นิยายสั้นแต่งขึ้นเพื่อความสะใจ การบรรยายอาจไม่ดี เพราะทำแบบลวกๆ -w- ส่วนลักษณะก็ในเกมส์ล้วนๆ อุว่ะฮ่าๆๆ

" จงฮยอน!! กรี๊ดดดดด " เด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความชอบและคลั่งไคล้

" โอ๊ย ไปบ้าที่อื่นได้ไหมรำคาญ- -+ " สาวผมสีน้ำเงินเข้ม มันแกะสองข้างนัยต์ตาสีดำ สวมใส่เสื้อผ้าอาชีพนัน พูดขึ้นด้วยความรำคาญเพราะเธอไม่ค่อยชอบนักร้องเกาหลีเท่าไหร

" ไม่ได้หรอกป้าคิคิ ตองชอบอะแล้วก็อยากพูดตรงนี้ด้วย=w= " เด็กสาวผมสีชมพูอ่อนมัดแกะสองข้างนัยต์ตาสีดำ อยู่ในชุดของอาชีพวิทช์ พูดเถียงคนที่ตัวเองเรียกว่าป้า

" โว๊ยย อะไรนักหนาวะเนี่ย=^= ไปเองก็ได้วะ " โอ๊ย น่าเบื่อๆๆๆ เมื่อไหรจะเลิกบ่นซักที ชั้นเซ็งจังเลยอะT^T

" ฮ่าๆๆ ไม่ชินอีกเหรอวะแนน " ถ้วยฟู สาวผมสีชมพูอ่อนไว้ผมม้าแล้วมัดผมเกล้าไว้ข้างหลัง(จำไม่ได้มันมัดแบบไหนต้องไปดูดแบบ 55)พูดขึ้นกับเพื่อนของตน

" เออเด้ ไม่มีทางชินแน่ๆเลยอะ แล้วแพรละ " เอ..แพรไปไหนวันนี้ไม่เห็นมาเลย

" แพรเป็นหวัด เล่นน้ำอะ ไม่สบาย " ฟูพูดตอบแล้วเดินแยกตัวออกไปนั่งกับพี่นิว - -+

" กรี๊ดดดดดดดด จงฮยอนแฟนตอง ></ " ส่วนตองที่ยังคุยเรื่องนักร้องเกาหลีกับเพื่อนเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนแนนรำคาญมากขึ้น

" โว๊ยยยยยยยยยยยย " แนนร้องโวยขึ้นมาซึ่งเกิดจากความรำคาญและเซ็งที่ไม่มีอะไรทำ ทันทีที่ร้องจบก็หยิบถุงน้ำปลาร้าปาไปกลางวงกลุ่มของตอง

" กรี๊ดดด อะไรเนี่ยToT เหม็นอะ " ตองพูดขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆที่กรี๊ดขึ้นมาพร้อมกัน

" น้ำปลาร้าไงเคอะ =w=v " แนนตอบ แล้วยิ้มด้วยความสะใจ

" แล้วเจอกันวันหลังน๊าาา บ๊ายบี " พูดจบ แนนก็วิ่งหนีออกมา ทิ้งให้ตองกับเพื่อนๆเหม็นกลิ่นน้ำปลาร้าเต็มตัว แนนยิ้มด้วยความสะใจ

แล้วกลับไปเล่นเกมส์ต่อที่บ้าน

---

หนุกๆนะตองอย่าคิดมาก คึหึหึ...