บทที่ 8 ลูกสปิริต
พลเอกแมธธิวได้มีคำสั่งให้คิมูระและไทกะไปตามหาลูกของสปิริตในเหมืองร้างนอกเมือง
"คิมูระบอกจะเอาคอปเตอร์มารับนี่หว่ามันไปไหนอีกเนี่ย"ไทกะมองหาคิมูระ
"มานี่เร็วไทกะ"คิมูระโบกมือเรียกไทกะ
"เอาทวนใหญ่ๆของนายเก็บไปหน่อยสิ"
"เก็บแล้วๆ"
"ว่าแต่เราจะไปไหนกัน?"
"ไปเหมืองร้างเป็นที่เก็บศพของร้อยเอกสปิริต พลตรีกอร์ดอนและ...พ่อฉันเอง"คิมูระทำหน้าสลดเมื่อพูดถึงพ่อคิมูระ
"เกิดอะไรกับพ่อเธอหรอ?"
"คือ...พ่อฉันจริงๆแล้วไม่ได้เป็นทหารแต่ที่ได้ถูกฝังศพที่เดียวกับวีรบุรุษเพราะ...พ่อเอาชีวิตปกป้อง...ผู้หญิงคนหนึ่งที่ได้ทำงานลับกับพลตรีกอร์ดอน"
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันหรอ?"
"ฉันก็ไม่รู้"
"อีก 1 นาทีจะถึงเป้าหมาย ย้ำ อีก 1 นาทีจะถึงเป้าหมาย"นักบินพูด
"เอาละฉันพร้อมแล้ว ไทกะเธอก็เอาอุปกรณ์รักษาพยาบาลเบื้องต้นไปด้วยละกันแล้วก็วิทยุสื่อสารด้วย"คิมูระบอกแล้วหยิบปืน
"โรยตัวได้!"นักบินสั่งแล้วทั้งสองคนก็โรยตัวจากคอปเตอร์ลงพื้นดินแต่ได้เกิดอุบัติเหตุเชือกที่คิมูระโรยตัวขาดคิมูระตกลงตัวกระแทกกับพื้นดิน
"คิมูระ!!!"ไทกะมองหาคิมูระแต่ก็หาไม่เจอ
"คิมูระ ตอบด้วย คิมูระ"ไทกะสื่อสารกับคิมูระด้วยวิทยุ
"ซ่าาาาาาาาาา...ซ่าาาาาาาา"สัญญานขาดหาย
"เอางั้นก็ได้"ไทกะเปิดไฟฉายที่ปืนแล้วเดินตามหาคิมูระ ไทกะเดินไปยังไม่พบใครมีแต่ค้างคาว จนกระทั่ง
เดินไปเจอห้องขนาดใหญ่ ภายนอกทำด้วยเพชรแท้ ภายในมีเครื่องรักษาอุณหภูมิเย็นกว่าข้างนอกห้องมาก
"คิมูระ ได้ยินฉันมั้ย"
"ด...ได้..ซ่าาาา...ย..ยิน..ล..แล้ว"คิมูระตอบแต่ได้ยินไม่ชัด
"คิมูระ นายอยู่ไหน"
"อยู่...ซ่าาาาาาาาาาาา"
"มาร์คนี่ไทกะช่วยระบุตำแหน่งของคิมูระให้ด้วย"
"ทราบแล้วเปลี่ยน ตำแหน่งของคิมูระใช่มั้ย...เอ่อ ฉันไม่สามารถระบุได้สัญญานตามตัวขาดหายจากดาวเทียม"
"งั้นนายรีบเอาพวกมาช่วยฉันหน่อยที่ห้องฝังศพนะ"
"ได้เลย"
"แล้วจะไปหาคิมูระจากไหนละเนี่ย"ไทกะลองเดินรอบๆห้องพบว่ามีอยู่ห้องนึงที่มีเสียงเหมือนกำลังเชื่อมเหล็กไทกะจึงพังประตูเข้าไปพบหนูน้อยตัวเล็กๆ
"นี่ หนูชื่ออะไรหรอ"ไทกะถามเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 12 ปี
"หนูชื่อ ยามาเอะ ค่ะ"
"แล้วหนูรู้จักลูกของสปิริตหรือเปล่า"
"อืม...อ๋อ คนที่ชื่อนาโนหรือเปล่าค่ะ"
"อืมๆ"ไทกะพนักหน้า
"คนที่ชื่อนาโนอยู่ในห้องนั้นน่ะค่ะ"ยามาเอะชี้ไปที่ห้องใหญ่ๆไทกะไม่รีรอรีบตรงไปที่ห้องนั้นทันที
"นี่ๆนาโนอยู่รึเปล่า"
"ใครครับ นี่ผมนาโนครับ"
"ช่วยเปิดประตูหน่อยนะพี่มาจากกองกำลังต่อต้านปีศาจ"นาโนเปิดประตูไทกะพบเด็กผู้ชายอายุประมาณ 13 ปีหน้าตาใช้ได้กำลังต่อเครื่องสื่อสาร
"เธอช่วยมากับพี่หน่อยสิ พี่จะพาเธอไปกลุ่มต่อต้านปีศาจน่ะ"
"ผมไม่ไป!! ผมไม่อยากเป็นเหมือน...พ่อ"
"งั้นพี่ขอยืมวิทยุหน่อยสิ"ไทกะขอแล้วนาโนก็หยิบวิทยุใหม่ให้ไทกะ
"คิมูระได้ยินแล้วตอบด้วย"
"นี่ คิมูระ ไทกะเธออยู่ไหนฉันอยู่ใน ปังๆๆๆๆ ฉันอยู่ห่างจากเธอทางทิศเหนือ 500 เมตร ปังๆๆๆๆๆๆ ฉันจะยันพวกปีศาจไม่อยู่แล้วนะ"
"โอเค นาโนเธอต้องหยิบอาวุธที่เธอมีไปด้วยนะ"ไทกะรีบวิ่งไปหยิบปืนแลล้วดูแผนที่ทันที
"ครับ"
