ดาวมรณะดูดวิญญาน

ตอนที่2 การทดสอบสุดโหด!!!

เช้าวันต่อมา

"โอ้โห!!!ใหญ่จริงๆเลยห้องนี้"ไทกะตะโกนดังลั่น

"เชิญนั้งลงก่อน"แอสพูดเสียงเรียบจากนั้นก็มีคนเดินมาวางอาหารให้

"เอาล่ะนะครับเราจะให้ทุกคนรัปทานอาหารกันก่อนจากนั้นก็จะเริ่มทดสอบกัน"เอิร์ธพูดพร้อมตั้งอาหารเข้าปาก

"ทดสอบ!!!"อากิโตะพูดอย่างตกใจ

"แปลว่าที่เราทดสอบสู้กับเจ้าตัวประหลาดนั้นมันไม่ใช่การทดสอบหรอค่ะ"มิกิจังพูด

"เปล่าหรอกมันเป็นการทดสอบแต่!!!มันก็เป็นแค่การทดสอบขั้นแรกหึหึหึพวกเธอยังต้องเจอโหดกว่านี้รู้ไว้ซะด้วย"แอสพูดอย่างเย็นชา

"คิดไว้แล้วเชี่ยวว่ามันง่ายเกินไป"เกรเซียสพูด

"ถ้ากินเสร็จแล้วตามฉันมานะค่ะ"ดรีมมีพูดแล้วหันไปคุยกับเอิร์ธต่อ

30นาทีต่อมา

"เอาล่ะกินเสร็จกันหมดทุกคนแล้วใช่ไหมค่ะงั้นตามาเลยค่ะ"ดรีมมี่พูดแล้วเดินนำไปที่ห้องๆหนึ่งดรีมมี่เปิดประตูเข้าไปพวกเขาเห็นเครื่องจักรขนาดยักษ์

ตั้งอยู่กลางห้องลักษณะของมันตั้งตรงและใหญ่มันมีที่นั้งยืนออกมาจากข้างลำตัว4ตัวแต่ละตัวอยู่กับคนละทิศ

"เอาล่ะนะที่นี้พวกนายทุกคนก็ขึ้นไปนั้งบนนั้น"เอิร์ธพูดทุกคนขึ้นไปนั้งบนนั้นอย่างว่าง่าย

"เริ่มเลย!!!!!!!"เสนาโก่งตะโกนแอสกดปุ่มอะไรบางอย่างทันใดนั้นเครื่องจักรยักษ์ก็เริ่มหมุนตัวอย่างช้าๆและเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"เหวอ~~"อากิโตะตะโกน

"เวียน....หัว....จังเลย~~~"มิกิจังพูด

"ฉัน...ไม่..ยอม..หรอก.."เกรเซียสพูด

"ย๊าก~~~"ไทกะตะโกนลั่น

"เพิ่มเป็นระดับ2"แอสพูด

"นายจะบ้าหรอ!!!พวกนั้นเพิ่งจะครั้งแรกขืนให้ระดับ2ตายได้นะโว้ยแอส!!!"เสนาโก่งพูดอย่างตกใจ

"ฉันไม่บ้าหรอกนายจำไม่ได้หรอว่าตอนนั้นพวกเราอายุเท่าไรแล้วเราเจอกับระดับอะไร"แอสพูดอย่างเย็นชา

"นั้นมันก็ใช่แต่!!!ยังไงก็ไม่ควรคนแต่ละคนมันไม่เหมือนกันนะโว้ย!!!"เสน่าโก่งพยายามห้าม

"ฉันไม่สน!!!!!!"แอสผลักเสนาโก่งแล้วกดปุ่มเพิ่มระดับเครื่องจักรยักษ์หมุนเร็วขึ้นพวกเขาทั้ง4คนไม่สามารถแม้แต่จะขยับปากได้

"แอสแกจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดนะโว้ย!!!"เสนาโก่งพูดแล้ววอ่งเข้าไปพยายามหยุดเครื่องเอิร์ธและดรีมมี่ก็เช้ามาช่วยเสนาโก่งหยุดเครื่องด้วย

"ถอยไป!!ไม่งั้นฉันจะเพิ่มเป็นระดับ5!!!!"แอสตะโกนลั่น

"พอได้แล้วไอ้แอส!!!!!"เอิร์ธตะโกน

"ถ้าเกิดว่าพวกเขาตายขึ้นมาแจ๊คจะเป็นยังไงละค่ะแอส!!!!!"ดรีมมี่ตะโกนเหมือนแอสจะได้สติเขารีบกดปุ่มหยุดเครื่อง เครื่องจักรยักษ์ค่อยๆหยุดลง

อย่างช้าๆทุกคนรีบวิ่งไปช่วยพวกเขา

"อ้วก!!!!!!!!"มิกิจังอ้วกออกมาแล้วรีบนั้งลงทันทีดรี่มมี่รีบหยิบยาดมมาให้

"อ๋อย~~~"ไทกะเดินอย่างโซ่ซัดโซ่เซ่แล้วล้มลง

"โหด...ชะ...มัดเลย"อากิโตะพิงกำแพงแล้วค่อยๆล้มลง

"ไม่..ธรรม...ดา...จริงๆ"เกรเซียสล้มลง

"ฉันทำอะไรลงไปฉันๆฮือๆๆๆฉันมันบ้าเองที่มาระบายความโกรธใส่พวกนี้ฮือๆๆๆๆ"แอสนั้งร้องไห้

"อย่างน้อยก็หยุดเครื่องทัน"เสนาโก่งพูด

"เฮ้อ~~วันนี้คงต้องให้พวกนี้ไปพักก่อนเถอะ"เอิร์ธพูดแล้วจับอากิโตะขี่หลัง

8ชั่วโมงต่อมา

"งืม~~~"อากิโตะลุกตื่นขึ้น

"ตื่นแล้วหรอ?"แอสพูดพร้อมยกเบียร์ดื่ม

"มึน..หัวสุดๆเลยการทดสอบโหดสุดๆเลยนะครับ"อากิโตะพูด

"เปล่าหรอก!!!ที่จริงพวกนายต้องเจอแค่ระดับ1แต่ฉันปรับเป็นระดับ2ฉันขอโทษด้วยที่ฉันไประบายอารมณ์ใส่พวกนาย"แอสพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออก

มา

"ระบายอารมณ์!!!?ทำไมหรอครับช่วยเล่าให้ผมฟังที"อากิโตะถามอย่างสงสัย

"เรื่องมันเกิดเมื่อ4ปีก่อนตอนนั้นฉันอายุ10ขวบส่วยเสนาโก่งอายุ11เอิร์ธและดรีมอายุ14พวกฉันเป็นเด็กที่องค์การนิวซีจับมาทดลองตอนนั้นพวกฉัน

เจอระดับ5จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่พวกฉันอยากตายมากที่สุดพวกฉันต้องทนอยู่ตั้ง2นาทีมันทรมานมาก"แอสน้ำตาไหลพราก

"เออแล้วคนชื่อแจ๊คละครับ"อากิโตะถาม

"เขาคนนั้นคือคนที่ดูแลพวกเราแล้วก็อีกคนชื่อมิค พวกเรารักเขาทั้งสองมากเพราะเขาทั้งสองเปรียบเหมือนพ่อของเรา"แอสพูด

"งั้นหรอครับ"อากิโตะพูด

"นายหลับต่อเถอะฉันไปละ"แอสพูดแล้วปิดประตู