ไม่ไวได้ไงก็เราโดสอบมา ล้อเล่น เราสอบเสร็จไวพอดีฉลาดจัด

ขอพักการแต่งไว้ซัก1-2ชัวโมงนะครับเพราะพี่ชวนไปเล่นด้วย คงเข้าใจนะครับเพราะเราไม่ได้เล่นกับพี่มา3ปีแล้ว

                                                                   ตอนที่1 เกิดอะไรขึ้น?

"หาว~~"เอิร์ธหาวหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ 

"ตื่นแล้วหรอ?"ผู้ชายผมสีดำสนิท ผิวขาว  กล่าวขึ้น

"คะ...ครับ เออ...คุณชื่ออะไรหรอครับ"เอิร์ธกล่าวถามเพราะเมื่อวานมัวแต่หนีฝูงซอมบี้

"จริงสินะครับเรายังไม่รู้ชื่อกันเลยผมชื่อนายแพทย์ต้นครับเรียกว่าต้นก็ได้ครับแล้วคุณชื่ออะไรครับ?"ต้นถามเอิร์ธ

"ผมชื่อเอิร์ธครับ"เอิร์ธและต้นจับมือกัน"ปังๆๆๆๆๆ"เสียงปืนดังลั่นขึ้นทันที ต้นและเอิร์ธวิ่งออกไปดูพร้อมกัน เบื้องหน้าของพวกเขาคือซอมบี้ตัวขนาด

ใหญ่ถือมีดอีโต้ไล่สับบุรุษพยาบาลและร.ป.ภ.ที่กำลังไล่ยิงมันอยู่

"แฮ่!!!!"มันใช้มีดอีโต้สับลงที่บุรุษพยาบาลคนหนึ่ง

"อั๊กๆๆๆ"เลือดทะลักออกจากหน้าอกของบุรุษพยาบาลคนนั้น ก่อนที่เขาจะล้มลง

"ชัย!!!!"บุรุษพยาบาลอีกคนร้องลั่นพร้อมสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"มึ งตาย!!!!"บุรูษพยาบาลวิ่งเข้าไปใกล้ซอมบี้ตัวยักษ์นั้นแล้วลั่นปืนไปยั่งใส่มัน แต่มันกลับไม่สะทกสะท้านและใช้มีดอีโตสับหัวของบุรุษพยาบาลคน

นั้น  หัวของเขาหลุดลงจากบ่า ซอมบี้ยักษ์ตัวนั้นใช้เท้าของมันเหยียบหัวของบุรุษพยาบาลจนหัวแตกกระจาย ลูกกะตาของเขากระเด็นออกมาพร้อม

สมองที่แตะกระจาย

"บ้าชิบหนีก่อนเร็ว!!!!"ต้นตะโกนลั่นแล้วหยิบปืนออกมายิง

"แฮ่!!!!" มันรีบวิ่งตามมา  พวกเรารีบวิ่งขึ้นไปที่รถและรีบสตาทมัน

"แอ๊ดๆๆๆๆๆ แอ๊ดๆๆๆๆๆ"

"บ้าชิบ!!!!!สตาทไม่ติด!!!!"ร.ป.ภ.คนหนึ่งตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย

"มันมาแล้ว!!!!"ร.ป.ภ.อีกคนตะโกนลั่นก่อนจะลั่นปืนใส่ใสมันเพื่อหวังจะให้มันตาย  แต่มันกลับวิ่งเข้ามาแล้วใช้อีโต้สับที่กระจกรถ "เพล้ง!!!!"เศษ

กระจกปลิวไปโดนแขนของร.ป.ภ.ที่สตาทรถ"ฉึก!!!!"

"อ๊าก!!!!!ไอ้บ้าเอ๊ย!!!!"เขายังคนสตาทรถต่อโดยไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากแขน

"แอ๊ดๆๆๆๆๆบรืน!!!" รถพยาบาลรีบเคลื่อนตัวออกไปทันที  ซอมบี้ร่างยักษ์ตันนั้นรีบวิ่งตามมา

"เอานี้ไปกิน!!!!"เอิร์ธเล็งปืนไปที่ลูกกะตาของมันแล้วลั่นไก  ลูกกระสนุกลูกนั้นปลิวออกไปอย่างแม่นยำ ลูกกระสุนเม็ดนั้นเจาะทะลุลูกกะตาหนึ่งข้าง

ของมัน

"กว๊าก!!!!!"มันร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

"เฮ้อ!รอดไปซะที"เอิร์ธปิดประตูหลังลง

"หาว~~"เชลลุกขึ้นยืนแล้วบิดตัวหนึ่งครั้ง

"เอาละ!!"เชล เดินไปที่โต๊ะของพวกตำรวจแล้วค้นโต๊ะหวังเพื่อจะหาอาวุธแต่มันก็ไม่มีเลยสักโต๊ะ

"คงต้องออกไปลุยเลยละวะ!"เชลเปิดประตูออกไปข้างนอก ในมือถือท่อนเหล็กไว้แน่น เขาเดินไปตามถนนอันเปลี่ยวเปล่าไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตทั้งปวงแต่มันก็

ไม่เชิงเพราะเขาได้ยินเสียงรถพยาบาลใกล้ๆ ในใจหวังไว้เล็กๆว่ามันจะเป็นรถพยาบาลจริงๆ เชลรีบเข้าไปใกล้เสียงให้มากขึ้นและดูเหมือนเสียงนั้นก็

กำลังมุ่งตรงมาที่เชล  "บรืน~~~เอี้ยด!!!!"รถพยาบาลคันหนึ่งรีบจอดรถทันทีที่เห็นเชลยืนโบกมือ เหมือนสวรรค์ยังเข้าข้างเขา เขารีบเดินไปหลังรถ

และเปิดประตู

"ขอต้อนรับ"ชายหนุ่มผมสีดำสนิทตาสีดำผิวสีขาวยื่นมือให้เชล

"ขอบคุณครับ"เชลกล่าว

"ชื่ออะไรหรอครับ?"ชายหนุ่มคนนั้นถามผม

"เชลครับ"เชลตอบกลับสั้นๆ

"ผมเอิร์ธนะครับ แพทย์คนนี้ก็ต้น ส่วนร.ป.ภ.ที่ขับรถชื่อนรงค์ อีกคนที่นั่งตรงนี้ชื่อมานะ

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับเชล"ต้นยิ้มอย่างเป็นมิตร  รถพยาบาลยังคนแล่ยต่อไปเรื่อยๆ

"พวกคุณมาจากไหนหรอ?"เชลเอยคำถามขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน

"โรงพยาบาลแม่และเด็ก"เอิร์ธกล่าวตอบ

"แล้วพวกคุณกำลังจะไปไหนกัน"

"เราก็ไม่รู้"ต้นยิ้มอย่างเศร้าๆ

"เอี้ยด!!!!"นรงค์หยุดรถอย่างกระทันหัน

"นรงค์เกิดอะไรขึ้นหรอ!!!"เอิร์ธถามอย่างตกใจ

"ไม่มีอะไรหรอกเปิดประตูหลังเถอะ"มานะกล่าวพร้อมรอยยิ้ม เชลยื่นมือไปเปิดประตูรถ เผยให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งในมือถือขวาน

"สวัสดีครับผมบอมครับ"เขากล่าวแนะนำตัวและเดินขึ้นรถ

"ยินดีต้อนรับนะ"เอิร์ธกล่าวทักทาย  ผ่านไป3นาที

"พวกคุณไม่ไปร.11กันหรอครับ"บอมถามขึ้น

"ไปทำไมหรอ"เชลถามอย่างสงสัย

"อ้าว!พวกคุณไม่ได้ดูข่าวหรอครับ ตอนนี้ทุกคนไปร่วมกันที่ร.11แล้วนะครับที่นั้นมีอาวุธและกองกำลังทหารอยู่"

"จริงหรอ!!!!"เอิร์ธอุทานด้วยความดีใจ

ผ่านไป1ชั่วโมง

"อะโห!!!ที่นี้โดนเละเลยนะเนี้ย!!!"นรงค์มองวิวรอบข้างด้วยสายตาตกตะลึง รอบข้างทางมีแต่รอยเลือดเต็มไปหมด

"เดี๋ยวๆหยุดรถก่อนครับดูตรงนั้นสิ!!!"บอมชี้ไปที่ร้านเหล้าร้านหนึ่งซึ่งมีตัวอักษรที่เขียนมาช่วยด้วยตรงหลังคา

"เราลองเข้าไปดูกันหน่อยเถอะอาจจะมีคนอยู่ก็ได้"มานะเปิดประตูรถและลงไปที่ร้านเหล้าพร้อมกับนรงค์

"เราก็ไปดูกันเถอะ"เอิร์ธกล่าวและเปิดประตูลงจากรถไป ต้น เชลและบอมก็เดินลงมาติดๆ

"ที่นี้น่าจะมีคนอยู่จริงๆดูสิศพซอมบี้เกลือนเลย"เชลกวาดสายตามองไปรอบร้านก่อนจะไปสะดุดกับประตูไม้บานหนึ่ง

"เราลองเข้าไปในประตู้บานนี้กันเถอะ"เชลเดินไปที่ประตู้ไม้บานนั้น

"ฉันจะเปิดละนะ"เชลค่อยๆเปิดประตู้บานนั้นช้าๆและระมัดระวัง

"เดี๋ยวฉันลุยเองนรงค์มานะนายเฝ้าหน้าร้านนะ  ต้นเชลนายเฝ้าประตูด้วย บอมนายมากับฉัน"เอิร์ธกล่าวแล้วพาบอมเดินลงบรรไดไป

"แอ๊ด~"เสียงของบรรไดไม้ที่ดูเหมือนจะหักดังขึ้นทันทีเมื่อพวกเขาย้ำเท้าลงไป "ฉึกๆ"เสียงของบางอย่างดังขึ้นจากข้างล่าง

ชูว!เงียบๆไว้นะเอิร์ธกระซิบกับบอม  พวกเขาค่อยๆเดินลงไปอย่างช้าๆและเมื่อลงถึงชั้นล่าง

"ย๊าก!!!!"เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างบอม เธอฟาดขวดเหล้าลงมาที่บอกแต่เขาใช้มือจับมือของเธอไว้ได้

"ระวังหน่อยสิครับ"บอมกล่าวพร้อมส่งยิ้มให้ หญิงสาวคนนั้นถึงกับหน้าแดง

"ย๊าก!"ชายชราคนหนึ่งกระโดดออกมาจากหลังลังเหล้าแล้วเล็งปืนมาที่เอิร์ธ

"หยุดก่อนครับลุง!!!!"เอิร์ธตะโกนลั่นทำให้ลุงคนนั้นสะดุ้งแล้วรีบเก็บปืน

"เกือบไปแล้วนะพ่อหนุ่ม"ลุงคนนั้นกล่าวพร้อมเช็ดเหงื่อที่หน้า

"เออ.....ปล่อยมือฉัน.....ได้หรือยังค่ะ"หญิงสาวกล่าว

"ขอโทษครับ"บอมรีบปล่อยมือทันที

"ทุกคนจะไปกับพวกเราไหมครับ"เอิร์ธกล่าวถาม

"ก็....อยู่ทีนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา"ลุงคนนั้นกล่าว

"งั้นเชิญมากับเราเลยครับ"บอมกล่าวแล้วหันไปยิ้มกับหญิงสาว

ผ่านไป6นาที

"จริงหรอค่ะ!!!"หญิงสาวที่มี่ชื่อว่าไฮกล่าวอย่างดีใจเมื่อรู้ว่ายังมีเขตปลอดภัยอยู่

"ยังงี้ก็แสดงว่าพวกเรารอดแล้วสินะ"ลุงที่มี่ชื่อว่าจินกล่าวอย่างดีใจ

"จะถึงร.11แล้วนะ!!!"นรงค์กล่าว

"แต่ทำไมมันเงียบผิดปรกติละ?"ต้นถามอย่างสงสัยเมื่อบรรยากาศรอบข้างไร้วี่แววสิ่งมีชีวิตหรือซอมบี้เลย

"เขาคงจะอยู่ในร.11กันมั่ง"เชลกล่าวขึ้นแต่ในใจเริ่มหวั่น  รถพยาบาลสีขาวนวลแล่นไปถึงหน้าร.11 ภาพเบื้องหน้าทำให้พวกเขาถึงกับร้องไห้ ไม่ใช่

เพราะดีใจ ภาพเบื้องหน้าพวกเขาคือซากศพเหล่าทหารที่นอนจ่มกองเลือดและเหล่าควันที่โพยพุ่ง

"มันบ้าอะไรกัน!!!!"เอิร์ธร้องลั่นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม  นรงค์พยายามตั้งสติและขับรถเข้าไปในร.11 บรรยากศภายในไม่ต่างกับสภาพของ

สงครามโลกครั้งที่2 ทุกคนเดินลงจากรถ  บอมเดินไปที่รถทหารคันหนึ่งแล้วจับเครื่องยนต์ดู

"รูสึกว่า......เรื่องจะเกิดขึ้นได้ไม่นาน"บอมกล่าวพร้อมชักมือกลับ

"ไม่ใช่ฝีมือของซอมบี้ธรรมดาแน่"ไฮกล่าวด้วยสีหน้าหวาดกลัว

"ซอมบี้ธรรมดาทำไม่ได้ขนาดนี้"ไฮมองไปรอบๆด้วยความกลัว

"ไง!!"เสียงของผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเรา เขาแต่งกายในชุดทหาร ในมือถือปืนกล ใบหน้าของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด ข้างๆของเขามีผู้ชายอีก

หนึ่งคนในมือถือดาบไว้เล่มหนึ่ง

"มันเกิดอะไรขึ้น!!!"จินเข้าไปถามนายทหารคนนั้น

"ผมก็ไม่รู้ตอนที่ทีมของผมมามันก้เป็นอย่างนี้แล้ว จริงสิลืมแนะนำตัวเลยผมร้อยเอกนอสและข้างๆผมพันไมล์"นอสกล่าวทักทาย

"เฮ้อ!!!ผมบอกแล้วไงว่าอย่าไปหวังกับพวกนี้เฮ้อ!!!"พันไมล์กล่าวด้วยอาการเซ็งๆ

"<หัวหน้า!!!!!>"มีเสียงของใครบางคนดังขึ้นในวิทยุสื่อสารของนอส เขาหยิบมันขึ้นมา

"เกิดอะไรขึ้น!"นอสตะโกนถาม

"<หัวหน้ารีบหนีไปเร็ว!!!!>"

"เกิดอะไรขึ้นแมธธิว!!!แมธธิว!!!!"นอสตะโกนถามด้วยสีหน้าเครียด

"<อ๊าก!!!!!>"เสียงในวิทยุสื่อสารดับลง

"แมธธิว!!!!"นอสตะโกนร้องลั่น

ก็อปตรงไหน

ปกติ ไม่มี ร.เรือนะ - -++

แมธธิวเราคิดก่อนนะ

หนุกงะ