ดาวมรณะดูดวิญญาน

ตอนที่9 พบเจอบุคคลที่หายไป

พวกเขาทั้ง8เดินตามสัญญานไปเรื่อยๆโดยที่ยังคงระวังสัตว์อันตรายทั้งหลาย

"ดรีมมี่จ๋าอีกกี่กิโลจะถึงจ๊ะ"เอิร์ธกระซิบข้างหูดรีมมี่

"4กิโลก็ถึงแล้วจ้า"ดรีมมี่ยิ้มให้เอิร์ธอย่างอ่อนโยน พวกเขาเดินไปเรือยๆแอสหยุดอย่างกระทันหัน

"มีอะไรหรอแอส?"เสนาโก่งเดินเข้ามาหาแอส

"ดูนั้นสินั้นใช่หรือเปล่า?"แอสชี้ไปที่ยานอวกาศขนาดใหญ่ที่ดูทันสมัย

"หรือว่า!!!"ดรีมมี่หยิบกล้องส่องทางไกลออกมาส่องไปที่ยาน ตัวอักษรของมันเขียนว่า ยานดับเบิ้ลบี แห่งราชอาณาจักรไทย

"ใช่จริงๆด้วย!!!"เอิร์ธตะโกนอย่างดีใจ

"ภารกิจของเราจะจบแล้วหรอครับ"เกรเซียสถาม

"ยังไม่จบหรอกถ้าเรายังไม่เจอแจ๊ค"เสนาโก่งพูดด้วยน้ำเสียงกังวล พวกเขาเดินเข้าไปใกล้ยานลำนั้นอย่างระมัดระวัง

"ติ๊ดๆๆๆสัญญานมนุษย์ติ๊ดๆๆๆๆ"ทันใดนั้นประตูยานก็เปิดออก ทุกคนทำสีหน้าตกใจเมื่อไมเห็นใครในยาน

"นี้มันหมายความว่ายังไงกัน"ไทกะถามอย่างสงสัย

"เอ๊ะ!นี้มันเขียนว่าให้กดนิ"อากิโตะกดที่ปุ่มสีขาวทันใดนั้นก็มีภาพขึ้นมา

"แจ๊ค!!!"แอสตะโกนอย่างตกใจ

"สวัสดีมนุษย์ทุกท่านผมชื่อแจ๊ค ผมเป็นมนุษย์อวกาศของนิวซีแห่งราชอาณาจักรไทยครับ ผมและเพื่อนลงมาสำรวจดาวดวงนี้และเพื่อนของผมได้ตายไปแล้ว"แจ๊คพูดพร้อมน้ำตาเขาเช็ดน้ำตาแล้วพูดต่อ"ผมอยู่

ที่นี้มา1อาทิตย์แล้วผะ..ผมเหงามากฮือๆๆๆผมเหงา ตอนนี้ผมยังออกไปไหนไม่ได้เพราะมันยังเฝ้าผมอยู่ข้างนอก ถ้าใครได้เจอวิดีโอชุดนี้ผมอาจจะตายไปแล้วหรือไม่ก็ออกไปข้างนอกล่าก่อนครับ.."ภาพหาย

ไป

"มัน?"อากิโตะพึมพำ

"ฉันว่าเรากลับโลกกันเถอะยังไงคนขื่อแจ๊คคนนั้นก็คงจะตายไปแล้วละ"ไทกะพูด

"ไม่!!!แจ๊คเป็นคนฉลาดเขาต้องออกไปข้างนอกได้เราต้องออกตามหาเขา!!"เอิร์ธน้ำตาไหลออกมา

"ยังไง?"เกรเซียสถามอย่างสงสัย"

"ฉันไม่รู้"เอิร์ธนั้งทรุดลงกับพื้น

"หึ!ยังไงภารกิจก็คงไม่มีทางสำเร็จเรากลับกันเถอะ"มิกิจังทำท่าจะเดินออกจากยาน"โครม!!!!กร๊าซ!!!!!"เสียงของอะไรซักอย่างคำรามมันพุ่งชนยานจนเซ่

"ระบบคุ้มกันยานทำงาน"คอมพิวเตอร์ในยานส่งสัญญานแล้วก็มีเสียงปืนดังขึ้น ดรีมมี่วิ่งไปหาปุ่มดูภาพข้างนอก เธอกดปุ่มนั้นแล้วจอภาพก็ปรากฏ

"นั้นมันตัวอะไร!!!"อากิโตะตะโกนอย่างตกใจ ภาพที่พวกเขาเห็นคือสัตว์ประหลาดคล้ายไก่แต่บนหัวของมันเป็นหนามปากของมันมีลิ้นยาวและน่ากลัว มันตัวใหญ่กว่ายานมาก ขาของมันเป็นสีม่วงขนเป็นหนาม

มันมีมือที่ยาวใหญ่แล้วมีกรงเล็บ ตาของมันเป็นสีแดง มันกำลังกระทืบยานอยู่

"พระเจ้าช่วย!!!!"เกรเซียสอุทาน

"ตอนนี้เราต้องช่วยตัวเอง!!!"เอิร์ธวิ่งไปที่คับบังคับปืนแล้วกดเลือกอาวุธแล้วยิงใส่มันทันที

"เราต้องหาทางออกจากยาน!!!"ดรีมมี่ดูที่จอภาพแล้วพยายามหาจุดอ่อนของมัน

"เดี๋ยวฉันจะลองฉายแสงไฟดู!!"มิกิจังวิ่งไปกดปุ่มฉายแสงแต่มันกลับไม่สะทกสะทาน

"แย่แน่เลยที่นี้!!!"แอสสบถออกมา"บึ้ม!!!!!"มีใครบางคนยิงจรวดมาที่ตาของมัน มันรีบวิ่งหนีไปทันที

"ใครกัน!!!"เสนาโก่งปรับจอภาพซูมไปที่คนที่ถือปืนยิงจรวดอยู่

"จะ...แจ๊ค"เสนาโก่งน้ำตาไหลแล้วกดเปิดประตูยานแล้ววิ่งออกไปหาคนที่เขารักเหมือนพ่อ

"ว่าไงเสนาโก่ง"แจ๊คเดินเข้ามาเสนาโก่ง เสนาโก่งวิ่งเข้ากอดแจ๊ค

"แจ๊ค!!!"ดรีมมี่และเอิร์ธวิ่งไปกอดแจ๊คพร้อมกัน

"พ่อ!!"แอสวิ่งไปกอดแจ๊คพร้อมน้ำตา

"ฉันรู้อยู่แล้วว่าซักวันพวกเธอต้องมา"แจ๊คโอบกอดพวกเขาพร้อมน้ำตา ภาพนี้ช่างเป็นภาพที่ดูน่าอบอุ่นเหลือเกิน...