้ามาในหัวของเคลส เขายังคงจำมันได้ดี และไม่สามารถลบมันออกไปจาก
หัวได้เลย
*ไม่ ไม่สิ ถึงเราอยู่ก็คงทำอะไรไม่ได้หรอก.. ขนาดตอนประลองกับคุณพ่อ ดาบของเรายังไม่ได้แม้แต่เฉียดตัวท่านเลยด้วยซ้ำ..* เขาคิดเช่นนั้น พร้อมๆกับกำมือแน่น ถ้าหากว่าตัวเขาเก่งขึ้น
กว่านี้ล่ะก็ ทุกๆอย่างก็คง..
"คุณเคลส!!" มินท์ตะโกนเรียกเคลสออกมา จริงๆเธอเรียกเคลสหลายรอบแล้ว แต่เขาก็ยังก้มหน้านิ่งคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ จนเธอต้องตะโกนออกมานี่แหละ
"อ่ะ.. อะไรหรอ?" เขาตอบกลับไปพร้อมๆกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของมินท์
"คิดอะไรอยู่หรอคะ?.. เห็นสีหน้าไม่ค่อยดีเลย มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยคะ?" เธอถามเคลสด้วยความห่วงใย พร้อมๆกับกุมมือของเคลสไว้แน่น
"ป.. ปล่าวหรอก เราลองเข้าไปหาที่พักกันเถอะนะ" เคลสตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมๆกับเดินพลางลากตัวมินท์เข้าไปในหมู่บ้าน
'...'
'พวกนั้นเป็นใครกัน?'
'นักเดินทางงั้นหรอ? ไม่น่าจะใช่มั้ง? ปกติไม่เคยมีคนเดินทางมาแถวนี้นี่?'*น่ารำคาญ* ความคิดนี้ลอยขึ้นมาในหัวของเคลสทันทีที่เขาเริ่มเดินเข้าไปในตัวหมู่บ้าน ผู้คนรอบๆทั้งหมดก็จ้องมองแต่พวกเขาแล้วก็พูดนั่นนี่ น่ารำคาญ..
"ขอโทษนะครับ พอจะมีที่ให้เราพักบ้างไหม?" เคลสเดินเข้าไปถามชายชราที่ยืนอยู่ตรงสะพานข้ามแม่น้ำกลางหมู่บ้าน ถ้าไม่หาที่นอน คืนนี้คงได้ไปนอนใต้ต้นไม้ในป่ากันแน่ๆ
"เจ้าเป็นใคร? มาจากที่ไหน?" ชายชราถามกลับไป แน่นอนว่าไม่มีทางที่เขาจะให้คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักเข้ามาขอพักเฉยๆอยู่แล้
"ตัวผมชื่อเคลส อัลเวน ส่วนเธอคนนี้ชื่อว่ามินท์ แอดเนด พวกเรามาจากโทลทัส.." เคลสพูดแนะนำชื่อของตนกับมินท์ไป โดยที่เผลอหลุดปากบอกที่ๆตนมาจริงๆไปด้วย
"โทลทัส?" ชายชราทำสีหน้างุนงง พร้อมๆกับหันไปตะโกนถามชาวบ้านที่ยืนอยู่รอบๆ
"มีใครรู้จักโทลทัสบ้างไหม!?" สุดเสียงของชายชราคนนั้น ชาวบ้านรอบๆก็คุยกัน ถามไถ่กัน แต่ไม่มีใครซักคนที่จะรู้จัก
'โทลทัส'*ชิบหายล่ะ..* แน่นอนว่าเคลสก็ไม่รู้จะแก้ตัวไปยังไง โทลทัสพึ่งสร้างมาได้ก่อนที่เขาะจะเกิดไม่กี่สิบปี ซึ่งในยุค 100 ปีก่อนก็คงไม่รู้จักอยู่แล้ว..
"เอาเถอะ พวกเจ้าคงมาจากที่ๆไกลมากสินะ? อีกอย่าง พวกเจ้าก็ดูไม่ใช่คนไม่ดีอะไร ดังนั้นข้าจะให้พวกเจ้ามาพักกับข้าก่อนแล้วกัน" ชายชราเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชาวบ้านหยุดพูดคุยกันแล้ว
"ข..ขอบคุณครับ!" เคลสจ้องมองชายชราตรงหน้าอย่างมีความหวัง ไม่นึกเลยว่าเรื่องมันจะง่ายขนาดนี้
"นี่ก็เย็นมากแล้ว ตามข้ามาแล้วกัน" ชายชราเอ่ย พร้อมๆกับหันหลังเดินข้ามสะพานไปที่บ้านหลังใหญ่บ้านนึงที่ตั้งอยู่ตรงมุมลึกของหมู่บ้าน โดยมีมินท์และเคลสเดินตามหลังไป
"เออ เกือบลืมไป ข้าชื่อ
'เลนิออส' นะ เป็นหัวหน้าของหมู่บ้านนี้น่ะ" เขาหันหลังกลับมาบอกเคลสกับมินท์ พร้อมๆกับเดินต่อไปจนถึงหน้าบ้าน..
'ครืด!'เลนิออสเปิดประตูบ้านเข้าไป ข้างในบ้านเป็นบ้านที่ออกจะรกหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับรกมากจนอยู่ไม่ได้ โดยที่ห้องนอนจะอยู่ตรงส่วนในสุดของบ้าน ออกมาจะเป็นห้องครัว และโต๊ะกินข้าว
"เดี๋ยวข้าจะไปจัดห้องให้ละกัน พอดีมันรกๆน่ะ นั่งรอก่อนละกัน" เขาชี้ให้เคลสกับมินท์ไปนั่งที่เก้าอี้ในห้องครัวก่อน ส่วนตัวเขาก็เดินเข้าห้องนอนไปพร้อมๆกับภรรยาของเขา เพื่อไปจัดห้องให้
"เฮ้อ~~" เคลสกับมินท์ถอนหายใจออกมาพร้อมๆกับ พร้อมๆกับล้มตัวลงไปที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวคนละตัว
"ป่านนี้เชสเตอร์กับคุณมอริสันจะเป็นยังไงบ้างนะ.." เคลสพูดขึ้นมาเบาๆ โดยที่หวังจะให้มินท์กับเขาได้ยินแค่สองคนเท่านั้น
"ฉันเชื่อค่ะ.. ว่าเราจะต้องกลับไปช่วยทั้งสองคนได้แน่ๆ.." มินท์ตอบกลับไป สีหน้าของเธอดูเศร้าๆ แต่ก็พยายามฝืนยิ้มตอบกลับไปให้เคลส
"อืม..."
"เอ้า! ข้าเตรียมห้องให้พวกเจ้าแล้วล่ะ! ถ้าอยากได้อะไรอย่างอื่นก็บอกข้าได้นะ" เลนิออสเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมๆกับตะโกนเรียกทั้งสองคนให้เข้าไป
"อ่ะ.. ขอบคุณครับ" เคลสขอบคุณในความมีน้ำใจของเขา แค่ให้ที่ซุกหัวนอนยังไม่พอ ยังอุตส่าห์จะทำนู่นนี่ให้อีก ช่างเป็นคนที่มีน้ำใจเสียจริง เหมือนกับผู้คนในโทลทัสเลยไม่มีผิด..
"งั้นฉันไปนอนก่อนนะคะ" มินท์ลุกขึ้น และวางไม้เท้าของเธอไว้ที่มุมห้อง และเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะปิดประตู
"ขอถามอะไรได้มั้ยครับ?" ก่อนที่เลนิออสจะหันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนไป เคลสก็กล่าวถามขึ้นมาก่อน ทำให้เขาหยุดเดินและหันกลับมานั่งอยู่ข้างหน้าเคลส
"เจ้ามีอะไรเรอะ?"
"รู้จัก
'จอมมารดาออส' มั้ยครับ?" เคลสถามคำถามที่เขาอยากจะถามไป แต่พอสุดเสียงเขานั้น ชายชราก็ดูเหมือนจะตกใจหน่อยๆ
"ทำไมจะไม่รู้จัก จอมมารดาออสมันโผล่มาในโลกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ดูเหมือนจะนานมากแล้ว มันทำให้ผู้คนต้องตกอยู่ในความมืดและความหวาดกลัวมานานแล้วล่ะ เจ้าถามทำไมเรอะ?"
"ผมอยากรู้วิธีที่จะจัดการมัน.." เคลสเอ่ยขึ้นมา แต่พอเลนิออสได้ยินดังนั้น เขาดูเหมือนจะตกใจมากๆเลยทีเดียว
"เจ้าบ้ารึปล่าว!? ขนาดกองทัพของมิดการ์ดยังทำอะไรมันไม่ได้เลยนะ!" เลนิออสตะโกนออกมาด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนกตกใจ พลางคิดว่าไอ้หนุ่มนี่มันบ้าไปแล้ว ขนาดกองทัพนับพันยังทำอะไรมันไม่ได้เลย
"ผมต้องการจะไปช่วยเพื่อนผม ผมอยากรู้วิธีที่จะจัดการมัน!" เคลสกล่าวออกมาด้วยเสียงอันหนักแน่น แววตาของเขาดูจริงจัง ทำให้เลนิออสมั่นใจว่าไม่ได้พูดเล่นๆแน่นอน
"เฮ้อ.. เอาล่ะ เอาล่ะ"
"ข้าเคยได้ยินมานะ ว่าสิ่งที่สามารถทำอันตรายกับดาออสได้ มีเพียงแต่เวทมนตร์เท่านั้น แค่ดาบหรือศาสตราวุธต่างๆทำอะไรมันไม่ได้หรอก"
"แล้วผมจะหาผู้ใช้เวทมนตร์ได้จากไหนล่ะ?" เคลสถามกลับไป เพราะผู้ใช้เวทมนตร์ที่เขารู้จักก็มีแต่มินท์เท่านั้น ไม่สิ ไม่ใช่เวทมนตร์ พลังในการรักษาต่างหาก แล้วพวกนักบวชจะมีพลังในการ
รักษาทุกคนอยู่แล้ว
"มนุษย์ธรรมดาน่ะ ไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้หรอก ผู้ที่ใช้เวทมนตร์ได้ก็มีแต่เผ่าเอล์ฟ หรือ ฮาล์ฟเอล์ฟเท่านั้น แต่พวกเอล์ฟก็อพยพไป และไม่ต้อนรับมนุษย์มาสิบกว่าปีแล้ว ส่วนฮาล์ฟเอล์ฟ
ข้าไม่รู้จักเลยซักคน เพราะทุกวันนี้ ฮาล์ฟเอล์ฟ นั้นเป็นที่ปฏิเสธจากทั้งมนุษย์และเอล์ฟ จึงเป็นไปได้ยากมากที่จะหาตัวพวกฮาล์ฟเอล์ฟเจอ" เลนิออสพูดอธิบายให้เคลสฟังในทุกเรื่องที่
เขาถาม เพราะคิดว่าถ้าไม่ตอบ เคลสก็คงต้องบ้าหาทางไปสู้กับดาออสด้วยดาบกับเกราะกระจอกงอกง่อยแบบนั้นแน่ๆ
"แล้วผมจะทำยังไงกันเล่า!!" เคลสตะโกนพร้อมๆกับลุกขึ้นมาทุบโต๊ะอย่างแรง ถ้าเขาไม่สามารถหาผู้ใช้เวทมนตร์ได้ แล้วเขาจะกลับไปช่วยเชสเตอร์ได้ยังไง
"เฮ้ย ใจเย็น ใจเย็น เดี๋ยวโต๊ะข้าพัง.." เลนิออสพยายามห้ามปรามเคลสไว้ ยังดีที่เคลสฟังเขา แล้วยอมนั่งลงเหมือนเดิม
"มันก็ไม่แน่เสมอไปหรอกว่ามนุษย์จะใช้เวทมนตร์ไม่ได้หรอกนะ จริงๆก็มีคนที่ชื่อ
'คลาส' อยู่ที่ยูคริด กำลังค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับการทำให้มนุษย์สามารถใช้พลังเวทมนตร์ได้อยู่ พวกเจ้าจะลอง
เดินทางไปหาเขาก็ได้"
*คลาส..คลาส...* เคลสพยายามท่องชื่อของ
'คลาส' ซ้ำไปซ้ำมา เขาเคยได้ยินมันที่ไหนนะ..
"ไม่มีเวลาจะอธิบายแล้ว.. 'คลาส เอฟ เลสเตอร์' และ 'อาเช่ ไคลน์' พวกเธอจงไปตามหาพวกเขาสองคนมาซะ พวกเขาคือผู้ที่ถูกเล่าขานว่าสามารถขับไล่กองทัพปิศาจของ 'จอมมารดาออส' ได้"
"จงตามหาพวกเขาแล้วพามาที่นี่ซะ!"
"
คลาส เอฟ เลสเตอร์!?" ทันทีที่คิดได้ เขาก็ตะโกนชื่อเต็มๆของคลาสออกมา ทำเอาเลนิออสเหวอไปเล็กน้อย
"อ้าว.. เจ้ารู้จักเขาด้วยเรอะ" เลนิออสถามด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย
"ออ.. เคยได้ยินมาบ้างน่ะครับ ว่าแต่เขาอยู่ที่ยูคริดใช่ไหมครับ?"
"อืม ใช่ สรุปคือเจ้าจะไปพบเขาใช่ไหม?" เลนิออสถามเคลสกลับไป และเคลสก็ตอบเขากลับมาในทันที
"ครับ!"
"อืม เขาอยู่ที่ยูคริด บ้านของเขาจะอยู่ที่จุดที่สูงที่สุดของหมู่บ้านนะ เขาออกจะเป็นคนแปลกประหลาดและดูเหมือนจะเห็นแก่ตัวหน่อยๆนะ แต่ถ้าเจ้าบอกสิ่งที่เจ้าต้องการกับเขา แล้วบอกว่าเจ้าเป็น
คนในหมู่บ้านข้า ข้ารับรองว่าเขาจะต้องช่วยเจ้าแน่ๆ เพราะในจิตใจจริงๆเขาเป็นคนดีน่ะนะ แต่เขาแค่โกรธผู้คนที่ไม่ยอมรับงานวิจัยของตนเท่านั้นเอง" เลนิออสอธิบาย ทำเอาเคลสกลุ้มเล็กน้อย
เพราะเขาไม่เคยเจอคนแบบนั้นมาก่อน มันคงจะยากนะ ถ้าจะคุยกันน่ะ?
"งั้นถ้าเจ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นเราเข้านอนกันเลยก็แล้วกัน"
"ครับ" เคลสลุกขึ้นเดินตามหลังเลนิออสเข้าไปในห้องนอน เลนิออสเดินเข้าไปนอนข้างๆภรรยาของเขาที่เตียง ส่วนตัวเคลสน่ะหรอ..
*มีแค่สองเตียงงั้นหรอ..* เขาเหงื่อตก เมื่อพบว่าเตียงมีแค่สองเตียง เตียงนึงก็เป็นของเลนิออสกับภรรยา ส่วนอีกเตียงมินท์ก็นอนอยู่ซะงั้น แล้วจะให้เขาเข้าไปนอนร่วมเตียงกับมินท์เนี่ยนะ?
*เฮ้อ~~ นอนพื้นก็ได้ฟะ* เคลสล้มตัวลงนอนที่พื้น โดยเอาหลังพิงผนังห้อง และกอดดาบของเขาเอาไว้ในอ้อมแขน
*พรุ่งนี้เช้า.. ก็คงจะเป็นเวลาที่เราจะเริ่มออกเดินทางตามหา
'ความหวัง' สินะ..*
*เอาเถอะ... นั่นมันก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ล่ะนะ วันนี้เราเหนื่อยมากพอแล้ว*
*ราตรีสวัสดิ์นะ.. มินท์* เขาหันไปมองที่ใบหน้าของมินท์ ก่อนที่จะละสายตากลับมา แล้วหลับไป..
พรุ่งนี้.. การเดินทางทั้งหมดก็จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!!
