บทที่3 อาถรรพ์ป่าไผ่

" แฮ่กๆๆ... " แฟร์วิ่งมาที่ใดที่หนึ่งของหมู่บ้าน วึ่งขาดเดาว่า น่าจะเป็นป่าไผ่

' ยินดีต้อนรับเข้าสู่ป่าไผ่.... '

เสียงที่โหยหวนกล่าว แฟร์หันซ้ายหันขวาเพราะความกลัว

" แก!! แกเป็นใคร! " แฟร์พุดเสียงสั่นเครือเสียงดัง เธอน้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาด้วยความกลัวและสัญชาตญาณ

เธอจึงวิ่งย้อนกลับไปทางที่เธอมา

" เฮ้ย!! ดันได้ยังไง " เธอร้องด้วยความตกใจ เพราะทางที่เธอมากลับตัน เธอใช้มือเรียวของเธอทุบกำแพงนั้น

' เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก!! '

" ปล่อยฉันออกไป!! เสียงแบบนี้ฉันรุ้แล้วว่าใคร!! " เธอหัวเราะเหมือนเป้นบ้า " อึ๊ก!! " เธอรู้สึกเจ็บที่น่าอกข้างซ้าย เหมือนมันจะแตกออกมา

' ฉันสาปแช่งเธอ.... '

" แกคือ!!....อั่ก!! ค่อกแค่กๆๆ " อยู่ๆ ไม้ไผ่ปลายแหลมพุ่งมายังปากของเธอ เลือดสาดกระเซ็นคลายน้ำได้กระจายออกไป

ตึก....ตึก...ตึก....

เสียงฝีเท้าเดินมายังแฟร์ที่นอนร้องไห้อยุ่ที่น้ำตารินจนกลายเป็นเลือด " หึ " มันหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนที่จะดึงไม้ไผ่ขึ้นมา

' ผมช่วยไหม ' เสียงเด็กกล่าว

" วันนี้ฉันจัดการเอง " มันพุ่งไม้ไผ่ทิ่มลงไปที่ร่างของแฟร์

" อ๊ากกก " แฟร์ร้องลั่น ไม่ไผ่กำลังพุ่งไปที่หน้าของเออีกครั้ง!!

" ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงๆ หึๆ "

มันหัวเราะเยาะและเดินจากไปพร้อมกับสายลมที่โบกสบัดเหมือนวิญญาณของแฟร์ถูกกระชากไปแล้ว....

แหงะ- -

ไม่น่ากลัวอ่านแล้วงง

คนอื่นๆอะ ไปไหนฟร่ะ

  เราตายแล้ว ไว้อลัยด้วย

= = ได้ขอรับ= =

นั้นสิ

ลงวันละบทหรองิ 


แต่กะหนุกๆๆๆ พิมผิดไปหน่อยเนอะ

อร๊ายยย ดีใจยังไม่ตาย - -(แกอาจเป็นคนต่อไป - -)เฮ้ยๆ เดะเถอะ