หลังจากห่างหายไปนานจากวงการ(บอร์ดน่ะ) หุหุ

แวะมาทักๆ ทายๆ

ไปและหุหุ
 

อ่านะ

ถึงจะบร้า 

ก็บร้ารักทุกคนนะ

หุหุ

ไงก็
ไงก็ได้เปิดหน้า 30คนแรก อิอิ

หุหุ

กิวนี้มีแต่คนไม่ยอมรับความจิงว่าตัวเองปันยาอ่อนสุดๆที่สุดของความปันยาอ่อนๆ



ขอบอกเปงครั้งสุดท้ายว่ากิวนี้มีแต่คนโคตปันยาอ่อนสุดๆๆๆๆ


ทั้งหัวกิว รอง สมาชิก โคตปันยาอ่อนอ่ะน่า


เพราะว่าหัวกิว และรอง  สอนให้สมาชิกทุกคนปันยาอ่อน



ชอบสอนสมาชิกให้ปันยาอ่อนเพราะว่าตัวเองปันยาอ่อนเกินไปเลยต้องแบ่งบันให้คนอื่น



555+   


หลั้งจากที่หายไปโคตนานไปกลับมาสักที


คิดถึงคนกิวนี้จังเลย



ไม่กลับมากิวนี้หรอกกลัวติดเชื้อบ้าและก็ความปันยาอ่อนเพราะตัวฉันนี้ไม่บ้าไม่ปันยาอ่อนเหมือนคนกิวนี้


555+


ทั้งห้องอ่ะน่าเขาปกติที่สุดๆแบบสุดๆๆเพราะว่าคนอื่นทั้งบ้าทั้งปันยาอ่อน555+    เหมือนคนกิวนี้แหละน่า



ปายแหละพิมยาวมากเลยวันนี้


บะบาย   จ๊วฟๆๆๆๆ   คิคิ     ฉึกๆๆๆๆ   55+    ปายแหละเจอกันวันที่โลกต้องการ

ฉันไม่ได้บ้าซะกะหน่อย  คนในกิวนี้แหละบ้าๆๆๆๆ  โคตๆๆๆๆ   บ้าทั้งพี่ทั้งน้องๆๆๆ     บ้าบ้าบ้าบ้าบ้า   


คนที่ว่าคนอื่นบ้าไม่ได้บ้าเองถ้ารู้ว่าตัวเองบ้าจาว่าตัวเองทามมาย  จิงไหม  55555+   


ในกิวนี้มีแต่คนบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ           55555555+

  พี่พิมกะบ่นยาวๆคนเดียวอ่ะแหละพี่บ้ายิ่งก่าหนูอีกพี่ๆอ่ะปันยาอ่อนบ้า  หนูอ่าเต็ม


   



   

ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้ นี่ฉันรออะไรอยู่หรอ รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่…แค่น้ำ ตา ไม่เคยจะมีใคร กลับมาทั้งนั้น ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา อยากให้รับรู้ คำที่แสนคำจะบอก ว่าคิดถึง เธอ…. เหงาเกินไปให้ทรมาน ยิ่งเหงานาน มันจะทำให้เจ็บ แต่ใจก็ยังต้องเก็บ แต่ก็ยังต้องเก็บ ซ่อนความเจ็บไว้ข้างใน ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่ าง และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง ใจที่เคยมั่นคง แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน