ลากกลับฝั่งเหอะ- -

เขากลับฝั่งแล้วหนูเอ้ย=_=

ป.ล.จริงอ่ะเพชร =[]= !!!!

ลอยมากี่กิโลแล้ว- -

ดวงตาคมจดจ้องไปที่ผลงานอย่างขะมักขะเม้น มือหนาบรรจงวาดรูปตัวการ์ตูนลงไปในกระดาษแต่รวดเร็ว ปลายดินสอสะบัดไปเรื่อยๆตามขั้นตอน เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์ หญิงสาวผมสีดำน้ำตาลเดินเข้ามาพร้อมกาแฟในมือ

"ถ้าจะทำงานถึงดึกๆจะต้องกินกาแฟ แต่คิดซะว่ากินแต่น้อยน่าจะดี"เธอตอบเรียบง่าย ก่อนจะวางลง

"ขอบใจนะเฟิร์น"

"ไม่เป็นไรค่ะ"เธอผงกหัว เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นข้างนอก

"นั่นแน่ ~ สองคนนี้ทำอะไรกันอ๊ะ ~"หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงสั้นระคอแอบส่งเสียงพลางเกาะประตูเข้ามาในห้อง

"โหยย ฟองต์ นี่ดูไม่ออกหรอ"ชายผมกระเซอะกระเซิงสีน้ำตาลชะโงกหน้าเข้ามาบ้าง

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ นี่อย่าบอกนะว่า บิว ก็คิดเหมือนกันน่ะ ~"

"ใช่แล้ว ก็สองคนนี้เป็นฟะ.."

ตุ๊บ ผลั่ก โอ้ย !

สองเสียงประสานร้องอย่างพร้อมเพรียงทันที เมื่อหมอนคนละใบโยนมาประทับบนใบหน้าของ บิว และ อองฟองต์เข้าอย่างจัง

"โถ่..อย่างนี้ไม่แซวหรอก"เธอเดินหนีไปพร้อมเพื่อนชายทันที

"วาดไปถึงไหนแล้วคะ"เฟิร์นถามหลังจากที่ทั้งสองเดินออกไปได้สักพักพลางชะโงกหน้าดูผลงานการเขียนการ์ตูน ที่เขาได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องหลายๆอย่าง

"อืม..ไกลพอควร"

ณ ชั้นล่างของบ้าน

ทุกคนในบ้านต่างนั่งทำกิจกรรมหลายๆอย่างไปเรื่อยๆ อองฟองต์และบิวยืนคิดอะไรบางอย่างด้วยกัน เอิร์ธและดรีมเอาแต่กัดกันเหมือนแทบจะเกลียดให้ได้ เอลพยามหลบหน้ากบแต่ทั้งๆนั่งดูทีวีบนโซฟาข้างๆกัน ยูกิและโอมนั่งเขียนกระดาษอะไรบางอย่าง กิวพยามผลักเนย และ ปลื้มพยามผลักเพชรที่ดันตัวสุดฤทธิ์ไม่ให้ไปกอดกัน ส่วนบุ๊คยืนกอดอกมองพฤติกรรมของทั้งบ้านแล้วกุมขมับพลางกลั้วหัวเราะ

"ลัลล้า ~ ไปหาพี่ต้อมดีกว่า"พาสเดินอย่างอารมณ์ดีพลางจะขึ้นไปชั้นบน แต่อองฟองต์กับบิวได้ยินก่อนจึงวิ่งมาขวางหน้าไว้พลางยิ้มแหยๆ

"เอ่อ..คือ..ห้องพี่ต้อมน่ะ.."อองฟองต์ตะกุกตะกัก ก่อนจะส่งสายตาให้บิวประมาณว่า 'ช่วยหน่อยสิ !'

"อ้อ ! ห้องพี่ต้อมน่ะ รกน่ะ เดี๋ยวพาสจะไปสะดุดสิ่งของเอา.."

"ใช่แล้ว รก รกมากๆเลยแหละ มันสกปรกสุดๆเลยแหละ !"อองฟองต์เสริมทับ บิวหันมามองด้วยสายตา 'เสริมมากไปจนน่าสงสัยนะ..'

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวพาสไปกวาดถูห้องเอง ^^"

"อะ..คือ..พี่ต้อมต้องการควมสงบน่ะพาส เพราะฉะ.."

"ก็หนูอยากไปหานี่ ~"เธอทำเสียงออดอ้อน ก่อนจะวิ่งขึ้นไปในจังหวะที่ทั้งคู่เผลอตามประสาเด็กวัยใส ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปเสียงดังตึงตังจนทั้งหมดหันมามอง




"พี่ต้อมค้า ~"

"พาสสส หยุดน้าาาา !!"

แต่แล้วก็จับไม่ทัน เฟิร์นกับต้อมหันมามองอย่างงุนงง พาสเลิ่กคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปถาม

"ทำอะไรกันอยู่เอ่ย ~"

"เอ่อ..พี่เขียนการ์ตูนอยู่น่ะพาส.."

"อ๋อ ~ พาสอยากอ่านจัง และอยากช่วยด้วย ให้ลงสกีนโทนให้ไหมคะ ?"

"มะ...ไม่ต้องก็ได้นะ.."

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ ! พาสเต็มใจ ! ^^"

"เดี๋ยวเฟิร์นขอตัวก่อนนะคะ ^^;"

หลังจากที่อยู่นานเกิน เฟิร์นรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินระหว่างคนสองคนตรงหน้านั้น จึงขอเลี่ยงออกไปซะดีกว่า

"อื้ม บ้ายบายค่าพี่เฟิร์น ^^ ~"

เฟิร์นมองสักครู่ก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินออกมา ทิ้งให้บิวและอองฟองต์มองตามหลัง

"ความจริงพาสก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก ออกจะเป็นเด็กวัยใส แต่...รักสามเศร้าเกิดขึ้นแล้วสินะ"กลายเป็นบิวบ้างที่กุมขมับ

"หน้ากากเป็นแค่เครื่องประดับ"

อองฟองต์พูดสิ่งหนึ่งออกมา ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งท้ายไว้ให้บิวทบทวนคำพูดอย่างงุนงง

โอ้วรัก3เศร้าเราะ -0-"